Ο «Γολγοθάς» και τα θαύματα της ΑΕΚ!

Σε όλη μας τη ζωή, σίγουρα θα έχουμε ζήσει πολύ χειρότερες καταστάσεις, ακόμα και μέσα στις Άγιες Μέρες που διανύουμε, από το να είμαστε κλεισμένοι σπίτι και να έχουμε λογικά, μια όχι και τόσο καλή ψυχολογία. Ωστόσο, αυτό που προέχει ή μάλλον το μόνο που έχει σημασία είναι να είμαστε καλά στην υγεία μας. Εμείς και οι γύρω μας. Οι δικοί μας άνθρωποι, αλλά και όλοι οι συνάνθρωποί μας. Πάντοτε αυτό είναι το σημαντικότερο απ’ όλα, αλλά μέσα από αυτή τη δύσκολη κατάσταση, το αντιλαμβανόμαστε ακόμα περισσότερο.

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ανάγκη να αναθαρρήσουμε, και το κάνουμε, βλέποντας την καμπύλη κρουσμάτων και θανάτων στην Ελλάδα να έχει μια φθίνουσα πορεία, αλλά επειδή δεν είμαστε το… κέντρο του κόσμου, καλό είναι να βλέπουμε και τον καθημερινό όλεθρο κρουσμάτων και θανάτων που βιώνουν σε άλλες χώρες. Το επισημαίνω αυτό γιατί νομίζω πως ώρες ώρες το ξεχνάμε.

Και είναι μια πραγματικότητα που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης ότι τα μέτρα στη χώρα μας, πάρθηκαν έγκαιρα και χάρη σε αυτό, αλλά και στη δική μας στάση, δεν έχει ξεφύγει η κατάσταση και παραμένει ελέγξιμη. Σίγουρα, όλο αυτό που συμβαίνει, θα μας πονέσει σε αρκετά επίπεδα και έχουμε μάχες μπροστά μας. Αλλά σε μάχες έχουμε συνηθίσει σε όλη μας τη ζωή.

Αυτό που κάθε νοήμων άνθρωπος πρέπει να συμφωνεί είναι ότι οι μάχες αντέχονται. Αυτό που δεν θα αντεχόταν, ακόμα κι αν εμείς οι ίδιοι θα ήμασταν και πάλι καλά στην υγεία μας, θα ήταν να βλέπουμε κάθε μέρα, δικούς μας ανθρώπους να… φεύγουν από τη ζωή, τα κρεβάτια στα νοσοκομεία να ήταν γεμάτα, τους γιατρούς να επέλεγαν ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν, μια κατάσταση γενικώς ανεξέλεγκτη, λες και ήμασταν σε πόλεμο.

Συμβαίνουν (δυστυχώς) ακόμα δίπλα μας…

Καταστάσεις πραγματικές και δίχως ίχνος υπερβολής, που επαναλαμβάνω, τις ζούνε ακόμα σε άλλες χώρες. Και μάλιστα σε πολλές χώρες. Αν συνεχίσουμε στην Ελλάδα στους ίδιους υπεύθυνους ρυθμούς, στην αυτοπροστασία και στην προστασία των γύρω μας, σιγά σιγά θα την βρούμε την… άκρη και σε όλα τα υπόλοιπα.

Σταδιακά θα αρθούν τα μέτρα, σταδιακά θα πάψουμε να στέλνουμε μήνυμα για να βγούμε έξω, θα ανοίξουν τα μαγαζιά, θα ξεκινήσουν δραστηριότητες, θα ξαναδούμε την ΑΕΚ μας (και ο καθένας την αγαπημένη του ομάδα), θα συνεχιστεί η ζωή. Αλλά για να συνεχιστεί η ζωή, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ζούμε!

Με δυσκολίες θα συνεχιστεί η ζωή μας, αυτό είναι σίγουρο. Όχι μόνο τις δυσκολίες λόγω του κορονοϊού, αλλά όλες αυτές τις δυσκολίες που αντί να περνάνε τα χρόνια και να οδεύουμε προς την εξέλιξη και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής, οι ίδιοι οι άνθρωποι βάζαμε τα χέρια μας και βγάζαμε τα μάτια μας, με ανεύθυνες επιλογές.

