Ο Ουζουνίδης δεν έχει… πίσω σκέψεις

Πέρσι στο ξεκίνημα της προετοιμασίας της ΑΕΚ, κυριαρχούσε στην αρθρογραφία η εκτίμηση πως ήταν πολύ μεγάλη επιτυχία ότι η ομάδα πήγαινε στην Πολωνία, έχοντας κατά 90% ολοκληρώσει τις μεταγραφές της.

Συμφωνούσαν οι πάντες, εκτός από τον Μανόλο Χιμένεθ.  Που σε δηλώσεις του λίγο πριν την αναχώρηση της αποστολής, όταν του είχε επισημανθεί αυτό ως  πλεονέκτημα, είχε πει πως δεν ήταν σίγουρος αν είχε όλους τους παίκτες στην διάθεση του,  στο επίπεδο που υπήρχε η εντύπωση αυτή στο ρεπορτάζ.

Στη πορεία έγινε πιο κατανοητό τι εννοούσε, βάσει της διαχείρισης που έκανε σε  κάποιους παίκτες. Δεν ήθελε τον Τρίστασον, δεν ήταν ευχαριστημένος από τα χαρακτηριστικά του Λόπες, είχε αφήσει να εννοηθεί καθαρά πως ο Βαλιέντε ήταν η προτίμηση του για το κέντρο της άμυνας κλπ.

Αυτά θεωρητικά αποτελούν «βόμβες» στα θεμέλια της προσπάθειας μιας ομάδας και τουλάχιστον μέχρι τα Χριστούγεννα, αυτός ο αρνητισμός από πλευράς Μανόλο που ξεκίνησε από τη μεταγραφική περίοδο, εξακολούθησε σταθερά.

Παρόλα αυτά, η σεζόν που ξεκίνησε με την ύπαρξη θεωρητικά αποσταθεροποιητικών παραγόντων, κατέληξε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και στην δημιουργία μιας ομάδας που από νωρίς είχε πείσει όσους έβλεπαν με ψύχραιμο μάτι, πως μπορούσε να το πάει ως το τέλος.

Με διαχείριση από τον προπονητή  που δήλωνε προβληματισμένος, όταν όλοι οι υπόλοιποι δήλωναν ευχαριστημένοι. Παράδοξο; Ναι. Αλλά το ποδόσφαιρο είναι γεμάτο παράδοξα.

Φέτος έχουμε την έλευση νέου προπονητή, αρκετά πριν το ξεκίνημα της προετοιμασίας. Ο Ουζουνίδης από την περασμένη Τρίτη έχει πιάσει δουλειά. Και όταν λέμε δουλειά, εννοούμε ουσιαστική συμμετοχή στον αγωνιστικό σχεδιασμό.

Ξεκίνησε μια καθημερινή συνεργασία με τους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για τον σχεδιασμό. Πολύωρη, συνεχή. Είναι σαφέστατο πως από κοινού θα φτάσουν στις τελικές επιλογές.

Θυμίζω εδώ πως πρόπερσι ο Κετσπάγια, αμέσως με το που συμφώνησε και παρουσιάστηκε επίσημα, έφυγε για την Κύπρο. Πέρσι ο Μανόλο, επίσης με την ολοκλήρωση της σεζόν έφυγε για την Ισπανία κι επέστρεψε παραμονή της έναρξης της προετοιμασίας. Και οι δύο, ενημερώνονταν  για τις εξελίξεις στα μεταγραφικά εκ του μακρόθεν.

Θεωρητικά, με τον τρόπο που ξεκίνησε να δουλεύει ο Ουζουνίδης, φαίνεται να υπάρχει η δυνατότητα να προχωρήσουν πολύ πιο ισορροπημένα τα πράγματα φέτος στον σχεδιασμό. Και να καταλήξουμε πολύ πιο εύκολα σε επιλογές προσαρμοσμένες στην ιδέα του  προπονητή γι’ αυτό που θέλει να βλέπει από την ομάδα του στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό είναι ένα βήμα προς τη θετική κατεύθυνση.

Ωστόσο, η μπάλα είναι αυτό που έχει πει ο Ίβιτσα Όσιμ και το λέμε όλοι μας, από τότε που ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε. Η σεζόν που τελείωσε, δεν είχε μόνο αυτές τις ανισορροπίες που προκλήθηκαν στο διάστημα του σχεδιασμού της ομάδας.  Υπάρχουν κι άλλα ανορθόδοξα με την πρώτη ματιά φαινόμενα, που τη σημάδεψαν στην πορεία της. Πάντα με επίκεντρο την διαχείριση της από τον προπονητή.

Πλην  όμως, είναι η σεζόν η οποία στο τέλος της βρήκε την ΑΕΚ πρωταθλήτρια, μετά από 24 χρόνια. Θα μπορούσαν να είχαν γίνει όλα – θεωρητικά  πάντα- πιο ορθόδοξα από την αρχή και η ομάδα να  μην είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα ή και να μη το διεκδικήσει καν με αξιώσεις. Ποτέ δεν ξέρεις.

Παρόλα αυτά, αυτό  που ξεκινάει να γίνεται τώρα, ανεξάρτητα από το αν θα έχει το ίδιο η παραπλήσιο αποτέλεσμα με όσα πέτυχε φέτος η ομάδα,  είναι προτιμότερο. Είναι προτιμότερο ο προπονητής ξεκάθαρα και με δική του πρωτοβουλία να έχει ουσιαστική συμμετοχή στον σχεδιασμό.

Οι πιθανότητες να βγει ένα αποτέλεσμα ισορροπημένο, που  θα καλύπτει περισσότερο τα θέλω του αυξάνονται πολύ με αυτό τον τρόπο.

Συν το γεγονός πως με την επιδίωξη να είναι παρών, ο Ουζουνίδης δείχνει διατεθειμένος να αναλάβει και το μερίδιο της ευθύνης που θα του αναλογεί. Καμιά φορά, η μη συμμετοχή, κρύβει και… την πίσω σκέψη, που πολλοί προπονητές την έχουν, για… απόθεμα δικαιολογιών στην συνέχεια.

• ΑΕΚ
• μαρινος ουζουνιδης