Ο Μενσά-Μπονσού αποκαλύπτεται!

Με το «21» ο Μενσά-Μπονσού - Εχει τρελάνει τον κόσμο της ΑΕΚ
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

ÌÅÍÓÁ ÌÐÏÍÓÏÕ  ÁÅÊ - ÑÅÈÕÌÍÏ MENSAH BONSOU AEK - RETHIMNO  (BASKET LEAGUE 2014-2015)Το μεγάλο αστέρι της ΑΕΚ, Πόπς Μενσά-Μπονσού έδωσε μια μεγάλη συνέντευξη στην εκπομπή Pick n’ Roll του ΟΤΕ TV, αναφερόμενος στην ΑΕΚ, το ποδόσφαιρο, τις ομάδες που έχει αλλάξει στην καριέρα το, την… Τότεναμ και την «ανάλυση» του ονόματος του.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Μενσά Μπονσού:

“Μία ώρα έχεις γράψει… Θέλει να ξεκουραστεί ο άνθρωπος” διαμαρτυρήθηκε μεταξύ σοβαρού κι αστείου στο τέλος της τηλεοπτικής συνέντευξης, ο εξυπηρετικότατος άνθρωπος της ΑΕΚ, Κώστας Γκανάς που με συνόδευσε στο μακροβούτι της αυτοβιογραφίας του Ποπς.

“Δεν πειράζει. Είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσαμε να μιλάμε άλλες δύο ώρες” του απάντησε ο ίδιος ο Ποπς, που στη διάρκεια της συνομιλίας μας δε χρειαζόταν να έχει εξάρσεις συναισθηματισμού. Από τη χροιά της φωνής του, από τις παύσεις του, από τις ταλαντεύσεις του προσώπου του δεξιά κι αριστερά καταλάβαινες το πνεύμα, την περηφάνια, την ενόχληση του. Και κυρίως από τις λέξεις που χρησιμοποίησε. Χωρίς επίπλαστη μετριοπάθεια, αλλά με αυτοπεποίθηση και πίστη, όταν οι ερωτήσεις γαργαλούσαν τις πατούσες του.

Προφανώς, έστω και σε μία ώρα, δεν προλαβαίνεις να μιλήσεις για οτιδήποτε έχει συμβεί στη ζωή ενός αθλητή. Το δείγμα όμως είναι επαρκές και κάποια κεφάλαια προσφέρουν το ερέθισμα για συζήτηση υψηλού επιπέδου. Αν κι αυτή η συζήτηση, ξεκίνησε με …κάτι σαν ανέκδοτο…

“Πόσο εύκολο ήταν στην αρχή της καριέρας σου να “πουλήσεις” τον εαυτό σου ως …Βρετανός μπασκετμπολίστας;” τον ρώτησα… “Χμ, πρέπει να πω ότι ήταν δεν ήταν κι εύκολο. Οταν πας σε κάποιον και λες ότι είσαι Βρετανός μπασκετμπολίστας μπορεί να σε περάσει για ανόητο διότι… “Αυτά τα δύο είναι αδύνατον να μπουν στην ίδια πρόταση”. Νομίζω όμως ότι τα τελευταία δέκα χρόνια, έχουμε αποδείξει ότι στην Αγγλία υπάρχει ταλέντο. Πολύ ταλέντο. Δες τον Λουόλ Ντενγκ, τον Τζο Φρίλαντ, που αγωνίζονται στο ΝΒΑ, εμένα. Υπάρχουν όμως κι άλλα παιδιά που έρχονται από πίσω”.

Η απάντηση βγήκε αβίαστα αν και νωρίτερα, ο Ποπς Μενσά Μπονσού, όχι μόνο δεν είχε αποκηρύξει την καταγωγή του (απεναντίας καθώς ούτε τις ρίζες από την Γκάνα έχει “κουρέψει”) , αλλά δηλώνει περήφανος για αυτή… “Είμαι τόσο Βρετανός όσο δεν πάει άλλο. Γεννημένος στο Τότεναμ, φανατικός οπαδός των (Hot)Spurs και μπορεί να έχω ξοδέψει μεγάλο διάστημα της ζωής μου μακριά από το Λονδίνο, αλλά εκεί είναι το σπίτι μου”.

