Καλό το παρόν, αλλά υπάρχει και παρελθόν και κυρίως μέλλον...

H σεζόν της ΑΕΚ έχει πολλά κακά, έχει και μερικά καλά. Ένα παράδειγμα είναι πως σου δίνει την ευχέρεια να σκέφτεσαι λίγο πιο ψύχραιμα, μακριά από την επίδραση της έντασης του ανταγωνισμού, που πέρσι, μας πήγε όλους κάποιες φορές στα άκρα. Τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω για τον εαυτό μου.

Το ΑΕΚ – ΠΑΟΚ  είναι εύλογα για πολύ κόσμο σημαντικό παιχνίδι. Για οπαδικούς λόγους κυρίως. Για αγωνιστικούς, ας πούμε πως η ΑΕΚ συνεχίζει να έχει κάποιες ελπίδες για την δεύτερη θέση και ψάχνει και μια μεγάλη νίκη, που της λείπει από τον Αύγουστο και τα ευρωπαϊκά προκριματικά.

Και για μένα είναι ένα σημαντικό ματς φυσικά. Που η ΑΕΚ για πολλούς λόγους θα είναι καλό να το κερδίσει. Ωστόσο, πέρα από τα οπαδικά και τα ψυχολογικά, η σεζόν των δύο αντιπάλων δεν θα αλλάξει δραματικά όσον αφορά το πρωτάθλημα, όποιο αποτέλεσμα και να έρθει την Κυριακή.

Ομολογουμένως είναι πολύ δύσκολο για τον ΑΕΚτζή να συμβιβαστεί με την εικόνα ενός ΠΑΟΚ που προπορεύεται με 8 και 14 βαθμούς αντίστοιχα διαφορά, την ώρα που η δική του ομάδα έμεινε εκτός νωρίς.

Γίνεται ακόμη πιο δύσκολο, όταν ο ΑΕΚτζής μετά τον Κρίστιτσιτς πήρε ….διαζύγιο με το θέμα μεταγραφές για τον Γενάρη και ο ΠΑΟΚ μέχρι τελευταία στιγμή, έπαιρνε παίκτες. Αφού βέβαια έχασε έναν πολύ βασικό. Αλλά δεν έμεινε μόνο στην αναπλήρωση του. Πήρε κι άλλους. Παρότι το πρωτάθλημα, το έχει …στο τσεπάκι.

Χίλιες φορές πιο δύσκολο, όταν μιλάμε για την ομάδα της οποίας το επικοινωνιακό σύστημα πέρσι χτύπησε άσχημα, κάτω από τη μέση, την ΑΕΚ. Με αφορμή γεγονότα, τα οποία για οποιονδήποτε σκεφτόμενο άνθρωπο, δεν μπορούσαν παρά να έχουν μία και αυτονόητη κατάληξη. Αυτή που είχαν.

Όλα αυτά και ίσως κι άλλα, δημιουργούν ένα συναίσθημα άσχημο, που προφανώς περιμένει να εκφραστεί την Κυριακή, αλλά και να ικανοποιηθεί με μια τουλάχιστον νίκη.

Όλα αυτά θεμιτά, δεκτά και λογικά. Κι εγώ τα νιώθω.

Αλλά επειδή είπα στην αρχή για την ψυχραιμία, να κάνω πιο ξεκάθαρο τι εννοώ.

ΑΕΚ και ΠΑΟΚ είναι δύο οργανισμοί διαφορετικοί αυτή την στιγμή. Λειτουργούν με διαφορετικό σκεπτικό. Αυτή την περίοδο, δείχνει να δικαιώνεται και να κυριαρχεί ο τρόπος του ΠΑΟΚ.

Αυτό που ξεχνάμε όμως, είναι πως αυτή τη στιγμή ο ΠΑΟΚ, έχει ακόμη στόχο να πετύχει αυτά που μόλις πρόσφατα πέτυχε η ΑΕΚ. Δηλαδή να κατακτήσει το πρωτάθλημα και να παίξει και στο Champions League.

Κι εκεί ανοίγει ένα άλλο σημαντικό κεφάλαιο. Ο ΠΑΟΚ έχει ήδη ξοδέψει δεκάδες εκατομμύρια, όχι μόνο στο αγωνιστικό του κομμάτι, αλλά και περιφερειακά. Συνεχίζει να ξοδεύει. Όχι όσα ξόδευε, αλλά συνεχίζει. Για να πετύχει, τι; Να πάρει ένα πρωτάθλημα και να παίξει και στο Champions League.

Ο ΠΑΟΚ ζει το δικό του καλό «τώρα». Το κυνηγάει ακόμη στην πραγματικότητα. Όταν φτάσει σε αυτό που κυνηγάει, στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και πάμε να κοιτάξουμε στο μετά, τι θα δούμε;

Θα δούμε μια ομάδα που θα πρέπει με κάθε τρόπο να παίξει σε όμιλο του Champions League, κάτι που δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Αλλά και να γίνει, πάλι δεν θα αρκεί…

Μια ομάδα, ένα οργανισμό, που μόλις κοπάσουν τα πανηγύρια του, θα πρέπει να κοιτάξει τι του στοίχισαν αυτά τα πανηγύρια και τι σημασία θα έχει αυτό, για την συνέχεια του μακροπρόθεσμα.