Ναι, προφανώς δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ευθύνες και δεν ανήκουμε εμείς στους ισχυρούς αυτής της γης, που διαφεντεύουν τις τύχες και τις ελευθερίες μας. Αλλά, πολλούς εξ αυτών, εμείς δεν τους επιλέγουμε; Όχι, δεν θα ανοίξω καμία πολιτική συζήτηση. Πείτε μου όμως εσείς. Βλέποντας στις ειδήσεις τους… Τραμπ, τους… Μπόρις Τζόνσον, τους… Ερντογάν αυτού του πλανήτη, δεν τρομάζετε για το μέλλον αυτού του κόσμου, για το μέλλον των παιδιών μας; Πόσο επικίνδυνα και ανεύθυνα, διαχειρίστηκαν και τώρα, αυτή την κατάσταση με τον κορονοϊό, βλέποντας μάλιστα δίπλα τους, παραδείγματα χωρών, με πρώτη την Ιταλία που την… πάτησε και πρώτη χρονικά; Μα, είναι δυνατόν;

Αν μη τι άλλο, οι ηλικίας 40 ετών και άνω, προλάβαμε – και δεν αναφέρομαι μόνο στην Ελλάδα – κάποιους ηγέτες κανονικούς. Εδώ τώρα, ο πλανήτης έχει γεμίσει παρανοϊκούς και επικίνδυνους. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας τρομάζει περισσότερο από τον κορονοϊό.

Έτσι πορεύθηκε η ΑΕΚ…

Η μέρα που ξημερώνει (Μεγάλη Παρασκευή) είναι η μέρα του απόλυτου Πένθους για την Χριστιανοσύνη… Μπορεί να αλλάζουν, ειδικά για φέτος, οι συνήθειές μας και για την Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά από το «μέσα» μας, συνεχίζει να εξαρτάται το πόσο κατανυκτικά μπορούμε να τη βιώσουμε… Πάνω απ’ όλα με σεβασμό ακόμα κι αν δεν πιστεύεις, που επίσης είναι κάτι απόλυτα σεβαστό.

Συνηθίζουμε να λέμε, μεταφορικά φυσικά, για τον «Γολγοθά» μιας ομάδας, όταν για παράδειγμα έχει μπροστά της, ένα δύσκολο αγωνιστικό πρόγραμμα ή μια δύσκολη κατάσταση. Όμως, πείτε μου αλήθεια, ποιος άλλος μεγάλος σύλλογος στην Ελλάδα, εκτός από την ΑΕΚ, έχει βιώσει την άνοδο ενός «Γολγοθά» στις πιο δύσκολες καταστάσεις που μπορείς να φανταστείς; Θέλετε στο ποδόσφαιρο; Θέλετε στο μπάσκετ; Θέλετε στο θέμα του γηπέδου της; Θέλετε σε όλα τα τμήματα της Ερασιτεχνικής;

Βάλτε τα κάτω και βρείτε μια άλλη μεγάλη ομάδα που μπορεί να προσεγγίζει έστω, τον «Γολγοθά» που ανέβηκε η ΑΕΚ σε όλα τα επίπεδα, την «Σταύρωση» που βίωσε, αλλά και την «Ανάσταση». Δεν θα τα θυμίσω αναλυτικά, άλλωστε ποιος δεν τα ξέρει και ποιος μπορεί να τα ξεχάσει. Έχει όμως τεράστια σημασία να θυμόμαστε παράλληλα και το πως πορεύθηκε η ΑΕΚ στον κάθε δικό της «Γολγοθά», πώς τον ξεπέρασε και πως έφτασε στην κορυφή. Σε κυριολεκτικά – και όχι μεταφορικά – αθλητικά θαύματα.

Στο ποδόσφαιρο από την ολοκληρωτική καταστροφή του 2013 και από τα χωράφια της Γ’ Εθνικής σε κατάκτηση Κυπέλλου, σε κατάκτηση πρωταθλήματος, σε συμμετοχή σε ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ, σε ανεπανάληπτα αήττητα ρεκόρ στην Ευρώπη.

