Εικόνα διαλυμένης ομάδας

Μάλιστα. Το ζήσαμε και αυτό. Η ΑΕΚ έχασε από το (πρώην) τελευταίο της βαθμολογίας Ρέθυμνο, που πέτυχε την πρώτη του νίκη στο πρωτάθλημα απέναντι σε μια ομάδα φάντασμα. Πλέον η Ένωση έχει ρεκόρ 1-4 στο πρωτάθλημα και εάν βάλουμε και τα ματς της Ευρώπης, σε 7 παιχνίδια έχει 2-5. Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό αλλά η εικόνα που έβγαλε στο σημερινό ματς. Μια ομάδα αδιάφορη, ανέτοιμη ψυχολογικά που έχασε εύκολα (!!) από τον ουραγό της βαθμολογίας.

Τρύπια στην άμυνα

Το παιχνίδι δεν χρήζει καμιάς ιδιαίτερης ανάλυσης αφού οι παίκτες του Ρεθύμνου από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο κυριάρχησαν μέσα στο γήπεδο χτυπώντας όλες τις αδυναμίες της ΑΕΚ στην άμυνα. Αυτό όμως που δεν χωνεύεται με τίποτα είναι η προσέγγιση του αγώνα. Είσαι η ΑΕΚ, έχεις κάνει 2 σερί κακές ήττες, έχεις 1-3 στο πρωτάθλημα, ο κόσμος είναι στα κάγκελα και μπαίνεις στο παιχνίδι σαν να κατέβηκες για προπόνηση με παιδάκια. Μια περίεργη χαλαρότητα σε άμυνα και επίθεση, κανένα πάθος λες και ερχόταν από σερί νικών και το ματς δεν είχε βαθμολογική σημασία. Ότι δικαιολογία και να υπάρχει (που δεν υπάρχει για αυτή την εικόνα), δεν νοείται παίκτης της ΑΕΚ να μην δίνει το 100% μέσα στο γήπεδο και να εμφανίζεται μπλαζέ και ράθυμος. Είναι ξεκάθαρο ότι η ψυχολογική προετοιμασία για τον αγώνα αυτό δεν ήταν η πρέπουσα, για να δώσει στους παίκτες να καταλάβουν πόσο επιτακτική ήταν αυτή η νίκη και σε αυτό φταίει μόνο το προπονητικό επιτελείο και κανένας άλλος. Αν εξαιρέσουμε τον ΣαντΡοος που είναι πρότυπο επαγγελματία, όλη η άλλη ομάδα ήταν εκνευριστικά απαράδεκτη. Δεν είναι δυνατόν να ξεκινάς και να χάνεις 17-3 μετά από 5.5 λεπτά και να έχεις δεχτεί καλάθι με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους.

Έχουμε ικανοποιητικό δείγμα πλέον από 7 ματς και το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει η ΑΕΚ είναι αμυντικό. Η ομάδα δεν μπορεί να παίξει σκληρή άμυνα, δεν μπορεί να σταματήσει επιθέσεις των αντιπάλων, με συνέπεια να μην μπορεί να πάρει ριμπάουντ (αφού δέχεται συνεχώς καλάθια) για να τρέξει στο αιφνιδιασμό και να πετύχει εύκολους πόντους. Έτσι αναγκάζεται να παίζει μόνιμα στο 5 εναντίον 5 χωρίς να μπορεί να βρει ρυθμό από την άμυνα.

Στο σημερινό ματς η ΑΕΚ δεν μπορούσε να παίξει ούτε ατομική άμυνα, αφού κάθε αντίπαλος περνούσε με ευκολία τον αμυντικό του, αλλά ούτε και ομαδική αφού οι περιστροφές και οι αλληλοκαλύψεις ήταν για κλάματα. Για άλλη μια φορά η πικ εν ρολ άμυνα ήταν η μεγαλύτερη πληγή καθώς ο Κακλαμανάκης που μπορεί να παίξει ικανοποιητικά ήταν αλλού για αλλού στις τοποθετήσεις του, ενώ ο Τσαλμπούρης, που έπαιξε στο 5, και ο Μαυροειδής έχουν το πρόβλημα της ταχύτητας και όλοι τους χτυπάνε εκεί. Βέβαια για να μην ρίχνουμε όλο το φταίξιμο εκεί, οι υπόλοιποι παίκτες δεν βοήθησαν στις καλύψεις ή αν το έκαναν ήταν ιδιαίτερα καθυστερημένες.

