Να πάθεις, να πονέσεις, να μάθεις, να διορθώσεις

Πίκρανε πολύ αυτή η ήττα. Με τον τρόπο που προέκυψε, με την απογοήτευση που έφερε. Ηταν σχεδόν αναμενόμενο, πως στα σχόλια και σε όσα ειπώθηκαν αμέσως μετά, προέκυπτε το αίτημα της αλλαγής. Κλασική αγαπημένη συνήθεια στην ΑΕΚ, σε κάθε στραβοπάτημα να μην κοιτάζουμε τις πραγματικές αιτίες, να μην αναζητούμε τη ρίζα του προβλήματος, να μην επιχειρούμε καν να το δουλέψουμε και να το διορθώσουμε, αλλά να ψάχνουμε σε νέες αγορές για να υπάρχει ανακάτεμα της διαδικασίας.

Συγνώμη, αλλά δεν θα μπω στη διαδικασία. Την άποψη μου για το ρόστερ νομίζω πως την έχετε κατανοήσει από σειρά άρθρων. Αυτό δεν αλλάζει ούτε από μια επιτυχία, ούτε από μια αποτυχία. Δεν θέλω ανανεώσεις συμβολαίων στις νίκες, ούτε εκκαθαρίσεις στις ήττες. Αλλωστε, η ομάδα που διαλύθηκε από τον Παναθηναϊκό στο πρώτο ημίχρονο, τον πάτησε στο δεύτερο και έχασε από παιχνίδισμα της τύχης. Αρα, δεν ήταν θέμα προσώπων (μόνο), αλλά λογικής και φιλοσοφίας.

Όπως και να έχει, νομίζω πως αυτό το παιχνίδι μας έδειξε πολύ σημαντικότερα θέματα που η διοίκηση της ΑΕΚ οφείλει να τα αξιολογήσει, να μάθει από αυτά και να τα διορθώσει τώρα που είναι νωρίς. Διότι όπως αποδεικνύεται στην πράξη, μόνο όταν θα πάθεις και θα πονέσεις – όπως συμβαίνει στον οργανισμό ΑΕΚ από χθες το βράδυ – θα μπορέσεις να μάθεις και να βρεις τον τρόπο να διορθώσεις.

Κατά τη γνώμη μου, αυτό το ντέρμπι μας εισήγαγε στην επόμενη μέρα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Εκεί που δεν υπάρχει πια ο νόμος του Βαγγέλη, που δεν υπάρχουν «συμμαχίες», «συνεννοήσεις» ή «συνασπισμοί» ώστε να πέσει η χούντα και ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του. Εκεί με προβληματίζει έντονα το πώς η ΑΕΚ πηγαίνει ακόμα ανοχύρωτη, δίχως να αντιδρά – εξαίρεση το ποστάρισμα στην προσωπική σελίδα του Ανδρέα Δημάτου – σε όσα συμβαίνουν.

Δεν θεωρώ τυχαίο πως στα μέσα που ελέγχονται από τον Αλαφούζο, περισσότερο και από τα γκολ του Μπεργκ και το πόσο φοβερός και τρομερός είναι ο Σουηδός (που είναι), κυριαρχεί το πόσο ευνοήθηκε η ΑΕΚ. Λύσσαξαν, έβαλαν ριπλέι που τα έδειχναν όπως ήθελαν, κατάπιαν φάσεις, λέγονταν πως η ΑΕΚ θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένη κιόλας και όχι να διαμαρτύρεται για τα σποράκια που έδωσε ο Παπαδόπουλος στον Παναθηναϊκό (προστασία στο φινάλε, όλα τα φάουλ δικά του στο κέντρο, ανύπαρκτο στον Μάνταλο σε αντεπίθεση, δύο λεπτά καθυστερήσεις).

Θα πείτε: δικαίωμα του καθένα να προβάλει ό,τι θέλει. Ή μπορεί να πει άλλος: και τι να κάνει η ΑΕΚ, να αγοράσει κανάλια και σάιτ; Προφανώς και δεν θα απαγορεύσω σε κανέναν να γράφει ότι αντιλαμβάνεται και καταλαβαίνει. Ούτε θα υποχρεώσω την ΑΕΚ να κάνει κάτι που φαίνεται πως δεν την ενδιαφέρει. Αυτό που με τρελαίνει πάντως, είναι ο τρόπος που επηρεάζεται ο κόσμος και δη οι Ενωσίτες. Μια μπλαζέ συμπεριφορά, μια παραδοχή των όσων λέγονται, καθώς η προπαγάνδα στηρίζεται στην γκεμπελική αρχή, λέγε, λέγε, στο τέλος κάτι θα μείνει.

Όπως αντιλαμβάνεστε, όλος αυτός ο χαμός δεν γίνεται για ένα ματς που κέρδισαν, όπως το κέρδισαν. Ολος ο θόρυβος γίνεται για τη συνέχεια. Για να συνεχίσουν να έχουν εύνοια, καθώς ξεκινά κρίσιμο διάστημα σε κύπελλο και πλέι οφ. Για να δείξουν στις ισορροπίες που δημιουργούνται πως εκείνοι έχουν το πάνω χέρι. Και αφού είναι αδύναμοι σε όλα τα υπόλοιπα, φουντώνουν το επικοινωνιακό. Λέγε, λέγε, θα μείνει στον κόσμο κάτι. Τα θυμάστε: «όλοι ίδιοι είναι», «και εσείς τα ίδια κάνατε» και μπλα, μπλα, μπλα.

