Κύριος ήρθε, μάγκας έφυγε!

Κύριος ήρθε, μάγκας έφυγε!
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

«Δεν θέλω να πω τίποτα. Δεν χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο. Είμαι καλά, η ομάδα είναι στα καλύτερα της και αυτό έχει σημασία». Σε μια παρτίδα τάβλι, πολύ πιο ανακουφισμένος και ήρεμος από ό,τι είχε υπάρξει το τελευταίο διάστημα, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς μου κατέστησε σαφές πως έκλεισε γι’ αυτόν το κεφάλαιο παρουσίας του στην ΑΕΚ. Ειρωνεία. Το πρόσωπο που γνώρισε τη μεγαλύτερη αγάπη και το περισσότερο μίσος, αποχωρεί σχεδόν στα…μουγκά.

Ούτε πηχυαίοι τίτλοι, ούτε μεγάλες αναλύσεις, ούτε κλάματα και οδυρμοί. Ετσι έπρεπε νομίζω. Ο καθένας γράφει την ιστορία όπως εκείνος κρίνει, αλλά θεωρώ πως στον Μπάγεβιτς άξιζε λίγη ηρεμία έστω και στο φινάλε. Μια πορεία γεμάτη τόσες εντάσεις, δεν θα μπορούσε να λήξει μέσα στον κακό χαμό. Ηρεμα, σβηστά, ο Ντούσκο κλείνει το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής του.

Πιστεύω πως το όνομα του έχει συζητηθεί περισσότερο από κάθε Ενωσίτη, έπειτα από εκείνα των δικών του ανθρώπων. Μεγαλώσαμε μαζί του. Ημασταν παιδιά και γίναμε άνδρες. Σε αυτά τα χρόνια τον αγαπήσαμε, τον εμπιστευτήκαμε, μάθαμε να τον μισούμε. Η δική μου σκέψη είναι πως ο Μπάγεβιτς υπήρξε το πρόσωπο που γνώρισα και απέδειξε πως τα παντελόνια δεν τα φορά για να μην κρυώνει. Κύριο τον γνώρισα, μάγκα τον αποχαιρετώ.

Οσα αναφέρω, είναι προσωπικές απόψεις. Ο καθείς μπορεί να έχει τη γνώμη του. Βέβαια, για ένα πρόσωπο τόσο καθοριστικό – ακόμα και σήμερα – δεν μπορείς να ζητάς ψύχραιμες αναλύσεις. Μέσα σε κυκεώνα πληροφοριών, παραπληροφοριών, ψευδών περιστατικών, στρεβλής αλήθειας, η αναζήτηση της πραγματικότητας είναι σα να ψάχνεις την άσπρη μύγα.

Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητήσει ουδείς και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, είναι πως ο Μπάγεβιτς συνδέθηκε με όλες τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της ΑΕΚ τα τελευταία 40 χρόνια. Θεωρώ πως είναι τεράστια υπόθεση, πως ακόμα και τώρα, ο Ντούσκο συμβάλει με τον τρόπο του να γυρίσει σελίδα. Η ΑΕΚ έχει αλλάξει περπατησιά, πάει σε άλλες ιστορίες, που δεν ήταν συμβατές με όσα εκείνος σκέφτεται και πράττει.

Τον Μπάγεβιτς ως παίκτη δεν τον πρόλαβα. Ακουγα και έβλεπα μικρός για το συγκλονιστικό δίδυμο με τον Μαύρο. Πως διέλυαν κάθε άμυνα, πόσα εκπληκτικά πράγματα προσέφεραν στον κόσμο της ΑΕΚ. Δεν έχω καν αναμνήσεις από το φινάλε, εκείνα τα φιλικά με τη Βελέζ και την επιστροφή του στη Γιουγκοσλαβία.

