Όσο δεν λύνεται το ποδοσφαιρικό πρόβλημα, θα μιλάμε για τα «group therapy»

Πόσες φορές άραγε εδώ κι ένα χρόνο, έχουμε μάθει για «group therapy», για συζητήσεις εντός των αποδυτηρίων, για προσπάθεια των παικτών μαζί με τον εκάστοτε προπονητή να βρουν «τι φταίει»; Είναι αρκετές. Τόσες, ώστε όλη η διαδικασία για να λέμε την αλήθεια, να χάνει το νόημα της. Να μη λέει κάτι ιδιαίτερο.

Οι ομάδες που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους δεν τον βρίσκουν, με συζητήσεις στα αποδυτήρια, προσπάθεια εντοπισμού των αιτίων της κρίσης και …συμφωνιών πως από δω και πέρα θα τα αλλάξουμε κλπ. Κι αυτά είναι χρήσιμα, αλλά είναι χρήσιμα σε στιγμές που μια ομάδα γενικά ισορροπημένη, αντιμετωπίζει μια δύσκολη φάση. Από ατυχία, από απουσίες, από οποιονδήποτε παραγοντα που δεν μπορείς να ελέγξεις.

Το πρόβλημα είναι συγκεκριμένο

Στην ΑΕΚ το πρόβλημα είναι συγκεκριμένο, αυτή την εποχή τουλάχιστον. Κι επειδή δεν λύνεται, μπαίνουμε συνέχεια στα ίδια και τα ίδια. Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Το πρόβλημα της ΑΕΚ, είναι πως δεν προχωρά συγκροτημένα σαν ποδοσφαιρική ομάδα. Δηλαδή δεν έχει βρει λύση στο ζήτημα του προπονητή, οπότε εξακολουθεί να είναι μια ομάδα που προχωρά χωρίς ταυτότητα, με το τεχνικό τιμ να πασχίζει να βρει λύσεις από παιχνίδι σε παιχνίδι, να βρει κάποιες επιλογές που υπό μορφή μαγικών κόλπου θα έσωναν την κατάσταση κι άλλα σχετικά που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα. Μαζί με πολλά άλλα.

Η ομάδα που δεν έχει αγωνιστική ταυτότητα, δεν εμπνέει πρώτα απ’ όλα τους ίδιους της τους ποδοσφαιριστές. Οι ποδοσφαιριστές βρίσκουν κίνητρο και ισορροπία, βρίσκουν πίστη, πάντα μέσα από ένα πλάνο το οποίο να τους κάνει να θεωρούν πως μπορεί να είναι συνταγή επιτυχίας, αν λειτουργήσει σωστά.

Μέσα από την συνεργασία με ανθρώπους που τους πείθουν πως θα τους βοηθήσουν να γίνουν καλύτεροι, να κερδίσουν πράγματα και σε προσωπικό επίπεδο. Αυτά είναι βασικά στοιχεία του «πακέτου» που ζητάς να έχεις στον πάγκο, ως προς την εσωτερική ισορροπία της ομάδας τουλάχιστον. Και για μια ομάδα σαν την ΑΕΚ, που βάσει ρόστερ έχει πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα χτυπητά θετικά της στοιχεία και τα αντίστοιχα χτυπητά αρνητικά της, το θέμα του προπονητή είναι ακόμη πιο καίριο.

Όσο η ΑΕΚ δεν προχωρά ομαλά σε αυτόν τον τομέα, η εικόνα η βασική δεν θα αλλάξει. Δεν γίνεται αυτό με μια κατάσταση που στο μυαλό των ποδοσφαιριστών κι όχι μόνο, είναι βασικά μεταβατική. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά η διαχείριση σε αυτό το διάστημα, έχει προκαλέσει και προβλήματα κι εντός αποδυτηρίων.

Η ΑΕΚ δεν θέλει να λύσει το ζήτημα του προπονητή

Κανέναν δεν εμπνέει και πόσο μάλλον τους παίκτες, μια κατάσταση στο στυλ «πάμε όπως είμαστε και βλέπουμε», αν και βλέπουμε και ξέρουμε πως είμαστε, θα συμπλήρωνα εγώ. Δεν είναι δυνατό να προσδοκάς κάτι από μια τέτοια κατάσταση. Είναι φανερό πως η ΑΕΚ για κάποιους λόγους δεν θέλει να λύσει το ζήτημα του προπονητή αυτό το διάστημα. Μπορεί να είναι το ποντάρισμα σε συγκεκριμένες επιλογές, που αυτή την περίοδο δεν γίνεται να κλείσει κάποια από αυτές.

