Όταν πρέπει, θα κάνει αυτό που πρέπει

Πήρε το βραβείο του ο Αραούχο για την γκολάρα με τον Παναθηναϊκό (ΦΩΤΟ)
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Τα έχω λίγο μπλεγμένα στο μυαλό μου, μ’ όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Όπως και όλοι σας. Όπως και οι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι δεν είναι τζουκ μποξ με πόδια για να τους ρίχνεις κέρματα και να παίζουν. Όλοι είναι επηρεασμένοι, ξενερωμένοι, ενδεχομένως και φοβισμένοι μ’ όλα αυτά τα πρωτόγνωρα και περίεργα. Πανδημία εν έτει 2020. Έλεος. Προφανώς και η κατάσταση είναι σοβαρή και καλώς δεν παίζεται μπάλα. Αλλά για να σταματήσει το μυαλό να πηγαίνει συνεχώς στη ανησυχία και στο κακό, τουλάχιστον ας μιλήσουμε λίγο για μπάλα. Αυτό είναι ακίνδυνο.

Έβλεπα το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Γουλβς. Ποδοσφαιρικά καθαρά, είναι μαγκιά του ΟΣΦΠ και που έφτασε εως εδώ στην Ευρώπη και με τον τρόπο που διαχειρίστηκε και αυτό το ματς. Άλλο όμως είναι το θέμα το δικό μου. Βλέποντας το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Γουλβς, έδωσα απάντηση στο ερώτημα που διαχρονικά υπάρχει, τι βρίσκουν οι ξένοι παίκτες που έχουν φορέσει την κιτρινόμαυρη φανέλα και δένονται τόσο πολύ και τόσο γρήγορα με την ΑΕΚ. Και η απάντηση είναι πως βρίσκουν κάτι, που ενδεχομένως δεν συναντούν πουθενά αλλού. Την αγκαλιά ενός ολόκληρου ποδοσφαιρικού οργανισμού.

Στο χθεσινό ματς επέστρεψε στο Καραϊσκάκη, ως αντίπαλος, ο Ποντένσε. Δεν είναι ένας παίκτης που πέρασε και δεν ακούμπησε από τον ΟΣΦΠ. Ήταν σημείο αναφοράς. Έμεινε 1,5 χρόνο, έβαλε σημαντικά γκολ, ξεσήκωνε την εξέδρα. Έφυγε τον Γενάρη με χρυσή μεταγραφή. Και με συγκινητικά αποχαιρετιστήρια λόγια ένθεν και ένθεν. Μια συγκίνηση, λένε, την ένιωσε ο Πορτογάλος και τώρα που μπήκε ξανά στα αποδυτήρια του Καραϊσκάκης. Μετά απ’ όλα αυτά, μήπως προσέξατε την αντίδραση του κόσμου του ΟΣΦΠ που ήταν στις εξέδρες, όταν ο Ποντένσε μπήκε αλλαγή; Δεν ακούστηκε ούτε κιχ. Για χειροκρότημα, ούτε λόγος. Μην σας πω ότι κάποια στιγμή πήρε τα αφτί μου και κάποια ψήγματα γιούχας, όταν ο Πορτογάλος αντέδρασε με εκνευρισμό που έχασε ένα κοντρόλ.

Εκείνο που θέλω να πω είναι, πως πριν καν περάσουν δυο μήνες από τότε που ο Ποντένσε έφυγε από τον ΟΣΦΠ, αντιμετωπίστηκε ως ξένος. Για να μην σας πω ως εχθρός και φανεί υπερβολικός. Αν δεν το γνώριζε κάποιος πως ο Ποντένσε έχει υπάρξει παίκτης του Ολυμπιακού και αγαπημένος της κερκίδας, δεν επρόκειτο ποτέ να το καταλάβει από τις αντιδράσεις στην επιστροφή του Πορτογάλου ως αντίπαλος. Δεν λέω αν όλο αυτό είναι καλό ή κακό. Μπορεί και να είναι σωστό, να αντιμετωπίζονται όλοι, σαν ένας ακόμα που πέρασε από την ομάδα. Εξηγεί όμως σε μεγάλο βαθμό, το γιατί οι ξένοι παίκτες δένονται τόσο πολύ με την ΑΕΚ.

Σας θυμίζω τι είχε γίνει όταν είχε επιστρέψει ως αντίπαλος με την Ζενίτ, ο Μπρούνο Άλβες. Ένα παιδί που ούτε είχε μείνει στην ΑΕΚ ως ο Ποντένσε στον ΟΣΦΠ, ούτε καν, για να ξέρουμε και τι λέμε, είχε προσφέρει τόσα πολλά. Ήταν ωστόσο ένας παίκτης που ο κόσμος είχε αγαπήσει και του έδειξε πολύ περισσότερο, όταν επέστρεψε ως αντίπαλος. Δεν προλάβαινε να μαζέψει λουλούδια, βραβεύσεις και αγκαλιές ο Μπρούνο μας, εκείνο το διήμερο που είχε έρθει για τα ματς της ΑΕΚ με την Ζενίτ. Και ήταν βασικός τότε στην ρωσική ομάδα.

