Με τη δεύτερη φωτοβολίδα σφύριξε την λήξη...

Στο ματς της Τούμπας υπάρχουν δυο όψεις. Η μία είναι η ξεκάθαρη, πως η ΑΕΚ έχασε από την διαιτησία. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, πιο άμεσα μάλιστα φέτος σε σχέση με πέρσι, μια καθοριστική διαιτητική απόφαση είναι σε βάρος της.

Πέρσι ο Σιδηρόπουλος με το να μην δώσει το πέναλτι στην ανατροπή του Σιμόες, στέρησε από την ΑΕΚ την ευκαιρία να προηγηθεί λίγο πριν το τέλος.

Φέτος ο Ευθυμιάδης την υποχρέωσε σε ήττα. Φυσικά και θα μπορούσε να μην δεχτεί το γκολ, ακόμη και με το λάθος του διεθνή βοηθού, αλλά δεν μπορώ να το κρίνω αυτό, όταν αυτή η φάση δεν έπρεπε να υπάρξει ποτέ. Ήταν άκυρη. Ήταν μια αδικία χοντρή σε βάρος της ΑΕΚ.

Ήταν μεμονωμένο λάθος; Όχι δεν ήταν. Ο Σιδηρόπουλος είναι μακράν ο καλύτερος Έλληνας διαιτητής, αλλά είναι δεδομένο πλέον, πως η διαχείριση που κάνει σε μεγάλα παιχνίδια είναι συγκεκριμένη. Αποφεύγει τις καθοριστικές αποφάσεις, όσο μπορεί βέβαια, σε βάρος του γηπεδούχου. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν πως ο «άσος» είναι το πιο συνηθισμένο αποτέλεσμα στα ντέρμπι με τον συγκεκριμένο διαιτητή. Κάποιος βέβαια θα πει και ίσως δεν έχει άδικο, πως αυτό ισχύει για όλους τους γηπεδούχους εκτός από την ΑΕΚ…

Ο Σιδηρόπουλος έπρεπε να αποβάλλει στο 17′ τον Κάμπος για το εγκληματικό μαρκάρισμα – καρατιά στο κεφάλι του Σιμόες. Με βάση τα ριπλέι που είδαμε, έχασα πραγματικά το μέτρημα για πόσα μαρκαρίσματα που έπρεπε να τιμωρηθούν με κίτρινη σε βάρος του ΠΑΟΚ, πέρασαν έτσι, σα να μην υπήρξαν ποτέ.

Και υπάρχει και ένα τρίτο μελανό σημείο, στο οποίο δεν έχει γίνει αναφορά απ’ όσο έχω δει; Ο Σιδηρόπουλος σφύριξε την λήξη του αγώνα, πριν ή αφού είχε πέσει μέσα στον αγωνιστικό χώρο, άλλη μια φωτοβολίδα;

Δεν είναι τυχαίο, πως για κάποια δευτερόλεπτα, από τις κινήσεις των παικτών φαίνεται πως δεν έχουν καταλάβει αν έληξε το ματς ή όχι. Είναι σαφές για μένα πως ο Σιδηρόπουλος δεν έχει σφυρίξει ακόμη λήξη. Το κάνει με το που βλέπει την φωτοβολίδα να πέφτει μέσα στο γήπεδο.

Θυμίζω πως με την δεύτερη ρίψη, ήταν πλέον υποχρεωτική για τον διαιτητή η διακοπή σε βάρος του ΠΑΟΚ.

Για την πρώτη δεν θέλω να πω κάτι. Αφού άλλαξαν τον κανονισμό, τι να πω…. Το μόνο που σημειώνω, είναι πως διακόπτεται μια πολύ επικίνδυνη επίθεση της ΑΕΚ από δεξιά, ενώ γενικά μετά από αυτή την διακοπή, ο ΠΑΟΚ ανακάμπτει σε μια φάση του αγώνα, που δεν έχει τον έλεγχο.

Πάμε και στον Ευθυμιάδη. Ο Ευθυμιάδης δεν έκανε λάθος. Δεν με νοιάζει αν ήταν καλός και άγιος στον τελικό του κυπέλλου, λες και μας έκανε καμιά χάρη δηλαδή που ήταν σωστός, αλλά στην Τούμπα τώρα, στην τελική ευθεία του ματς, ο άνθρωπος σε δυο καθοριστικές στιγμές, δίνει στίγμα.

Δεν είναι μόνο η φάση που φέρνει το γκολ. Λίγο πριν, ο Σιδηρόπουλος έχει ζητήσει την βοήθεια του και ο Ευθυμιάδης, ένα διπλό φάουλ του Μυστακίδη, που έκανε χέρι και κράτησε και τον Ντίντακ στο έδαφος, το κάνει φάουλ υπέρ του ΠΑΟΚ πάνω στην γραμμή της περιοχής, για ανύπαρκτο χέρι του Ισπανού αμυντικού της ΑΕΚ. Δύο στα δύο σοβαρά λάθη σε βάρος της ΑΕΚ, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και στην πιο καθοριστική φάση του ματς, μιλάνε από μόνα τους.

