Περί "συμμαχίας"

Τις τελευταίες ημέρες πυκνώνουν τα δημοσιεύματα, οι αναφορές, οι συζητήσεις περί προσέγγισης του Μαρινάκη με τον Ιβάν (που διαψεύστηκε με κατηγορηματικό τρόπο από την πλευρά του ΠΑΟΚ), αλλά και περί ψύχρανσης του Μελισσανίδη με τον Ιβάν. Νομίζω, πως αμφότερα τα σενάρια τροφοδοτούνται από το ίδιο κέντρο, από άτομα που έχουν ενδιαφέρον για τις εξελίξεις, αλλά περισσότερο απηχούν τις επιθυμίες τους παρά την πραγματικότητα.

Ψάχνοντας λίγο το θέμα, διαπίστωσα πως όντως υπάρχει μια ψυχρότητα, μια ενόχληση από την πλευρά του Μελισσανίδη για κάποιες κινήσεις που υπήρξαν από τον Σαββίδη. Υπήρχαν ανησυχίες κυρίως για το θέμα της ΕΟΕ και την πιθανότητα υποστήριξης του Κούβελου, υπάρχουν μικρά ζητηματάκια που έδειχναν δυσαρμονία σε σκέψεις και κινήσεις. Αλλά φάνηκε, πως υπήρξε σειρά νέων κινήσεων από την πλευρά του ΠΑΟΚ, που έδειχναν πως η σχέση παραμένει αρραγής.

Αλλωστε, παρά τα αντιθέτως γραφόμενα, στα Γρεβενά πριν από λίγες ημέρες υπήρχε εκπροσώπηση του ΠΑΟΚ δια του Γκαγκάτση. Και ουδείς μπορεί να υποτιμά τον ρόλο που έχει παίξει ο ΠΑΟΚ για την αλλαγή του στάτους σε προπύργια του συστήματος, όπως ήταν η Χίος. Συνέβαλε καθοριστικά στην Ημαθία, έχει υπάρξει πολλή δουλειά σε πολλά επίπεδα για να στηριχθεί ουσιαστικά η παράταξη Γραμμένου.

Την άποψη μου περί κάθε μορφής συμμαχία, συνεργασία, συνεννόηση με σταθερούς (αγωνιστικά) εχθρούς, την έχω καταθέσει και δεν πρόκειται να αλλάξει. Στη δική μου συνείδηση, δεν έχει καμία διαφορά ο Ολυμπιακός από τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ. Φάνηκε άλλωστε ποιοι ήταν, όταν τους δόθηκε δύναμη και εξουσία. Ο Παναθηναϊκός επί πολυμετοχικότητας έκανε όργια και έσταζε αίμα, ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα που φαίνεται πως θέλει να εγκαθιδρύσει χαλίφη στη θέση του χαλίφη.

Ωστόσο, όσο και αν είμαι επιφυλακτικός και αντίθετος απέναντι σε κάθε μορφή συνεννόησης με πλευρές που εκτιμώ, ότι δεν πιάνονται φίλοι, δεν μπορώ να παραβλέψω πως δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά η αλλαγή. Ηταν τόσο βαθιά ριζωμένο το σύστημα, είχε τόσα πλοκάμια, που κανείς δεν θα μπορούσε μόνος του να φέρει την αλλαγή και να παίζεται πλέον το παιχνίδι στο γήπεδο και μόνο.

Ουδείς πρέπει να λησμονεί ποια ήταν η πραγματικότητα που βιώσαμε και σχεδόν συνηθίσαμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Εκεί, όπου νόμος ήταν το δίκιο του Σωκράτη και μετά, με μια μικρή «πράσινη» παρένθεση, όλα εξυπηρετούσαν τον Βαγγέλη και τους υποτακτικούς του. Είχαν αλωθεί ΕΠΟ, Λίγκα, Ενώσεις, διαιτησία, κάθε φορέας που είχε σχέση με το ποδόσφαιρο, ήταν υποταγμένος σε συγκεκριμένα συμφέροντα.