Και με αυτό το σκεπτικό να μη θέλουν να πάνε αναγκαστικά σε κάτι που δεν πιστεύουν πολύ. Το πιο πιθανό αυτό είναι. Έχει μια λογική, αλλά έχει κι ένα τίμημα μεγάλο για μια ομάδα τόσο ταλαιπωρημένη όσο η ΑΕΚ. Το γεγονός πως έχουμε ζήσει τόσα πολλά κι άσχημα τον τελευταίο χρόνο, οδηγεί πλέον στο να μην έχουμε και πλήρη αντίληψη του τι έχει συμβεί πρόσφατα. Να χάνεται πλέον το μέτρο και να νομίζουμε πως εντάξει, δεν έγινε και κάτι φοβερό.

Ας πούμε την Κυριακή, έχει συμβεί κάτι από πλευράς αποτελέσματος, διαχείρισης και περιστατικών που σημάδεψαν την εικόνα της ομάδας, μετά το οποίο υπό νορμάλ συνθήκες δεν υπάρχει επόμενη μέρα. Δηλαδή δεν μπορεί να συνεχίσει μια ομάδα σαν την ΑΕΚ με τα ίδια δεδομένα, ούτε καν την επόμενη μέρα.

Θα ασχολούμαστε με τους εγωισμούς

Το γεγονός πως η ΑΕΚ αποφασίζει προς το παρόν να συνεχίσει, μπορεί να φαίνεται στην πράξη εφικτό επειδή έχει πέσει πολύ πλέον ο πήχης των προσδοκιών γενικά και κυριαρχεί απογοήτευση και στον κόσμο, αλλά δεν είναι υγιές. Ούτε μπορεί κάποιος να περιμένει πως υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει κάτι σημαντικά προς το καλύτερο. Μόνο με τύχη, κάποιες ενδεχομένως εκλάμψεις της ομάδας, ίσως ένστικτο επιβίωσης και των ποδοσφαιριστών, μπορεί η ΑΕΚ να την βγάλει καθαρή τις προσεχείς αγωνιστικές και να κερδίσει κι άλλο χρόνο, μέχρι να αποφασίσει τι ακριβώς θέλει να κάνει. Σε αυτή την φάση είμαστε τώρα.

Στην οποία από την στιγμή που δεν γίνονται κινήσεις που να επιδιώκουν ποδοσφαιρικές λύσεις για ποδοσφαιρικά προβλήματα, θα ασχολούμαστε με τους εγωισμούς, τις ανισόρροπες συμπεριφορές, τα λάθη στις αλλαγές κι όλα αυτά. Τα οποία απλά είναι συμπτώματα μιας ποδοσφαιρικης ομάδας, που δεν λειτουργεί με ποδοσφαιρική λογική. Από την στιγμή που το βασικό πρόβλημα που φέρνει όλα τα άλλα, δεν φαίνεται να υπάρχει πρόθεση να λυθεί άμεσα, δεν μπορούμε να έχουμε ούτε απαιτήσεις, ούτε προσδοκίες για κάτι αισθητά καλύτερο.

Θα λέμε και πρέπει να το λέμε και πάλι καλά που υπάρχει η επιλογή της συνέχειας με τον Νίκο Κωστένογλου. Με την ελπίδα να μπορέσει να βγάλει κάτι θετικό από τα διδάγματα που είπε κι αυτός μετά την τραγική βραδιά της Κυριακής. Μπας και βελτιωθεί λίγο το πράγμα, όσο η ΑΕΚ προτιμάει να προχωράει έτσι. Το πρόβλημα είναι πως αυτή η προσδοκία φαίνεται πολύ χαμηλή μεν, αλλά ακόμη κι αυτή η πολύ χαμηλή προσδοκία, πολύ φοβάμαι πως είναι τεράστια για τα δεδομένα στην ΑΕΚ σήμερα.

• ΑΕΚ
• Νίκος Κωστένογλου