Ο Άγγελος και ο Μπάρκας, ο Καρντόσο και οι Πορτογάλοι…

Ο Άγγελος και ο Μπάρκας, ο Καρντόσο και οι Πορτογάλοι…
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ξεκινάω με τα της Εθνικής μας. Για αυτά που κάνει ο Άγγελος, που είναι εκτός τόπου και χρόνου, δεν χρειάζεται να γράψεις και πολλά. Η κουβέντα αρχίζει και τελειώνει σε αυτό που έχει κάνει με τους τρεις τερματοφύλακες στα τρία τελευταία παιχνίδια. Μιλάμε για τον ορισμό της αστειότητας.

Η Εθνική σήμερα διαθέτει την καλύτερη τριάδα γκολκίπερ που είχε ποτέ. Πραγματικά δεν είναι εύκολο να πεις ποιος είναι καλύτερος από τον άλλον, αφού και ο Βλαχοδήμος και ο Μπάρκας και ο Πασχαλάκης είναι τερματοφύλακες τοπ επιπέδου.

Και ο Αναστασιάδης τους αλλάζει όπως κάναμε στο Δημοτικό, όταν κάποιος έτρωγε γκολ και λέγαμε «άστο ρε, θα καθίσω εγώ τέρμα»! Αυτό ειδικά που έκανε με τον Μπάρκα, που του έσωσε το… τομάρι στο ματς με την Ιταλία αφού χωρίς τον γκολκίπερ της ΑΕΚ, το… κοντέρ θα έγραψε «εξάρα», ήταν ο ορισμός του κόμπλεξ.

Όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος και δεν εννοώ μόνο στην Ελλάδα, είχε τον Μπάρκα κορυφαίο της αναμέτρησης, τα ιταλικά πρωτοσέλιδα τον αποθέωσαν, ξένοι σκάουτερ ήρθαν στο ΟΑΚΑ για να τον δουν προχθές και ο Αναστασιάδης τον άφησε εκτός! Κι αυτό δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει.

Ή ότι έχει θολώσει (για να μην το πω αλλιώς) τόσο πολύ, που ήταν ο μοναδικός που είδε τον Μπάρκα κακό στο ματς με τους Ιταλούς ή τον είχε βάλει βασικό με την ελπίδα να φάει πολλά και να τον… κάψει! Δεν μπορώ να αποκλείσω το δεύτερο, μετά τα όσα τον άκουσα να λέει για τον Παπασταθόπουλο.

Σε κάθε περίπτωση, υποτιμάμε τη νοημοσύνη μας, αν καθόμαστε ακόμα να κάνουμε σοβαρή κουβέντα για τον Άγγελο. Εκ προοιμίου, η διάσταση απόψεων στο ερώτημα αν ήταν καλή ή κακή επιλογή για προπονητής της Εθνικής μας, όταν προσλήφθηκε, ήταν λανθασμένη στο διακύβευμα. Και ήταν λανθασμένη όπως είχα γράψει τότε γιατί το πρόβλημα δεν έγκειται στο «καλή ή κακή επιλογή», αλλά στο «ήταν». Κάποτε…

Τώρα δηλαδή που από την ΑΕΚ θα φύγει ο Μπάνκι, προφανώς και δεν θα στραφεί η «Ένωση» στον Γιάννη Ιωαννίδη ή στον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Όχι επειδή δεν υπήρξαν πολύ μεγάλοι προπονητές, αλλά επειδή υπήρξαν κάποτε…

Η ΕΠΟ τον εκθέτει ανεπανόρθωτα τον Άγγελο, που πριν από μια εικοσαετία ήταν καλός προπονητής και είχε εξαιρετικό ποδοσφαιρικό μάτι. Με τα κακά του και τότε, αφού ούτε το 2001 μπορούσε να διαχειριστεί προσωπικότητες, αλλά αν μη τι άλλο ήταν ένας κανονικός προπονητής. Ε, δεν γίνεται να βαδίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο προς το 2020 με τον Άγγελο Αναστασιάδη προπονητή.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο κάνει συνεχώς βήματα προς τα πίσω, την ώρα που το ευρωπαϊκό ξεφεύγει. Αυτή είναι μια πραγματικότητα, για την οποία προφανώς δεν ευθύνεται ο Αναστασιάδης.

Ούτε σημαίνει πως και ο πιο ιδανικός προπονητής να αναλάβει τώρα τα ηνία της Εθνικής μας, θα μας στείλει σώνει και καλά στο Euro. Άλλο όμως αυτό και άλλο αντί να προσπαθούμε να μειώσουμε την απόσταση και να λύσουμε τα πλείστα όσα προβλήματα, να κάνουμε την Εθνική… Δελφινάριο!

Και κάτι ακόμα όσον αφορά στην επόμενη μέρα της Εθνικής, αφού αδυνατώ να φανταστώ ότι θα βαδίσουμε στο εκτός έδρας ματς με τους Φινλανδούς με τον Άγγελο προπονητή. Η καταλληλότερη επιλογή είναι ξένος προπονητής. Προσωπικά, θα ήθελα να δω τον Μανόλο στον πάγκο της Εθνικής, αλλά προφανώς υπάρχουν κι άλλοι.

Ναι, υπάρχουν κάποιοι Έλληνες προπονητές που το παλεύουν να κρατηθούν σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο και που δουλεύουν πολύ. Και ο Ουζουνίδης και ο Δέλλας είναι τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά, έχουν κι αυτοί συγκεκριμένο ταβάνι, όπως έχουμε διαπιστώσει.

