Ο Γκάλο και το απόλυτο τέλμα

Εδώ και χρόνια, είναι η πιο δύσκολη περίοδος που θυμάμαι στο ρεπορτάζ της ΑΕΚ προσωπικά. Ακόμη και την σεζόν του υποβιβασμού, αυτό το αδιέξοδο δεν το είχα βρει ποτέ, γιατί ακόμη και η απόλυτη καταστροφή, η απόλυτη κατάρρευση, ρεπορταζιακά έβγαζε καθημερινά θέματα.

Αυτή την περίοδο, μετά τα δύο στραπάτσα με το ξεκίνημα της σεζόν, δεν βλέπω ούτε απόλυτη κατάστροφη, ούτε απόλυτη κατάρρευση. Βλέπω το απόλυτο τέλμα προς το παρόν. Και αυτό ίσως είναι ακόμη πιο άσχημο.

Ξεκινάω από την πολύ πρόσφατη επικαιρότητα, με μια ακόμη ένσταση. Ανακοινώθηκε η διετής ανανέωση του συμβολαίου του Ροντρίγκο Γκάλο. Θεωρώ ότι είναι μια κίνηση που σηκώνει πολύ κουβέντα.

Αναμφισβήτητα πολύ θετική η παρουσία του Βραζιλιάνου, στον ενάμισι χρόνο που παίζει στην ΑΕΚ. Επίσης αναμφισβήτητα η φετινή του σεζόν, με κάποια ξεσπάσματα βέβαια, δεν είναι το ίδιο καλή σε σχέση με την πρώτη.

Αναμφισβήτητο ακόμη πως στο διάστημα που αγωνίζεται στην ΑΕΚ, οι πιο … εκρηκτικές του εμφανίσεις δεν είναι σε ντέρμπι, αλλά σε ματς με ομάδες εκτός τετράδας κατά κύριο λόγο. Είχε και σε ντέρμπι τις καλές του στιγμές, δεν λέω. Αλλά σπάνια πρωταγωνίστησε σε κάποιο από αυτά.

Ο Γκάλο είναι 30 και μισό ετών και πιάνει θέση ξένου. Είναι πολύ σημαντικό αυτό και θα προσπαθήσω να το αναλύσω.

Το ότι πιάνει θέση ξένου, σημαίνει ότι θα είναι πολύ δύσκολο και σίγουρα αξιοπερίεργο, αν ο Γκάλο αποτελούσε την επόμενη διετία εναλλακτική λύση κάποιου άλλου που θα έρθει για να ανεβάσει επίπεδο η ομάδα στην θέση.

Άρα η λογική λέει πως ο Γκάλο ανανεώνει με το σκεπτικό να είναι βασικός.  Και μένει το ερώτημα: Με τον Γκάλο να προορίζεται για βασικός τουλάχιστον για την επόμενη σεζόν, η πρώτη ιδέα που σου έρχεται στο μυαλό, είναι της στασιμότητας ή της προόδου; Ο καθένας ας δώσει την απάντηση του. Η δική μου είναι πως όχι, δεν σου έρχεται αυτό σαν πρώτη ιδέα.

Πίσω από τον Γκάλο αυτή την στιγμή, είναι ο Μπακάκης. Από τότε που τραυματίστηκε σοβαρά στα τέλη της σεζόν της Β’ Εθνικής, ο Μπακάκης δεν μπόρεσε να επανέλθει σταθερά σαν βασικός και η παρουσία του Γκάλο έπαιξε – δίκαια- σημαντικό ρόλο σε αυτό.

