ΑΕΚ θα πει…
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Είναι γεγονός, πως η καθημερινότητα μας παρασύρει όλους. Αυτήν την ώρα το ενδιαφέρον όλων είναι στο ματς με τον ΠΑΣ, στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, στην πιθανότητα απώλειας βαθμών από τους αντιπάλους, το ενδεχόμενο για κάποια νέα μεταγραφή. Ισως να συμμετείχα και εγώ σε αυτήν τη διαδικασία, εάν δεν ανήκα σε εκείνους τους τυχερούς που άρχισαν να έχουν την επίδραση από το θαύμα του 1968.

Η πολύωρη συνύπαρξη με αυτούς που γράφουν ξανά την ιστορία, όσα άκουγα με ευλάβεια να λένε και να νιώθουν για μια κατάσταση που αποτελεί μύθο για τους περισσότερους, ήταν έναυσμα για να μετρήσω κάπως διαφορετικά τα πράγματα. Σκεφτόμουν τις ατάκες του τεράστιου Τάσου Μπουλμέτη: «Εκανα την Πολίτικη Κουζίνα με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Και τώρα, συνεχίζω από εκείνο το σημείο».

Στο επικό «1968» που θα κυκλοφορήσει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 25 Ιανουαρίου, είναι δεδομένο πως ο καθένας θα βρει τη θέση του ανάμεσα στους πρωταγωνιστές. Γιατί όσα συνέβησαν εκείνη τη χρονιά, όσα κατάφερε η ΑΕΚ και πέτυχε να κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές της, ήταν μοναδικά. Τόσο ξεχωριστά και σπάνια, όπως ήταν συνολικά η χρονιά του 1968 για το σύνολο του πλανήτη.

Ο Μπουλμέτης – με την προτροπή και αμέριστη αρωγή του Αγγελόπουλου – δεν έκανε απλά μια μυθοπλασία. Δεν έκανε απλά ένα ντοκιμαντέρ για όσα συνέβησαν εκείνα τα χρόνια. Κατάφερε να ζωντανέψει μια ολόκληρη εποχή. Να μιλήσει σε κάθε Ενωσίτη και να του εξηγήσει ποια είναι η ΑΕΚ. Να απευθυνθεί σε κάθε Ελληνα και να του δείξει πόσο διαφορετικός είναι αυτός ο σύλλογος και πόσα σπουδαία κουβαλά.

Η ΑΕΚ είναι το ραδιοφωνάκι που ο Μπουλμέτης άκουγε τη μετάδοση του μυθικού τελικού και κατάφερε να εμφανίσει σε κομμάτι της ταινίας, μαζί με μια απίστευτη φωτογραφία της οικογένειας του! Η ΑΕΚ είναι η ομάδα που ίδρυσαν οι άνθρωποι από άλλες πατρίδες. Που κατάφερε να τους κρατήσει ζωντανούς στα δύσκολα, να αποτελεί σημείο αναφοράς για εκείνους στα πρώτα χρόνια.

Γι’ αυτό άλλωστε έλειψαν σε όλους τα Φιλαδέλφεια. Γιατί για τον καθένα, η παρουσία εκεί ήταν η συνεύρεση με οικείους. Εκατοντάδες άνθρωποι που δεν τους ήξερες, αλλά μαγικά, σχεδόν συνωμοτικά, μπορούσες να επικοινωνείς και να ξέρεις πως έχετε την ίδια λατρεία. Και αυτό δεν αλλάζει στις μέρες μας, έστω και αν πολλοί από τους φίλους της ΑΕΚ δεν είναι πια πρόσφυγες από την άλλη πλευρά του Αιγαίου ή την Πόλη.

Μεγάλωσα με το όνειρο της μαρμαρωμένης Βασίλισσας που μας έμαθε ο ΦΚ. Φθονούσα όσους είχαν την τύχη να ζήσουν εκείνο το μαγικό αίσθημα. Αλήθεια είναι, πως μόνο η ΑΕΚ θα μπορούσε να πετύχει τέτοια πράγματα. Το 1968 υπήρξε μια εποχή έντονης αμφισβήτησης αλλά και δυναμικής διεκδίκησης αιτημάτων για καλύτερες συνθήκες. Δεν αφορούσε μόνο το υλικό επίπεδο, αλλά κυρίως σ’ αυτό που θα μπορούσαμε ν’ αποκαλέσουμε «ποιότητα ζωής».

Η ΑΕΚ έπαιρνε προκρίσεις, την ώρα που ο κόσμος κουνιόταν συθέμελα. Η αρμάδα του Αμερικάνου, του Τρόντζου, του Ζούπα προχωρούσε και την ίδια ώρα στο Βιετνάμ οι επιθέσεις των Βιετκόγκ και οι αντεπιθέσεις των Αμερικανών έδιναν και έπαιρναν, ενώ στην Κίνα διεξαγόταν η Πολιτιστική Επανάσταση. Η ΑΕΚ σήκωνε την ευρωπαϊκή κούπα και την ίδια μέρα δολοφονούνταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Η ΑΕΚ ήταν η Βασίλισσα της Ευρώπης και έπονταν ο Μάης του ’68.

Όλα αυτά, αλλά και πολλές ακόμα μικρές ιστορίες με ενωσίτικη χροιά, αποτυπώνονται στα 95 μαγικά λεπτά που κινηματογράφησε ο Μπουλμέτης. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα για τέτοια παραγωγή, ο Μπουλμέτης συγκέντρωσε μαρτυρίες που φτάνουν σε 23 ώρες κινηματογράφησης. Η ταινία θα είναι μαγική, αλλά και το DVD που θα κυκλοφορήσει σε 5-6 μήνες, μαζί με έξτρα στοιχεία, θα είναι ιστορικό ντοκουμέντο.

Μέσα από το «1968» η ΑΕΚ επιστρέφει στη θέση που της ανήκει. Εάν δεν ξέρεις την ιστορία σου δεν μπορείς να έχεις μέλλον λένε και δεν έχουν άδικο. Υπήρξαν περίοδοι, που η ΑΕΚ επιχείρησε βίαια να παραχαράξει εκείνη την ιστορία της. Υπήρξαν καταστάσεις που η ΑΕΚ άφησε να τη μαγαρίζουν με τις βρωμιές τους, προκειμένου να μειώσουν το μεγαλείο της.

Στην ταινία, τελειώνει μια και καλή το παραμυθάκι για τη δήθεν συμβολή της χούντας. Ξεκαθαρίζεται γιατί οι Τσέχοι, ενεργώντας πονηρά και υπεροπτικά, δέχθηκαν να διεξαχθεί ο τελικός στην Αθήνα. Καταγράφεται το ήθος, η λεβεντοσύνη, η μαγκιά μιας ολόκληρης εποχής και ενός μοναδικού λαού. Των Ενωσιτών.

Για τα υπόλοιπα θα έχουμε πολύ καιρό να τα πούμε. Για τώρα, μπορούμε να μακαρίζουμε τον Αγγελόπουλο, τον Μπουλμέτη, όλους όσοι επιλέχθηκαν να γράψουν ξανά την ιστορία, που θα μας κάνουν να νιώσουμε περήφανοι που είμαστε κομμάτια αυτής της ομάδας.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X