Τελευταία ευκαιρία!

Τελευταία ευκαιρία!
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Δεν θα κρυφτώ. Επειτα από το τελευταίο μέτρο και την απαγόρευση της κυκλοφορίας, τρόμαξα πραγματικά. Ανήκω στους τυχερούς, που κανένα κοντινό μέλος της οικογένειας μου δεν έχει αντιμετωπίσει πρόβλημα με την πανδημία. Ανήκω στους άτυχους, που ούτε μπορούν να κάθονται όλη την ημέρα – το ακριβώς αντίθετο θα έλεγα – ούτε έχω λυμένο το οικονομικό μου πρόβλημα. Αλλά όλη αυτή η κατάσταση, φαίνεται πως θα μας αλλάξει τις ζωές για πάντα.

Πιστεύω πλέον, πως όσα βιώνουμε θα είναι σημείο αναφοράς στον κόσμο μας. Θα είναι η ζωή πριν και η ζωή μετά τον ιό. Δεν πρόκειται να μπω σε σενάρια συνωμοσιολογίας, δεν θέλω να χαλάσω τη σκέψη μου με πιθανολογήσεις για το που ξεκινήσαμε και που θα φτάσουμε. Αγωνιώ. Αγωνιώ για την υγεία και την ανθεκτικότητα των ανθρώπων μας, αγωνιώ για το πώς θα βγούμε στην επόμενη μέρα, σε ένα περιβάλλον που οικονομικά γκρεμίζεται μέρα με τη μέρα.

Πόλεμος με αόρατο εχθρό

Εκτιμώ, πως όλο αυτό μόνο σε ένα πράγμα μπορεί να μας κάνει καλό. Αυτό είναι να γίνουμε ξανά άνθρωποι. Να συνειδητοποιήσουμε την έννοια της αλληλεγγύης, της βοήθειας στον ανήμπορο, την επιλογή να δουλέψουμε όλοι μαζί για το κοινό καλό. Δεν είναι ρομαντικό. Είναι μια πραγματικότητα που βίωσε ο ελληνισμός μετά από κάθε μεγάλη καταστροφή. Πολεμικές τις περισσότερες φορές, της πανδημίας τώρα. Ενός πολέμου με αόρατο εχθρό.

Είναι σημαντικό να γίνουμε άνθρωποι. Να βελτιωθούμε ατομικά και συλλογικά. Να μάθουμε να συμπεριφερόμαστε στο σπίτι μας, να κυκλοφορούμε με αξιοπρέπεια στο δρόμο, να απολαμβάνουμε κάθε δυνατότητα να χαιρόμαστε αυτά που κάποτε μας φαντάζουν συνηθισμένα και απλά και τελικά μόνο τέτοια δεν είναι. Αναλογιστείτε πόσο θα θέλατε τώρα να είστε στο γήπεδο, πόσο θα ευχαριστιόσασταν την κουβέντα ή ακόμα και με τη διαφωνία με κάποιον από κοντά και όχι μέσω ενός άψυχου υπολογιστή.

Δικαίωμα στο λάθος

Ακόμα και στα εσωτερικά μας, αυτά που κάποιες φορές συζητάμε σε μυστικιστική διαδικασία. Μια συνωμοτική ματιά, απέναντι σε όλους. Να μπορούμε να ανταμώνουμε, για να διαφωνούμε. Ακόμα και όταν πρόκειται για πράγματα που θα έπρεπε να μας ταξιδεύουν και να μας φέρνουν χαμόγελα. Δεν αναφέρομαι στο ανόητο μυαλό που χάκαρε την ψηφοφορία για τον ηγέτη της άμυνας και μας ανάγκασε να ξεκινήσουμε από την αρχή τη διαδικασία.

