Η κρίσιμη στιγμή

Ας ξεκινήσω από τα εύκολα. Κλήρωση Champions League, ο καθένας κάνει όνειρα και επιλέγει όσα καταλαβαίνει και επιθυμεί. Αλλος θέλει τη Λέγκια, άλλος θέλει την Καραμπάκ. Να πω την αλήθεια, εγώ θα προτιμούσα για την ΑΕΚ το νικητή του ζευγαριού Σέλτικ – Ρόζενμποργκ. Αφ’ ενός επειδή είναι ομάδες που έχουν όνομα και παράδοση στην Ευρώπη και κανείς δεν πρόκειται να τις υποτιμήσει και αφ’ ετέρου, επειδή δεν είδα – στα ματς που είδα τις τελευταίες ημέρες – πως είναι σε θέση να τρομάξουν την ΑΕΚ. Τα περισσότερα από την κληρωτίδα. Το θέμα είναι πως θα εμφανιστεί η ΑΕΚ.

Στο Περιστέρι είχα την πρώτη ευκαιρία να δω ζωντανά την ΑΕΚ για τη νέα χρονιά. Πολλά από τα συμπεράσματα τα είδατε σε κείμενα που ήδη δημοσιεύθηκαν. Ως κεντρικό σημείο αναφοράς, εκτιμώ το εξής: η ΑΕΚ διατηρεί σε σημαντικό βαθμό την εξαιρετική αμυντική ισορροπία της περυσινής σεζόν. Κόντρα σε ομάδα που ήθελε να δείξει, δεν επέτρεψε να γίνουν φάσεις, οι όποιοι κίνδυνοι παρουσιάστηκαν από ατομικά λάθη, αλλά και επειδή υπάρχουν κάποια θέματα που ζητούν λύση.

Αναμφίβολα, τα πιο θετικά προκύπτουν από το κομμάτι της δημιουργίας. Μια ομάδα που δεν είχε μέσα τέσσερις παίκτες που αναμένεται να είναι κομβικοί στη λειτουργία της (Μάνταλος, Πόνσε, Μπογέ και Αλεφ), κατάφερε να παράγει φάσεις, να ελέγξει το παιχνίδι, επιχείρησε να επιβάλει τον δικό της ρυθμό. Εχει έναν παίκτη που κάνει τη διαφορά και λέγεται Λιβάγια, θα δούμε όλοι πολλά περισσότερα από τους ακραίους με τον τρόπο που αγωνίζεται ο Ουζουνίδης.

Είναι ξεκάθαρο, πως τα κενά που είχαν φανεί πριν καν πάει η ΑΕΚ στην Πολωνία και καλύφθηκαν με το μεταγραφικό ντεμαράζ, μπορούν να λύσουν πολλά. Ο Πόνσε – αλλά βέβαια και οι υπόλοιποι της επίθεσης – μπορούν να λύσουν τη δυστοκία στο σκοράρισμα, ο Αλεφ να προσφέρει στην ΑΕΚ πολλά περισσότερα πράγματα στη μεσαία γραμμή. Κυρίως, παιχνίδι με την μπάλα, κάθετη κίνηση, αυτό που λείπει τώρα.

Αυτά θα μπορούμε να τα δούμε και να τα κρίνουμε, όταν θα μπουν οι τέσσερις στην ομάδα. Δεν εξαιρώ τον Μάνταλο, καθώς κατά τη γνώμη μου είναι δεδομένο πως συζητάμε για άλλη ΑΕΚ με και χωρίς τον αρχηγό της. Τα ματς με τον Αρη και τη Γαλατά, θα είναι σημαντικά δείγματα. Και θεωρώ μεγάλο συν, πως η ΑΕΚ επέλεξε να παίξει με ομάδες που είναι είτε γνώριμες από την Ελλάδα – άρα θα τις βρει μπροστά της στη σεζόν – είτε πολύ σημαντικά μεγέθη.

Τα σημεία που μου άφησαν ερωτηματικά για το πως μπορούν να λειτουργήσουν αφορούν τον άξονα. Δεν βάζω στην εξίσωση την επίθεση, αφ’ ενός επειδή λείπει ο Πόνσε και αφ’ ετέρου, επειδή κρίνω πως ο Γιακουμάκης θέλει ένα γκολ για να ξεμπουκώσει και να βγάλει το άγχος να αποδείξει κάτι που είναι ήδη δεδομένο. Δηλαδή, πως είναι καλός φορ, ο καλύτερος νέος Ελληνας στη θέση του και μένει να το βγάλει με επιμονή.