Κατά τη γνώμη μου, στην ΑΕΚ πρέπει να λάβουν τα μηνύματα. Για τους περίεργους παρατρεχάμενους που σουλατσάριζαν σε διάφορα σημεία του γηπέδου, για τις καρέκλες που άρχισαν να ίπτανται στο φινάλε του ματς, για τις συμπεριφορές που υπάρχουν. Θυμίζω, πως στα ματς με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό την τελευταία διετία, η ΑΕΚ έχει υποστεί μεγαλύτερες ζημιές και διαιτητικές αδικίες συγκριτικά με τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Και σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση. Ας πάρουν μαθήματα και ας βρουν λύσεις, τώρα που είναι νωρίς.

Οσον αφορά τα αγωνιστικά, εκτιμώ πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν στον Χιμένεθ. Προφανώς και δεν μάθαμε χθες πως τα στόπερ της ΑΕΚ δεν έχουν ικανότητα στο κατέβασμα της μπάλας, ούτε πως ο Αϊντάρεβιτς είναι αργός. Ούτε καν πως οι τρεις χαφ που επιλέγει δεν είναι δημιουργικοί, ούτε βέβαια πως ο Μάνταλος δεν είναι αριστερό χαφ και πρέπει να παίζει στον άξονα. Όλα αυτά τα ξέραμε, αλλά ο Χιμένεθ είχε καταφέρει να βρίσκει λύσεις, να καμουφλάρει αδυναμίες και να οδηγεί την ΑΕΚ σε επιτυχίες.

Χθες όμως, ο Ισπανός αποδείχθηκε πως δεν είχε διαβάσει σωστά το ματς. Αν και ήξερε πως παίζει ο Παναθηναϊκός – γιατί έχει μόνο μια 11άδα και έναν τρόπο ανάπτυξης και άμυνας – δεν φρόντισε να κάνει τίποτα, αλλά πήγε με μια πεπατημένη. Το πλήρωσε ακριβά και αναδείχθηκαν όλες οι αδυναμίες. Η ταχύτητα των πράσινων επιθετικών και ακραίων αποσυντόνισε την ΑΕΚ, χάθηκε η καλή πρώτη πάσα, κόπηκε η ομάδα στα δύο και έγινε έρμαιο στις διαθέσεις των αντιπάλων της.

Ο ίδιος είναι εκείνος που το διόρθωσε με τη διπλή αλλαγή στο ημίχρονο, εκείνος πιστεύω πως το χάλασε πάλι με τη βιαστική τρίτη κίνηση. Διότι αφ’ ενός δεν βγαίνει ποτέ ο Σιμόες από τέτοια ματς και αφ’ ετέρου, δεν ήταν ο Μπακασέτας η ενδεδειγμένη κίνηση, έχοντας στον πάγκο Βάργκας και Αραβίδη. Αλλά, το ό,τι δεν περιμέναμε το χθεσινό ματς για να μάθουμε πράγματα, δεν ισχύει μόνο για τους παίκτες, αλλά και για τον Χιμένεθ.

Ο Ισπανός είναι ένας προπονητής που αρέσκεται στα ρίσκα. Είναι όσα πάνε και όσα έρθουν. Σε αυτήν τη λογική έβαλε τον Μπακασέτα αμέσως μετά το 2-1 για να πιέσει κι άλλο. Σε αυτήν τη λογική, η ΑΕΚ στο τέλος έχασε μια μπάλα κάτω από τη μεσαία γραμμή και βρέθηκε στην άμυνα με τρεις! Θαρρείς και δεν ήταν σημαντικός ο βαθμός και η ανατροπή (έστω και μισή) εάν ερχόταν. Χρειαζόταν σύνεση, δεν πας σε ματς δίχως αύριο. Αλλά κάπως έτσι είχε γραφτεί και η ντροπιαστική ήττα προ ετών στο Καραϊσκάκη, όταν στο ημίχρονο πίστεψε πως θα γυρίσει το ματς και ήρθε το κακό.

Το πάθημα, πρέπει να προσμετρηθεί στην κρίση της ΑΕΚ για τον Χιμένεθ. Διότι, είναι φανερό, πως δεν πρόκειται να αλλάξει. Είναι ένας καμικάζι, ένας προπονητής ειδικών αποστολών, που ξέρει να κάνει καλά κάποια πράγματα, αλλά εγκλωβίζεται και αυτός σε εμμονές και λάθη. Για μια ομάδα που δεν θέλει φωτοβολίδες, αλλά μια σταθερά καλή πορεία που θα οδηγεί στο πρωτάθλημα, απαιτείται ένας προπονητής που θα ξέρει να εμπνέει, να καθοδηγεί, να παίρνει αποτελέσματα.

• ΑΕΚ
• Παναθηναικός
• Χιμένεθ