Ο Κάτσαρ θα έπρεπε να είναι ήδη στην Πολωνία...

Έγραφα πριν από λίγες μέρες, πως δεν με νοιάζει πότε θα έρθουν οι εναπομείνασες μεταγραφές, αλλά με νοιάζει να είναι λίρα… 100. Με δύο επισημάνσεις βέβαια. Επιτρέψτε μου να τις υπενθυμίσω. Στην πρώτη ανέφερα: «Προφανέστατα και αυτό που γράφω εγώ, ότι δηλαδή δεν με νοιάζει το πότε θα έρθουν αρκεί να είναι λίρα…100, δεν θα μπορούσε να το πει ποτέ ο Κετσπάγια, που καλά κάνει και βιάζεται και δίκιο θα έχει ακόμα κι αν γκρινιάζει». Και στη δεύτερη επισήμανση, ανέφερα: «Ούτε σημαίνει το “δεν με νοιάζει πότε θα έρθουν”, πως η ΑΕΚ τουλάχιστον για τη θέση του φορ και του εξτρέμ, έχει την πολυτέλεια να πιάσει… Αύγουστο».

Επιμένω να θεωρώ ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι για να… πανικοβάλλεσαι το γεγονός ότι η ΑΕΚ δεν έχει ολοκληρώσει τις μεταγραφές της από τις 5 Ιουλίου. Αλλά, επειδή πρέπει να τα λέμε όλα, αλλά και να τα βλέπουμε, όχι μόνο από τη δική μας τη σκοπιά, είναι αλήθεια πως δεν είναι και ότι καλύτερο για τον Τιμούρ Κετσπάγια, να μην έχει ούτε τον βασικό του φορ, ούτε τον βασικό του δεξιό εξτρέμ, ούτε τον κεντρικό χαφ που θα ήθελε πίσω από τους Σιμόες και Γιόχανσον κι ενώ η προετοιμασία επί πολωνικού εδάφους, βρίσκεται σχεδόν στα μισά της.

Εμείς έχουμε την πολυτέλεια να βλέπουμε ακόμα το ποτήρι… μισογεμάτο, αλλά ο προπονητής είναι αυτός που δουλεύει την ομάδα και που την προετοιμάζει για συγκεκριμένο αρχικό στόχο που αφορά στην επιστροφή της ΑΕΚ στην Ευρώπη. Κι αυτός, λογικά, το βλέπει το ποτήρι… μισοάδειο. Κι έτσι οφείλει να το βλέπει. Αυτή είναι η σωστή προσέγγιση ενός προπονητή και δεν θα μπω σε συγκρίσεις με παλαιότερες… προσεγγίσεις.

Η ΑΕΚ στο μεταγραφικό τοπίο, βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες σε ένα κομβικό αλλά συνάμα και παράξενο σημείο. Τι εννοώ; Ότι βρίσκεται από «κοντά» έως και «αγκαλιά» με κάποιους ποδοσφαιριστές, αλλά δεν τελειώνει τις υποθέσεις.

Ένα τρανό παράδειγμα είναι ο Γκόικο Κάτσαρ. Από το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης (30/6), όταν και είχα τη (δημοσιογραφική) χαρά να το αποκαλύψω στο «enwsi.gr», η ΑΕΚ είχε δώσει τα χέρια και είχε συμφωνήσει σε όλα, σε σχετικό ραντεβού που έγινε, με την πλευρά του παίκτη. Για λόγους, που θα μου επιτρέψετε να μην τους θεωρήσω ιδιαιτέρως σοβαρούς, ξαφνικά «πάγωσε» το όλο θέμα και ο παίκτης έμεινε στο… περίμενε μέχρι να φύγει ο Άρθο!

Θέλω να πιστεύω ότι τώρα, όντως ισχύει ότι είναι «τελειωμένη υπόθεση». Αλλά επειδή είδαμε πολλά αυτό το καλοκαίρι (χωρίς να σημαίνει ότι έφταιγε πάντα η ΑΕΚ), δεν βάζω το χέρι μου στη… φωτιά. Αυτό όμως στο οποίο θέλω να εστιάσω είναι ότι από τη στιγμή που για τη συγκεκριμένη θέση, ο στόχος ήταν ξεκάθαρος από την αρχή (από τις 15/6 η «ΩΡΑ» είχε αποκαλύψει το ενδιαφέρον της ΑΕΚ για τον Κάτσαρ και ήταν ήδη προχωρημένο), θα έπρεπε ο Σέρβος να είναι ήδη στην Πολωνία.

Είναι εντελώς διαφορετικό, όπως και απόλυτα λογικό, να έχεις 2-3 στόχους όπως συμβαίνει με τον φορ και να την… ψάχνεις πολύ, κάνοντας και μερικά «μπρος-πίσω», από το να έχεις έναν ξεκάθαρο στόχο όπως είναι ο Κάτσαρ, να έχεις συμφωνήσει μαζί του και να τον… λιβανίζεις, εδώ και 21 μέρες!

Η αναγκαιότητα άλλωστε της απόκτησης ενός κεντρικού χαφ, που θα είναι το ίδιο αξιόλογος και αξιόπιστος, με τους Σιμόες και Γιόχανσον, υπήρχε. Υπήρξε βέβαια και το είχαμε καταγράψει, η σκέψη – έστω και προσωρινή – των ανθρώπων της ΑΕΚ, για να διαπιστώσουν αν μπορούν να στηριχτούν στα «δικά της παιδιά», όπως είναι ο Ανάκογλου, ο Τζανετόπουλος και ο Γαλανόπουλος. Ευτυχώς εγκαταλείφτηκε κάποια στιγμή.

