Κι ο Φερέρ κάποιους... τους πρόσβαλλε που τους έκανε προπόνηση

Κι ο Φερέρ κάποιους... τους πρόσβαλλε που τους έκανε προπόνηση
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Τα δύσκολα προβλήματα που βάζει η εικόνα της διαχείρισης του Μιγκέλ Καρντόσο στα πρώτα επίσημα ματς, δηλαδή στο δεύτερο ημίχρονο με την Κραϊόβα και σε αυτό με την Τραμπζονσπορ, κανείς δεν μπορεί να τα αρνηθεί…

Προσωπικά όμως έχω κάνει το λάθος ίσως, να έχω πάρει στα σοβαρά όσα έλεγα και ο ίδιος και όσα αντιλαμβανόμουν όλο αυτό το διάστημα από την ομάδα, για την ανάγκη υπομονής.

Για να πω την αλήθεια, δεν θυμάμαι να είχε μπει κάποιος «μετρητής» στην υπομονή. Που να έχει να κάνει με επίπεδα απόδοσης της ομάδας στα πρώτα επίσημα ματς ή τα τελικά σκορ.

Ποια σκορ δηλαδή; Εδώ πέρα είχαμε έντονη κριτική μετά από νίκη με 0-2 εκτός έδρας στην Ευρώπη.

Σέβομαι κάθε άποψη. Όσόν αφορά την δική μου, πέρα απ’ όλα τα άλλα, με όλα αυτά που συμβαίνουν θυμήθηκα τον Φερέρ.

Η σύγκριση Καρντόσο-Φερέρ

Ο Καρντόσο που ήρθε στην ΑΕΚ, σε σύγκριση με τον Φερέρ που ήρθε στην ίδια ομάδα, πριν από 13 χρόνια και κάτι, είναι βέβαια μια τρίχα από τα προπονητικά «balls» του Ισπανού, ως μέγεθος, εμπειρία κι επίδειξη έργου.

Υπάρχει όμως μια αναλογία σε κάποιο βαθμό, που αφορά το «εξωτικό» της παρουσίας του εντός ομάδας. Τι εννοώ; Όπως τότε, έτσι και τώρα, ήρθε ένας προπονητής που δουλεύει πολύ περισσότερες ώρες και με την ομάδα και μόνος του, πολύ πιο οργανωμένα, πολύ πιο επίμονα, πολύ πιο μεθοδικά, σε σχέση με οτιδήποτε είχαν συνηθίσει τα περιβόητα «αποδυτήρια».

Για να είμαι δίκαιος, το 2006 ο Φερέρ ήρθε μετά τον μεγάλο Φερνάντο Σάντος. Ως προς τον τρόπο δουλειάς όμως η προσέγγιση τους είχε διαφορές. Όχι υπέρ ή κατά κάποιου από τους δύο, απλά διαφορές.

Σε κάθε περίπτωση ο Φερέρ ήταν κάτι εντελώς έξω από οτιδήποτε είχαν συνηθίσει ειδικά οι Έλληνες ποδοσφαιριστές, ακόμη κι αυτοί με κάποια εμπειρία από το εξωτερικό, που είχε τότε η ΑΕΚ. Και ιδιαίτερος ως προσωπικότητα. Είχε την αίσθηση πως ήταν κάτι ανώτερο από αυτούς που διαχειριζόταν και το έδειχνε.

Και για τον Φερέρ η γκρίνια ξεκίνησε από νωρίς. Για τις πολλές ώρες προπόνησης, για την έξτρα ατομική προπόνηση, ακόμη και σε παίκτες όχι ακριβώς «πιτσιρικάδες» κλπ. Για το ότι ήταν «περίεργος», «φαντασμένος» κλπ.

Είχε την τύχη σε σχέση με τον Καρντόσο τώρα, να έχει μόνο ένα ευρωπαϊκό προκριματικό τότε κι αυτόν με αντίπαλο την σκοτζέζικη Χαρτς, που δε νομίζω να έχει παίξει άλλη φορά σε προκριματικό Champions League.