Εζησα όλη την προπονητική πορεία. Από εκείνο το καλοκαίρι του ’88, όταν ο Μπάγεβιτς ήρθε ως προίκα του Ζαφειρόπουλου στον Γιδόπουλο. Από εκείνο το καλοκαίρι, ήταν ασπίδα. Δεν το καταλαβαίναμε τότε καλά. Απλά βλέπαμε ένα δικό μας άνθρωπο να μπαίνει μπροστά και να ηγείται μιας ακόμα προσπάθειας. Η ΑΕΚ σοβαρεύτηκε, σουλουπώθηκε, έφτασε στο πρώτο πρωτάθλημα.

Ο Μπάγεβιτς είχε βγάλει τη φανέλα του ποδοσφαιριστή και έβγαλε τη φόρμα του προπονητή για να σηκώσει ξανά η ΑΕΚ πρωτάθλημα. Εκεί άρχισε ο μύθος. Οσα ζήσαμε τα επόμενα επτά χρόνια, δεν έχουν ξανά όμοιο στην ιστορία. Μόνο τώρα η ΑΕΚ θέτει βάσεις για να υπερβεί όσα πέτυχε με τον Μπάγεβιτς στο τιμόνι.

Μετά ήρθε σκοτάδι. Πόσα και πόσα δεν έχουν λεχθεί για το ’96. Δεν έχω να πω, να θυμίσω ή να προσθέσω κάτι. Στη δική μου συνείδηση, υπάρχουν τρία δεδομένα: 1) η κατάρα της ΑΕΚ που λεγόταν Τροχανάς και τα έκανε όλα λαμπόγυαλο, 2) η απογοητευτική επιλογή του Μπάγεβιτς να πάει στον «εχθρό» της ΑΕΚ και να νομιμοποιήσει με την παρουσία του μια ολόκληρη εποχή και 3) πως εναντίον του στηρίχθηκε όλη η ΑΕΚ για χρόνια.

Σκεφθείτε, πως χρόνια προτού μπουν στη ζωή μας τα σόσιαλ μίντια, υπήρξε κόσμος που έκανε συγκεντρώσεις υποστήριξης του Μπάγεβιτς και κατά του Τροχανά και μετά όλα αυτά αντιστράφηκαν. Μετά ήρθαν πολλά. Η λύσσα της πρώτης παρουσίας ως αντιπάλου στα Φιλαδέλφεια, οι νίκες που έφταναν για να ικανοποιήσουν τον ενωσίτικο εγωισμό και ας μην συνοδεύονταν από πρωταθλήματα.

Ο Μπάγεβιτς σήκωσε από τότε το δικό του σταυρό του μαρτυρίου. Σέβομαι τις απόψεις όσων αισθάνονται πικραμένοι από πρόσωπα και καταστάσεις της εποχής. Ημουν μέσα σε εκείνους που θύμωσαν και στεναχωρήθηκαν από όσα έκανε. Δεν μπορείς να ζεις πάντα θυμωμένος. Εκτίμησα πολύ, ειδικά όταν είχα τη δυνατότητα να μάθω πολλά μικρά που οδήγησαν στα μεγάλα, πως ο Μπάγεβιτς δεν άνοιξε ποτέ το στόμα για να επιτεθεί.

Μετά ήρθαν τα χειρότερα. Ο Μπάγεβιτς πίστεψε τον Ψωμιάδη και στη συνέχεια παράγοντες ανίκανους και πιο ανήθικους από τον μακαρίτη. Διασύρθηκε όσο ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να υπομείνουν. Θυμάμαι με θλίψη τα κυνηγητά στην εθνική οδό, το μάπετ σόου που ανέμιζε σε κάθε γήπεδο, πως αρκετός κόσμος ξέχασε πως η ΑΕΚ είναι πάνω από τα πρόσωπα.

Από όσα διαβάζω και ακούω από χθες, φαίνεται πως το μίσος είναι πιο δυνατό από την αγάπη. Ο καθείς κάνει όπως καταλαβαίνει. Δεν θέλω καν να ασχοληθώ. Ενιωσα την ανάγκη να γράψω για τελευταία φορά, για εκείνον που μας έδωσε τις πιο δυνατές στιγμές της ενασχόλησης με την ΑΕΚ. Για μία και μοναδική φορά, να αφήσω τον πληθυντικό και να του πω: φίλε Ντούσκο, σε ευχαριστώ για όλα.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X