Πες μου που πουλάν εγωισμό, να σου πάρω δυο

Ο Ολιβέιρα είναι κι αυτός… Λιβάγια, αλλά η άμυνα είναι… βοήθα Παναγιά!
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Κι αν ο Παναθηναϊκός άφησε μισό τον… θρίαμβο στην Τούμπα, κι αν η Ξάνθη μετ’ ανακοινώσεων και ηρωικού ταμπουριού κρατησε μακριά από το γάργαρο νερό των Πηγαδιών τον Ολυμπιακό, το κατά Δημήτριον καλύτερο -ακριβότερο θα τολμήσω να διορθώσω- ρόστερ των τελευταίων ετών, κατάφερε να κάνει το αξιοθαύμαστo, έστω και με τρόπο χιτσκοκικό που θα έλεγε και μία ψυχή.

Στο -6 πλέον, από έναν περίεργο και κάθε άλλο παρά απόλυτο, όπως μας τον παρουσίαζαν, Ολυμπιακός, στο -4 από τον ξεκάθαρα ψυχικά κουρασμένο και με διαφορετική νοοτροπία πλέον, ΠΑΟΚ. Αληλούια τραγουδούν και αλλαλάζουν στα Σπάτα και καλά κάνουν στην τελική, αφού είδαν φως στο τούνελ. Κι αν το -6 μείνει μέχρι και τη διακοπή, όλοι θα είναι χαρούμενοι και ευθύς πανέτοιμοι για νέες προσευχές μέχρι το σταύρωμα –ίσως και την σταύρωση ενός εξ αυτών- των δύο στο Φάληρο.

Ο πυρήνας που στηρίζει

Δεν υπάρχει φυσικά αμφιβολία πως η φάση έμοιαζε με μετωπική με νταλίκα και την ευθεία παραδοχή αμέσως μετά το παρ’ ολίγο δυστύχημα, του τύπου «ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα», αλλά η αίσθηση στο ΟΑΚΑ, πέρα από την αγωνία, ανέβλυζε πίστη, προφανώς ορμώμενη από το πείσμα της ομάδας από το 30’ και μετά. Όλο αυτό μοιάζει με απόρροια της μούρλας που καλά κρατεί, σε έναν πιο διευρυμένο πια πυρήνα του κόσμου, από την αρχή της φετινής σεζόν. Δεν έχουν περάσει και αιώνες από τον χαμό στην Τρίπολη, από το πάρτι στο Αγρίνιο. Ε λοιπόν, αυτός ο πυρήνας κάθε άλλο παρά ξενερωμένος είναι. Παραμένει όμως απαιτητικός.

Το σιχτίρι του Ολιβέιρα

Ο κόσμος φυσικά, δεν θα παίζει μπάλα μέχρι τον Μάη. Εύλογο είναι να περιμένεις τους επαγγελματίες να ασκήσουν το επάγγελμα. Κόντρα στον Ατρόμητο, επαγγελματίες δεν είδες, είδες όμως εγωιστές, τον εξής έναν. Θα είναι άδικο φυσικά να πεις πως μόνο ο Νέλσον Ολιβέιρα ξεχώρισε, δεν μπορείς όμως να μη σταθείς στο… σιχτίρι του. Κάπως έτσι έμοιαζε η απόδοσή του. Μία ευθεία δήλωση και συνάμα παραδοχή: «Τι θα γίνει πια ρε μαστόρια; Έτσι θα το πάμε εφέτο;» με την παραδοχή να μοιάζει κάπως έτσι: «Μάλλον ήρθε η ώρα να κάνω και εγώ αυτό για το οποίο με πληρώνουν». Είμαστε άλλωστε στο κατώφλι της δέκατης αγωνιστικής.

