Πρόκληση για όλη την ΑΕΚ, το ματς στο Αγρίνιο

Καλή χρονιά σε όλους.

Σε μια οριακή μάχη για την διεκδίκηση του τίτλου, όπως εξελίσσεται η φετινή μετά το τέλος του πρώτου γύρου, αυτό που συνέβη με την ΑΕΚ στην 15η αγωνιστική με την ισοπαλία με τον Απόλλωνα, έχει δύο αναγνώσεις.

Σαφώς κάθε άλλο παρά καταδικαστικό είναι να μένεις ένα βαθμό πίσω από την κορυφή, με 15 ματς ακόμη μπροστά σου.

Θυμίζω για μια ακόμη φορά πως αρχές Σεπτεμβρίου και χωρίς καν να έχουμε υπόψη μας πόσο σοβαρά προβλήματα θα έβγαιναν με απουσίες, λέγαμε πως με το «δίπολο» Ελλάδα – Ευρώπη για πρώτη φορά μετά από χρόνια, θα είναι επιτυχία να κλείσει το 2017 και να είσαι για τα καλά μέσα στην μάχη του τίτλου. Και ισχύει αυτό. Άσχετα με το αν είχες ευκαιρίες για κάτι καλύτερο, δεν παύει να ισχύει η θεώρηση των πραγμάτων στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Το πρόβλημα που βάζει στην ΑΕΚ η απώλεια των δύο βαθμών απέναντι στον Απόλλωνα, αφορά περισσότερο το αμέσως επόμενο ματς. Αυτό του Σαββάτου στο Αγρίνιο. Που αυτόματα αποκτά άλλου είδους κρισιμότητα.

Ένα ματς έτσι κι αλλιώς γεμάτο ιδιαιτερότητες, αφού είναι το πρώτο της νέας χρονιάς  και το πρώτο μετά από την διακοπή. Όπως επίσης ιδιαιτερότητα συνιστά πως το αμέσως προηγούμενο, ήταν με τον ίδιο αντίπαλο, στο ίδιο γήπεδο, με μια ταπεινωτική για τον Παναιτωλικό ήττα με 0-4.

Να συμπληρώσω την πολύ σημαντική απουσία του Σιμόες, ανεξάρτητα από το αν ο Μανόλο Χιμένεθ έχει ήδη νέο παίκτη στην διάθεση του για την συγκεκριμένη θέση, σαν αντικαταστάτη του Γιόχανσον.

Ένα ματς με τόσες ιδιαιτερότητες λοιπόν καλό θα ήταν να μην είναι τόσο φορτωμένο με βαθμολογικό άγχος. Γιατί δεν παύει να είναι ένα ματς που αν το χάσεις, κινδυνεύεις να μείνεις τέσσερις βαθμούς πίσω, με το «καλημέρα» στο 2018. Αυτό θα μπορούσε να είχε αποφύγει η ΑΕΚ, αν τελείωνε με νίκη τις υποχρεώσεις της στο πρωτάθλημα για το 2017.

Αλλά αυτό πάει, δεν αλλάζει. Πρέπει να κοιτάμε μπροστά με ρεαλισμό. Και μπροστά μας είναι ένα ματς «must win», με την επανέναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων.

Ενδιαφέρον έχει να δούμε τι έχει κάνει φέτος η ΑΕΚ στα πρώτα ματς μετά από τις τρεις διακοπές στο πρωτάθλημα. Με την υποσημείωση βέβαια πως η διακοπή των Χριστουγέννων, έχει την διαφορά πως οι παίκτες παίρνουν άδεια. Στην Ένωση φέτος ήταν οκτώ μέρες.

Μετά την πρώτη διακοπή κέρδισε 4-0 την Λάρισα στο ΟΑΚΑ. Στην δεύτερη έφερε 1-1 με την Ξάνθη εκτός, σε ένα ματς που πιστεύω έκανε όσα χρειάζονταν για να το πάρει και σε καμιά περίπτωση δεν εμφανίστηκε επηρεασμένη από την διακοπή. Και μετά την τρίτη διακοπή, είχε το ντέρμπι στην Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό και το 1-1. Επίσης πιστεύω πως με βάση την εικόνα των δύο ομάδων συνολικά, η Ένωση ήταν η ομάδα που έπεισε περισσότερο.

Σε κάθε περίπτωση «υπνωτισμένη» μετά τις διακοπές δεν μπορείς να πεις πως εμφανίστηκε η ΑΕΚ. Απλά είναι άλλου τύπου διακοπή η τελευταία όπως είπαμε. Κι ένα σημαντικό στοιχείο επίσης, είναι πως δεν υπήρξε κάποιο ματς μετά τις τρεις άλλες, που ενδεχόμενη απώλεια θα άνοιγε διαφορά σε βάρος της.