Θα μπορούσε μάλιστα να μιλάει με τις ώρες για την πατρίδα του. Αλλωστε είναι μπασκετικός πολίτης μίας χώρας και μίας πόλης (Λονδίνο), που όλοι μεγάλοι φορείς πορτοκαλί θεάματος θέλουν να αγκαλιάσουν και να τις βάλουν στο χάρτη (τους). Εστω κι αν στο Λονδίνο, ακόμα και ο Κόμπι μπορεί να νιώσει μοναξιά και να περάσει απαρατήρητος…

“Το Λονδίνο είναι μία μεγάλη πόλη. Μία από τις πιο σημαντικές του κόσμου. Θα ήταν εύκολο το μπάσκετ να αποκτήσει τεράστιο μέγεθος εκεί. Είναι όμως ένα «ξένο» σπορ. Δεν είναι κάτι που οι Βρετανοί νιώθουν και καταλαβαίνουν. Το τρελό που συνέβη με τους Ολυμπιακούς ήταν με πλησίαζαν Αγγλοι και μου έλεγαν: “Δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου μπάσκετ. Αλλά λάτρεψα κάθε δευτερόλεπτο από αυτό που παρακολούθησα στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να είσαι σίγουρος ότι θα ξαναδώ. Οι προοπτικές είναι εκεί. Αλλά θα χρειαστεί πολύ καιρός. Ολοι πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση. Να έρθει το μπάσκετ στο Λονδίνο και στην Αγγλία. Το ΝΒΑ, η Ευρωλίγκα, όλοι! Και με ευχαριστεί αυτό”.

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι είναι προσωπικό χρέος και το αναγνωρίζει ως ευθύνη προωθήσει μαζί με τον NBAer Λουόλ Ντενγκ το μήνυμα του μπάσκετ σε ολόκληρη τη Μεγάλη Βρετανία.. “Πρέπει να γίνουμε role models. Οχι μόνο για το μπάσκετ αυτό καθαυτό, αλλά προς τιμήν όλων αυτών που διάνοιξαν το δρόμο για εμάς ώστε να φτάσουμε στο επίπεδο που είμαστε”…

Ολα καλά, μα ο Κόμπι που κολλάει… Καλή ερώτηση… Οσο …ιντριγκαδόρικη ήταν και αυτή που το απηύθυνα κάποια στιγμή στη διάρκεια της συνομιλίας μας…

– “Οταν περπατάς στο δρόμο, σε αναγνωρίζουν; Τον Λουόλ;”

Το χαμόγελό του ήταν στο όριο του γέλιου… Πήρε το χρόνο του για 5-10 δευτερόλεπτα και εξιστόρησε μία μοναδικά τρομερή ιστορία….

“Είναι αστείο. Ο Λουόλ Ντενγκ το λέει συνέχεια ότι λατρεύει το Λονδίνο. Είναι ένας πολύ χαλαρός και ήσυχος άνθρωπος. Αυτός κατάγεται από το Νότιο Λονδίνο κι εγώ από το Βόρειο. Μπορεί να περπατάμε μαζί λοιπόν στο δρόμο και να δεις ανθρώπους να λένε «Κοίτα κάτι ψηλούς». Αλλά αυτό είναι άλλο. Δεν ξέρουν τίποτα περισσότερο. Δε θα μας προσέξουν. Το πιο αστείο που έχει συμβεί ήταν όταν παίζαμε με τις ΗΠΑ στο Μάντσεστερ. Περπατούσαμε με τον Λουόλ Ντενγκ στο δρόμο και ο Κόμπι Μπράιαντ στεκόταν σε μία γωνία. Στεκόταν εκεί. Εντελώς μόνος του. Ο Λουόλ τον πλησίασε και τον ρώτησε: «Τι κάνεις εδώ;». Και ο Κόμπι απάντησε: «Πρέπει να καταλάβεις. Δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιο άλλο μέρος στον κόσμο που θα μπορούσα να το κάνω αυτό. Καθόταν στην εντελώς μόνος του στη γωνία ενός δρόμου. Η ασφάλειά του ήταν πολλά μέτρα μακριά. Κι αυτός στεκόταν, κοιτούσε την ομορφιά του τοπίου. Κάποιοι περαστικοί έριχναν μία ματιά, αλλά συνέχιζαν να περπατούν. Κανείς δεν τον πρόσεξε πραγματικά. Πιστεύεις ότι θα μπορούσε να κάνει το ίδιο πράγμα στη Νέα Υόρκη, έστω για 15 δευτερόλεπτα χωρίς να του ορμήξει ο κόσμος; Αυτό νομίζω ότι είναι η ευλογία και η κατάρα. Είναι η ομορφιά, αλλά την ίδια στιγμή είναι άσχημο να είσαι ένας από τους πιο γνωστούς παίκτες στον κόσμο και να μη σε αναγνωρίζουν, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τους ποδοσφαιριστές, που αναγνωρίζονται όπου κι αν βρεθούν!”.

