Πειθαρχία, 4-3-3 και βλέπουμε

Έχει περάσει ένας μήνας από τότε που ο Καρέρα ανέλαβε την τεχνική ηγεσία. Η πραγματικότητα είναι πως σε επίπεδο αποτελεσμάτων, ο Ιταλός ακόμα δεν έχει καταφέρει να κάνει την μεγάλη διαφορά. Τι εννοώ. Έχει μια απώλεια στην Λαμία, που για την ΑΕΚ (πρέπει να) είναι εκτός προγράμματος. Δεν κατάφερε να αλλάξει την μοίρα της ΑΕΚ σε ματς με χαρακτηριστικά ντέρμπι, όπως αυτό με τον ΠΑΟΚ. Τουλάχιστον ως προς το αποτέλεσμα. Ενώ και στο κύπελλο, δεν εξασφάλισε την πρόκριση από το πρώτο ματς, ενώ θα μπορούσε. Επομένως ο Καρέρα μια τεράστια διαφορά σε επίπεδο αποτελεσμάτων, δεν έχει καταφέρει να πετύχει.

Αυτή είναι μια πρώτη ανάγνωση των πεπραγμένων του Ιταλού. Και θα μου επιτρέψετε να σημειώσω πως είναι και μια ανάγνωση, που δεν λέει ολόκληρη την αλήθεια. Για παράδειγμα, με βάση την εικόνα των δυο ομάδων σ’ ολόκληρο το 90άλεπτο, θεωρώ πως αν δεν έβαζε το χεράκι του ο διαιτητής, η ΑΕΚ το ματς στην Τούμπα όχι απλώς δεν θα το είχε χάσει, αλλά θα το είχε κερδίσει κιόλας. Και το εξηγώ. Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν σε καλό απόγευμα και όσο κυλούσε το ματς τόσο το έβγαζε στο γήπεδο. Η ΑΕΚ έτσι κι αλλιώς, είτε είχε δεχθεί το γκολ, είτε όχι, την αλλαγή του Ολιβέιρα θα την έκανε. Και θα γινόταν όσο επιθετική έγινε, αλλά χωρίς να έχει ένα γκολ στην πλάτη της. Άλλωστε για να ξέρουμε και τι λέμε, εκτός από τις ευκαιρίες που έκανε, κέρδισε και (τουλάχιστον) ένα πέναλτι που δεν της δόθηκε ποτέ.

Δεν το συνεχίζω με τα «αν» και τα «ίσως». Όπως και να έχει, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω για να πάρεις κάτι πίσω απ’ αυτά που σου έκλεψαν. Η ουσία είναι πως το παιχνίδι της Τούμπας, είναι κομβικό ως προς την επιρροή που πλέον αρχίζει να έχει ο Καρέρα στην ομάδα, συνολικά στην αγωνιστική της φυσιογνωμία. Από την τακτική, μέχρι και τη νοοτροπία. Ξεκινώ με το πρώτο. Ο Ιταλός εμφάνισε στην Τούμπα για πρώτη φορά το 4-3-3. Δεν είναι ένας εύκολος σχηματισμός. Αλλά υπό προϋποθέσεις, στην ΑΕΚ μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλά. Και σ’ αυτό το συμπέρασμα έχει φτάσει ο Καρέρα, μέσα από την δουλειά στις προπονήσεις. Ποιες είναι αυτές οι προϋποθέσεις; Καταρχάς να μην παίζει ο Λιβάγια στην κορυφή της επίθεσης. Είτε δεν θέλει, είτε δεν μπορεί, είτε όλα αυτά μαζί, η ουσία είναι πως ο Κροάτης δεν γίνεται να παίξει φορ. Χάνεται. Τελεία και παύλα. Φάνηκε στην Τούμπα. Όπως φάνηκε πόσο πολύ οργίασε ο Λιβάγια, όταν στο δεύτερο ημίχρονο μετατέθηκε αριστερά. Και αυτή είναι η απάντηση για το που θα χωρέσει ο Κροάτης, στην περίπτωση που ο Καρέρα μονιμοποιήσει το 4-3-3. Μια χαρά δημιουργικός και παραγωγικός είναι ο Λιβάγια στα αριστερά. Το ζήτημα είναι πως θα βελάξει το αριστερό μπακ. Αλλά πάντα κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις.

Αν λοιπόν στην κορυφή της επίθεσης είναι ο Ολιβέιρα και όχι ο Λιβάγια, το 4-3-3 λειτουργεί εξαιρετικά. Φάνηκε και στο πρώτο ημίχρονο του παιχνιδιού στην Τρίπολη. Εκεί που η ΑΕΚ έπρεπε να προηγείται, αλλά για ακόμα μια φορά έβγαλε την γνωστή σούπερ αγαθοβιολίαση που έχει στην αμυντική της λειτουργία και στο τρανζίσιον. Κατάφερε να φάει γκολ μετά από δικό της κόρνερ. Όχι για πρώτη φορά φέτος. Αυτό όμως δεν είναι θέμα συστήματος, αλλά και αγωνιστικής λογικής που πρέπει να αλλάξει. Όπως επίσης και ατομικών λαθών. Διότι Παουλίνιο και Σιμόες κάνουν εγκλήματα στην φάση του γκολ του Αστέρα. Παρεμπιπτόντως, μια ακόμα προϋπόθεση για να λειτουργήσει καλά το 4-3-3, είναι να πάρει πράγματα από τον κόφτη. Αυτόν που θα παίζει μπροστά στα στόπερ και πίσω από τα εσωτερικά χαφ. Αυτά τα πράγματα που μέχρι τώρα δεν έχει δώσει ο Σιμόες, ο οποίος εξακολουθεί να βρίσκεται σε κακό αγωνιστικό φεγγάρι. Προφανώς γι αυτό και ο Ιταλός πίεζε για να έρθει επειγόντως ο Σιμάνσκι.

