Οποιος φοβάται, να πάρει σκύλο!

Στο τέλος, κερδισμένη είναι η ΑΕΚ!
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Δυστυχώς, η λαίλαπα Καρντόσο δεν μας επιτρέπει αυτές τις μέρες να ασχολούμαστε με ευρωπαϊκά ματς, όπως έχει μάθει ιστορικά η ΑΕΚ, όπως συνέβαινε με συνέπεια τα τελευταία χρόνια. Συνολικά, επειδή βλέπω πως αρκετοί το ξεχνούν ή θέλουν να το ξεχάσουν, είναι τεράστια η ζημιά που έγινε το καλοκαίρι. Ακόμα και εάν κάποια στιγμή ισιώσει το πράγμα με τη φυσική κατάσταση και την τακτική, υπάρχουν τεράστια κενά στο σχηματισμό του ρόστερ και τις δυνατότητες που υπάρχουν για να εξελιχθεί.

Ωστόσο, όπως δεν μπορεί να θεωρεί κάποιος πως μέσα σε δύο μήνες κλείνει μια ζημιά ενός ολόκληρου σχεδιασμού, έτσι και από την άλλη, δεν μπορείς να κλαις τη μοίρα σου και να παρατήσεις την προσπάθεια. Αυτό κάνει η ΑΕΚ αυτήν την περίοδο. Προσπαθεί, με κάθε τρόπο, με όλες της τις δυνάμεις, να είναι ανταγωνιστική. Να καλύψει τις αδυναμίες της, να αξιοποιήσει κάθε δυνατή βοήθεια που μπορεί να υπάρξει από παίκτες.

Ευκαιρίες σε όλους

Επί μέρες, έχει ανοίξει μια κουβέντα. Στην ΑΕΚ, τον οργανισμό που αρέσκεται να αυτομαστιγώνεται όσο κανένας άλλος, η τελευταία σπέκουλα αφορά τη μη αξιοποίηση του υλικού. Οσο και αν χαλά τη μανέστρα στα μυαλά ορισμένων, η πραγματικότητα είναι πως ο Κωστένογλου έχει τεντώσει σχεδόν στο απόλυτο τις επιλογές του. Στα έξι παιχνίδια που είναι στον πάγκο, έχει χρησιμοποιήσει συνολικά 22 ποδοσφαιριστές. Αρκεί να αναλογιστεί κάποιος, πως ο Ολυμπιακός – και με ευρωπαϊκά ματς ενδιάμεσα – έχει βάλει στα αντίστοιχα ματς 23 και ο ΠΑΟΚ 22.

Αρκεί να ψάχνουμε τι θα μπορούσαν να κάνουν παίκτες που πιστεύουμε ή φανταζόμαστε ή θα θέλαμε να είναι καλοί, ας δούμε τι κάνουν αυτοί που παίζουν. Εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε όσα γίνονται καθημερινά στις προπονήσεις και άρα, ποια είναι η κατάσταση του κάθε παίκτη. Έχουμε μόνο τον καθρέπτη της Κυριακής. Εκεί, ο Γιακουμάκης για παράδειγμα, έδωσε ασίστ που αν τον έλεγαν Γιακουμάκοβιτς, θα κλαίγαμε τρεις μέρες.

ΑΕΚ με τσαμπουκά

Το πλέον βασικό γνώρισμα της ΑΕΚ αυτό το δίμηνο, είναι το θάρρος. Ο τσαμπουκάς. Η ΑΕΚτζήδικη ψυχή, που εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Κάποιες φορές υπερβολικά. Τις περισσότερες φορές, μακριά από το περίφημο political correct. Θεμιτό είναι κάποιος να επιθυμεί από την ΑΕΚ να έχει τη νοοτροπία της Ντόρτμουντ, να παίζει την μπάλα της Μπαρτσελόνα, να κάνει την έδρα του Ανφιλντ. Επί του παρόντος πάντως, μπορεί μόνο με τον τσαμπουκά και τον «πολεμικό» χαρακτήρα, που είχε πάντα παραδοσιακά αυτή η ομάδα.

