Ιστορίες από την κρύπτη

Ιστορίες από την κρύπτη
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Να πω την αλήθεια, σιχαίνομαι που φτάνει η στιγμή να το πω αυτό. Αλλά είναι πραγματικότητα. Οσα είδαμε τις τελευταίες ημέρες στο Champions League με έκαναν να ζηλέψω. Δεν είναι μόνο το επίπεδο του ποδοσφαίρου, που πλέον απέχει έτη φωτός από τα ελληνικά στάνταρ. Είναι και αυτή η αίσθηση δικαιοσύνης που πλέον αναπτύσσεται. Δεν κερδίζει πάντα αυτός που έχει λεφτά. Δεν κερδίζει πάντα όποιος έχει άκρες. Δεν μπορεί να κερδίζει κάποιος που δεν παίζει μέσα στο γήπεδο. Εκεί να κρίνονται όλα. Να κρίνονται από την απόδοση των ομάδων και από τη δικαιοσύνη που δίνει η χρήση της τεχνολογίας στο ποδόσφαιρο.

Αναλογιστείτε, πόσα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα τελευταία χρόνια, εάν υπήρχε η χρήση του VAR στην Ελλάδα. Δεν θα υπήρχε ο Σπανέας και ο Δαλούκας, δεν θα υπήρχε ο Δημητρόπολος και ο Ποντίκης, ο Κασναφέρης και ο Παπαχίντζιος. Εργαλεία μιας άλλης εποχής, αλλά πάντα χρήσιμα. Εξόφθαλμες περιπτώσεις, που προκαλούσαν ακόμα και τον πλέον ήρεμο άνθρωπο, δεν θα καταγράφονταν στην ιστορική μνήμη. Δεν θα στιγμάτιζαν γενιές και γενιές του ελληνικού ποδοσφαίρου, με όσα τραγελαφικά συμβαίνουν. Τα πέναλτι θα ήταν πέναλτι, οι πλαϊνοί δεν θα μπορούσαν να είναι λίμπερο, οι νικητές θα αναδεικνύονταν μόνο με όσα έκαναν μέσα στο γήπεδο.

Κατά τη γνώμη μου, δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Δεν μπορεί το 2019, με όσες δυνατότητες προσφέρει η τεχνολογία, να περιμένουμε εμείς τις βουλές του κάθε διαιτητή. Τα πράγματα έχουν προχωρήσει και έτσι θα επιστρέψει η χαμένη αξιοπιστία. Μακάρι το VAR στην Ελλάδα να εφαρμοζόταν χθες. Να υπήρχε άπλετο φως και διαύγεια σε κάθε απόφαση που έχει σκιές. Στα δικά μου μάτια, είναι σωτηρία. Είναι η επόμενη μέρα και ο τρόπος να ξεπεράσουν οι ομάδες τις κόμπλες του παρελθόντος. Να παίζονται τα παιχνίδια μέσα στο γήπεδο και όχι στην επικοινωνία. Να καταγράφεται η πραγματικότητα και όχι εικονικές καταστάσεις. Αυτό κράτησα αρχικά από τη ματσάρα του Μάντσεστερ.

Βλέποντας το έπος της Τότεναμ, έκανα διάφορους συνειρμούς με την ΑΕΚ. Είναι πολλά τα κοινά σημεία μεταξύ των δύο ομάδων: κατασκευή νέου γηπέδου, οπαδική γκρίνια για τις μη μεταγραφές και βέβαια ο Ντάνιελ Λίβι. Πρόσωπο που έρχεται από μια άλλη εποχή της ΑΕΚ, αλλά με πολλά διδάγματα για το μέλλον. Σταθερά πιστεύω πως η ιστορική ανάλυση μας δείχνει πολλά για το μέλλον, αλλά η περίοδος που ο Λίβι είχε τα ηνία της ΑΕΚ, έχει τεράστια αξία. Αποτέλεσε μια τεράστια ευκαιρία της ΑΕΚ να αλλάξει επίπεδο, να βρισκόταν τώρα στην ευρωπαϊκή ελίτ και να ήταν μεταξύ των προνομιακών συνομιλητών στις ευρωπαϊκές λίγκες.