Τότε υπήρχε το Champions League

Η είσοδος της ομάδας στους Ομίλους, βοήθησε πολύ στο να δημιουργήσει αντιστάσεις ο Φερέρ. Που του φάνηκαν χρήσιμες όταν ξεκίνησε το πρωτάθλημα με τρεις ισοπαλίες. Στο ΟΑΚΑ απέναντι στον περίπου αστείο ΠΑΟΚ της εποχής, στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο και στην Κρήτη με τον ΟΦΗ. Μαζί με την (άδικη) ήττα στο Καραϊσκάκη από τον ΟΣΦΠ με 1-0, είχαμε τελικά μια νίκη στα πρώτα πέντε ματς στο πρωτάθλημα.

Και η πρώτη νίκη στον όμιλο του Champions League και συνολικά στην ιστορία της ΑΕΚ στην διοργάνωση, ήρθε την 1η Νοεμβρίου, με την Λιλ στο ΟΑΚΑ! Σε μια φάση που η ΑΕΚ ήταν 8-9 βαθμούς πίσω από την κορυφή στο πρωτάθλημα!

Και ο Φερέρ είχε κατηγορηθεί πως …πρόσβαλλε τους παίκτες ή προσπαθούσε να παίξει κάτι για το οποίο δεν είχε τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές. Και ο ίδιος άλλωστε το πίστευε αυτό για το υλικό του. Θυμίζω την δήλωση του πως «οι άλλοι έχουν τανκς κι εμείς ποδήλατα». Μιλούσε για το ελληνικό πρωτάθλημα. Όχι για την Ευρώπη.

Ο Φερέρ είχε κάνει ένα «μαγικό» διάστημα, ειδικά μετά τη νίκη επί της Λιλ. Που έφερε την ομάδα να μειώνει αρκετά την διαφορά από τον ΟΣΦΠ, να πετυχαίνει και την τεράστια νίκη με την Μίλαν. Και να παίζει και πολύ καλό ποδόσφαιρο.

Μέχρι που ήρθαν οι μαζεμένοι τραυματισμοί, οι περιβόητες τότε συνεχείς θλάσεις, που μαζί με δυο τρεις «περιποιημένες» διαιτησίες, τελείωσαν την ιστορία για το πρωτάθλημα. Μπόρεσε όμως να μαζέψει την ομάδα και να την βγάλει πάλι στα προκριματικά του Champions League, αφήνοντας πίσω τον Παναθηναϊκό του πολύ μεγαλύτερου μπάτζετ, όπως είχε κάνει την προηγούμενη σεζόν και ο Σάντος.

Όλα αυτά μέσα σε συνεχή «μουρμούρα» μέσα στα αποδυτήρια. Και συνεχείς «κρούσεις» προς την τότε διοίκηση του Ντέμη Νικολαίδη, με «προειδοποιήσεις» από …ανησυχούντες παίκτες. Τους δικαίωσε η επόμενη σεζόν με την αποχώρηση του Φερέρ πριν από την λήξη της; Δεν ξέρω. Μπορεί κάποιος να το ισχυριστεί πάντως.

Επί Φερέρ είδαμε καλό ποδόσφαιρο

Αυτό που ξέρω, είναι πως όλοι σήμερα παραδέχονται πως επί Φερέρ είδαμε πολύ καλό ποδόσφαιρο, το καλύτερο εκείνης της δεκαετίας.

Ηομάδα υπήρξε αρκούντως ανταγωνιστική και σε κάθε περίπτωση η ομάδα που εκείνος έφτιαξε, τελείωσε πρώτη το 2007-2008 και έχασε το πρωτάθλημα στα χαρτιά.

Πήρε έναν ποδοσφαιριστή που για επίπεδο ΑΕΚ δεν τον υπολογίζε κανένας, τον Λεωνίδα Καμπάνταη και τον έφτασε μέσα σε μια σεζόν να πάρει συμβόλαιο στην Μπουντεσλίγκα. Έφτιαξε τον μεγάλο ποδοσφαιριστή Παπασταθόπουλο και έφερε στην ομάδα πέντε εκατομμύρια το καλοκαίρι του 2008. Ασχολήθηκε και βοήθησε νεαρούς Έλληνες που παίζουν ακόμη στο εξωτερικό κι αν είχαν μυαλό στο κεφάλι τους κάποιοι, θα είχαν κάνει τεράστια καριέρα με τις βάσεις που τους έδωσε.