Πριν από πολλά χρόνια, σε εκείνες τις κολλητές κόντρες με τη Ζενίτ, ο Φερνάντο Σάντος είχε πει την παραμονή ενός αγώνα το περίφημο: «Οποιος φοβάται, να πάρει σκύλο». Ετσι είναι, αυτό ισχύει πέρα για πέρα στο «Καραϊσκάκης» και σε όλα τα ματς της ΑΕΚ από εδώ και πέρα. Οποιος δεν μπορεί, όποιος φοβάται, ας πάρει σκύλο. Οποιος ανησυχεί, ας κάνει μια βόλτα την ώρα του ματς, να δει την παραλιακή χωρίς κίνηση ή το κέντρο της Αθήνας. Οσοι πάνε στο Φάληρο, όσοι βρίσκονται μαζί νοητά, πρέπει να έχουν λογική «κομάντο».

Αν και δεν είναι η στιγμή για ιστορικές αναλύσεις, μεγάλη κουβέντα γίνεται επί χρόνια για το dna της ΑΕΚ. Πολλά έχουν λεχθεί, αλλά νομίζω πως και εδώ, υπάρχει σε αρκετά σημεία στρεβλή πραγματικότητα. Ορισμένοι, μπαίνουν στο τρυπάκι, πως ΑΕΚ σημαίνει επίθεση. Ναι, η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που παραδοσιακά, είχε τεράστιους σκόρερ. Που έπαιζε μπάλα, με την οποία έφερνε στο γήπεδο ακόμα και αντιπάλους για να τη θαυμάσουν.

Πάντα υπήρχε το αντίβαρο

Αλλά για κάθε παικταρά στην επίθεση, υπήρχε ένας «σκύλος» στην άμυνα. Για κάθε Μαύρο, υπήρχε ένας Ιντζόγλου. Για κάθε Μπάγεβιτς, ένας Ραβούσης. Για κάθε Τσιάρτα, ένας Μανωλάς. Υπήρχε ισορροπία. Μια σούπερ άμυνα, έδινε την ασφάλεια για να παίξει επίθεση. Σας θυμίζω, πως η μεγάλη ομάδα του Μπάρλου είχε το απίστευτο δίδυμο του τεράστιου Νικολάου με τον Ραβούση. Δίπλα στον Μανωλά, καθιερώθηκαν πολλοί ποδοσφαιριστές, κάποιοι που ίσως δεν είχαν όλα όσα απαιτούσε η φανέλα.

Το θέμα δεν είναι το παρελθόν, αλλά το παρόν. Η ΑΕΚ πάει στο Φάληρο σε ένα ματς που πάνω απ’ όλα, εκείνη πρέπει να πιστεύει πως θα πάρει τη νίκη. Πως μπορεί να φτάσει στο διπλό. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται αγωνιστικό σχέδιο, προσήλωση στο παιχνίδι, αλλά και ποδοσφαιρική τρέλα. Πάθος που θα ξεχειλίζει, άγνοια κινδύνου, πίστη στη φανέλα. Εάν σε κάποιους αυτά φαίνονται παρωχημένα, ενημερώνω πως αποτελούν το μοναδικό τρόπο να κάνεις μια καλή ή κακή ομάδα, σε πρωταθλήτρια.

 

Υ.Γ.: Το σημείωνα και το βράδυ του Σαββάτου, βλέποντας όσα είχαν συμβεί στο ματς με το Περιστέρι. Ηταν αναμενόμενο να βάλουν στο στόχαστρο την ΑΕΚ, από τη στιγμή που δεν είναι πλέον μια συμπαθής ιστορική ομάδα, αλλά διεκδικήτρια των τίτλων. Χτυπούν, αλλά πάτησαν και τον…κάλο του Μάκη. Για όσους δεν το έχουν κατανοήσει ακόμα, ο Αγγελόπουλος μπορεί να μην είναι τύπος που αρέσκεται να κάνει φασαρία, αλλά τα συμφέροντα της ΑΕΚ δεν πρόκειται να επιτρέψει σε κανέναν να τα θίξει. Μόλις αρχίσαμε.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X