Κάπου εδώ έρχεται και η συζήτηση για την ΑΕΚ… Μία ομάδα που μάλλον, ήταν γραμμένο στο (s)DNA του να αγωνιστεί. Ισως να το είχε προβλέψει η μοίρα αρκετά χρόνια πριν, χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει…

“Ο Τζέι Αρ Χόλντεν είναι ο μέντοράς μου. Μπορεί να παίξαμε για λίγους μήνες μαζί στη Ρωσία, αλλά με έμαθε σε αυτό το διάστημα πώς να γίνω καλύτερος επαγγελματίας και καλύτερος άνθρωπος. Μου είπε τις ιστορίες που έζησε στην Ελλάδα, τις δυσκολίες που συνάντησε τη χρονιά που κατέκτησε με την ΑΕΚ το πρωτάθλημα. Ηταν απίστευτο. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν τη δική του διάθεση και το ανταγωνιστικό πνεύμα. Εύχομαι να ήμουν σαν κι αυτόν, διότι θα ήμουν καλύτερος σε όλα!”.

Ο Ποπς όμως, δεν σχετίζεται μόνο μέσω του Χόλντεν με την ΑΕΚ… “Ο Αντριου Μπετς. Υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα, ήμαστε φίλοι και πολλές φορές συγκάτοικοι στις αποστολές. Το γεγονός ότι γεννήθηκα στην Αγγλία και τώρα παίζω εγώ στην ΑΕΚ, ενώ ο Μπετς έπαιζε στην ίδια ομάδα όταν κατέκτησε το πρωτάθλημα, ότι έχουμε τον ίδιο κόουτς με εκείνη την ομάδα, ίσως οδηγεί τον κόσμο στο συμπέρασμα ότι υπάρχει μία μοίρα που μας δένει. Αλλά έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας”.

Μου αρέσει να απευθύνομαι σε ξένους παίκτες προσπαθώντας να διακρίνω την πραγματική εικόνα που έχουν αυτοί για εμάς, τους Ελληνες, το ελληνικό μπάσκετ, το πρωτάθλημα. Μεταξύ μας μπορεί να βαυκαλιζόμαστε, να εντοπίζουμε αρετές και να τις διακινούμε μεταξύ μας για την …αυτοικανοποίηση. Εν πολλοίς είναι ορατές οι αρετές που έχουμε ως μπασκετική κοινωνία, είναι διαφορετικό όμως να το εντοπίζει κάποιος που για πρώτη φορά συνάπτει σχέσεις με αυτή.

“Δεν ήξερα πως είναι η ελληνική Λίγκα. Ηξερα μόνο λίγες ομάδες. Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, Αρης, ΑΕΚ… Χμ, ίσως και να μην είναι τόσο λίγες τελικά.