Για να μην το … κάνω λύσσα, το ματς στο Αγρίνιο είναι και πολύ περίεργο και πολύ κρίσιμο έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα. Χρειάζεται να πάρει ώθηση η ΑΕΚ από το πρώτο ματς της νέας χρονιάς κι όχι να μπλέξει με απογοήτευση και γκρίνια, που όπως είναι γνωστό την έχουμε πανεύκολη.

Σαν ομάδα έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που δυσκολεύουν τον Παναιτωλικό που έχουμε δει φέτος. Κυρίως τον δυναμισμό στο παιχνίδι της, τον χαρακτήρα και την «σκληράδα» που από τους Αγρινιώτες λείπουν ακόμη κι όταν παίζουν στην έδρα τους.

Αυτά τα στοιχεία είναι το ζητούμενο αν θα εμφανίσει η ΑΕΚ αμέσως μετά την διακοπή για τις Γιορτές και πιστεύω εκεί πρέπει να επικεντρωθεί και η προετοιμασία της ομάδας. Στο να πάει «ξύπνια» και σε ψυχολογική εγρήγορση σε αυτό το ματς.

Βέβαια πιστεύω είναι ένα ματς πρόκληση γενικά για την ΑΕΚ και όχι μόνο για την ομάδα.

Έχουν συμβεί πολλά πράγματα τις προηγούμενες μέρες. Οι σφαίρες στον πρόεδρο της ΕΠΟ, οι δηλώσεις του Ιβάν Σαββίδη, η απίστευτη δεύτερη τιμωρία στον Χιμένεθ. Το κλίμα «μπαρουτιάζει» πλέον και κάθε ματς αφορά όλο τον οργανισμό ΑΕΚ και όχι μόνο τους παίκτες και τον προπονητή.

Ο Παναιτωλικός είναι σαφώς μια ομάδα που βρίσκεται έξω απ’ όλα αυτά, με μια διοίκηση «κόσμημα» για το ποδόσφαιρο μας και ένα κοινό που ξεχωρίζει, αλλά εδώ δεν μιλάμε για τον Παναιτωλικό, δεν είναι το θέμα ο Παναιτωλικός, πέρα από το ότι είναι ο ποδοσφαιρικός αντίπαλος. Αυτό και μόνο αυτό.

Το ματς θα σφυρίξει ένας διαιτητής, ο Καραντώνης από την Ημαθία, που δεν έχει σφυρίξει ξανά φέτος την ΑΕΚ.

Από την 12η αγωνιστική και μετά, δηλαδή τις τελευταίες τέσσερις αγωνιστικές, έχει πάρει τρεις ορισμούς, συν αυτόν τώρα, τέσσερις. Είναι δηλαδή διαιτητής που έχει βρεθεί στο προσκήνιο στους υπολογισμούς της ΚΕΔ, στο τελευταίο διάστημα.

Δεν υπάρχει κάτι που να τραβάει το ενδιαφέρον στα ματς που σφύριξε στον πρώτο γύρο για να πω την αλήθεια, εκτός από το γκολ της Λαμίας που ακυρώθηκε στο ματς που έχασε από την Λάρισα με 0-2 στην έδρα της, πριν μερικές εβδομάδες.

Επίσης η γενική εικόνα είναι πως δεν έχει δώσει σπουδαία δείγματα για την αξία και την προοπτική του σαν διαιτητής.

Σε σχέση με την ΑΕΚ υπάρχει ένα ενδιαφέρον στοιχείο. Ήταν διαιτητής στο φιλικό πέρσι με τον Άρη στο «Βικελίδης». Για κάποιο λόγο στο δεύτερο ημίχρονο είχε κάνει μια διαιτησία σα να μην υπήρχε η ΑΕΚ στο γήπεδο. Παρά το ότι ήταν φιλικό και παρά το ότι η ΑΕΚ κέρδισε, έχει την σημασία του πως μετά το τέλος του ματς, «τα είχε ακούσει» για τα καλά από τους ανθρώπους της.

Θα επιστήσω την προσοχή μόνο σε ένα πράγμα.

Η ΑΕΚ  γενικά έχει φανεί να είναι η ομάδα που οι διαιτητές σα να φοβούνται περισσότερο να δώσουν δικαίωμα.

Είναι λογικό για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου, γιατί η ΑΕΚ αποτελεί τον κύριο στόχο της προπαγάνδας κι από νότο κι από βορρά.  Παίζουν ρόλο αυτά στην ψυχολογία των διαιτητών, τους δημιουργούν μια φοβία. Μόνο που κάπου αρχίζει και λειτουργεί αυτό σε βάρος της, για να λέμε την αλήθεια και μάλλον δεν υπάρχει περιθώριο να συνεχιστεί…

• ΑΕΚ
• καραντώνης
• Παναιτωλικός
• σαββίδης
• Σιμόες
• Χιμένεθ