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα φίλοι μου, όσο φαίνονται στους περισσότερους από μας. Δεν είναι.

Η ελληνική ποδοσφαιρική αγορά έχει συγκεκριμένα όρια. Αυτά θέλεις δεν θέλεις, όποιες παράλληλες επιδιώξεις να έχεις πέρα από το ποδόσφαιρο, κάποια στιγμή τα βρίσκεις μπροστά σου και αναγκαστικά θα τα μετρήσεις. Δεν είμαστε στην εποχή που ο ΟΣΦΠ έπαιζε κάθε χρόνο Champions League χωρίς προκριματικά. Πάνε αυτά, πέρασαν…

Όταν ο ΠΑΟΚ λογικά θα σηκώνει το κύπελλο του πρωταθλητή στο τέλος της 30^ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος, οποιοσδήποτε αντικειμενικός παρατηρητής θα πάθει ίλιγγο, όταν κληθεί να μετρήσει, με τι προϋποθέσεις θα το έχει κατακτήσει η ομάδα της Θεσσαλονίκης και με ποιες προϋποθέσεις το κατέκτησε η ΑΕΚ.

Κι οποιοσδήποτε αντικειμενικός παρατηρητής δεν θα μπορεί να μη σημειώσει, πως αυτά τα μετρήσιμα μεγέθη, δεν μπορούν παρά να παίξουν ρόλο στην μακροπρόθεσμη εξέλιξη των δύο ομάδων. Που και οι δύο κινούνται στην ίδια, πολύ συγκεκριμένη αγορά.

Είναι βέβαια μια εξαιρετικά ακατάλληλη εποχή για να τα σκεφτεί κάποιος όλα αυτά, ειδικά ΑΕΚτζής και προφανώς πολλοί θα με βρίζετε και καλά θα κάνετε από τη δική σας πλευρά. Δεκτό. Ωστόσο δεν θα αλλάξει την πραγματικότητα, που είναι όπως την περιγράφω.

Η εικόνα της ζωντάνιας, της υπέρμετρης αισιοδοξίας, της κυριαρχίας που βγάζει ο ΠΑΟΚ, είναι αδύνατο να σε αφήσει ανεπηρέαστο, ειδικά όταν το συγκρίνεις με την κατάσταση που δείχνει αυτή την στιγμή η ΑΕΚ.

Στο κάτω – κάτω για μπάλα μιλάμε. Δεν είστε υποχρεωμένοι να σκέφτεστε τι θα γίνει του χρόνου και του παραχρόνου, αν κι εφόσον … Τώρα βλέπεις τον έναν να κάνει τη μια μεταγραφή πίσω από την άλλη, τον άλλον να κοιτάει. Τον έναν να κερδίζει συνέχεια στο πρωτάθλημα, τον άλλο να έχει μείνει 14 βαθμούς πίσω του.

Κι εγώ ακριβώς το ίδιο νιώθω κι ακόμη παραπάνω. Το ξενέρωμα μου και ως ΑΕΚτζής κι επαγγελματικά, που εδώ κι ένα μήνα περίπου, μετά την – σημαντική πάντως…- μεταγραφή του Κρίστιτσιτς παρακολουθώ άπραγος το μεταγραφικό ρεπορτάζ των άλλων, δεν μπορώ να το περιγράψω.

Είπαμε για μπάλα μιλάμε. Μπαλίτσα. Θέλεις να δεις κάτι. Να δεις έναν νέο παίκτη.

Κι εγώ έχω ξενερώσει, όταν κάθομαι και σκέφτομαι πως εξελίχθηκε μια διαδικασία στο τέλος της οποίας η ΑΕΚ βρέθηκε χωρίς μισή ντουζίνα και βάλε παίκτες καθοριστικούς και για τον χαρακτήρα της σαν ομάδα. Που δεν έκανε και συνεχίζει να μην κάνει, όλες τις κινήσεις που είχε κι έχει ανάγκη.

Με αποτέλεσμα να βλέπω κι εγώ πλέον μια ομάδα, που κακά τα ψέματα, δεν με εμπνέει. Δεν περιμένω το Σαββατοκύριακο να πάω στο γήπεδο για να την δω. Όχι δηλαδή με ποδοσφαιρικά κριτήρια. Ως ΑΕΚτζής σε όλη μου τη ζωή, θα περιμένω τη στιγμή που θα μπω στο γήπεδο για να δω την ομάδα, όσο ελάχιστα πράγματα στην ζωή μου, εννοείται.