Γι’ αυτό εν πολλοίς και όσες προσπάθειες έγιναν στη διάρκεια αυτής της 20ετίας, όσα λεφτά και κόπος κι αν δαπανήθηκαν, δεν υπήρχε κανένα αποτέλεσμα. Ηταν τόσο αχόρταγη η μανία τους, τόσο ακόρεστη η δίψα τους για χρήμα, που διέλυσαν τα πάντα. Για να αλλάξει αυτό, απαιτούνταν κάτι πολύ δυνατό. Ανάλογη συνεννόηση στα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει υπάρξει μόνο με την ίδρυση του ΠΟΚ. Για τους νεότερους, ΠΟΚ ήταν η σύμπραξη ΑΕΚ, Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, προκειμένου να διαφυλάξουν κοινά συμφέροντα τους σε άλλες εποχές.

Το ΠΟΚ δεν μακροημέρευσε. Όπως εκτιμώ πως δεν θα συμβεί και με τη σημερινή συνεννόηση. Όταν πια το παιχνίδι θα παίζεται στο γήπεδο, είναι εύλογο πως ο καθένας θα κοιτάξει για λογαριασμό του να εξασφαλίσει κάτι παραπάνω. Και θα πέσει φωτιά να κάψει όποιον πει, πως ο ΠΑΟΚ αυτή τη διετία μπορεί να έχει κάποιο παράπονο από τη διαιτησία. Και ο Παναθηναϊκός βέβαια, κάτι παίρνει. Ακόμα και το Σάββατο, όλα ξεκίνησαν στην Τρίπολη από φάση που ήταν οφσάιντ.

Εάν θέλουμε να συζητήσουμε σοβαρά, η μοναδική ομάδα που μετρά πραγματικές απώλειες βαθμών φέτος από τη διαιτησία είναι η ΑΕΚ. Σας θυμίζω πολύ πρόχειρα τα ματς με ΠΑΣ Γιάννινα, ΠΑΟΚ, Ατρόμητο, παιχνίδια όπου χάθηκαν βαθμοί από διαιτητικά λάθη. Η ΑΕΚ επέλεξε, με σπάνιες εξαιρέσεις, να δηλώσει σεβασμό στη νέα προσπάθεια και να δείξει εμπιστοσύνη στους διαιτητές. Και εύλογα, ο καθένας εύχεται να δικαιωθεί γι’ αυτήν την προσπάθεια.

Κατά τη γνώμη μου, τώρα που φτάνουμε στο σημείο μηδέν και τελειώνει η σαπίλα που κυριάρχησε για μια 20ετία, η ΑΕΚ οφείλει να κοιτάξει τον εαυτό της. Να βρει δικλείδες ασφαλείας που θα προφυλάσσουν την ομάδα, όπως συνέβαινε και στο παρελθόν. Αλλωστε, για να μην τρελαθούμε από την προπαγάνδα, αυτό πέτυχε ο Μελισσανίδης και στις δύο προηγούμενες παραγοντικές θητείες του. Να κερδίζει για την ΑΕΚ το 50-50 και μετά να δημιουργεί ομάδα που τους κέρδιζε μέσα στο γήπεδο.

Υ.Γ.: Μέσα στο τριώδιο επέλεξε ο Βασιλόπουλος και οι συν αυτώ, να ρίξουν και τις τελευταίες μάσκες που έδειχναν πως μπορεί να δέχονταν με κάποιο τρόπο την κατασκευή του νέου γηπέδου της ΑΕΚ. Γιατί μόνο αφελής μπορεί να ήταν κάποιος που δεν διέκρινε σε όλα αυτά τα χρόνια, πως ο Βασιλόπουλος θέλει να χτίσει καριέρα πάνω σε αυτήν την υπόθεση και υπάρχουν πολλοί με συμφέροντα στη διαδικασία. Οι μάσκες έπεσαν, ο καρνάβαλος θα κάνει την παρέλαση και μετά θα καεί σύμφωνα με το έθιμο και η ΑΕΚ πρέπει να βγει μπροστά στη νέα πραγματικότητα. Να πιέσει την πολιτεία να αναλάβει το βάρος της ευθύνης, απέναντι σε μια κατάσταση που στερεί από έναν ολόκληρο λαό το όνειρο. Ούτε καν αξίζει να ασχολείται πλέον με έναν κωμικό πολιτικό, που συμμετέχει στη σπέκουλα της αδυναμίας της ΑΕΚ να ξεκινήσει τα έργα και τα ρίχνει πάλι στον Τύπο για πληρωμένα δημοσιεύματα. Μάλλον, ξέρει καλά εκείνος από τέτοιες καταστάσεις.

• ΑΕΚ
• Βασιλόπουλος
• γήπεδο
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• Παναθηναικός
• ΠΑΟΚ