Το ίδιο τραγική και στην επίθεση

Επιθετικά, η ομάδα ήταν σαν να ξέμεινε από ιδέες αφού ακόμα και τα πολλά τρίποντα που δημιουργεί σε άλλα ματς και δοκιμάζει υπό καλές προϋποθέσεις, δεν τα έκανε. Πολύ λίγα ήταν σωστά δομημένα και για αυτό και το ποσοστό έπεσε (6/20). Βέβαια γενικά ο τρόπος λειτουργίας της επίθεσης ήταν προβληματικός αφού αν δεν έβγαινε η πρώτη επιλογή, οι παίκτες έδειχναν να κολλάνε και τελικά να ψάχνουν όλοι τον Λάνγκφορντ να κάνει τον ήρωα. Ο Ρέι πάνω που έδειχνε να βρίσκει κάποιες λύσεις πήγε στον πάγκο (15 λεπτά συμμετοχής), με τον Λάνγκφορντ να μένει πάλι στο παρκέ 34 λεπτά, όντας πολύ άστοχος. Το τραγικό νούμερο των 10 ασιστ για 9 λάθη, τα λέει όλα για την επιθετική δυσλειτουργία της ΑΕΚ αφού δεν βρήκε ποτέ συνεχόμενα καλάθια για να μπορεί να πλησιάσει κοντά στο σκορ νωρίς, εκτός από το τέλος που βέβαια αυτό έγινε με τελείως άναρχο μπάσκετ αλάνας.

Αυτή η αποκαρδιωτική εμφάνιση δεν γίνεται να περάσει έτσι, αφού όλοι θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Πρώτος εγώ υποστηρίζω ότι μια καινούργια ομάδα πρέπει να έχει πίστωση χρόνου, αλλά η διάθεση και η θέληση είναι πράγματα αδιαπραγμάτευτα όταν παίζεις στην ΑΕΚ. Η χαλαρότητα στην αντιμετώπιση καταστάσεων δεν οδηγεί πουθενά και αυτό ισχύει από την διοίκηση μέχρι τον προπονητή και τους παίκτες. Αντί να βλέπεις βελτίωση από ματς σε ματς βλέπεις τα ίδια λάθη να επαναλαμβάνονται.

Επειδή το ακούω γενικότερα και υπάρχει μια αίσθηση ότι με την αλλαγή που θα γίνει για να έρθει άσσος κανονικός θα λυθούν όλα τα προβλήματα. Η δημιουργία μιας ομάδας δεν εξαρτάται ποτέ από έναν παίκτη αλλά από την συνολική κίνηση της πεντάδας και των χώρων που δημιουργεί. Σίγουρα ένα κανονικό play maker να βοηθήσει οργανωτικά αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αμυντικό. Υπάρχει έλλειψη αθλητικότητας στην άμυνα με αποτέλεσμα για να μπορέσουν να συνυπάρχουν στην πεντάδα μαζί, ο Λάνγκφορντ με τον Ρέι να πρέπει να παίζει ο ΣαντΡοος 34+ λεπτά σε συνεχόμενα ματς, κάτι που δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ο παίκτης που θα έρθει θα πρέπει να είναι πρωτίστως πολύ καλός αθλητής με μέγεθος για να μπορεί να συμπληρώνει τις αδυναμίες των 2 Αμερικανών.

Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ νωρίς για όλους στην ομάδα και κυρίως για τον προπονητή. Θα πρέπει να δει τι δεν λειτουργεί σωστά, τι χρειάζεται για να υπάρξει βελτίωση και να προχωρήσει σε αλλαγές, είτε προσώπων είτε πλάνου γιατί αυτό που βλέπουμε τώρα δεν δουλεύει. Το να λέμε για τους τραυματίες και το πρώιμο της σεζόν μπορεί να ισχύει αλλά όχι όταν χάνεις από το Ρέθυμνο. Είναι τέτοια η διαφορά δυναμικότητας που απλά η διάθεση και η θέληση έπρεπε να φέρουν μια εύκολη νίκη ή αν θέλετε το 50% της απόδοσης της Τετάρτης θα έφτανε.

Από εδώ και πέρα το μόνο που μπορεί να φέρει την χαμένη ηρεμία είναι οι νίκες με καλές εμφανίσεις αρχίζοντας από την Τετάρτη.