Σε καμιά περίπτωση με την σύγκριση που κάνω εδώ ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ δεν θέλω να δώσω την εικόνα, πως στην ΑΕΚ όλα γίνονται βάσει μιας απόλυτα  προγραμματισμένης διαδικασίας  χαρακτηρισμένης από εγκράτεια, με το μάτι στο μέλλον. Πως ζούμε δηλαδή κάτι προβλεπόμενο τώρα. Όχι, δεν ζούμε κάτι προβλεπόμενο, ζούμε μια αποτυχία φέτος.

Εγκράτεια υπάρχει σίγουρα, το βλέμμα στο μέλλον επίσης και πρέπει να το αναγνωρίζουμε, αλλά έγιναν και τεράστια λάθη που δεν ήταν ανάγκη να γίνουν. Κι αν έλειπαν, δεν θα είχε βλαφθεί το μέλλον της ΑΕΚ. Απλά έγιναν. Όχι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο.

Όμως αυτό που θέλω να πω, είναι πως και μετά από αυτά τα λάθη, το γεγονός πως η ΑΕΚ ήδη έπιασε την κορυφή, χωρίς να χρειαστεί να εξοντωθεί οικονομικά (ίσα – ίσα) κι ενώ παράλληλα προχωράει τεράστια project για το μέλλον της ως σύλλογος, είναι από μόνο του σημαντικό. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, είτε μας αρκεί πρόσκαιρα, είτε όχι, είναι το πιο σημαντικό.

Και αποτελεί μεγάλο πλεονέκτημα, απέναντι στον ανταγωνισμό. Πλεονέκτημα, που όσοι  …από τον ανταγωνισμό έχουν λίγο μυαλό στο κεφάλι τους, το κατανοούν από τώρα και γι’ αυτό τους ενοχλεί ακόμη περισσότερο.

Δεν είναι μόνο το ό,τι ενοχλούνται απ’ όσα κατάφερε ήδη η ΑΕΚ. Περισσότερο εξοργίζει ο τρόπος που το κατάφερε. Και το γεγονός πως τα κατάφερε όλα. Και πρωτάθλημα κι Ευρώπη και κατασκευή γηπέδου.

Βέβαια αυτό μπορεί να μας έκανε κι εμάς λίγο κακό, γιατί ίσως πιστέψαμε πως μπορεί με τον ίδιο τρόπο να τα καταφέρνουμε πάντα το ίδιο καλά. Κάτι που φαίνεται πως δεν μπορεί να γίνει στο 100%.  

Αλλά δεν χάθηκε ο κόσμος. Θα είχε χαθεί, αν η ΑΕΚ ήταν στην δύσκολη αγωνιστική κατάσταση που είναι σήμερα και είχε μπροστά της το στοίχημα της ανασύστασης μιας κυριαρχικής ομάδας( που δεν είναι τώρα), έχοντας και κάποιες δεκάδες εκατομμύρια σπαταλημένα χωρίς κανένα αποτέλεσμα. «Τρύπα».

Δόξα Τον Θεό, η ΑΕΚ έχει το περιθώριο να μετρήσει και να διορθώσει τα λάθη της, χωρίς την πίεση οικονομικών μεγεθών που έχουν ξεπεραστεί και δημιουργούν προβλήματα για το μέλλον, χωρίς να έχει να κλείσει «τρύπες». Κι έχοντας ήδη στο τσεπάκι της, αυτά που την έχουν καταστήσει και πάλι …ΑΕΚ. Πρωταθλήτρια, κυπελλούχος, συμμέτοχος στο Champions League, που σε λίγο καιρό θα διαθέτει το καλύτερο ποδοσφαιρικό γήπεδο στην Ελλάδα κι ένα από τα κορυφαία προπονητικά κέντρα.

Αυτά όλα βρίσκω λοιπόν την ψυχραιμία να τα σκέφτομαι, ενόψει του ματς της Κυριακής και της συγκυρίας που πέφτει αυτό, για τις δύο ομάδες.  

Στην μεγαλύτερη εικόνα της τελευταίας διετίας, η ΑΕΚ είναι πάρα πολύ μπροστά σε όλα τα καθοριστικά μεγέθη. Αυτό δεν αλλάζει. Και κάνει την διαφορά.

ΥΓ: Μια ακόμη σημείωση, έχει κι αυτή τη σημασία της. Η ΑΕΚ όχι μόνο πήρε το πρωτάθλημα, με όλες τις διαφορετικές προϋποθέσεις που περιγράφουμε, αλλά το πέτυχε και σε σεζόν που έκανε και πορεία στην Ευρώπη και rotation που έριχνε ίσα το βάρος στα δύο μέτωπα, όσο υπήρχαν μαζί. Και της έπεσαν και τρία ντέρμπι με ΟΣΦΠ κοντά στο διάστημα που είχε και την Ντιναμό Κιέβου.

Ο ΠΑΟΚ έχει «δώσει και τα σώβρακα» που λέμε, για να ζήσει την φετινή σεζόν, αλλά στην Ευρώπη… δήλωσε παραίτηση.

• ΑΕΚ
• ΠΑΟΚ