Αντιθέτως ο Καρέρα βλέπει πως από τα εσωτερικά του χαφ, μπορεί να πάρει πολλά πράγματα. Πρώτον διότι ο Κρίστιτσιτς έγινε επιτέλους ο χαφ που ήταν στον Αστέρα. Και δεύτερον διότι και ο νεαρός Σαμπανάτζοβιτς και ο αρχηγός Μάνταλος, είναι παίκτες που μπορούν να κάνουν πολλά και ποιοτικά πράγματα ως οκτάρια. Άλλωστε ειδικά πάνω στον Σάμπα, η ΑΕΚ έχει χίλιους λόγους να επενδύσει, διότι δείχνει να έχει όλα τα προσόντα να γίνει ένα σύγχρονο χαφ. Και ο Καρέρα δείχνει πως είτε με τον Σαμπανάτζοβιτς, είτε με τον Μάνταλο, ανάλογα τις συνθήκες του παιχνιδιού, πάνω στο 4-3-3 μπορεί να βασιστεί. Έστω και αν ακόμα, δεν έχει τα εξτρέμ που ήθελε. Όμως απ’ αυτά που είδε στην Τρίπολη από τον Βέρντε και από τον Αλμπάνη, έμεινε ικανοποιημένος. Βεβαίως αν έρθει ο Τάνκοβιτς που δείχνει εξτρεμάρα, τότε πραγματικά θα υπάρξει διαφορά. Γενικώς με το 4-3-3 ο Καρέρα έχει μείνει ευχαριστημένος, αλλά στο μπλοκάκι του έχει ακόμα τρια συστήματα. Όχι απλώς για να υπάρχουν. Στην Τρίπολη πήγε από το 4-3-3 στο 3-4-3 και μετά στο 3-5-2, μέσα σ’ ένα ημίχρονο. Και το ίδιο έχει κάνει σχεδόν σ’ όλα τα ματς.

Πάμε τώρα και στο κομμάτι της νοοτροπίας. Όπου νοοτροπία, βάλτε πειθαρχία. Ο Καρέρα ήρθε στα Σπάτα και βρήκε ένα ξέφραγο αμπέλι σ’ αυτό το κομμάτι. Ήξερε πως αν δεν το μαζέψει, δεν πρόκειται να πετύχει τίποτα. Ο Ιταλός σ’ αυτό το κομμάτι έχει κάνει πολύ δουλειά. Έχει φωνάξει πολύ σε προπονήσεις στα Σπάτα, έχει γίνει πολύ αυστηρός σε πολλές περιπτώσεις. Έχει πετύχει να το μαζέψει λίγο το πράγμα. Ξέρετε που φάνηκε αυτό; Στην Τούμπα. Σ’ ένα ματς που ο διαιτητής έχει οργιάσει, οι παίκτες της ΑΕΚ δεν το έχουν κάνει ροντέο με τις διαμαρτυρίες. Φτάσαμε ακόμα στην αστειότητα, πως δεν δόθηκε το πεντακάθαρο επιθετικό στον Βράνιες πριν από το πέναλτι, επειδή ο παίκτης δεν διαμαρτυρήθηκε. Για να καταλάβετε τι εννοώ, δείτε τι σόου έκαναν στην Τρίπολη οι παίκτες του Αστέρα, παρόλο που δεν είχαν δίκιο και δείτε πως αντέδρασαν οι παίκτες της ΑΕΚ στην Τούμπα, οι οποίοι είχαν δίκιο.

Γενικώς για τον Καρέρα έχει σημασία να αλλάξει την νοοτροπία και να επιβάλλει μια πειθαρχία. Όπως και έχει μεγάλη σημασία, να δουλεύει με παίκτες που θα είναι χαμηλών τόνων, εργάτες και επαγγελματίες. Αυτός είναι από τους λόγους που ο Ιταλός ενθουσιάστηκε με την περίπτωση του Σιμάνσκι, που έχει ακριβώς αυτό το προφίλ. Κάτω το κεφάλι, γήπεδο, μπάλα και τέλος. Αν ο Πολωνός μπορεί να ανταποκριθεί και ποδοσφαιρικά σ’ αυτό που θέλει η ΑΕΚ, τότε σίγουρα έχει βγει λαβράκι.

Και κάτι τελευταίο που είναι επίσης ένα έξτρα credit για τον Καρέρα. Είναι ίσως ο μοναδικός ξένος προπονητής, που εμπιστεύεται τυφλά έναν Έλληνα συνεργάτη του, που δεν έφερε ο ίδιος στο τιμ. Ο Ιταλός κατάλαβε από την αρχή την εκτίμηση που έχουν οι παίκτες για τον Νίκο Παναγιωτάρα αλλά και το πόσο καλά γνωρίζει την ομάδα και την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Και ο Καρέρα πλέον, χωρίς φυσικά να υποβαθμίζει τον δικό του Κολονέλο, έχει ως δεξί χέρι τον Παναγιωτάρα. Συζητάει μαζί του τα πάντα. Τόσο στις προπονήσεις, όσο και κατά την διάρκεια του ματς. Και φυσικά μόνο χαμένος δεν βγαίνει απ’ αυτό.

• ΑΕΚ
• Μάσιμο Καρέρα