Λεπτή «κιτρινόμαυρη» γραμμή

Την περιμέναμε με μεγάλο ενδιαφέρον. Τα νέα που μαθαίνουμε από τα Σπάτα και σας μεταφέρουμε καθημερινά για την ενημέρωση σας, έδειχναν πως η ΑΕΚ που ετοιμάζει ο Πογιέτ είχε ένα γοητευτικό μυστήριο. Το οξύμωρο στη δική μου σκέψη είναι πως και μετά τα αποκαλυπτήρια της, παραμένει ένα μυστήριο. Με το πρόσημο να είναι θετικό μεν λόγω της σημαντικής νίκης, αλλά να μην αρκεί για να καλύψει κάποια ζητήματα που δείχνουν να υπάρχουν στον χάρτη.
Προφανέστατα και δεν συνιστά λόγω πανηγυρισμού η νίκη επί του ουραγού της βαθμολογίας, έστω και αν η ΑΕΚ ερχόταν από δύο ανεπιτυχή αποτελέσματα. Στα θετικά όμως, παραμένει η νίκη έστω και αν δεν συνδυάστηκε με χορταστική εμφάνιση. Στα θετικά συγκαταλέγεται κατά την άποψη μου πως η ομάδα μπήκε τσαμπουκαλεμένα στο γήπεδο, κυριάρχησε και προσπάθησε να βάλει περισσότερους παίκτες μέσα στην περιοχή. Κάπως έτσι μπήκε και το πρώτο γκολ.
Στα θετικά θα συμπεριλάβω και την έντονη παρεμβατικότητα του Πογιέτ στο παιχνίδι. Εχω την άποψη πως ο Ουρουγουανός έζησε καλά το παιχνίδι, διαπίστωσε τις αδυναμίες και τα λάθη που γίνονταν, δεν δίστασε να πάει σε πολλές αλλαγές συστημάτων, ρόλων και προσώπων. Ωστόσο, νομίζω πως ο καθένας αντιλαμβάνεται πως η ανάμιξη υλικών μπορεί να δώσει κάτι εξαιρετικό ή μια εντελώς αποτυχημένη συνταγή.
Για να πω την αλήθεια, περίμενα τη σφραγίδα του Πογιέτ να είναι πιο έντονη. Είχα την αίσθηση, βάσει της φιλοσοφίας που επιχειρεί να περάσει, πως θα έβλεπα μια ομάδα μαχητών, με έμφαση στην άμυνα και το ασφυκτικό μαρκάρισμα. Και βέβαια είχα ερωτηματικά για το πώς θα λειτουργούσε αυτό το περίφημο 4-3-3, που στη θεωρία μοιάζει καλό, αλλά όσες φορές εφαρμόστηκε (και από τον Δέλλα) συνοδεύτηκε από παταγώδη αποτυχία.
Η ΑΕΚ είχε μεγαλύτερη ορμητικότητα, αλλά δεν κυκλοφόρησε τη μπάλα, δεν είχε την κυριαρχία όπως σε άλλα ματς. Αλλά μόλις ο Πανθρακικός πίεσε λίγο, φάνηκαν προβληματικά σημάδια. Ο Σιμόες έτρεχε και δεν έφτανε στη μεσαία γραμμή, τα άκρα έμπαζαν, η άμυνα δεν μπορούσε να καθαρίσει με σιγουριά τις φάσεις. Ο Πογιέτ έσπευσε γρήγορα να διορθώσει και να επαναφέρει το 4-2-3-1 που ξέρουν καλά οι παίκτες, αλλά η κατάσταση δεν βελτιώθηκε.
Εδώ προκύπτουν τα ερωτηματικά: έπειτα από δύο εβδομάδες δουλειάς – έστω και με το ρεπό – και εφαρμογής του 4-3-3, δεν νοείται να ανακαλύπτεις στο ημίωρο της αναμέτρησης πως δεν λειτουργεί. Δεν μπορεί το δόγμα να είναι η σκυλίσια άμυνα και ο Πανθρακικός, που μέχρι πριν την περασμένη αγωνίστηκε είχε βάλει όλα κι όλα δύο γκολ, δεν μπορεί να κάνει με ευκολία τετ α τετ. Και βέβαια, δεν μπορεί – έστω και αν λειτούργησε και έκλεισε τους διαδρόμους – να ανακαλύπτεις λαγούς από το καπέλο για να κλειδώσεις ένα ματς και να παίζεις με κάτι που δεν έχεις δουλέψει ούτε καν σε προπόνηση, όπως το 3-5-2.
Αντιλαμβάνομαι πως ακόμα ο Πογιέτ δεν έχει απόλυτη επίγνωση του υλικού και των δυνατοτήτων της ομάδας. Αλλά είναι σημαντικό η ΑΕΚ να βρει γρήγορα λύσεις. Έχει μπροστά της μια εξαιρετική ευκαιρία, με τον διαλυμένο Παναθηναϊκό και τον κωμικό ΠΑΟΚ, να φτιάξει τη χρονιά της. Να κερδίσει την πρώτη θέση στα πλέι οφ και τη δυνατότητα να παίξει σε δύο ζαριές το Τσάμπιονς Λιγκ, να κατακτήσει το κύπελλο και να δείξει τη δυναμική της. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να βρει ταυτότητα και τρόπο λειτουργίας, που θα περιλαμβάνει αυτοματισμούς μέσα στο γήπεδο.
Αν και δεν θέλω να συμμετάσχω στη συστηματολαγνεία, απορώ πως ενώ έχουν δοκιμαστεί τα πάντα, δεν είναι ακόμα στη φαρέτρα το 4-4-2 με διάταξη ρόμβου στη μεσαία γραμμή που κατά τη γνώμη μου ταιριάζει στα χαρακτηριστικά του ρόστερ. Νομίζω πως ο Πογιέτ πρέπει να τολμήσει περισσότερο σε πρόσωπα. Εβαλε τον Αρθο, που έστω και αν δεν γοήτευσε, ήταν αξιοπρεπής. Τα άκρα προβληματίζουν, ο Μπαρόχα περνά κακό φεγγάρι, πρέπει να βρεθεί τρόπος αξιοποίησης του Μάνταλου. Όλα αυτά πρέπει να είναι στη λίστα του Πογιέτ και οι απαντήσεις να δοθούν γρήγορα και με πειστικό τρόπο.
Για κλείσιμο μπάσκετ. Μεσοβδόμαδα είχα γράψει σκέψεις για το ταβάνι αυτής της ομάδας, πριν καν οριστικοποιηθεί η άφιξη του Κούπερ. Ηδονίζομαι κάθε εβδομάδα και περισσότερο, ακούγοντας τους μπασκετικούς αναλυτές (Παναθηναϊκούς και Ολυμπιακούς στη συντριπτική τους πλειοψηφία), να αποθεώνουν την ΑΕΚ και τον Αγγελόπουλο. Αλλά με μια ψεύτικη συμπάθεια, σαν το παιδάκι που κάνει βήματα. Μόνο που η ΑΕΚ, από φέτος κιόλας, δείχνει έτοιμη για άλματα. Λίγη υπομονή ακόμα και θα δείτε.

• dellas
• αγγελόπουλος
• ΑΕΚ
• πανθρακικός
• πογιέτ
• Σιμόες