Να δεις που θα βγει σε καλό

Είναι γνωστό, πως η αποτυχία έχει πολλούς φίλους. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τον σέντερ φορ που άργησε, για τα λάθη που υπήρξαν, για το χορτάρι που δεν ήταν πιο γρήγορα έτοιμο, για το φαγητό που πείραξε τον Γιόχανσον. Αλλά αυτό που ξέρω και είναι δεδομένο είναι πως η ΑΕΚ βγήκε από την ευρωπαϊκή επιστροφή της κερδισμένη. Μόνο και μόνο που έπαιξε στα ίσια και έχασε στις λεπτομέρειες την πρόκριση από μια ομάδα που έρχεται από το γαλλικό πρωτάθλημα, σε εμένα λέει πολλά.

Η ΑΕΚ ψήλωσε. Επιβεβαίωσε την επιστροφή της και μέσω της ευρωπαϊκής παρουσίας. Θα μπορούσε να πάει καλύτερα, εάν ήταν και λίγο πιο τυχερή στην κλήρωση. Εάν δεν της ερχόταν η πιο δύσκολη αντίπαλος που θα μπορούσε να προκύψει από αυτήν τη διαδικασία. Και δεν νομίζω πως θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, ούτε αν ο Ούγκο ήταν πιο αδύνατος ή ο Πατίτο μπορούσε να συμμετάσχει. Γιατί όπως αποδείχθηκε και με τον Γιόχανσον, δεν μπορείς ποτέ να τα προβλέψεις όλα και υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες. Αλλωστε, χάρη στην ομάδα που είχε ομοιογένεια και ενθουσιασμό από πέρυσι μπόρεσε η ΑΕΚ να πάρει το αποτέλεσμα στο πρώτο ματς και να διεκδικήσει την πρόκριση ως το φινάλε.

Το παιχνίδι κύλησε σχεδόν όπως περίμενα. Με την ΑΕΚ να είναι σωστά στημένη από τον Τιμούρ, να ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο, να κάνει εκείνη τις πρώτες φάσεις. Αυτό που δεν περίμενα – γιατί εκτιμούσα πως έχει και άστρο ο Τιμούρ για να οδηγήσει την ομάδα στην Ευρώπη – ήταν πως θα δεχόταν γκολ στην πρώτη επίσκεψη των Γάλλων στην περιοχή της και μάλιστα από κόντρα και στραβοκλωτσιά. Αλλά είπαμε: στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να τα υπολογίσεις.

Από εκεί και πέρα, σημείο κλειδί προφανώς και είναι το τρίλεπτο με τις φάσεις των Βάργκας και Μπαρμπόσα. Εάν ισοφάριζε πριν το ημίχρονο, η ΑΕΚ θα μπορούσε να κάνει ροντέο το ματς στο δεύτερο. Αλλά με τα αν δεν γράφεται η ιστορία. Οι Γάλλοι είναι μια ομάδα που ξέρει να αμύνεται είναι και αυτή συμπαγής και ομοιογενής που έρχεται από πέρυσι και έτσι στο δεύτερο μέρος κλείδωσαν το ματς, όσα κόλπα και αν έκανε ο Τιμούρ. Δεν είναι τυχαίο, πως στο δεύτερο ημίχρονο δεν υπάρχουν ουσιαστικές φάσεις πέραν ενός μακρινού σουτ του Πλατέλλα και μιας κεφαλιάς του Τσιγκρίνσκι.

Αναμενόμενο, πως δεν μπορούσε να αλλάξει κάτι τρομερά στην ιστορία. Η ΑΕΚ χρειάζεται ακόμα χρόνο για να δυναμώσει και να γίνει η ομάδα που θα προκαλεί φόβο και στην Ευρώπη. Γιατί σεβασμό προκάλεσε ήδη. Τα λόγια του Γκαλτιέ να διαβάσετε και με πόση λαμπρότητα μίλησε για την Ενωση και θα καταλάβετε πολλά. Η ΑΕΚ έχει σημείο αναφοράς με έναν παίκτη όπως ο Μάνταλος – μαγικό παιχνίδι, θα είναι θαύμα αν δεν σκάσει τις επόμενες μέρες πρόταση από το εξωτερικό – και γύρω του χτίζει μια ομάδα που μπορεί να κάνει πολλά.

Αποψη μου είναι πως όσα συνέβησαν θα βγουν σε καλό. Όχι με κακομοίρικες αντιλήψεις, πως η ΑΕΚ θα έχει ένα ματς την εβδομάδα και οι βασικοί ανταγωνιστές – πιθανότατα – δύο. Για εμένα το κέρδος είναι πως η ΑΕΚ δεν βγαίνει πληγωμένη από τη διαδικασία. Δεν τσαλακώθηκε, δεν είναι μια ομάδα που ανέδειξε προβλήματα, αλλά ένα σύνολο που κέρδισε σε αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό. Μια ομάδα που έδειξε πως με λίγη τύχη, που δεν είχε, θα έχει και λαμπρό ευρωπαϊκό μέλλον.

Τώρα, τα σημαντικά είναι μπροστά. Η ΑΕΚ βρίσκεται ακόμα στον προθάλαμο της χρονιάς που ξεκίνησε τόσο νωρίς. Σε 20 μέρες ξεκινούν τα παιχνίδια της Ελλάδας, το πρωτάθλημα που τόσο καίει. Ο Τιμούρ έδειξε πως ξέρει να στήνει την ομάδα για να παίρνει αποτελέσματα, να την κάνει άλλοτε αμυντική και άλλοτε φουλ επιθετική (θυμηθείτε το 4-1-3-2 των τελευταίων λεπτών). Εδειξε πως έχει θάρρος και δεν κολλά σε ονόματα, αντικαθιστώντας τον Σιμόες – που δεν έκανε και το καλύτερο παιχνίδι του, όντας καταπονημένος – και αφήνοντας στο ματς τον κατά συνθήκη κόφτη, Λαμπρόπουλο.

Συνολικά, η ΑΕΚ έχει τα καλύτερα μπροστά της. Εκλεισε και άλλο ένα κενό, με ένα παιδί που θέλει την ευκαιρία του και θα δώσει τα πάντα για την Ενωση, όπως είναι ο Μανωλάς. Το απλόχερο, θερμό, ειλικρινές χειροκρότημα του κόσμου στο φινάλε, έδειξε πως η πλειοψηφία περιβάλει με εμπιστοσύνη την κατάσταση. Και πως η συνέχεια, μόνο σε καλό μπορεί να βγει, αρκεί να υπάρχει πίστη.

• ΑΕΚ
• κετσπάγια
• Μάνταλος
• σεντ ετιέν