Να φανταστείς, όταν ήρθα στην Αθήνα, ρώτησα για το Κύπελλο. Ποιες ομάδες έχουν προκριθεί για τον τελικό. Δεν ξέρω καν για ποιο λόγο ρώτησα αφού θεωρητικά ήξερα. Οπως κάθε χρόνο Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα ήταν στο τελικό. Μου προκάλεσε τεράστια έκπληξη όταν μου είπαν ότι οι δύο ομάδες έπαιξαν νωρίτερα και ο τελικός θα είναι διαφορετικός αυτή τη χρονιά. Όταν είσαι απ΄έξω, αυτό που βλέπεις πάντα είναι δύο ομάδες να διεκδικούν για όλους τους τίτλους. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός παίζουν συνεχώς στην Ευρωλίγκα. Όταν ήμουν σε άλλες χώρες πάντα άκουγα να λένε. «τι γίνεται στην ελληνική λίγκα; Η απάντηση ήταν συνεχώς η ίδια. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός παίζουν στους τελικούς. Κι αυτό συνέβαινε κάθε χρόνο. Από τότε που πάτησα το πόδι μου στην Ευρώπη, μόνο αυτό ακούω. Τώρα όμως, που είμαι εδώ και είμαι μέσα στο πρωτάθλημα δε θα ήθελα με τίποτα να γίνω κομμάτι αυτού του αστείου. Είναι αστείο όταν είσαι απ’εξω και παρακολουθείς, αλλά όταν είσαι μέσα είναι ένας παράγοντας που σου δίνει κίνητρο. Διότι σε καμία περίπτωση δε θα ήθελες να είσαι αυτός με τον οποίο γελάει όλη η Ευρώπη, επειδή όλοι αναγνωρίζουν τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό ως τις μοναδικές ομάδες στην Ελλάδα”.

Για να προσθέσει:

“Ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα είναι ο εξής: «Γιατί όχι εμείς. Γιατί όχι τώρα;». Ισως σε κάποιοι γελάσουν με αυτό που λέω και με την κατάσταση που περιγράφω, αλλά όταν μπαίνεις στο γήπεδο, με όποιον κι αν παίζω αντίπαλος, δε φοβάμαι κανένα. Είμαι πολύ ανταγωνιστικός τύπος, η φύση μου είναι ανταγωνιστική. Ακόμα και με τους Μπουλς του 1996 να παίζαμε, ξέρω ότι κι εμείς κι αυτοί βάζουμε τις φανέλες μας με τον ίδιο τρόπο. Το μυστικό είναι να είσαι ανταγωνιστικός και όταν ο διαιτητής πετάξει την μπάλα ψηλά το μόνο που έχει σημασία είναι ποια ομάδα θα επιβάλει στον αντίπαλό της τη δική της επιθυμία να κερδίσει.

Ξαναλέω, γιατί όχι εμείς; Κι αυτό είναι κάτι που έμαθα από τον Τζέι Αρ Χόλντεν, που έλεγε συνεχώς «γιατί όχι; Γιατί όχι;».

– “Κι αυτός τα κατάφερε!” του είπα

– “Ακριβώς. Οταν ήρθα τον ρώτησα κάποια στιγμή: «Καλά εσύ κέρδισες το πρωτάθλημα εδώ;». Κι αυτό που έκανε είναι ιστορία. Ο Τζέι Αρ έγραψε ιστορία με την ΑΕΚ”.

Ο Ποπς Μενσά Μπονσού είναι ένας άριστος επαγγελματίας, αλλά… “Σε ενοχλεί που έχεις αλλάξει τόσες πολλές ομάδες στην καριέρα σου; Που δεν στέριωσες σε κάποια περισσότερα χρόνια;

“Ο κόσμος μπορεί να λέει ότι έχω αλλάξει πολλές ομάδες στην καριρα μου, αλλά αυτή η διαδικασία με έκανε αυτό που είμαι σήμερα και βρίσκομαι αυτή τη στιγμή εδώ μπροστά σου. Στα 31 μου πια, λέω ότι ναι, προτιμώ πια να παραμείνω σε μία ομάδα μέχρι το τέλος της καριέρας μου. Και για αυτή η ομάδα να μην είναι η ΑΕΚ”.