Δεν θέλω καν να σκεφτώ, τι επρόκειτο να γίνει, αν ερχόταν ως αντίπαλος στο ΟΑΚΑ, ακόμα και για επίσημο ευρωπαϊκό παιχνίδι, ο Νάτσο Σκόκο. Ίσως να μην έφτανε καν μέχρι τα αποδυτήρια από τις αγκαλιές. Το ίδιο και στην περίπτωση που ερχόταν ο Αραούχο ως παίκτης της Λας Πάλμας. Θα μου πείτε, ειδικά με τον Αραούχο, ακόμα και όταν ήταν ποδοσφαιριστής της Λας Πάλμας, τις καθημερινές εκδηλώσεις λατρείας, τις εισέπραττε πάλι από τον κόσμο της ΑΕΚ. Εστω και από απόσταση. Βεβαίως ο Αραούχο είναι ίσως η πιο ξεχωριστή περίπτωση απ’ όλες. Το έχω γράψει πολλές φορές και θα το ξαναγράψω. Δεν θυμάμαι άλλον ξένο ποδοσφαιριστή, με τόσο μεγάλη ποδοσφαιρική ποιότητα, που να μπορεί να βγάλει πράγματα στο γήπεδο μόνο όταν φοράει την κιτρινόμαυρη φανέλα. Είναι κάτι εντυπωσιακό και δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί με την λογική.

Επειδή πάντως βλέπω να έχει ανοίξει και πάλι μια συζήτηση, για την αγωνιστική κατάσταση του Αραούχο, για τις ευκαιρίες που χάνει και γενικώς για το πότε θα ξαναβρεί τον καλό του αγωνιστικό εαυτό, ας έχουμε όλοι στο μυαλό μας ένα πράγμα. Ο Τσινάκος όταν πρέπει, θα κάνει αυτό που πρέπει. Όπως το έκανε πάντα. Θυμίζω πως ο Αραούχο, επίσης για κάποιο λόγο που δεν μπορεί να εξηγηθεί με την απλή λογική, πάντα βάζει γκολ με το καλημέρα στην ΑΕΚ και μετά εξαφανίζεται από το σκοράρισμα για ένα διάστημα. Όταν είχε έρθει για πρώτη φορά, τον Γενάρη του 2017, έβαλε γκολ στο ντεμπούτο του, σ’ εκείνο το 6-0 επί του Λεβαδειακού στο κύπελλο. Ξαναβρήκε δίχτυα, μετά από 35 ολόκληρες μέρες, στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη. Όταν ξαναγύρισε στα τέλη Αυγούστου του 2017, έκανε ντεμπούτο στο πρωτάθλημα με γκολ απέναντι στην Λάρισα, στις 10 Σεπτέμβρη. Από εκείνο το ματς, σκόραρε ξανά στις 29 Οκτώβρη και πάλι στη Νέα Σμύρνη απέναντι στον Πανιώνιο.

Με λίγα λόγια, ο Αραούχο για κάποιο λόγο, θέλει τον χρόνο του μέχρι να αρχίσει να ρολάρει στο σκοράρισμα. Το πιθανότερο είναι πως αυτό έχει να κάνει κυρίως με το ψυχολογικό κομμάτι. Ο σέντερ φορ τρέφεται με τα γκολ. Και όσο μένει… νηστικός, τόσο ζορίζεται και πιέζεται ψυχολογικά. Όσο ζορίζεται και πιέζεται ψυχολογικά, τόσο δυσκολεύεται να σκοράρει. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για τον σέντερ φορ Αραούχο στην ΑΕΚ, που θέλει σαν τρελός όχι μόνο να… τραφεί από τα γκολ, αλλά να πάρει και το… γλύκισμα πως σκόραρε για την αγαπημένη του ομάδα.

Ο Αραούχο έβαλε γκολάρα στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Από τότε δεν έχει ξανασκοράρει. Και έχασε τεράστιες ευκαιρίες, σε φάση που η κλάση του θα τις τελείωνε με κλειστά μάτια και το ένα χέρι δεμένο πίσω από την πλάτη. Ειδικά στο ματς κυπέλλου με τον Άρη. Ασχέτως αν στο ένα από τα χαμένα τετ α τετ, ο Αραούχο δικαιούταν πέναλτι, καθώς έφαγε μια μεγαλοπρεπή σπρωξιά από πίσω και έχασε την ισορροπία στο πλασάρισμα. Όποιος όμως ανησυχεί για τα γκολ που δεν έρχονται από τον Αργεντινό, ας αλλάξει πλευρό και ας κοιμηθεί ήσυχος. Την δουλειά που πρέπει να κάνει, θα την κάνει όπως πρέπει και όταν πρέπει. Το έχει αποδείξει άλλωστε. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην φετινή σεζόν, που έτσι κι αλλιώς δεν ξέρουμε πότε και αν θα τελειώσει. Μιλάω και για την επόμενη σεζόν, που ευτυχώς θα βρίσκεται στην ΑΕΚ από την day one, του κτισίματος. Για πρώτη φορά.

Πάντως να σας πω και κάτι άλλο. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως ακόμα και σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες, όταν καταφέρνουμε ακόμα να κάνουμε κουβέντα για μπάλα, πάλι η συζήτηση πάει στον Αραούχο. Περίεργο. Κάτι θα λέει όμως κι αυτό…

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X