Για να μην ξεγελιέται κανείς!

Είναι γεγονός, ότι η μνήμη δεν αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό της φυλής μας. Ξεχνάμε. Και ξεχνάμε γρήγορα. Λησμονούμε ποιος μας δημιουργεί προβλήματα, τρεφόμαστε από ψευδαισθήσεις, χάνουμε το μέγεθος της πραγματικότητας. Εδώ είμαστε για να το θυμίζω σε όσους ξεχνούν ή σε όσους δεν έχουν ζήσει. Γιατί μπορεί για τους νεότερους η τελευταία 20ετία να είναι συνυφασμένη με την «κόκκινη» χούντα, άντε και με κάποιες μικρές παρενθέσεις τα τελευταία χρόνια, αλλά ο αντίπαλος της Κυριακής ιστορικά είναι το μεγαλύτερο ζήτημα της ΑΕΚ.

Δεν χρειάζεται να ανοίξουμε παλιά βιβλία, ξεχασμένα στα πατάρια για να κατανοήσουμε ποιος είναι ο Παναθηναϊκός. Δεν είναι αναγκαίο να φτάσουμε καν στην εποχή του περίφημου Μαντζαβελάκη, δεν χρειάζεται να σκαλίσουμε ιστορίες που αναφέρουν πως χάθηκε το πρωτάθλημα του ’60, πως κλάπηκε ο Λουκανίδης, πόσα προβλήματα δημιουργήθηκαν στην ΑΕΚ από την ομάδα που πάντα ήξερε να είναι η αγαπημένη των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Ο χουντικός Ασλανίδης ήταν γνωστός για τα αθλητικά φρονήματα του. Εκείνα τα χρόνια, όπου όλη η χώρα βρισκόταν στο γύψο, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για το ποια ομάδα σπρώχτηκε όσο καμία άλλη. Σε περιόδους που η ΑΕΚ διαλύθηκε επειδή είχε παίκτες που δεν ήταν ανάλογων φρονημάτων, κατάφερε να σταθεί όρθια και να πάρει τίτλο ακόμα και τη σεζόν που ο Παναθηναϊκός έκανε τη μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορίας του.

Βαρδινογιαννισμός!

Ας τα αφήσουμε αυτά πίσω. Ας πάμε στα χρόνια του Βαρδινογιαννισμού. Της πρώτης μεγάλης λαίλαπας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο,τι βλέπετε με θλίψη και εκνευρίζεστε τα τελευταία χρόνια, έγιναν πραγματικά από την οικογένεια: ομάδες δορυφόρους θέλετε; Πάρτε ΟΦΗ, Απόλλωνα, Αθηναϊκός, Δόξα Δράμας. Θέλετε παράγοντες που προκαλούσαν θυμηδία με τις κινήσεις τους; Πάρτε Τσιτσόπουλο, Καζανάκη, Αλαμάνο και άλλους. Θέλετε παίκτες δανεικούς που σκίζονταν εναντίον των άλλων ομάδων; Δεν φτάνουν σελίδες για να τους καταγράψουν.

Είναι η ομάδα που άλωσε την ΕΠΟ με τους Ζουμπογιώργους. Που έκανε μόδα τα «παγωμένα» μπαλάκια στις κληρώσεις του κυπέλλου για να φτάνει…τρένο ως την τελική φάση. Είναι ο σύλλογος που έστησε την υπόθεση των λουλουδιών και τη δωροδοκία παικτών του Ηρακλή, δίχως να πληρώσει το τίμημα. Είναι η ομάδα που κορόιδεψε ένα ολόκληρο κράτος με το φιάσκο Μπουμπλή, που μέσα σε ένα βράδυ μετατράπηκε από παιδί πρόσφυγα από το Αιγάλεω, σε Αργεντινό με το όνομα Ρότσα, χωρίς καμία ποινή.

Αλλα δεδομένα

Πολλές φορές θα ακούσετε το – σαθρό και πλήρως ψευδές – επιχείρημα, πως: «μα καλά, αφού ο Βαρδινογιάννης ήλεγχε τα πάντα, γιατί δεν πήρε τα ανάλογα πρωταθλήματα;». Η απάντηση είναι απλή. Αρχικώς, διότι δεν είχε ιδέα από ποδόσφαιρο στα πρώτα χρόνια και πέταγε τα λεφτά του. Αλλά το σημαντικότερο είναι πως εκείνα τα χρόνια, δεν υπήρχε το οικονομικό δέλεαρ της Ευρώπης. Δεν υπήρχε το κίνητρο και η οικονομική στήριξη των ομάδων που παίζουν πλέον στο Champions League, που αυξήθηκε κατακόρυφα από τα μέσα της δεκαετίας του ’90.

Εκείνα τα χρόνια, η Ευρώπη σήμαινε μόνο πρεστίζ. Αλλωστε, τη σεζόν που ο Παναθηναϊκός έφτασε στα ημιτελικά του πρωταθλητριών, έχασε και το πρωτάθλημα και το κύπελλο. Στα χρόνια της «κόκκινης» χούντας, ο Ολυμπιακός επεδίωκε να παίρνει κάθε χρόνο το πρωτάθλημα, ώστε να έχει σταθερά τα έσοδα του Champions League. Και επειδή είναι φαταούλες βέβαια και δεν ήθελαν – όσο μπορούσαν – να αφήσουν τους άλλους ούτε να αναπνεύσουν. Επιβάλλοντας ό,τι πιο ελεεινό έχει εμφανιστεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

13 χρόνια είναι πολλά!

Ο Παναθηναϊκός είχε διαφορετική λογική. Δίχως αυτό βέβαια, να σημαίνει πως δεν μεταχειρίστηκε κάθε τρόπο για να κερδίσει. Είναι η ομάδα που «έκλεψε» από την ΑΕΚ, εκμεταλλευόμενη την κωμική διοίκηση της εποχής, παίκτες όπως οι Βλάχος και Γεωργαμλής. Είναι η ομάδα που πρωταγωνίστησε στο περίφημο σκάνδαλο Κιάππε. Που κέρδισε το Champions League του 2004 με…βούλευμα Βασσάρα. Και βέβαια, είναι η ομάδα που ακόμα και στην τελευταία επιτυχία της, χρησιμοποίησε κάθε μέθοδο.

Για τον κόσμο του Παναθηναϊκού και όσα βιώνει τα τελευταία χρόνια, απαιτείται σεβασμός. Ειδικά από την ΑΕΚ, που έχει περάσει τα ίδια και χειρότερα, αγγίζοντας θλιβερές καταστάσεις παραρτηματοποίησης. Αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε ποιος είναι ιστορικά ο αντίπαλος της Κυριακής. Ο μεγάλος «εχθρός» για τους παλιούς. Η ΑΕΚ πρέπει να νικήσει, γιατί είναι απαράδεκτο να έχει τελευταία νίκη το 2006! 13 χρόνια είναι πολλά. Και πιο βαριά, όσα έχουν προηγηθεί.

• ΑΕΚ
• Παναθηναικός