Η σχέση του με την ΑΕΚ ξεκίνησε ιδανικά. Με μία απίστευτη εμφάνιση κόντρα στο Ρέθυμνο, μόλις ελάχιστες ώρες μετά την άφιξή του στην Αθήνα. Ο κόσμος ενθουσιάστηκε, το γήπεδο άλλωστε πρόσφερε (και σε αυτό το ματς) μία εκπληκτική ατμόσφαιρα. Ακόμα μία φορά.

“Δεν ήξερα ότι θα αγκαλιάσουν τόσο θερμά οι οπαδοί της ΑΕΚ, αλλά ήξερα ότι η ατμόσφαιρα θα είναι .τρελή. Αυτοί είναι οι οπαδοί της ΑΕΚ. Θυμάμαι ένα παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό, σε κάποιο μικρότερο γήπεδο κι ένας οπαδός είχε σκαρφαλώσει στην μπασκέτα. Είμαι σίγουρος ότι το θυμάσαι. Είναι μία από τις έντονες αναμνήσεις που είχα όταν έφερνα στο μυαλό μου την ΑΕΚ. Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, ο τύπος είχε ανέβει στην μπασκέτα, φωνάζοντας και πιέζοντας τον υπόλοιπο κόσμο. Ηταν απίστευτο αυτό για εμένα. Μόνο στην Ελλάδα μπορούν να συμβούν αυτά. Όταν ήρθα εδώ, ανυπομονούσα να συναντήσω αυτό το πάθος, διότι με θρέφει αυτό το πάθος και όσα κάνουν οι οπαδοί. Φωνάζουν, πανηγυρίζουν, βγάζουν τις φανέλες τους, τραγουδούν κι εκείνη τη στιγμή εγώ αισθάνομαι ότι είμαι όμοιός τους”.

Ο ΠΟΠΣ, ΤΟ ΑΛΜΑ ΕΙΣ ΥΨΟΣ, ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

“Δεν είχαμε στους Ολυμπιακούς αγώνες την παρουσία που θέλαμε, ώστε να τον χρησιμοποιήσουμε ως το εφαλτήριο για την ανάδειξη του μπάσκετ, αλλά κάποια στιγμή θα τα καταφέρουμε.

Επαιζα ποδόσφαιρο, περισσότερο από μπάσκετ όταν ήμουν μικρός. Πριν παίξω μπάσκετ είχα ασχοληθεί με το στίβο, ήμουν άλτης του ύψους κι επίσης έπαιζα ποδόσφαιρο. Αυτές ήταν οι δύο πρώτες μεγάλες αγάπες μου. Στην πραγματικότητα πίστευα, όταν ήμουν παιδί, ότι θα πάρω μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες ως άλτης. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου ότι θα κάνω καριέρα στο μπάσκετ. Το ποδόσφαιρο είναι ενσωματωμένο μέσα μου, είναι κάτι που αγαπώ. Μεγαλώνοντας στο Λονδίνο το ποδόσφαιρο γίνεται κάτι σαν δεύτερη φύση για εμάς. Το ποδόσφαιρο είναι αυτό που ξέρουμε να κάνουμε. Οσο για το ύψος, πραγματικά πίστευα. Η πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας μου ήταν τα πρώτα βήματα που κάναμε στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου στην τελετή έναρξης. Ως διοργανώτρια χώρα, ήμασταν η τελευταία τελευταία αποστολή που μπήκε στην παρέλαση. Η ένταση, η αποθέωση, το αγκάλιασμα που νιώσαμε από τον κόσμο όταν μπήκαμε μέσα ήταν κάτι που δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς. Μερικοί άνθρωποι έκλαιγαν. Ανατριχιάζω και μόνο που το σκέφτομαι. Κάποιοι από εμάς, ξέραμε ότι δε θα το ξαναζήσουμε. Ηταν δύσκολο να είσαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δουλεύεις τόσο σκληρά σε όλη σου τη ζωή για να πετύχεις αυτό το στόχο, να βρεθείς στην καλύτερη κατάσταση που μπορείς και φυσικά πρέπει να ξεκουραστείς. Όταν όμως ήμουν στο Ολυμπιακό χωριό, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως αν πάω να κοιμηθώ, ίσως να χάσω κάτι. Οι καλύτεροι αθλητές στον κόσμο ήταν στο ίδιο σημείο την ίδια στιγμή. Ηταν η ώρα 10.30 το βράδυ και σκεφτόμουν ότι δεν πρέπει να πάω για ύπνο, διότι αν απλά κοίταζες έξω από το παράθυρο μπορεί να έβλεπες τον Γιουσέιν Μπολτ να περνάει από κάτω”.