Κι όλα αυτά από κάποιον, που «βρώμιζε» σε ορισμένους στους Θρακομακεδόνες, επειδή τους διαχειριζόταν με βάση αυτό που έβλεπε εκείνος πως είναι και όχι με βάση αυτό που πίστευαν οι ίδιοι για τον εαυτό τους.

Οι παραλληλισμοί σταματούν εδώ. Το είπα από την αρχή άλλωστε, ο Καρντόσο του 2019, δεν έχει σχέση ως προπονητικό μέγεθος με τον Φερέρ του 2006, παρά το – αποτυχημένο- πέρασμα του από δύο μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, εκτός από το πορτογαλικό.

Επίσης, είναι τόση η διαφορά στην κακοπιστία τώρα, που σκεφθείτε τον Καρντόσο να έχει περάσει μεν σε όμιλο του Europa League, αλλά μετά να κάνει μία νίκη στα πρώτα πέντε ματς στο πρωτάθλημα. Δεν χρειάζεται να πω κάτι, όλοι καταλαβαίνουν τι θα είχε γίνει.

Λέω πάλι όμως στέκομαι στην αναλογία, ως προς την ένταση και τον τρόπο δουλειάς τους και τις αντιδράσεις που φαίνεται αυτό να προκαλεί σε κάποιο βαθμό. Βεβαίως ποτέ επί Φερέρ δεν είδαμε μια ΑΕΚ …άλλα αντί άλλων, όπως στο δεύτερο ημίχρονο με την Κραϊόβα και την Τραμπζονσπορ τώρα. Αλλα είπαμε. Άλλα μεγέθη και διαφορετικός βαθμός εμπειρίας όταν ήρθαν στην ΑΕΚ.

Θέλω να πω πως το παράδειγμα που μας δίνει το πέρασμα του Φερέρ, είναι ίσως χρήσιμο για να καταλάβουμε σε ποια στοιχεία για την δουλειά ενός προπονητή και ποιες κρίσεις ακόμη και μέσα από την ομάδα, αξίζει να σταθούμε και ποια όχι. Και ίσως και ποια αξία έχουν οι κρίσεις που πηγάζουν από ποδοσφαιριστές, που απλά δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν το προπονητικό πρόγραμμα ενός νέου τεχνικού. Ή απλά δεν είναι ευχαριστημένοι από τον χρόνο συμμετοχής τους.

Επίσης, κάτι που μένει από το παράδειγμα του Δον Λορέντσο, είναι το πόση σημασία έχει η συγκυρία. Πόση πίστωση χρόνου πήρε από μια πιο εύκολη ευρωπαϊκή αποστολή τον Αύγουστο και πόσο μεγάλο πρόβλημα αντιμετωπίζει τώρα ο Καρντόσο, που είχε μια πολύ πιο δύσκολη αποστολή και με την ομάδα να παίζει κεκλεισμένων των θυρών.

ΥΓ: Ο Καρντόσο έχει θέμα απειρίας ως πρώτος προπονητής. Είναι σαφές πλέον αυτό. Βεβαίως και η εμπειρία του αυτή είναι μετρήσιμο μέγεθος βάσει βιογραφικού, άρα παράγοντας που λαμβάνεις υπόψη σου στο πως τον περιμένεις να είναι. Αν ήταν πιο έμπειρος για παράδειγμα κι από τις σχέσεις με τον Τύπο που ένας πρώτος προπονητής πρέπει να διαχειριστεί σε αντίθεση με έναν βοηθό προπονητή, δεν θα μας είχε δώσει την πληροφορία πως ο Μάριος Οικονόμου έχει θέμα να παίζει αριστερό στόπερ. Είναι από αυτές που σε αφήνουν κάγκελο …

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X