Μετά την ανανέωση του Γκάλο λοιπόν, ποιο είναι το σκεπτικό για τον Μπακάκη, που επίσης μένει ελεύθερος τον Ιούνιο; Έλα μου ντε… Θα πάμε για ανανέωση και του Μπακάκη, οπότε για την επόμενη διετία η ΑΕΚ θα έχει το ίδιο δίδυμο στο δεξί άκρο της άμυνας, με την προηγούμενη αντίστοιχη διετία;

Ο ίδιος ο Μπακάκης θα ήθελε να μείνει στην ΑΕΚ ή πιστεύει για παράδειγμα πως ο Παναθηναϊκός με τον Λυμπερόπουλο τεχνικό διευθυντή, που ξέρουμε το σκεπτικό του για τους Έλληνες ποδοσφαιριστές και ήταν σαν ατζέντης συνεργάτης με τον ατζέντη του Μπακάκη, θα ήταν μια καλύτερη επιλογή γι’ αυτόν;

Σε τελική ανάλυση, αυτή την στιγμή για την ΑΕΚ προτεραιότητα έπρεπε να είναι η ανανέωση του Γκάλο ή η ανανέωση του Μπακάκη; Και πάλι ο καθένας ας δώσει την απάντηση του. Η δική μου είναι πως η ανανέωση του Γκάλο δεν μοιάζει και κάτι το ιδιαίτερο από πλευράς προοπτικής.

Θα προτιμούσα να ανανεώσει στα σίγουρα ο Μπακάκης και η ΑΕΚ να κοιτάξει από την ξένη αγορά έναν παίκτη με τον οποίο θα κάνει ένα βήμα μπροστά σε σχέση με τον Γκάλο. Σε κάθε περίπτωση,  πρώτα να ήξεραν τι σκέφτεται ο ίδιος ο Μπακάκης. Ενδιαφέρεται να παραμείνει στην ομάδα με αυτές τις προϋποθέσεις ή όχι; Και κατόπιν, γνωρίζοντας αυτό, ας αποφάσιζαν τι θα κάνουν με τον Γκάλο. Μου φαίνεται πιο ορθόδοξο αυτό το σκεπτικό. Πάει αυτό.

Είπα πιο πάνω για περίοδο που μοιάζει με το απόλυτο τέλμα. Λες και είναι βαλτοί κάποιοι να πηγαίνουν κάθε άσχημη κατάσταση στα άκρα, μετά από το τραγικό ξεκίνημα της ομάδας το 2017, την έχουν μπλέξει και σε αυτή την περίεργη ιστορία με τον Ντίας.

Ακούω σαν επιχείρημα πως ο παίκτης αυτός είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε την δεδομένη περίοδο και αυτός είναι ο λόγος της ανοχής στα όσα γίνονται ανάμεσα σε Μαλαισία και Αργεντινή. Καμιά αντίρρηση. Οι υπεύθυνοι το σχεδιασμού ξέρουν καλύτερα, ο παίκτης είναι σίγουρα καλός έτσι και αλλιώς.

Πλην όμως η ΑΕΚ πήγε να πάρει έναν παίκτη ελεύθερο και έχει μπλέξει σε ένα σήριαλ, του οποίου οι επιπτώσεις είναι όχι μόνο επικοινωνιακές, αλλά και πρακτικές.

Εξαιτίας του Ντίας, το βασικό κομμάτι του σχεδιασμού για τον Ιανουάριο, δηλαδή ο στόχος ο επιθετικός που είχε ανάγκη η ομάδα να είναι παρών και έτοιμος με το ξεκίνημα των επίσημων υποχρεώσεων ή τουλάχιστον να είναι ήδη στην ομάδα, πήγε περίπατο. Και στα μέσα Ιανουαρίου, είμαστε ακόμη πολύ μακριά από τον στόχο της κάλυψης αυτού του σοβαρού κενού.

Αποτέλεσμα; Η ΑΕΚ στην επίθεση αυτή την στιγμή έχει μόνο τον Πέκχαρτ. Ο Αλμέιδα είναι ένα αίνιγμα στην καλύτερη περίπτωση. Ο Αραβίδης δεν υπάρχει για διάφορους λόγους. Ο Τσέχος λοιπόν μένει όχι απλά σαν μοναδική, αλλά και σαν κατά τεκμήριο πλέον πιο αποτελεσματική λύση. Ως πότε;

