Ο κόσμος, οι… δίπλα και οι ευκαιρίες

Είναι προφανές πως στην υπόθεση της (μιας ακόμα) μεταγραφής σέντερ φορ κάτι δεν έγινε σωστά από την ΑΕΚ. Κάτι πήγε λάθος. Κυρίως διότι ακόμα και τώρα, είναι απολύτως ασαφές και… θολό, ποιά ήταν η στόχευση. Ποιόν ήθελαν, πως τον ήθελαν, αν τον ήθελαν. Ξεκάθαρη στόχευση δεν υπήρχε. Και όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, όταν δεν αποφασίζεις προς τα πού θα πας, συνήθως σκοντάφτεις. Τόσο απλά. Προφανώς και όλα μέσα στο παιχνίδι είναι. Εδώ ολόκληρη Ρεάλ και ολόκληρη Μάντσεστερ κουβέντιαζαν τέσσερις μήνες για την μεταγραφή του Ντε Χέα και τελικά κατέθεσαν τα έγγραφα 28 λεπτά μετά την λήξη της προθεσμίας και κάθισαν στο παγωτό.
Ας δούμε όμως τώρα τι γίνεται. Θα επιμείνω πως είναι τουλάχιστον άδικο να μην υπάρχει εμπιστοσύνη στον Αραβίδη που έχει αποδείξει αν και πως μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του σέντερ φορ, ακόμα και σ’ ένα ματς στο Καραϊσκάκη. Επιμένω επίσης πως είναι τουλάχιστον επιπόλαιο να ισοπεδώνεται η επιθετική κλάση του Τζεμπούρ. Όμως θαρρώ πως πλέον η ΑΕΚ έχει δυο πράγματα που πρέπει να λάβει πολύ σοβαρά υπ’ όψιν, προκειμένου να αποφασίσει αν θα κάνει ή όχι αλλη μεταγραφή.
Το πρώτο είναι ο κόσμος. Καμία ομάδα στον κόσμο δεν κάνει τον μεταγραφικό της σχεδιασμό με βάση αυτά που θέλουν ή λένε πως θέλουν οι οπαδοί. Θα ήταν και κωμικό και ατελέσφορο. Από την άλλη μεριά, αυτό που λέει – ζητά ο κόσμος, δηλαδή αυτός που κάθε Κυριακή πάει στο γήπεδο και πληρώνει (από το υστέρημα του πολλές φορές) το εισιτήριο, έχει την σημασία του. Οι οπαδοί της ΑΕΚ έχουν πιστέψει πολύ στην φετινή ομάδα. Το έδειξαν στην πρεμιέρα στο ΟΑΚΑ, το έδειξαν και στην Ξάνθη. Και ακριβώς επειδή την έχουν πιστέψει πολύ, θεωρούν πως μια (ποιοτική) κίνηση ενίσχυσης μπορεί να απογειώσει την ομάδα. Απολύτως λογικό όλο αυτό.
Το δεύτερο που πρέπει στην ΑΕΚ να λάβουν υπόψη, είναι τις κινήσεις που έκαναν οι ανταγωνιστές τις τελευταίες δυο μέρες.  Μέχρι τώρα ο ΟΣΦΠ μου φαινόταν λίγος. Εξαιρετικά λίγος. Αλλά στο τέλος έκανε δυο κινήσεις. Αντικατέστησε τον μπόλεκ Ντοσεβί και τον λόλεκ Χάρα, με δυο πιο κανονικούς. Ουτε ο Ερνάνι, ούτε ο Ιντίγιε που έπαιζε αναπληρωματικός στον Πλατανιά της Αγγλίας είναι για να γκρεμίσεις το αεροδρόμιο. Είναι όμως λύσεις ενίσχυσης, άξιες προσοχής. Και πάμε και στον ΠΑΟΚ. Μέχρι τώρα δεν μου φαινόταν απλώς λίγος, αλλά αστείος. Η μεταγραφή Μπερμπάτοφ, για να είμαστε δίκαιοι και ειλικρινείς, αλλάζει τα κόζια. Είναι το μεγαλύτερο όνομα που έχει έρθει Ελλάδα μετά τον Ριβάλντο. Τι θα παίξει; Θα το δούμε. Πρόκειται όμως για τεράστια μεταγραφή. Επομένως οι ισορροπίες σε σχέση με τους αντιπάλους, ξάφνου διαταράχθηκαν.
Ακόμα και έτσι πως είναι, η ΑΕΚ μπορεί να τους ανταγωνιστεί; Ξεκάθαρα ναι. Η ΑΕΚ είναι η πιο δουλεμένη ομάδα απ’ όλες και σύντομα θα προσθέσει στους ήδη… παίζοντες, τον Ντίντακ, τον Μάνταλο, τον Μπουονανότε, τον Μπακάκη και τον Τζεμπούρ.Έχει όμως δυνατότητα και χρόνο η ΑΕΚ να γίνει ακόμα πιο ανταγωνιστική; Προφανώς και έχει. Και χρόνο έχει και ευκαιρίες. Όχι πολλές αλλά καλές. Για παράδειγμα η περίπτωση του Πιζάρο, μου φαίνεται εξαιρετική. Ίσως και καλύτερη από τον Ντέβιτς ή τον Λάφερτι. Ειδικά για τον πρώτο, αν δεν είχε βάλει εκείνο το γκολ στο Καραϊσκάκη, θα έπεφτε καραμούζα στο άκουσμα πως είναι στόχος της ΑΕΚ. Ο Πιζάρο είναι άλλη κλάση. «Μα είναι 36», θα μου πείτε. Επιχείρημα τουλάχιστον αφελές. Από την στιγμή που ο Γκουαρντιόλα με τον γαλαξία αστέρων στην Μπάγερν, είχε επιλέξει πέρυσι να έχει τον 36χρονο Πιζάρο, δεν χρειάζεται καμία περαιτέρω κουβέντα. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις, δεν θα μπω περαιτέρω σε ονοματολογία. Βλέποντας και… κουβεντιάζοντας.