Η πιο δύσκολη κλήρωση, αλλά...

Καμιά κλήρωση δεν θα ήταν πιο εύκολη από τις άλλες, από τις τρεις πιθανές που θα μπορούσε να έχει η ΑΕΚ στα ημιτελικά. Ακόμη περισσότερο, είναι χαζό να λέει ή να σκέφτεται ο οποιοσδήποτε, πως ο Ολυμπιακός μπορεί να ήταν καλύτερη κλήρωση. Αυτό δεν υπάρχει. Αντίθετα, μπορεί να παραθέσει κανείς μια σειρά από επιχειρήματα, που θα έβγαζαν στο τέλος πως μπορεί να είναι και η χειρότερη.

Φυσικά ο Ολυμπιακός δεν είναι σε καλό φεγγάρι. Οπωσδήποτε είναι αρκετά κάτω σε επίπεδο, από τις δύο ή τρεις καλές ομάδες που παρουσίασε την προηγούμενη εξαετία. Για τα δεδομένα του ανταγωνισμού στο ελληνικό πρωτάθλημα όμως, παραμένει σε υψηλό επίπεδο, ανεξάρτητα από την εικόνα που παρουσιάζει τελευταία. Για μένα, από τους τρεις που είχε μπροστά της η ΑΕΚ, ο ΟΣΦΠ είναι ακόμη η καλύτερη ομάδα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε και κάτι άλλο. Η διακοπή για την Εθνική, σηματοδοτεί το τέλος μιας φάσης της σεζόν και την αναμονή για την τελική ευθεία. Εκεί που θα κριθούν τα πάντα και μιλάω φυσικά για το κύπελλο και τα play off, αφού το πρωτάθλημα έχει κριθεί και η ακατάσχετη παπαρολογία για «κίνδυνο» να το χάσει ο σημερινός πρωτοπόρος, ξεκινάει από τους ίδιους, για να προσδώσουν κάποιο κύρος στην τελική κατάκτηση. Που είναι δεδομένη.

Στον Ολυμπιακό έχουν πάρει όπως φαίνεται την απόφαση να μην πάνε άλλο με υπηρεσιακό και να βρουν από τώρα τον προπονητή που θα ήθελαν να του δώσουν την ομάδα και την επόμενη σεζόν.

Διακοπή, νέος προπονητής, τέλος υποχρεώσεων στην Ευρώπη που τους επηρέασε τελευταία, αφού μετά τις πωλήσεις μειώθηκαν σημαντικά οι επιλογές πρώτης γραμμής.

Άρα, θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ένας Ολυμπιακός διαφορετικός από αυτόν που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα. Το πόσο διαφορετικός θα είναι, θα φανεί. Αλλά θα είναι λιγότερο ή περισσότερο. Τουλάχιστον όσον αφορά  φρεσκάδα και κίνητρο. Αυτό συν το ότι παραμένουν μια καλή ομάδα, που διαθέτει αναμφισβήτητα και μια προσωπικότητα, τους κάνει ακόμη πολύ επικίνδυνους.

Ευτυχώς είμαι σίγουρος πως στην ΑΕΚ τα έχουν υπόψη τους όλα αυτά και δεν κυκλοφορούν ανάμεσα στους ανθρώπους της τίποτε ανοησίες, στο στυλ αυτών που λένε οι εκπρόσωποι του Παναθηναϊκού μετά την κλήρωση. Για… στενοχώρια που δεν έπεσαν με τον Ολυμπιακό. Αστειότητες. Ειδικά από τον Παναθηναϊκό.

Όλα τα παραπάνω κατά την γνώμη μου δεν αμφισβητούνται, ωστόσο – για να μη νομίζετε κιόλας πως πάω να βγάλω την ΑΕΚ αουτσάιντερ – υπάρχουν και κάποια στοιχεία, που δίνουν λόγους να βλέπει κάποιος θετικά το αποτέλεσμα που έβγαλε η κληρωτίδα.