Στα υπόλοιπα μέτωπα; Τι ακριβώς ζητάει πλέον στο μεταγραφικό πεδίο η ΑΕΚ; Θέλει εξτρέμ; Θέλει αριστερό μπακ; Δεν έχω καταλάβει. Μέχρι ένα σημείο πίστευα πως καταλάβαινα, αλλά μετά από όσα έχουν συμβεί με την άσχημη πορεία και το μπλέξιμο με τον Ντίας και φαίνεται να έχουν προκαλέσει γενικό «κοκομπλόκο», δεν είμαι σε θέση να το προσεγγίσω το ζήτημα. Και αυτό κάτι δείχνει για το πώς προχωράει ο σχεδιασμός. Ότι περνάει δηλαδή σε μας προς τα έξω, δυστυχώς αντικατοπτρίζει κάτι που συμβαίνει μέσα.

Προπονητής; Εδώ όλοι έχουμε εμπεδώσει πλέον πως επιθυμία είναι να γυρίσει η τύχη του Μοράις και να απομακρυνθεί, να πάει πίσω όσο γίνεται περισσότερο το θέμα της αναζήτησης προπονητή, μακροπρόθεσμης ή βραχυπρόθεσμης προοπτικής.

Αλλά μπορεί η επιθυμία, τα ευχολόγια, το …όραμα μιας απότομης ανάποδης στροφής που θα μας βάλει στον δρόμο των συνεχόμενων νικών ξαφνικά, να είναι στοιχεία χάραξης πολιτικής και σχεδιασμού; Δεν γίνεται.

Και αν ερχόμαστε σε δύσκολη θέση και δεν αισθανόμαστε άνετα να μπούμε άμεσα σε διαδικασία αναζήτησης λύσης για τον πάγκο, τότε πως θα αντιμετωπιστεί  το ενδεχόμενο μιας άσχημης εξέλιξης στο ντέρμπι που θα φέρει πάλι το ζήτημα έντονα στο προσκήνιο;

Εδώ βέβαια θα πει κάποιος, το καθόλου τιμητικό μεν, δηλωτικό δυστυχώς της πραγματικότητας δε, πως εδώ δεν έχει γίνει και τίποτα με τόσες απώλειες απέναντι στον κάθε πικραμένο, θα είναι κριτήριο τυχόν αποτυχία στην Λεωφόρο;

Το κακό με όλα αυτά τα ζητήματα και όλα τα ερωτηματικά που προκύπτουν, είναι πως δεν υπάρχει προς το παρόν, κάτι δηλωτικό των προθέσεων του ίδιου του Δημήτρη Μελισσανίδη. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι πιστεύει ο Μπάγεβιτς, τι πιστεύει ο Μαϊστόροβιτς, τι πιστεύει ο Ντε Μπαρτόλο και πάει λέγοντας. Ειλικρινά δεν δίνω μία.

Το θέμα είναι τι πιστεύει και τι σκέφτεται ο Μελισσανίδης, για να δώσει μια διέξοδο αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο. Και με προβληματίζει πολύ το ενδεχόμενο να περιμένει και εκείνος την διέξοδο από ένα αποτέλεσμα στο γήπεδο, ειδικά σε ντέρμπι. Που μπορεί να έρθει, μπορεί να μην έρθει και μεταξύ μας, έτσι όπως είναι τα πράγματα, το πιο πιθανό είναι να μην έρθει.

Αλλά και να έρθει, θα αξιοποιηθεί ο χρόνος που θα δώσει προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση; Υπάρχει πλάνο ας πούμε, για το πώς θα αξιοποιηθούν οι τελευταίες δύο εβδομάδες περίπου των μεταγραφών;

Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα πως έχω κάποια ένδειξη προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Ούτε καν ένστικτο προς κάποια κατεύθυνση πλέον.

Θέλω να πιστεύω, αλλά δεν μπορώ να το στηρίξω με στοιχεία αυτή την στιγμή σαν πιθανότητα,  πως δεν θα αργήσει η στιγμή που θα έχουμε συγκεκριμένες κινήσεις. Θέλω να πιστεύω πως σύντομα θα δούμε δράση. Αλλά αυτή η περίοδος που περνάμε, να πάει και να μην έρθει ποτέ. Το τέλμα, η απραξία, το θολό τοπίο, σε τρελαίνουν.