Το θέμα είναι πάντα και μόνο η ΑΕΚ

Οι μέρες που μεσολάβησαν δεν ήταν εύκολες. Η ΑΕΚ είχε να διαχειριστεί δύο μαζεμένες ήττες από τη χρονιά της καταστροφής. Τότε που κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει το κακό που ερχόταν και να υπάρξει συσπείρωση από νωρίς. Αλλά δεν θέλω να θυμάμαι καν όσα συνέβαιναν τότε. Είναι εφιάλτης, είναι παλιές ιστορίες, που είναι χρήσιμες μόνο για να αποτελούν μαθήματα ιστορίας και να μην επαναλαμβάνεται.

Ηταν δύσκολες οι μέρες, γιατί είναι ξεκάθαρο πως επικοινωνιακά η ΑΕΚ δεν στηρίζεται καλά. Οι κλυδωνισμοί που υπήρξαν εντός ομάδας, από τη διοίκηση μέχρι τον τελευταίο προπονητή, ήταν καταφανώς μικρότεροι σε σχέση με αυτό που εισέπραττε κάποιος από σχόλια, παρεμβάσεις και αναρτήσεις. Εκεί θα πίστευε κανείς πως η ΑΕΚ βρίσκεται στο όριο της καταστροφής.

Για τον Αγιαξ και συνολικά το ευρωπαϊκό μέλλον της ΑΕΚ, έχω αναλύσει τις σκέψεις μου. Αντιλαμβάνομαι τη δίψα και τα μεγαλεία που προσφέρει η Ευρώπη, το πόσο ενθουσιάζει τους περισσότερους Ενωσίτες, αλλά για εμένα η υποχρέωση της ΑΕΚ ολοκληρώθηκε με την πρόκριση επί της Βίντι. Θέλω ευπρόσωπη παρουσία, ξέρω μέχρι που φτάνουν τα πόδια της ομάδας, δεν περιμένω θαύματα.

Δεν ξεφτιλίστηκε η ΑΕΚ στην Ολλανδία. Κατά τη γνώμη δεν χρειάζονται καν οι συγκρίσεις για πράγματα που είναι αυταπόδεικτα. Ο Αγιαξ είναι ομάδα που παίζει σε άλλες ταχύτητες, βρίσκεται στα καλύτερα του, η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να τον ανταγωνιστεί. Δεν ξέρω τι θα βγάλουν τα υπόλοιπα ματς, αλλά δεν θεωρώ πως μπορούν να είναι και αυτό που θα καθορίσει το μέλλον της ΑΕΚ.

Ούτε βέβαια η ήττα από τον ΠΑΟΚ την 4^η αγωνιστική. Όχι επειδή δεν ενόχλησε, αλλά κυρίως επειδή η ΑΕΚ έπαιξε καλύτερα από κάθε άλλη φορά τα τελευταία χρόνια στο συγκεκριμένο γήπεδο, είχε πολλές και σημαντικές στιγμές, αλλά δεν είχε τύχη. Είχε έλλειμμα συγκέντρωσης σε συγκεκριμένα σημεία, είχε δεδομένες αδυναμίες, αλλά ως εκεί. Ούτε καταστροφή, ούτε συντέλεια του κόσμου.

Αναλογιστείτε, πως η ΑΕΚ ακόμα και μετά από αυτήν την ήττα, παραμένει σε απόσταση βολής από την κορυφή και μπορεί την επόμενη εβδομάδα να βρεθεί ξανά σε αυτήν. Αυτό που χρειάζεται απ’ όλους είναι να ασχολούνται με την ομάδα τους και μόνο. Να μην αποπροσανατολίζονται από το κλίμα πόλωσης που δημιουργούν, να μην μπαίνουν στα επικοινωνιακά τερτίπια που τους κάνουν να εμφανίζονται πιο δυνατοί.

Δεν έχω να πω κάτι περισσότερο για τις νέες αναφορές του Λουτσέσκου και τις συγκρίσεις με τη χιτλερική Γερμανία. Ο Λουτσέσκου έχει επιλέξει να ταυτιστεί με αυτήν την κατάσταση. Ασχολείται περισσότερο με όσα συνέβησαν στο παρελθόν, φαίνεται πως βασικό μέλημα είναι να πλήξει το γόητρο της ΑΕΚ. Αν πετυχαίνει; Ο καθένας ξέρει καλά αν τον αγγίζουν αυτές οι ιστορίες.

Το ίδιο με τον Ολυμπιακό. Συνήθισαν τόσους μήνες να επαναλαμβάνουν συνέχεια τις αθλιότητες περί εξυγίανσης και να ζουν το παραμυθάκι των μόνων εναντίον όλων, που πλέον διαμαρτύρονται ακόμα και σε βραδιές που αναβιώνουν οι μέρες της παράγκας. Ασχολούνται με όσα κάνει η ΑΕΚ, όσα κάνουν οι άλλοι και δεν κοιτούν την καμπούρα τους.

Η ΑΕΚ δεν έχει κανένα λόγο να μπει στη διαδικασία. Ο Ενωσίτης δεν έχει λόγο να φθείρεται σε άσκοπες κουβέντες. Το ζήτημα είναι κατά πόσον αυτή η ομάδα μπορεί να συνεχίσει την πετυχημένη πορεία της. Ηδη φέτος κέρδισε το στοίχημα του Champions League, φαίνεται πως προσπαθεί να βάλει διαφορετικά στοιχεία στο παιχνίδι, όπως στόχευσε με την επιλογή του Ουζουνίδη.

Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν – και να απολαύσουν – όλοι είναι το συναίσθημα του να είναι πρώτος. Να προκαλείς σεβασμό, φθόνο και φόβο. Εάν μάλιστα συνυπολογίσει κάποιος πως αυτό το συναίσθημα έλειψε πολύ από την ΑΕΚ και είχε να εμφανιστεί από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, καλό είναι να το συνηθίσουν. Το δέντρο που έχει καρπούς χτυπάνε. Εσείς, τη δουλειά σας.

• ΑΕΚ
• λουτσεσκου
• ολυμπιακός
• ΠΑΟΚ