Νομίζω πως ένα συμπέρασμα που βγαίνει με σχετική ασφάλεια από τις αναμετρήσεις της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό την τελευταία διετία, ειδικά σε σύγκριση με τις αντίστοιχες με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, είναι πως η Ένωση έχει δείξει να προσαρμόζεται και να αντιμετωπίζει καλύτερα το παιχνίδι της ομάδας του Πειραιά.

Από τα τρία τελευταία ματς στο ΟΑΚΑ για πρωτάθλημα και κύπελλο (τελικό), το συμπέρασμα αυτό βγαίνει αβίαστα. Θα πει βέβαια κανείς, πως από τα ματς στο Φάληρο, βγαίνει το αντίθετο συμπέρασμα. Και όμως, αν τα δεις προσεκτικά, έχει ενδιαφέρον η εικόνα που σχηματίζεται.

Για το 1-1 στο κύπελλο, όταν η ΑΕΚ ήταν στην Β’ Εθνική, δεν το συζητάμε καθόλου. Η ΑΕΚ αντιμετώπισε άριστα τον αντίπαλο της, μπορούσε να κερδίσει. Και στην ρεβάνς, χρειάστηκε η απώλεια του Μάνταλου και οι λάθος κινήσεις του Δέλλα στο τέλος με Ντούνη και Ντακόλ, για να αλλάξει μια ισορροπία που έδειχνε να φέρνει την ΑΕΚ κοντά στην πρόκριση, έστω και με το 0-0.

Να δούμε και το 4-0, που προκάλεσε τελικά και το «διαζύγιο» με τον Δέλλα; Μέχρι την αλλαγή του Σιμόες, που είναι από τις σπάνιες στιγμές που μια κίνηση από τον πάγκο προκαλεί τόσο άμεσα καταστροφικά αποτελέσματα, η ΑΕΚ έλεγχε απόλυτα το παιχνίδι, είχε βρεθεί πίσω στο σκορ με αντικανονικό γκολ – καθαρό επιθετικό φάουλ του Μποτία στον Ντίντακ- και είχε κόψει και ο φίλος μας ο Αλεξέας και δύο καθαρά τετ α τετ με ανύπαρκτα οφσάιντ.

Μέχρι την αλλαγή του Σιμόες, όποιος έβλεπε το ματς, περισσότερο σκεφτόταν αν τελικά η ΑΕΚ θα έβρισκε τον τρόπο να ισοφαρίσει, παρά το να δεχτεί και δεύτερο γκολ, πόσο μάλλον να… κατηφορίσει και τόσο το γήπεδο.

Μόνο το φετινό ματς με τον Κετσπάγια στον πάγκο, είχε εικόνα καθαρής υπεροχής του Ολυμπιακού και φυσικά υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι γι’ αυτό. Λόγοι που αφορούν την επίδραση που είχε στην ΑΕΚ η παρουσία του Γεωργιανού γενικά  και ειδικότερα στο συγκεκριμένο ματς.

Η ΑΕΚ δεν κατέβηκε ποτέ για να διεκδικήσει κάτι στο Φάληρο. Το ματς δεν αντέχει σε κριτική και είναι σαν… την μύγα μέσα στο γάλα, σε σχέση με την εικόνα της στις αναμετρήσεις με τους «ερυθρόλευκους» πριν ή μετά από αυτό.

Τα δε ματς στο ΟΑΚΑ, έχουν περίπου την ίδια μορφή. Η ΑΕΚ καταφέρνει να «κλειδώσει» τον αντίπαλο της, που ούτε πέρσι και φέτος στο πρωτάθλημα, ούτε στον τελικό κυπέλλου, ούτε καν πριν δυο χρόνια στο ματς στο γεμάτο στάδιο, κατάφερε να κάνει φάσεις για γκολ! Είναι εντυπωσιακό το πόσο μοιάζουν και οι τρεις αυτές αναμετρήσεις.