Τώρα το μενού έχει Παναθηναϊκό. Τον αρχέγονο ανταγωνιστή της ΑΕΚ, κόντρα που εφθάρη ένεκα της κατακλυσμιαίας ενασχόλησης του Σωκράτη Κόκκαλη με αυτό που αποκαλούμε ελληνικό ποδόσφαιρο και τα αμαρτωλά συμπαρομαρτούντα του. Το βασικό θέμα μας όμως, είναι ο εγωισμός και ιστορικά ανατρέχοντας, απέναντι στον ΠΑΟ ο εγωισμός της ΑΕΚ πηγαίνει περίπατο. Σαφώς αυτό, ο Ολιβέιρα δεν το ξέρει και δεν τον νοιάζει. Αυτό το ματς είναι κομβικό πολύ περισσότερο από τη στιγμή που ο ΟΣΦΠ άφησε βαθμούς απέναντι σε αυτόν τον αντίπαλο.

Κομίζει γλαύκα το παζάρι του Γενάρη

Το αγωνιστικό πάντως, δεν παύει να παραμένει στην απόλυτη δικαιοδοσία του ελάσσονα εγκεφάλου της ΑΕΚ. Αντίθετα, για το γενικό αρχηγείο του κλαμπ, ζητήματα όπως η ενίσχυση της ομάδας θα έπρεπε να είναι απόλυτη προτεραιότητα. Το σύνδρομο Κάριους στην περίπτωση Οικονόμου-Ατρόμητου, έρχεται να επισημάνει για ακόμη μία φορά μία από τις ανάγκες της ομάδας, ασχέτως αν υπάρχει ξεκάθαρη σχέση με την ελλιπέστατη παρουσία των κεντρικών χαφ στο συνολικό παιχνίδι της ομάδας.

Η διοίκηση δεν έχει άλλη επιλογή από το να μετατρέψει τον χειμώνα σε καλοκαίρι, παρά τις ξεκάθαρες και πάντα παρούσες αντικειμενικές δυσκολίες στο παζάρι του Ιανουαρίου. Πάντα φυσικά υπό την αίρεση της αναπόφευκτης γκρίνιας μπροστά σε οποιαδήποτε αποτυχία ή αστοχία σε κάποια επιλογή, ακόμη κι όταν όλα γίνονται φαινομενικά και βάσει μεθόδου, σωστά. Το περασμένο καλοκαίρι είναι ένα εξόφθαλμο παράδειγμα. Η μαγιάτικη δέσμευση του Μελισσανίδη περί προσπάθειας, βγήκε αληθινή, αλλά στο τέλος οι πολλοί συγκινούνται μόνο από την επιτυχία και όχι απο την προσπάθεια.

Όλο αυτό είναι βαρετό πάντως, αν σκεφτείς πως πρόκειται για τη μόνιμη συζήτηση ανεξάρτητα από την μεταγραφική εποχή που ακολουθεί. Σίγουρα η φασούλα δεν μοιάζει με τον χειμώνα του ’17, όπου η ΑΕΚ κρατούσε τους αντιπάλους της σε απόσταση βολής, με αποτελεσμα στο τέλος να κατακτήσει τον τίτλο. Δεν θα είναι όμως μεγάλη μαγκιά να μπει τώρα σε αυτό το παιχνίδι; Δεν θα τονώσει τον εγωισμό της οικογένειας όλης, αν αγοράσει έναν ακόμη εγωιστή Ολιβέιρα;

Οι ρημάδες οι πιθανότητες και το κλικ

Μία τέτοια εξέλιξη πάντως δεν φαντάζει ως η πιθανότερη, ίσως λόγω και των συνολικών πιθανοτήτων που έχει φέτος η ΑΕΚ για τον τίτλο, τηρουμένων και των VARεμένων αναλογιών. Η πρόσφατη ιστορία έχει διδάξει πως η ομάδα ακολουθεί συγκεκριμένο μοτίβο και δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Επειδή όμως υπάρχει και το συναίσθημα, η τάβλα δηλαδή, κανείς δεν μπορεί και δεν μπόρεσε ποτέ να προβλέψει το κλικ. Αυτή τη μοναδική στιγμή που το κεφάλι δίνει την προστακτική εντολή που ξεμουδιάζει όλο το υπόλοιπο σώμα. Είναι κι αυτό, θέμα εγωισμού.

Υ.Γ. Στο ντούκου πέρασε η απόδοση του Ναπολιτάνου Ντανιέλε. Αν έχει κι αυτός λίγο εγωισμό, με αυτό τον ρυθμό δεν θα επιτρέψει να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από τον Ζεράλντες.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X