Ο Ψινάκης και ... οι τούρτες

Κάνουν πολύ μεγάλο λάθος όσοι θεωρούν πως επειδή ποδοσφαιριστές και διοίκηση δείπνησαν στην Νέα Μάκρη – παρουσία Ηλία Ψινάκη – διαμορφώνεται ενόψει τελικού ένα κλίμα χαλαρότητας, που μπορεί να κρύβει και κινδύνους.

Διάβασα και άκουσα πολλά σχόλια, ακόμη και συγκρίσεις με τις … τούρτες του Σαλιαρέλη το Πάσχα του 1989, λίγες μέρες πριν τον «τελικό» πρωταθλήματος, Κυριακή του Θωμά τότε, πάλι 7 Μαΐου.

Όλα αυτά είναι εντελώς άκυρα. Στην ΑΕΚ δεν υπάρχουν δηλώσεις και συμπεριφορές που να προδίδουν αφέλεια ή υπεραισιοδοξία, πόσο μάλλον περιφρόνηση για τον αντίπαλο, όπως γινόταν με τον τότε Ολυμπιακό του Γούναρη.

Αυτό που έγινε την Τρίτη με τον δήμαρχο Μαραθώνα, είχε την πλάκα του, το διασκέδασαν και καλά έκαναν όλοι και μέχρι εκεί. Όλα άρχισαν και τελείωσαν εκεί. Δεν δείχνει τίποτα για το κλίμα στην ομάδα.

Μην ψάχνετε τέτοιου είδους ερμηνείες και κυρίως μην ψάχνετε …σημάδια και οιωνούς. Ούτε αυτά υπάρχουν. Είναι ένα εντελώς ιδιαίτερο και ξεχωριστό ματς. Αν όχι για άλλο λόγο μόνο και μόνο επειδή θα γίνει μπροστά σε άδειες εξέδρες. Δεν υπάρχει σύγκριση με οτιδήποτε έχουμε δει μεταξύ των δύο ομάδων στο παρελθόν.

Υπάρχει απόλυτη συγκέντρωση στην ΑΕΚ, υπάρχει πολύ άγχος και πίεση. Και καλώς υπάρχουν τα δύο τελευταία. Πρέπει να υπάρχουν και το ζήτημα πάντα είναι να μπορείς να τα διαχειριστείς.

Το καλό είναι πως υπάρχει στον πάγκο ένας άνθρωπος, που ο ίδιος σαν ποδοσφαιριστής έβαζε πολύ πίεση και πολύ άγχος στον εαυτό του και μέσα στο γήπεδο έδειχνε την ικανότητα του να τα διαχειρίζεται και να τα αξιοποιεί θετικά.

Για μένα, ο Μανωλάς μπορεί να αποδειχθεί ένα δυνατό στοιχείο για την ΑΕΚ ενόψει τελικού. Θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο θα μπορέσει να περάσει στους παίκτες τα στοιχεία από πλευράς ψυχολογίας που είναι απαραίτητα για τέτοιο ματς. Και ο ίδιος τα διαθέτει.

Υπάρχουν πράγματα που μένει να ξεκαθαρίσει ο ίδιος στο μυαλό του για το σχήμα του τελικού και για μια δυο θέσεις, ας μην θεωρούμε δεδομένο τίποτα. Ο Μανωλάς έχει μελετήσει καλά τα δυο ματς με τον Ατρόμητο, έχει βγάλει συμπεράσματα και δεν πάει «ντουγρού» για τον Ολυμπιακό, με την ίδια ακριβώς συνταγή. Δεν αποκλείεται να την εφαρμόσει τελικά, αλλά το ίδιο πιθανό είναι και το αντίθετο.

Είναι δύσκολο να μην αναφερθείς σήμερα στο μπάσκετ.

Δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς, πως η εικόνα ήταν εξευτελιστική και αυτό είναι που δεν αντέχεται. Μια ομάδα που δεν είναι διατεθειμένη να παλέψει, είναι το χειρότερο. Μια ομάδα που δείχνει να μην έχει κίνητρο όταν παίζει ημιτελικό πρωταθλήματος για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια, είναι απλά κάτι απαράδεκτο.

Φυσικά και το να δείξει στα επόμενα ματς πιο αποφασιστική, πιο διψασμένη, δεν αρκεί λογικά για να καλύψει τις μεγάλες αδυναμίες που έχει δημιουργήσει μια σειρά απίστευτων λαθών από το τέλος της περσινής σεζόν μέχρι σήμερα.

Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα με ένα υλικό του οποίου τα χαρακτηριστικά δεν δίνουν μεγάλα περιθώρια για να χτίσει κάποιος συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα πάνω του. Είναι μια ομάδα γεμάτη αντιφάσεις, πληρέστατη σε κάποιες θέσεις και αδιανόητα άδεια σε άλλες. Με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την θέση του πλέι μέικερ.