Αυτή τη στιγμή, Έλληνας προπονητής ποδοσφαίρου που να εμπνεύσει και που να έχει τόσο δυνατή προσωπικότητα που θα το πάρει πάνω του και θα τιθασεύσει και κάποιους ποδοσφαιριστές που με σημαντική καριέρα σε μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ, την έχουν δει (δικαίως ή αδίκως) πριμαντόνες, θεωρώ ότι δεν υπάρχει. Ως εκ τούτου, αναζητούμε τον επόμενο Ρεχάγκελ, τον επόμενο Σάντος και τα… 1-0 που όλοι αγαπήσαμε, αφού ως χώρα παράγουμε ποδοσφαιρικά, κυρίως καλούς αμυντικούς.

Πάμε και στην ΑΕΚ. Και θα γράψω κάτι που έγραψα στη χθεσινή «ΩΡΑ, με αφορμή ένα μήνυμα που έλαβα και το οποίο με ρώταγε… «Τι θα γίνει, Πάνο; Θα γεμίσουμε Πορτογάλους;». Αρκέστηκα να απαντήσω ένα απλό… «Μακάρι», αλλά θεώρησα ότι άξιζε να ασχοληθώ περαιτέρω με αυτό γιατί μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι, που τους προβληματίζει αυτό ενώ κατά την ταπεινή μου άποψη, θα έπρεπε να τους χαροποιεί.

Η διοίκηση της ΑΕΚ, πριν από λίγο καιρό, πήρε τη δύσκολη απόφαση να ξεβολευτεί και να δοκιμάσει κάτι εντελώς νέο, όχι απλά αλλάζοντας προπονητή, αλλά επενδύοντας σε ένα πορτογαλικό τιμ, που αποτελείται από τους Μιγκέλ Καρντόσο, Νούνο Μπαπτίστα (βοηθός προπονητή), Ντανιέλ Κορέια (προπονητής τερματοφυλάκων), Αντόνιο Καλάντο (γυμναστής) και Φρανσίσκο Κόστα (αναλυτής).

Οι Πορτογάλοι έχουν δημιουργήσει σχολή προπονητών, τις τελευταίες δεκαετίες. Ζοζέ Μουρίνιο, Φερνάντο Σάντος, Ζόρζε Ζεζούς, Πάουλο Σόουζα, Πάουλο Φονσέκα, Ρουί Βιτόρια, Σέρτζιο Κονσεϊσάο, Ρουί Αλμέιδα, Πέντρο Καϊσίνια, Λεονάρντο Ζαρντίμ, Αντρέ Βίλας Μπόας, Μάρκο Σίλβα και άλλοι.

Στην Πορτογαλία, κάποια στιγμή πήραν απόφαση να επενδύσουν στο πιο λαοφιλές άθλημα του κόσμου, που συνάδει και με τη λατινική τους κουλτούρα. Και το έκαναν, ξεκινώντας συνεργασία του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Λισαβόνας και του Πανεπιστημίου του Πόρτο με την ποδοσφαιρική τους ομοσπονδία. Και ξεκίνησαν την εκπαίδευση, όχι από τους αθλητές, αλλά από τους προπονητές.

Προφανώς, οι Πορτογάλοι προπονητές εμπιστεύονται περισσότερο τους «δικούς τους» ποδοσφαιριστές. Και τους εμπιστεύονται περισσότερο γιατί ο απαράβατος κανόνας της σχολής τους, είναι οι ποδοσφαιριστές να αφοσιώνονται ψυχή τε και σώματι στο πλάνο της τακτικής τους.

Ξαφνικά, λοιπόν, έχουμε στην ΑΕΚ κάτι εντελώς νέο, με την επένδυσή της σε αυτή τη σχολή και μάλιστα δίνοντας το ελεύθερο στον προπονητή να κάνει τις δικές του επιλογές. Ήδη στο ρόστερ, ο Καρντόσο έχει τον Σιμόες, τον Λόπες, πήρε τον Παουλίνιο, θα πάρει τον Ζεράλδες και θέλει για τα άκρα τον Φάμπιο Μαρτίνς.

Γιατί θέλει τον Μαρτίνς; Επειδή όπως ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή, δεν θέλει ακραίους που να τρέχουν πάνω στον… ασβέστη και να ψάχνουν ανοιχτούς χώρους, αλλά θέλει ακραίους που να έχουν την ικανότητα να δημιουργούν χώρους για τους συμπαίκτες τους, να συγκλίνουν και να έχουν καλά τελειώματα.

Θα ζήσουμε δηλαδή στην ΑΕΚ, μια νέα κατάσταση, φουλ προσαρμοσμένη στην τακτική, γι’ αυτό και ο Καρντόσο θέλει παίκτες που δεν θα… παραστρατούν, αλλά θα παίζουν 100% για την ομάδα και θα συμβάλλουν στην ομοιογένεια και στην οργάνωση του συνόλου.

Το αν θα πετύχει ή όχι αυτή η προσπάθεια, σε ένα ποδόσφαιρο, αλλά και σε μια ομάδα που ας μην κρυβόμαστε, δεν αποτελούν και το παράδειγμα της οργάνωσης ευρωπαϊκού επιπέδου, δεν μπορεί κανείς να το προδικάσει.

Θα το ξαναγράψω. Θέλει και τύχη. Αλλά και στήριξη. Ακόμα κι αν θα δυσκολευτούμε για κάποιο διάστημα και να προσαρμοστούμε, αλλά ακόμα και να κατανοήσουμε τι θέλει να παίξει η ομάδα.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X