Ο ΠΟΠΣ ΚΑΙ Η …ΤΟΤΕΝΑΜ

“Είναι η αγαπημένη μου ομάδα. Τη λατρεύω… Μπορεί να μην έχουμε πάρει πρωτάθλημα εδώ και καιρό, αλλά νομίζω ότι χάσαμε κάποιες ευκαιρίες σημαντικές”.

– Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου παίκτες;

– Δεν είναι ένας. Είναι πέντε…

1. Νταβίντ Ζινολά

2. Γκάρι Λίνεκερ

3. Πολ Γκασκόιν

4. Γιούργκεν Κλίνσμαν που είναι θρύλος στο Λονδίνο και

5. Γκάρετ Μπέιλ τον οποίο θαυμάζω και λατρεύω παρά το γεγονός ότι μας άφησε. Μόνο και μόνο που έφτασε τόσο ψηλά ξεκινώντας από την Τότεναμ είναι σπουδαίο για όλους μας.

Αν πάντως πρέπει να επιλέξω έναν, αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Γκάζα. Το πάθος που είχε το λάτρευα. Βλέπω τον εαυτό μου μέσα στην ψυχή του.

Ο ΠΟΠΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΒΑ

“Προερχόμενους από το Λονδίνο κι αρχίζοντας να παίζω μπάσκετ στα 15, το ΝΒΑ και η επιλογή στο ντραφτ ήταν κάτι που ήθελα να καταφέρω. Ενιωθα ότι αν καταφέρω κάτι τέτοιο θα ήταν κάτι ιδιαίτερο που δεν έχουν πετύχει πολλοί άνθρωποι. Ερχόμουν από μία χώρα που δεν παίζει μπάσκετ, που δεν αναγνωρίζει το μπάσκετ. Όταν λοιπόν μετακινήθηκα σε μία άλλη χώρα κι ενώ άρχισα σε προχωρημένη ηλικία να ασχολούμαι με ένα σπορ, η είσοδός μου σε ένα πρωτάθλημα όπου συμμετέχουν οι καλύτεροι παίκτες στον κόσμο, ήταν κάτι που ήθελα πάρα πολύ να πετύχω. . Στο Τορόντο έπαιξα 35 αγώνες. Θα έλεγα ότι είναι μία από τις μεγάλες χαμένες ευκαιρίες μου. Αγωνίστηκα σε ένα επίπεδο που πιστεύω ότι θα μπορούσε να με καθιερώσει σε αυτόν τον κόσμο. Δεν μπορώ να μετανιώσω για τίποτα διότι θεωρώ ότι δεν έκανα κάτι άσχημο. Εκανα πραγματικά ό,τι μπορούσα για να κερδίσω μία θέση και απλά δεν δούλεψε. Στη Νέα Ορλεάνη ήμουν κανονικά στο ροτέισιον της ομάδας, αλλά ένας φρικιαστικός τραυματισμός με ανάγκασε να κάνω επέμβαση στον ώμο….