Μόνο γι’ αυτό και να αφήσεις δηλαδή όλα τα άλλα έξω, οποιοσδήποτε είχε λόγο στον σχεδιασμό και τις αποφάσεις πριν και κατά την διάρκεια της φετινής σεζόν, είναι παράλογο να συνεχίσει να έχει οποιονδήποτε ρόλο στην ΑΕΚ μετά το τέλος της.

Μεγάλη απογοήτευση αποτελεί και ο Ζντοβντς, που ως τώρα από δημόσιες διαπιστώσεις τα πάει καλά, αλλά αυτές είναι για τους δημοσιογράφους και τον κόσμο. Όχι για τους προπονητές. Ξέχωρα από την τεράστια ευθύνη του για την έλλειψη ικανού οργανωτή παιχνιδιού στην ομάδα, το να λέει πως οι παίκτες εμφανίστηκαν σαν να μαζεύτηκαν την παραμονή του αγώνα από τον δρόμο ή σκέφτονταν … τον Άρη, δεν τιμά πρώτιστα τον ίδιο. Δική του ευθύνη ήταν να μην πάνε έτσι οι παίκτες στο συγκεκριμένο ματς. Και απέτυχε.

Δεν ξέρω τι άλλο έχουμε να δούμε σε αυτή την σειρά. Η ΑΕΚ πέρα από τα μεγάλα ελαττώματα που έχει σαν ομάδα, έχει δείξει κατά καιρούς μέσα στην σεζόν, πως μπορεί να είναι διεκδικητική σε ανταγωνιστικά παιχνίδια, αρκεί τα δυνατά της όπλα να είναι σε καλή μέρα. Αυτό δεν βοηθάει και πολύ στο σύνολο της διάρκειας μιας σεζόν, αλλά σε μεμονωμένα ματς ή σειρές στα play offs, μπορεί να μετρήσει. Και να βοηθήσει για παρουσιαστεί τουλάχιστον από εδώ και πέρα μια αξιοπρεπής εικόνα.

Από εκεί και πέρα, όταν αποχώρησε από τον πάγκο ο Σάκοτα, είχα γράψει στην «Ώρα» πως στην ΑΕΚ έπρεπε να συμβιβαστούν με την ιδέα πως η σεζόν μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό και την ήττα από τον Άρη στο ΟΑΚΑ ήταν ήδη αποτυχημένη και να αρχίσουν να λειτουργούν με βάση αυτή την πραγματικότητα και γνώμονα βασικά την επόμενη περίοδο.

Δεν υπήρχε κανένας λόγος η ΑΕΚ να πάει σε ακόμη μεγαλύτερα λάθη, όταν το καλύτερο που μπορούσε να διεκδικήσει ήταν η τρίτη θέση, που δεν έχει καμιά σημασία πρακτικά.

Σε αυτά τα λάθη βάζω και τον ερχομό του Ζντοβντς και επειδή δεν ήταν προϊόν ψαγμένης επιλογής, με εξέταση όλων των δεδομένων. Ενώ επίσης είχε και έχει χαρακτήρα δεσμευτικής επιλογής για την ομάδα, ενώ έγινε σε μια περίοδο, μεσούσης της σεζόν, που η αγορά δεν ήταν «ανοιχτή».

Η ΑΕΚ είχε όλη την άνεση να πάει σε μια επιλογή χαμηλού ρίσκου, χωρίς δεσμεύσεις για το μέλλον και η πιο προφανής ήταν να πάει με τον Σωτήρη Μανωλόπουλο και χωρίς νέες «τρέλες» στις μεταγραφές. Δεν είχε τίποτα να χάσει βαθμολογικά στην πραγματικότητα και τέταρτη θα ερχόταν στην χειρότερη περίπτωση, όπως και ήρθε.

Τέλος πάντων, ότι έγινε, έγινε. Παραμένει το βασικό ζητούμενο, η παρουσία – εγγύηση του Μάκη Αγγελόπουλου, για να έρθουν όλα τα υπόλοιπα. Για να διορθώσει τα λάθη του, που είναι φυσιολογικά για έναν νέο παράγοντα, πρέπει να είναι εκεί. Γιατί είναι μακράν καλύτερο να γκρινιάζουμε για μια απαράδεκτη εμφάνιση σε έναν ημιτελικό πρωταθλήματος, από το να υπάρχει αγωνία για να σωθεί η κατηγορία ή από το να είναι στόχος η άνοδος στην Α2…

• αγγελόπουλος
• ΑΕΚ
• ζντοβτς
• μανωλάς
• ολυμπιακός
• ΨΙΝΑΚΗΣ