Αντίθετα με τον Παναθηναϊκό, υπάρχουν δύο νίκες πέρσι στο ΟΑΚΑ για το πρωτάθλημα, κανονική σεζόν και play off, οι οποίες όμως ήρθαν μάλλον λίγο κόντρα στην ροή των αντίστοιχων ματς. Κάτι δεν ταίριαζε καλά στην ΑΕΚ από το παιχνίδι και τα χαρακτηριστικά των παικτών του αντιπάλου της σε αυτά τα δύο ματς και ήταν φανερό. Παρά τις νίκες.

Φέτος, ο Παναθηναϊκός αποτελεί ακόμη ένα αίνιγμα. Δεν μπορείς ακόμη να «μετρήσεις» καλά το παιχνίδι του. Και διαθέτει ακόμη τους παίκτες, που σου προκάλεσαν προβλήματα πέρσι και χρειάστηκες και τύχη για να τα βγάλεις πέρα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως λόγω περιορισμένου εύρους του ρόστερ, ίσως θα δυσκολευτεί περισσότερο γιατί έχει εκτός από το κύπελλο την ίδια περίοδο και άλλα δύο ντέρμπι. Αλλά για να πω την αλήθεια, τον Παναθηναϊκό δεν τον ήθελα.

Και με τον ΠΑΟΚ υπάρχουν κάποιες ιδιαιτερότητες. Πρώτα απ’ όλα υπάρχουν τρία πολύ άσχημα ματς της ΑΕΚ στην Τούμπα, πέρσι και φέτος. Τραγική στο 2-1 με τον Δέλλα στον πάγκο πέρσι, που ήταν ματς βάσει εικόνας των δύο ομάδων για πολλά με λίγα, κάκιστη στο ματς των play off, που πάλι της γύρισε το αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ και … ελαφρώς καλύτερη φέτος, αλλά και πάλι σαφώς μια ταχύτητα κάτω από τον αντίπαλο της.

Στο ΟΑΚΑ πέρσι επίσης δυσκολεύτηκε πολύ και στο 1-0 την κανονική σεζόν και φυσικά στο 0-0 στα play off. Φέτος έκανε μια εξαιρετική εμφάνιση και στο τέλος έκανε την νίκη θρίαμβο, αλλά προσωπικά ακόμη και αυτός ο μέτριος ΠΑΟΚ που είδαμε πριν δέκα μέρες περίπου στο ΟΑΚΑ, σε κάποιες στιγμές μου δημιουργούσε πολύ μεγαλύτερες ανησυχίες, απ’ όσο σε τέσσερα ματς στο ίδιο γήπεδο ο Ολυμπιακός. Είπαμε, έχει να κάνει, όπως και με τον Παναθηναϊκό, με κάποια ειδικά χαρακτηριστικά των ομάδων αυτών και κάποιων παικτών τους, που δεν… κολλάνε καλά με τα αντίστοιχα της ΑΕΚ.

Γι’ αυτό λοιπόν λέω πως μπορεί να θεωρώ τον Ολυμπιακό γενικά καλύτερη ομάδα και από τις τρεις, πιο δύσκολη κλήρωση αντικειμενικά, αλλά για την ΑΕΚ πιστεύω πως έχει γίνει κάπως πιο εύκολο να τον αντιμετωπίζει τελευταία. Με τον Ολυμπιακό έχει δείξει μεγαλύτερη ευχέρεια να πηγαίνει το ματς εκεί που την βολεύει, απ’ ότι με τους άλλους δύο.

Δύο είναι τα μεγάλα ερωτήματα. Η αντίδραση στο Φάληρο που η ΑΕΚ θα δεχτεί μεγάλη ψυχολογική πίεση το πρώτο. Και το δεύτερο,  αν υπάρχει καμιά ελπίδα να είναι διαθέσιμος ο Τσιγκρίνσκι, που ίσως να αποδειχθεί και «κλειδί», αν είναι έτοιμος να αγωνιστεί. Μαθαίνω πως υπάρχουν κάποιες ελπίδες. Όσο περνούν οι μέρες, θα ξεκαθαρίζει η εικόνα.

• dellas
• ΑΕΚ
• κετσπάγια
• ολυμπιακός
• Παναθηναικός
• ΠΑΟΚ
• Σιμόες