Ο Βασίλης Σκουντής γράφει για το μπασκετικό παλάτι της ΑΕΚ και τον Μάκη Αγγελόπουλο

enwsi.gr

24/06/2020 | 10:30

0

Η ΑΕΚ έχει πλέον το δικό της «σπίτι». Μάλλον ορθότερα, η «Βασίλισσα» μπαίνει άμεσα στο δικό της… παλάτι με τον Μάκη Αγγελόπουλου να κινεί γη και ουρανό για να τα καταφέρει.

Τη νέα σεζόν ο Δικέφαλος θα αγωνίζεται στο δικό του γήπεδο και η προσπάθεια του διοικητικού ηγέτη του συλλόγου δεν θα μπορούσε να μείνει απαρατήρητη. Ο Βασίλης Σκουντής έγραψε ένα εξαιρετικό κείμενο για όλα όσα γίνονται γύρω από την μπασκετική ΑΕΚ.

Ακολουθεί το κείμενο το Βασίλη Σκουντή:

«Η ΑΕΚ βάζει κεραμίδι στο κεφάλι της και ο Βασίλης Σκουντής εξηγεί γιατί είχε δίκιο χθες ο Μάκης Αγγελόπουλος που μίλησε για μια ιστορική και αιώνια στιγμή…

Λένε πως τα πρώτα εκατό χρόνια είναι δύσκολα. Συμφωνώ και επαυξάνω…

Περισσότερο από εμένα βεβαίως πρέπει να συμφωνούν, να επαυξάνουν και να υπερθεματίζουν οι εν ζωή ευρισκόμενοι και κυρίως οι συχωρεμένοι ΑΕΚτσήδες, που δεν αξιώθηκαν εδώ και 96 χρόνια να βάλουν ένα (δικό τους) κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους!

Αυτός παρεμπιπτόντως είναι ο λόγος για τον οποίο προχθές μάλλιασε το στόμα του Μάκη Αγγελόπουλου (στην ομιλία και στις μεταγενέστερες δηλώσεις του) να κάνει λόγο για «μια ιστορική και αιώνια στιγμή».

Οντως η επίσημη τελετή παράδοσης του Ολυμπιακού Γυμναστηρίου των Ανω Λιοσίων εκτός από ιστορική είναι και αιώνια, διότι λίγο έλειψε να συμπέσει με τη συμπλήρωση ενός αιώνα από τότε που πρωτομπίστηξαν τη δερμάτινη ξώραφη μπάλα οι αδελφοί Συμεωνίδη, ο Ευμένης Αθανασιάδης και οι λοιποί πρώην παίκτες της Ροβερτείου Σχολής της Κωνσταντινούπολης!

Εδώ ήρθαμε, διότι τόσες συμπτώσεις, ούτε παραγγελιά να τις είχε κάνει η ΑΕΚ…

Το γήπεδο που θα στεγάζει από εδώ και πέρα τους καημούς και τους πόθους της, κείται επί της οδού Κωνσταντινουπόλεως, στον αριθμό 59!

Κρίμα, κανονικά θα πρέπει ο Μάκης Αγγελόπουλος να ζητήσει από τον Δήμαρχο Φυλής, Χρήστο Παππού να αλλάξει την αρίθμηση και να κάνει το 59, 58 καθότι το 1958 η ΑΕΚ στέφθηκε για πρώτη φορά πρωταθλήτρια Ελλάδος…

Το είπα αυτό γελώντας στον πρόεδρο της ΑΕΚ και είχε έτοιμο το επιχείρημα. «Εχω καλύτερη σύμπτωση» μου είπε. «Ολος ο χώρος εκτείνεται σε 68 στρέμματα, οπότε μπορεί να μας ξέφυγε το πρώτο πρωτάθλημα, αλλά πιάσαμε το έπος του Καλλιμάρμαρου»!

Όχι του παπά, αλλά ούτε του… Παππού να μην το πεις, πρόεδρε!