Οι Σπερς ήταν μία από τις καλύτερες ευκαιρίες που είχα στη ζωή μου. Μία από τις καλύτερες εμπειρίες. Είναι πολύ εύκολο για εμένα να καταλάβω για ποιο λόγο ο Γκρεγκ Πόποβιτς είναι ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην παγκόσμια ιστορία του αθλητισμού και όχι μόνο του μπάσκετ. Όταν με έφερε από την D-League που έπαιζα τότε, με έκατσε σε μία καρέκλα κατάλαβε ότι ήμουν νευρικός που θα έπαιζα με τον καλύτερο πάουερ φόργουορντ στην ιστορία του μπάσκετ, με τον Τόνι Πάρκερ και τον Μανού Τζινόμπιλι. Μου είπε λοιπόν: «Στην D-League έπαιξες πολύ καλά. Σε φέραμε εδώ για κάποιο λόγο. Θα σου δώσουμε την ευκαιρία να παίξεις. Αν είσαι καλός θα μείνεις. Αν όχι θα φύγεις». Υπάρχει κάτι καλύτερο που μπορεί να ζητήσει ένας παίκτης; Ξέρει πολύ καλά πώς να χτίσει το ταλέντο και την αυτοπεποίθησή σου.

Ο ΠΟΠΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ

“Το πλήρες όνομά μου είναι Νάνα Πάπα Γιάου, Μενσα Μπονσού…

Το Νάνα σημαίνει Βασιλιάς

Το Πάπα Γιάου σημαίνει ότι είναι μικρότερος …μπαμπάς… Γεννήθηκα τον ίδιο μήνα με τον πατέρα μου και η ερμηνεία του Πάπα Γιάου είναι κάτι σαν …Τζούνιορ

Μενσά Μπονσού: Είναι ένα σημαντικό όνομα στην Γκάνα. Μένσα σημαίνει τρίτος γιος. Μπονσού σημαίνει Φάλαινα. Μη με ρωτήσεις πως και γιατί. Ούτε εγώ ξέρω. Πριν από δεκαετίες, ένας μακρινός συγγενής μου είχε σκοτώσει μία φάλαινα. Πολλοί νομίζουν ότι το Μενσά Μπονσού σημαίνει “δολοφόνος φαλαινών”. Πλέον δεν το διορθώνω σε κανέναν. Μπορεί βέβαια να μεταφραστεί κι έτσι, αλλά δε σημαίνει αυτό!

Το όνομα έχει ιστορία. Κάθε φορά που πατάω στο γήπεδο, αισθάνομαι ότι δεν εκπροσωπώ μόνο τον εαυτό μου, αλλά και το όνομά μου. Η οικογένειά μου μπορεί να είναι περήφανη -θεωρώ – με αυτά που έχω καταφέρει”.

7) Ο ΠΟΠΣ, Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟ… “ΕΙΜΑΙ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΚΑΛΎΤΕΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΏΠΗ”

“Στον Ολυμπιακό δεν πίστεψαν ότι μπορεί να προχωρήσει η συνεργασία μας και αποφάσισαν να ακολουθήσουν μία διαφορετική κατεύθυνση. Δεν κρατάω κακία. Για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, δύο μέρες πριν έρθω εδώ, είχα παίξει το έκτο παιχνίδι του τούρκικου πρωταθλήματος και για αυτό δεν πιστεύω ότι υπήρξε ποτέ ιατρικό πρόβλημα. Θα το θέσω έτσι και δεν με ενδιαφέρει πως θα το πάρει ο κόσμος. Δεν με ενδιαφέρει. Μπορώ να σου εγγυηθώ ότι δεν υπάρχει άλλος ψηλός στην Ευρώπη τόσο αθλητικός, που φέρνει τόσα πολλά πράγματα στο παιχνίδι, όπως εγώ. Ακόμα και τώρα που είμαι 31 ετών. Δε με ενδιαφέρει τι μπορεί να λέει ο κόσμος για την κατάστασή μου και την υγεία μου. Εγώ αισθάνομαι ότι είμαι ακόμα ένας από τους καλύτερους ψηλούς στην Ευρώπη. Ακόμα και σε αυτή την ηλικία μπορώ να κάνω τόσα πράγματα, που παιδιά τα οποία έχουν τη μισή ηλικία από τη δική μου δεν μπορούν. Ισως ο κόσμος να πιστέψει ότι είμαι αλαζονικός ή αναιδής, αλλά είναι η αυτοπεποίθηση που έχω από την τόση πολλή δουλειά που έχω κάνει εδώ και χρόνια.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X