Πρώτο ζήτημα, η άμυνα: Ο Ουζουνίδης χρησιμοποίησε χθες το δίδυμο Οικονόμου, Λαμπρόπουλου. Λογικά, από τη στιγμή που ο Οικονόμου είναι εγκεφαλικός παίκτης, που ξέρει να διαβάζει το παιχνίδι, να κατεβάζει την μπάλα. Σε πολλά στοιχεία, μοιάζει με τον Τσιγκρίνσκι. Μόνο τυχαίο δεν είναι πως ο Ουζουνίδης δεν τους βάζει μαζί. Ο Οικονόμου έπαιξε ένα φιλικό με τον Τσόσιτς (για 45′) και δύο (στο σύνολο 90λεπτο) με τον Λαμπρόπουλο.

Η κουβέντα αφορά δύο άξονες. Το πρώτο, εάν ο Ουζουνίδης κρίνει πως χρειάζεται έναν στόπερ με το δυναμισμό και την ταχύτητα του Βράνιες. Που μαζί με την ταχύτητα βέβαια, είχε και εύκολο λάθος, αδυναμία με την μπάλα στα πόδια, φόρτωμα με κάρτες. Για να έχουμε το πλήρες πακέτο. Δεν μπορώ να το απαντήσω ακόμα με σιγουριά. Κυρίως, επειδή βλέπω πως η ΑΕΚ θέλει να παίξει με διαφορετικό τρόπο, κάτι που συνεπάγεται πως και οι στόπερ πρέπει να έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή στο παιχνίδι.

Το δεύτερο επίπεδο, είναι αν είναι αρκετοί οι συγκεκριμένοι τέσσερις. Υπάρχει μεγάλη κουβέντα για τη δυνατότητα των Τσιγκρίνσκι και Τσόσιτς να παίξουν πολλά ματς. Η πραγματικότητα είναι πως από τα περυσινά 50 ματς της ΑΕΚ σε όλες τις διοργανώσεις, ο Ουκρανός έπαιξε στα 28 και ο Τσόσιτς στα 17. Δηλαδή, λίγα περισσότερα από τα μισά ο Τσιγκρίνσκι, περίπου το 1/3 ο Σέρβος. Πως καλύφθηκε η δουλειά; Σε 34 περιπτώσεις από τον Βράνιες, σε 28 από τον Λαμπρόπουλο. Αλλα ματς με τριάδα και τον Μπακάκη, σε λίγες περιπτώσεις με Τζανετόπουλο και Γιαννούτσο.

Ο Οικονόμου, σε άλλο επίπεδο βέβαια, είχε εννιά ματς πέρυσι και 19 πρόπερυσι. Για να βρεις γεμάτη σεζόν, πρέπει να πας πίσω στο 2014-15 με 34 συμμετοχές. Αρα, το θέμα πέρα από ποιοτικό και χαρακτηριστικών, είναι και ποσοτικό. Με τέσσερις παίκτες και τις συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες που έχουν οι δύο, δεν βγαίνει εύκολα η χρονιά.

Οσον αφορά τα χαφ, γνώμη μου είναι πως εκεί πρέπει να υπάρξει κάποια κίνηση που θα αλλάξει τα δεδομένα. Δεν κλείνεις τον δρόμο του Γαλανόπουλου ή του Αλεφ, εάν έχεις κάποιο ποιοτικό οκτάρι δίπλα στον Σιμόες. Οπως και στα στόπερ, νομίζω πως ο ασφαλής αριθμός είναι το πέντε. Ο Μοράν δεν έχει δείξει ακόμα πως μπορεί να στηριχθεί η ΑΕΚ πάνω του, δεν βλέπω κανέναν από τους υπόλοιπους τρεις (σίγουρα όχι το δίδυμο Σιμόες, Γαλανόπουλου), δυνατότητα να κουβαλά την μπάλα, να μοιράζει παιχνίδι. Αυτός λείπει από την ΑΕΚ και σε συνδυασμό με την ενίσχυση σε άλλους τομείς, εκτιμώ πως θα είναι κομβικό για την επιτυχία της ομάδας.

• ΑΕΚ
• αλεφ
• γαλανοπουλος
• λαμπρόπουλος
• Μάνταλος
• μπογε
• Οικονόμου
• πονσε
• Σιμόες
• τσιγκρίνσκι
• τσόσιτς