Ο Γκάλης, ο Γιάννης, ο… σουτέρ και το +12 επί της Τσεχίας!

Ο Γκάλης, ο Γιάννης, ο… σουτέρ και το +12 επί της Τσεχίας!
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Χωρίς τον Νίκο Γκάλη, τον μεγαλύτερο αθλητή και όχι απλά τον μεγαλύτερο μπασκετμπολίστα που έχει αναδείξει η χώρα μας, προφανώς και η Εθνική Ελλάδας του 1987 δεν θα μπορούσε ποτέ να κερδίσει τις απίστευτες ομαδάρες της ενωμένης τότε Εθνικής Γιουγκοσλαβίας (και μάλιστα δύο φορές) και της ενωμένης τότε Σοβιετικής Ένωσης. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να κερδίσει το τουρνουά.

Ακόμα όμως και ο μεγαλύτερος όλων, ο Νίκος Γκάλης, που ήταν το 50% (και βάλε) εκείνης της Εθνικής ομάδας, δεν θα μπορούσε μόνος του να κερδίσει το τουρνουά, αν δεν είχε δίπλα του, άξιους συμπαραστάτες, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τον Φάνη Χριστοδούλου και τον Παναγιώτη Φασούλα. Και τις βολές του Ανδρίτσου και του Καμπούρη για… κερασάκι στην τούρτα.

Το μπάσκετ μπορεί να έχει αλλάξει δραματικά από τότε, όπως όλα τα αθλήματα, αλλά επειδή παραμένει ομαδικό, δεν μπορεί να πάρει μεγάλο τουρνουά, ένας παίκτης μόνος του, έστω κι αν αυτός είναι ο MVP του NBA. Όπως για παράδειγμα, δεν μπορεί να πάρει μεγάλο τουρνουά ποδοσφαίρου μόνος του, ο Μέσι με την Αργεντινή.

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ως τον πλέον κατάλληλο για να κάνω υψηλή ανάλυση μπάσκετ, αφού από την εποχή που έπαιζα σε ερασιτεχνικό φυσικά επίπεδο και παράλληλα δεν έχανα ματς οποιασδήποτε ομάδας, έχουν περάσει κοντά δύο δεκαετίες, επομένως το άθλημα έχει ξεπεράσει τις όποιες (τότε) γνώσεις μου.

Ούτως ή άλλως, βλέποντας μόνο την ΑΕΚ σε σταθερή βάση, δεν μπορείς να κάνεις υψηλές αναλύσεις. Αυτό ωστόσο που έλεγα με το φτωχό μου το μυαλό, εδώ στα παιδιά της “ΩΡΑΣ” πριν καν ξεκινήσει το τουρνουά ήταν ότι δεν μπορούσα να ενστερνιστώ την ενθουσιώδη αισιοδοξία για την Εθνική μας, από τη στιγμή που δεν έχουμε ούτε έναν σουτέρ-killer. Μα ούτε έναν!

«Χτίζοντας πολυκατοικία» με τα τούβλα από την περιφέρεια, ούτε ο Μάικλ Τζόρνταν δεν θα έπαιρνε μόνος του τουρνουά. Τέλος πάντων. Μπορούμε ακόμα την πρόκριση, αν και δεν αρκεί πλέον την Δευτέρα μια απλή νίκη με την Τσεχία, αλλά μια νίκη με +12, συν ότι οι Αμερικανοί θα πρέπει να κάνουν το χρέος τους και να νικήσουν τους Βραζιλιάνους. Που πιστεύω ότι θα το κάνουν.

Παρόλο αυτά, μπορούμε την πρόκριση, σε ένα ματς που πιστεύω ότι θα βρούμε λύσεις και από άλλους παίκτες και που ο Γιάννης δεν θα νιώθει τόσο μόνος, όπως σήμερα. Αλλά ακόμα κι αν περάσουμε στους «8», είναι πολύ δύσκολο να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής σε ένα μεγάλο τουρνουά ή για να το πάω ακόμα πιο μακριά να έχει μέλλον μια Εθνική ομάδα, που δεν μπορεί να αξιοποιεί το πιο βασικό «όπλο» διαχρονικά στο μπάσκετ, που είναι το ελεύθερο σουτ.

Σήμερα είδαμε όλη την αμερικανική άμυνα να προσπαθεί να κλείσει τον Αντετοκούνμπο, αυτός να βρίσκει οποιονδήποτε από τους συμπαίκτες του, ελεύθερο στο τρίποντο και την μπάλα να καταλήγει από την κορυφή του ταμπλό μέχρι και να μην φτάνει στο στεφάνι. Όλο το ματς ήταν οι πάσες του Γιάννη σε ελεύθερους συμπαίκτες του και τελικά οι ασίστ του ήταν… μηδέν! Επίσης, ο Γιάννης είχε 7/11 σουτ και οι συμπαίκτες του 14/55! Τι να λέμε τώρα…

Επειδή όμως τρεις δεκαετίες μετά τον Νίκο Γκάλη, έχουμε την ευτυχία να διαθέτουμε στο ελληνικό μπάσκετ, ξανά ένα «πυρηνικό όπλο» που λέγεται Γιάννης Αντετοκούνμπο, θα είναι κρίμα να μην το εκμεταλλευτούμε επειδή δεν μπορούμε να έχουμε σε κοτζάμ δωδεκάδα, ούτε έναν μεγάλο σουτέρ.

Προς το παρόν βέβαια, υπάρχει μπροστά μας, μόνο ο τελικός της Δευτέρας. Κι αυτή η Εθνική, ναι μεν δεν έχει καλούς σουτέρ, αλλά έχει κι άλλους καλούς παίκτες εκτός από τον Γιάννη και είμαι βέβαιος ότι θα βγάλουν κόντρα στους Τσέχους, τον εγωισμό τους και θα τα καταφέρουν.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X