Στο μπάσκετ από την ολοκληρωτική καταστροφή εκείνη την Μεγάλη Τετάρτη του 2011 και την εξαφάνιση για τα επόμενα τέσσερα χρόνια σε χαμηλές κατηγορίες, σε κατακτήσεις δύο Κυπέλλων Ελλάδας, σε κατάκτηση ευρωπαϊκού Κυπέλλου, σε κατάκτηση Διηπειρωτικού Κυπέλλου, σε διοργάνωση ενός ανεπανάληπτου final-4, σε ιστορικές νίκες, με ταινία-έπος που ταξίδεψε σε όλα τα πέρατα της γης. Σε επιτυχίες, τίτλους και διακρίσεις σε αρκετά τμήματα της Ερασιτεχνικής, προεξάρχοντος του τμήματος χάντμπολ που έπαιξε σε ευρωπαϊκό τελικό και υπόσχεται πολύ μεγαλύτερα πράγματα για τη συνέχεια.

Και που να φτιάξει και τα «σπίτια» της…

Κι όλα τα παραπάνω να συμβαίνουν την ώρα που παίρνει σάρκα και οστά το μεγαλύτερο όνειρο των απανταχού «Ενωσιτών», εκεί στη Νέα Φιλαδέλφεια, με μπροστάρη τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Την ώρα που ο Μάκης Αγγελόπουλος έχει βρει και προχωρά το «παλάτι» της δικής του «Βασίλισσας». Την ώρα που ο Σταμάτης Παπασταμάτης, μαζί με τη μεγάλη αγωνιστική ευρωπαϊκή δύναμη που έχει δημιουργήσει, δηλώνει αποφασισμένος να τελειώνει όσο το δυνατόν συντομότερα και με το «σπίτι» της ομάδας χάντμπολ, αλλά και της ομάδας βόλεϊ.

Θαύματα πραγματικά, θαύματα αθλητικά, θαύματα που μεγαλώνουν την ΑΕΚ και που με τα δικά της «σπίτια» παντού, δεδομένα θα την γιγαντώσουν. Εξέλιξη σε όλα τα επίπεδα που συντελείται με αξιοπρέπεια, με δουλειά, με κόπο και με ιδρώτα. Βήμα βήμα, λιθαράκι λιθαράκι.

Και ξέρετε γιατί; Γιατί η ΑΕΚ σε όλα τα επίπεδα έπεσε και όταν έπεσε, το έκανε με αξιοπρέπεια. Χωρίς χάρες, χωρίς νομοθετικές ρυθμίσεις, χωρίς… μαγειρέματα, χωρίς να κόβει την Ελλάδα στα δύο, χωρίς να προσκυνήσει ποτέ κανέναν, χωρίς να κυνηγάει πολιτικούς για φωτογραφίες.

Βίωσε σε όλα τα επίπεδα τις χειρότερες στιγμές στην ιστορία της, με αξιοπρέπεια παρά τον πόνο και τα δάκρυα. Βίωσε όλα τα συναισθήματα με ένταση, έπαθε, έμαθε και γι’ αυτό σηκώθηκε και με ένταση, εκδικήθηκε με ένταση και περηφάνια και πέτυχε όσα πέτυχε μέχρι στιγμής. Και με τα δικά της «σπίτια» παντού, δεν αμφιβάλλει κανείς, ούτε φίλος, μα ούτε και εχθρός, ότι τα πολύ καλύτερα είναι μπροστά της. Μπροστά μας…

Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε όλους! Να προσέχετε!