Με προβληματίζει, πως αρχίζουμε να γινόμαστε τόσο σκληροί, που ούτε ο χρόνος που μαλακώνει τα πάντα δεν μπορεί να μας βγάλει από το πρόβλημα. Δέχτηκα πολλά τηλεφωνήματα αυτές τις μέρες, είδα πολλά σχόλια και μέσα στο σάιτ, αλλά και στα σόσιαλ. Σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούσα να διανοηθώ πως μπορεί να υπάρχει τόση εχθρικότητα, ακόμα και σε κάτι που θα έπρεπε να μας προκαλεί ευδαιμονία στην ψυχή.

Βρισκόμαστε σε μια εποχή που εύκολα μπορείς να σπεκουλάρεις. Στην ΑΕΚ πάντα τέτοιες καταστάσεις παίρνουν απίστευτη διάσταση. Γι’ αυτό και στο πέρασμα 96 ετών ιστορίας, δεν υπάρχει ούτε μια προσωπικότητα που να θεωρείται άφθαρτη. Δεν υπάρχει ένας παράγοντας, προπονητής, παίκτης που να μην έχει υποστεί σκληρότατη κριτική. Μα ούτε ένας; Ούτε ένας δεν υπάρχει που να μη βρίσκεται εκτός του κάδρου της αμφισβήτησης;

Να γιατρευτούν οι πληγές

Όπως φαίνεται από την πραγματικότητα, ουδείς. Θα μου πείτε, εδώ έφτασε να λειδωρηθεί ολόκληρος Λάκης Νικολάου, όταν ανέλαβε πρόεδρος. Δεν προσπαθώ να ωραιοποιήσω καταστάσεις. Προφανώς και υπήρξαν τεράστια λάθη στην πορεία κάθε μεγάλης προσωπικότητας της ΑΕΚ, στο πέρασμα μιας ολόκληρης ζωής εντός της «κιτρινόμαυρης» οικογένειας. Ανθρωποι είναι, τρωτοί. Κάποιες φορές επηρεάστηκαν, είχαν κακούς συμβούλους, πήραν απαράδεκτες αποφάσεις. Αλλά υπάρχουν και πολλές παράλληλες ιστορίες πίσω από κάθε αστικό μύθο, που θα μπορούσε να αλλάξει την πραγματικότητα.

Θεωρώ, πως κάθε ένας που είχε την ευλογία να παίξει έστω και για 1’ φορώντας την «κιτρινόμαυρη» φανέλα, κάθισε έστω και για δευτερόλεπτο στον «κιτρινόμαυρο» πάγκο ή διέθεσε έστω και μισό ευρώ για την ΑΕΚ, αξίζει του σεβασμού μας. Και σίγουρα, όποια λάθη και εάν έκανε, όσες διαφωνίες και αν έχουμε με τις επιλογές του, δεν μπορούμε να σβήνουμε το παρελθόν. Για παράδειγμα, θα θεωρούσα εγκληματικό για εμένα, που διαφωνούσα με πολλά από τα έργα και τις ημέρες της διοίκησης Νικολαϊδη, να αγνοούσα ή να υποβάθμιζα την παρουσία του Ντέμη ως ποδοσφαιριστή. Της τελευταίας σημαίας της ΑΕΚ.

Όπως και να έχει, μακριά από εμένα μαθήματα ΑΕΚφροσύνης. Ετσι και αλλιώς, ο καθείς μας έχει την ΑΕΚ διαφορετικά στο μυαλό του. Οσα συμβαίνουν γύρω μας όμως, όσα γκρεμίζουν τον κόσμο που ξέραμε μέχρι τώρα, μπορούν να μας κάνουν να αξιολογούμε καλύτερα τα πάντα. Να βλέπουμε το καλό και να μην ψάχνουμε μόνιμα το αρνητικό. Να θυμόμαστε τις καλές στιγμές, να αφήνουμε το χρόνο να γιατρέψει τις πληγές. Ας βελτιώσουμε τις ψυχές μας και ας ελπίσουμε πως ο χρόνος και η επιστήμη, θα βρουν τρόπο να γιατρέψουν και τις πραγματικές πληγές αυτής της καταραμένης αρρώστιας.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X