Μεγάλη ιστορία το γήπεδο μιας ομάδας. Το κάθε γήπεδο της κάθε ομάδας, Ένα τσαρδάκι βρε αδερφέ, που να είναι δικό της ή σχεδόν δικό της (με μακρόχρονη ενοικίαση ή μίσθωση και πάει λέγοντας) που δεν το μοιράζεται με κανέναν άλλον, όπως από το 1995 συμβαίνει στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό…

Ένα γήπεδο και τι στον κόσμο. Το βασίλειο μου για ένα (όχι άλογο, αλλά) γήπεδο, όπως φώναζε, λέει, απελπισμένος ο Ριχάρδος ο Γ΄ το 1645 στη μάχη του Μπόργουορθ απέναντι στον Ερρίκο Τυδώρ….

Μια άλλη ομάδα θα ήθελε ένα σπίτι. Μια «Βασίλισσα» βολεύεται μόνο με παλάτι: αυτό εκ πρώτης όψεως μπορεί να υποδηλώνει αλαζονεία και μεγαλομανία, μια κάποια «folie de grandeur» όπως λένε και οι Γάλλοι, αλλά μετά από 96 χρόνια προφανώς η ΑΕΚ δικαιούται να την εκτρέφει έστω και καμουφλαρισμένη…

Σε αυτά τα παρά τρίχα εκατό χρόνια της ιστορίας της η «Ένωση» έπαιξε όπου μιλούν ελληνικά και… πολίτικα. Το αποτέλεσμα; Από «Βασίλισσα» κατάντησε τσιγγάνα!

Είναι ούτως ή άλλως μια ομάδα που βρέθηκε απόκληρη από το λίκνον της και ιδρύθηκε από ξεριζωμένους της Πόλης, οπότε ήταν συνηθισμένη στην προσφυγιά!

Εξις δευτέρα φύσις, το δίχως άλλο!

Εάν δεν έχω χάσει τεύχη στις περιπλανήσεις της, σύμφωνα με μια έρευνα που έκανα, μετά την Κατοχή και την Απελευθέρωση έχει παίξει μέχρι τούδε σε 14 διαφορετικές έδρες!

Ναι, δέκα τέσσερις σε εβδομήντα δυο χρόνια: στο χωμάτινο πίσω από το τέρμα του ποδοσφαίρου, στο μεταγενέστερο ανοιχτό της Νέας Φιλαδέλφειας, στο Σπόρτιγκ, στο Καλλιμάρμαρο, στη Γλυφάδα, στη Ριζούπολη, στο κλειστό του Ιωνικού ΝΦ, στο «Γεώργιος Μόσχος», στο ΟΑΚΑ, στο Γαλάτσι, στη Ζοφριά, στην Καισαριανή, στο Ελληνικό, στη Λαμία και δεν συμμαζεύεται!

Βοήθεια κοινού, παρακαλώ, εάν μου έχει διαφύγει κάποια άλλη έδρα…

Τώρα η ΑΕΚ μετακομίζει στη Φυλή και θα μπορέσει να αναπτυχθεί περισσότερο, να εξελιχθεί και να μεγαλώσει έτι περαιτέρω…

Τώρα η ΑΕΚ κάνει λάβαρο όχι το «μένουμε σπίτι», αλλά το «μπαίνουμε σπίτι» ή μάλλον το «μπαίνουμε παλάτι»: αυτό απ΄ ό,τι αντιλαμβάνομαι είναι το απωθημένο του Αγγελόπουλου ο οποίος φιλοδοξεί «να δημιουργήσουμε μια κιτρινόμαυρη πολιτεία που όμοια της δεν έχει υπάρξει ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα».

Τελικά ο Μαυροειδής (όπως είναι το βαπτιστικό όνομα του) Αγγελόπουλος είναι άνθρωπος των λόγων που τους κάνει έργα.

Είναι άνθρωπος του λόγου της τιμής του…

Τέσσερις στόχους είχε μαρτυρήσει και ευαγγελισθεί τον Νοέμβριο του 2014 όταν εμφανίσθηκε ως από μηχανής θεός στα δρώμενα της ομάδας που μπουσούλαγε μετά την τρίχρονη εξορία της (στην Α2 και στη Β’ Εθνική) και την παλιννόστηση της στην ελίτ και μέσα σε λιγότερο από έξι χρόνια τα σημάδεψε όλους διάνα…

Tότε ήταν ψίθυροι, τώρα έγιναν κραυγές!