Και για να μην παρεξηγηθεί το «ευτυχώς», θα επαναλάβω αυτό που είχα επισημάνει σε σχετικό blog, ότι η ΑΕΚ σαφώς και πρέπει να υπολογίζει και να μην «κάψει» αυτά τα παιδιά, αλλά δεν γίνεται να στηριχτεί επάνω τους, αυτή τη στιγμή και σύμφωνα με τα όσα έχουμε δει από αυτά. Το έδειξαν άλλωστε και τα… σημάδια από την Πολωνία, που πίεσαν τον Κετσπάγια και που λογικά με τη σειρά του, πίεσε την κατάσταση. Ο Σιμόες είχε ενοχλήσεις και ουσιαστικά έμεινε εκτός προπονήσεων, ο Γιόχανσον ζαλίστηκε από τον καύσωνα πριν από τρεις μέρες. Παικταράδες και οι δύο, αλλά δεν παύουν να είναι άνθρωποι και όχι ρομπότ.

Επιτρέψτε μου, λοιπόν, από όποια μεριά και να το δω, να μην βρίσκω λογική στην καθυστέρηση της υπόθεσης Κάτσαρ. Μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή με πολύ μεγάλη εμπειρία, που μέτρησε 19 συμμετοχές στην τελευταία Μπουντεσλίγκα με τη φανέλα του Αμβούργου και που μπορεί να αποτελέσει λύση και ως σέντερ μπακ, θέση στην οποία έχει αγωνιστεί πολλές φορές.

Και για μένα, αν (πρώτα ο Θεός) έρθει ο Κάτσαρ μέσα στα επόμενα 24ωρα στην Αθήνα, υπογράψει και πάει στην Πολωνία, δεν θα χρειάζεται μετά η ΑΕΚ να ασχοληθεί με στόπερ επειδή έφυγε ο Άρθο, αλλά να αξιοποιηθεί το «πολυεργαλείο» από την Σερβία και όχι να… περιμένει πότε δεν θα παίξει κάποιος εκ των Σιμόες-Γιόχανσον.

Καθυστέρηση που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί (σε καμία περίπτωση πάντως στο βαθμό του Κάτσαρ), υπάρχει κατ’ εμέ και στην περίπτωση του Τσαβαρία, χωρίς ωστόσο και το τονίζω, να γνωρίζω αν ευθύνεται η ΑΕΚ, που έχει κάνει την πρότασή της, σε αυτή την υπόθεση. Είναι όμως ο Τσαβαρία κι έχει επιβεβαιωθεί, ο βασικός στόχος για την ενίσχυση στο δεξί άκρο της επίθεσης. Και βλέπω μια «παγωμάρα», μια αναβλητικότητα, ένα από… «αύριο σε αύριο», όπως θέλετε, πείτε το.

Το ξαναγράφω. Δεν έχει έρθει σε καμία περίπτωση… καταστροφή, επειδή η ΑΕΚ δεν έχει κλείσει τις εναπομείνασες μεταγραφικές της κινήσεις, από τις 5 Ιούλη. Ούτε είναι απαραίτητα κακό – κάθε άλλο μάλιστα – να υπάρχουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις για κάποιους παίκτες. Μεταγραφές πας να κάνεις και μια σοβαρή ομάδα, οφείλει να εξαντλεί κάθε περιθώριο ώστε να μειώνει το ρίσκο.

Η κριτική μου στην αναβλητικότητα και στην κωλυσιεργία, αφορά αποκλειστικά σε περιπτώσεις, που έχουν «ζυγιστεί», που έχει αποφασιστεί να προχωρήσουν, που έχει επέλθει μέχρι και συμφωνία! Και όπως προανέφερα, το παράδειγμα του Κάτσαρ είναι το πιο τρανταχτό!

Υ.Γ.: Θέσαρ Άρθο. Ένας παίκτης που άκουσε πολλά πέρυσι, κάποια δικαίως, κάποια αδίκως. Σίγουρα πάντως, η αρνητική κριτική που του έγινε ήταν (επιεικώς) υπερβολική. Σοβαρός, τίμιος, δέθηκε με την ομάδα, δεν δημιούργησε ποτέ το παραμικρό πρόβλημα. Και αγωνιστικά, όσο περνούσε η σεζόν (που μην ξεχνάμε πως είχε ξεκινήσει γι’ αυτόν με τον Δέλλα να μην τον υπολογίζει καν), μείωνε τα λάθη, είχε σωστές τοποθετήσεις και στα μεγάλα παιχνίδια, ήταν από τους κορυφαίους της ομάδας και οπωσδήποτε ο κορυφαίος της άμυνας. Εν κατακλείδι, στον Ισπανό αρμόζει και αξίζει το «ευχαριστώ» της ΑΕΚ και των φιλάθλων της, για κάθε λόγο.

Υ.Γ.2.: Το μέτωπο του αριστερού μπακ, κλείνει, με την άφιξη του Χουάν Μανουέλ Ντίαζ, την Παρασκευή. Στα 29 του χρόνια, ένας Ουρουγουανός αμυντικός που έχει παίξει βασικός για δύο χρόνια στην Ρίβερ Πλέιτ και την τελευταία τριετία στη Νασιονάλ της χώρας του, αν μη τι άλλο, είναι ένα καλό βιογραφικό για παίκτη που έρχεται για να είναι «μπακ απ» του Ντίντακ. Από εκεί και πέρα, θα τον δούμε κι αυτόν στο γήπεδο, εκεί που κρίνονται όλοι οι ποδοσφαιριστές.

• ΑΕΚ
• γκοικο κατσαρ