Για όσους ενδεχομένως δεν έχουν ζήσει την εποχή, αξίζει να αναφέρουμε κάποια πράγματα. Η Enic εμφανίστηκε στη ζωή της ΑΕΚ το φθινόπωρο του 1998. Τότε που οι περισσότεροι, απηυδισμένοι από τη λαίλαπα Τροχανά και τα δεινά που είχε επιφέρει, έλεγαν να φύγει αυτός και να έρθει όποιος να’ ναι. Δίχως κανένα έλεγχο, κανένα πλάνο. Ο Λίβι ήταν το δεξί χέρι του Τζον Λιούις, ενός βαθύπλουτου τύπου που ζούσε στις Μπαχάμες. Στόχος του Λίβι ήταν να μονιμοποιήσει την ΑΕΚ στο Champions League και κάπως έτσι να τη μετατρέψει σε σοβαρό ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό μέγεθος. Είχε ακόμα στην ιδιοκτησία της, ομάδες όπως η Ρέιντζερς, η Βιτσέντζα, η Σλάβια Πράγας.

Το «πακέτο» που ήθελαν να εφαρμόσουν αφορούσε την απόκτηση κέρδους μέσω της προσφοράς θεάματος και της επίτευξης αγωνιστικών στόχων. Παράλληλα, είχε το όραμα της κατασκευής νέων γηπέδων – εμπορικών κέντρων, τα οποία θα έδιναν εντυπωσιακή αύξηση σε έσοδα και κέρδη. Τα όνειρα έγιναν εφιάλτες. Πολλοί τότε, εστίασαν στην απαγόρευση της κοινής ιδιοκτησίας από την UEFA. Στην πραγματικότητα όμως, το πρόβλημα ήταν πως ο Λίβι δεν είχε επίγνωση της ελληνικής πραγματικότητας. Μπορεί να έβαλε μπροστά το – διαμάντι που λέγεται – Λάκης Νικολάου, αλλά όλες οι υπόλοιπες επιλογές συνεργατών ήταν πλήρως αποτυχημένες.

Ηταν περίοδος που από την ΑΕΚ πέρασαν εκατομμύρια που δεν μπορούσε να φανταστεί άνθρωπος. Χρυσοπληρώθηκε ο Σέμπουε στην Ξάνθη 700 εκατ. Δραχμές! Ο Δώνης, ο Μπαμπούνσκι, ο Στεπάνοβιτς, υπόγραψαν βασιλικά συμβόλαια που δεν μπορούσαν να σπάσουν με τίποτα και βάραιναν την ΠΑΕ. Πήγε να σώσει την παρτίδα με την παρουσία του Μελισσανίδη, αλλά όλα χάθηκαν το ’99. Εκείνη την εποχή, από τον Αύγουστο ως τον Σεπτέμβριο, η ΑΕΚ έχασε το γήπεδο, την ευκαιρία να βρει διοίκηση με ευρωστία και γνώση της ελληνικής πραγματικότητας. Ηταν περίοδος, όπου χρήμα έρρεε άφθονο και οι πολυεθνικές χρέωναν αλόγιστα την ΠΑΕ. Και όταν έπειτα, τη διετία 1999-2001, ανέλαβε NetMed το μάνατζμεντ και είχε στη διοικητική κορυφή τον Ολλανδό Σιρχάουζ με τον Πέτρο Στάθη, η ΑΕΚ έχει πλέον υποχρεώσεις 25,7 δισ. δρχ. Μύθος.

Ο Λίβι έπαθε και έμαθε στην ΑΕΚ. Συγκριτικά με το μέγεθος της επένδυσης της Enic στην Τότεναμ, δεν έπαθε και τίποτα. Αλλά η ΑΕΚ έχασε την ευκαιρία να βρει μια λύση που θα της άλλαζε επίπεδο. Είναι η πιο τρανή απόδειξη, πως τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία. Ειδικά, αν δεν τα νιώθεις δικά σου και τα ξοδεύεις για να χρεώσεις τους άλλους. Εγιναν τραγικές επιλογές σε προπονητές και παίκτες, ελάχιστα πράγματα έμειναν στην ΑΕΚ στην πορεία του χρόνου. Και αυτά, παρά τα όσα μεσολάβησαν το 2004, δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την ολική καταστροφή. Ο,τι ο Λίβι διοικεί τώρα την Τότεναμ και πρέπει να είναι η μοναδική ομάδα παγκοσμίως – αυτού του επιπέδου – που δεν έκανε ούτε μια μεταγραφή, είναι κάτι που πραγματικά μοιάζει με ειρωνεία της τύχης. Και αποτελεί για όλους, τροφή για σκέψη.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X