Επί των ημερών του η ΑΕΚ, μετά από 16 πέτρινα χρόνια (μετά το επικό πρωτάθλημα του 2002) ξανάνοιξε τις αραχνιασμένες βιτρίνες της τροπαιοθήκης της και εναπέθεσε τέσσερις τίτλους, δυο εγχώριους και δυο διεθνείς.

Συνάμα τίμησε και ανέδειξε την ιστορία της, με αποκορύφωνα την ταινία «1968», ανέπτυξε τις αφημένες στο έλεος του Θεού ακαδημίες και τώρα τα παίρνει όλα αυτά και τα κουβαλάει στα Ανω Λιόσα.

Λιόσα, όχι Λιόσια, όπως ακριβώς τα έλεγε ο συνάδερφος από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ, Μίλτος Παναγιωτόπουλος, τον Ιούλιο του 1986, όταν ταξιδεύαμε μαζί με την Εθνική ομάδα για τη Σαραγόσα, όπου διεξαγόταν η πρώτη φάση του Μουντομπάσκετ…

Ω ρε ένας Μίλτος από τα Λιόσα στη Σαραγόσα!

Εκανε ρίμα, έκανε και πραγματικότητα…

Υπάρχει και ένας πέμπτος στόχος που περνάει και φιλτράρεται από τους προηγούμενους τέσσερις. Ποιος είναι αυτός; Μου τον εξομολογήθηκε ο ίδιος χθες: «Καημό και μαράζι το είχα στα πέτρινα χρόνια που ζήσαμε να δω στο δρόμο ή στο γήπεδο κάποιο πιτσιρίκι να φοράει φανέλα της μπασκετικής ΑΕΚ. Και τώρα που μπήκαμε για τα καλά σε έναν δρόμο, ανυπομονώ να δω ένα γήπεδο γεμάτο από φιλάθλους και κυρίως από παιδιά που θα φτιάξουν τη νέα γενιά των ΑΕΚτζήδων».

Και ιστορική και αιώνια στιγμή λοιπόν η προχθεσινή, δεν έχει άδικο, ούτε υπερβάλλει. «Ήταν κρίμα κι άδικο, αμαρτία από τον Θεό η ομάδα που έκανε λαϊκό άθλημα το μπάσκετ και έφερε τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο στην Ελλάδα να γυρίζει σαν την τσιγγάνα από εδώ και από εκεί».

Ομάδα χωρίς δικό της (με όποια καθεστώς κι αν το οικειοποιείται) γήπεδο είναι όντως τσιγγάνα. Καταδικασμένη να γυρίζει από ‘δω κι από ‘κει σαν την άδικη κατάρα!

Αυτό το είχα ακούσει για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1991 από τον Γιάννη Ιωαννίδη. Τότε ο «Ξανθός» είχε κατέβει από τη Θεσσαλονίκη για να αναλάβει τον Ολυμπιακό ο οποίος την προηγούμενη χρονιά είχε βγει όγδοος και στη Ρώμη, όπου ήλθε για να παρακολουθήσει το Ευρωμπάσκετ, στο συνηθισμένο… κήρυγμα του προς τους δημοσιογράφους, είπε το εξής:

«Δυο πράγματα πρέπει να συμβούν για να γίνει ο Ολυμπιακός μεγάλος και τρανός: να έχει παίκτες που θα ματώνουν σε κάθε φάση όπως ο Μουράτης και ένα μεγάλο γήπεδο γεμάτο».

Του αντιτείναμε τότε πως εκείνη την εποχή τον Ολυμπιακό που ήθελε να αντεπιτεθεί θα τον βόλευε μια… στρούγκα σαν το «Παπαστράτειο», αλλά ο Ιωαννιδης ήταν κάθετος…

Τον θυμάμαι σαν να τον ακούω τώρα να το λέει: «Αυτά είναι μ@@@ιες. Εμείς θα παίξουμε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, διότι οι μεγάλες ομάδες φτιάχνονται στα μεγάλα γήπεδα»

• ΑΕΚ
• γήπεδο
• Κλειστό Λιοσίων