Υ.Γ.: Το κακό για τον ΠΑΟΚ (για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ εννοώ) είναι ότι δεν παίρνει χαμπάρι πως πληρώνει την αλαζονεία του και τη νοοτροπία «ή εμείς ή κανείς», που όχι μόνο απέκτησε, αλλά και που πρόλαβε να ριζώσει βαθιά μέσα στον οργανισμό του, την τελευταία τετραετία. Ακολουθώντας πιστά (μα πιο πιστά δεν γινόταν) την αλαζονεία και την ίδια ακριβώς νοοτροπία εκείνου που υποτίθεται ότι σιχαινόταν. Ο ΠΑΟΚ, έχοντας φυσικά εδώ και κάποια χρόνια, την πιο ισχυρή διοίκηση που είχε ποτέ και χρήμα με τη… σέσουλα, σκέφτηκε ότι ήρθε η ώρα να πάρει τίτλους που πραγματικά του έλειπαν για πάρα πολλά χρόνια. Αυτό που δεν σκέφτηκε όμως είναι ότι στην ιστορία (αλλά και στις μνήμες) δεν μένουν μόνο οι τίτλοι, αλλά και ο τρόπος. Όπως για παράδειγμα, κορόιδευε μαζί με όλη τη φίλαθλη Ελλάδα, το ντροπιαστικό Κύπελλο που είχε πάρει ο ΟΣΦΠ με αντίπαλο τον Αστέρα Τρίπολης, όταν ντράπηκαν και οι ίδιοι οι οπαδοί των «ερυθρόλευκων» και έφευγαν από την απονομή, υποτίθεται για να προλάβουν τον… ηλεκτρικό, έτσι ακριβώς και δεν χάρηκε κανείς μαζί τους και δεν τους παραδέχτηκε κανείς (εκτός από τους ίδιους φυσικά) με το «τσίγκινο» Κύπελλο του… Καλφόγλου στον Βόλο.

Υ.Γ.2.: Ο ΠΑΟΚ δημιούργησε μια πάρα πολύ καλή ομάδα με τον Λουτσέσκου στον πάγκο, που πέρυσι ήταν η καλύτερη στην Ελλάδα και δίκαια κατέκτησε το πρωτάθλημα. Μάλιστα, κατά την ταπεινή μου άποψη, οι βάσεις για αυτή την καλή και σκληρή ομάδα, είχαν αρχίσει να μπαίνουν επί Βλάνταν Ίβιτς. Μια ομάδα που κάλλιστα θα μπορούσε να πετύχει πράγματα, να κατακτήσει πρωτάθλημα και κύπελλο, χωρίς να τους «φτύνουν» σε διάφορα γήπεδα και τόσοι φίλαθλοι άλλων ομάδων. Αυτοί επέλεξαν τον τρόπο, αυτοί επέλεξαν και τις μεθόδους. Και τώρα αντί να κυριαρχεί στη φίλαθλη κοινή γνώμη (και τώρα αλλά και στο μέλλον) ότι ο ΠΑΟΚ στα χρόνια που διανύουμε είχε φτιάξει δυνατή ομάδα που κατέκτησε και τρόπαια, κυριαρχούν το «Κύπελλο του Καλφόγλου», το «Κύπελλο του Τσβάιερ και των τριγωνικών αλλαγών», η τιμωρία για πολυϊδιοκτησία με Ξάνθη και ότι τους έσωσε το Κράτος από τον υποβιβασμό, το ντου με όπλο του Σαββίδη και οι απειλές για να μετρήσει ένα γκολ οφσάιντ, ο Σκουτέρης που είχε βγάλει απόφαση ξημερώματα Κυριακής για να πάρει ο ΠΑΟΚ πίσω τους βαθμούς και να παίξει με κόσμο κόντρα στην ΑΕΚ, οι δανεικοί κ.τ.λ.

Υ.Γ.3.: Έτσι είναι. Μένουν αυτά τα στίγματα και θα έπρεπε να το έχουν διδαχτεί από… άλλους. Αλλά ακόμα, είτε δεν το έχουν καταλάβει, είτε δεν θέλουν να το καταλάβουν και συνεχίζουν μόνο με δικαιολογίες. Ποτέ δεν φταίνε οι ίδιοι, ποτέ δεν φταίει η διοίκησή τους.

• blog
• Αγιά Σοφιά
• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• καλφόγλου
• Μάκης Αγγελόπουλος
• Πάνος Λούπος
• ΠΑΟΚ
• Σταμάτης Παπασταμάτης