Πάμε και στην άλλη όψη…

Έχω πολύ συγκεκριμένη εικόνα για το τι έχει γίνει φέτος αγωνιστικά με την ΑΕΚ και την παρουσιάζω εδώ από τις αρχές Αυγούστου. Ειλικρινά, περίμενα πως θα χάσει στην Τούμπα, βάσει αυτής της εικόνας που έχω, αν και γνωρίζω πως ο νέος προπονητής έχει ξεκινήσει μια πολύ σοβαρή προσπάθεια που πιστεύω θα φέρει καρπούς.

Η απαισιοδοξία μου βασιζόταν στο γεγονός πως η ΑΕΚ σε μια φάση που προσπαθεί να γίνει ξανά ομάδα, βρίσκει έναν αντίπαλο σαν τον ΠΑΟΚ στην έδρα του, που δεν έχει άλλο αποτέλεσμα από την νίκη και αυτός συν το ότι προέρχεται από ντέρμπι που τον αδίκησε η διαιτησία.

Έγινε ακόμη πιο συντριπτική αυτή η απαισιοδοξία, όταν χάθηκε και ο Τσιγκρίνσκι, μια απουσία που χαρακτήρισε το ματς. Και αυτό δεν το λέω γιατί δεν πήγαν καλά Κολοβέτσιος και Λαμπρόπουλος. Και οι δύο θεωρώ πως έπιασαν το ταβάνι τους στην Τούμπα. Τώρα αν αυτό φτάνει ή δεν φτάνει στην ΑΕΚ, είναι άλλη κουβέντα. Αν έφτανε δεν θα έπαιρνε δύο ξένους στόπερ για βασικούς.

Το λέω γιατί ο Ουκρανός δίνει άλλη σιγουριά στην ομάδα και αυτό σε ένα τέτοιο ματς παίζει ρόλο σε όλες τις πτυχές του παιχνιδιού της. Ακόμη και στο να είναι πιο ψύχραιμη στην παραγωγή παιχνιδιού, ξεκινώντας από πίσω.

Ωστόσο η εικόνα στο γήπεδο όσο περνούσε η ώρα, με εξαίρεση το δεύτερο μισό του πρώτου μέρους ίσως, μου έδιωχνε σταδιακά την απαισιοδοξία, τουλάχιστον για την δυνατότητα ισοπαλίας. Και αυτό γιατί έβλεπα όπως όλοι, πως με την μπάλα στα πόδια η ΑΕΚ δυστυχώς δυσκολευόταν να ξεπεράσει τις δύο πάσες χωρίς να την χάσει.

Το έχει αυτό το θέμα γενικά, πόσο μάλλον όταν ο Πατίτο είναι τόσο ανούσιος ως και περίεργος – πόσες φορές έπεσε κάτω μόνος του με την μπάλα στα πόδια;- και ο Μπακασέτας, ούτε τώρα που ο Μοράις τακτικά τον είχε στην θέση που πέρσι έκανε σούπερ πρωτάθλημα, βοηθούσε σε κάτι ουσιαστικά.

Άρα έμενε ο Μάνταλος, που και αυτός δεν ήταν στα καλύτερα του και έπρεπε να περιμένουμε να μπει στο γήπεδο ο Λάζαρος, για να δούμε την ΑΕΚ να κατεβαίνει προς την αντίπαλη εστία κάποιες φορές και να σου δίνει την ιδέα πως κάτι μπορεί να γίνει.

Αμυντικά, μέχρι την φωτοβολίδα, στο δεύτερο ημίχρονο πλέον δεν με ανησυχούσε τίποτα. Πραγματικά είχε φύγει από το μυαλό η σκέψη πως η ΑΕΚ θα μπορούσε να δεχτεί γκολ.

Αλλά το έγραψα και μετά τον Πανιώνιο. Η ΑΕΚ δεν έχει ούτε υποψία εύνοιας της τύχης. Αντίθετα την κυνηγάει γκίνια σε όλες τις στιγμές που μπορούν να κάνουν την διαφορά υπέρ της. Ο Αλμέιδα χάνει την πιο προφανή ευκαιρία του ματς και η μπάλα στην σούπερ προσπάθεια του Λάζαρου πάει ελάχιστα πιο πάνω από όσο πρέπει.

Δεν μπαίνει μέσα με τον Πανιώνιο σε τρεις προφανείς φάσεις, δεν μπαίνει στην Τούμπα σε άλλες δύο και κάπως έτσι καθορίζεται η πορεία και κυρίως η ατμόσφαιρα γύρω από μια ομάδα. Η οποία με τα τόσα εγκληματικά λάθη που έγιναν φέτος στο θέμα του προπονητή και την εικόνα που έχει φτάσει να παρουσιάζει, το χειρότερο απ’ όλα είναι πως αποξενώνει τον κόσμο της. Ούτε καν η γκρίνια δεν είναι το πιο άσχημο. Η αποξένωση, η αδιαφορία στην οποία σε υποχρεώνει τελικά. Αυτό τουλάχιστον αν μπορούσε να το είχε αποφύγει με λίγο χάιδεμα από την τύχη. Αυτό τουλάχιστον…

Η άποψη μου δεν αλλάζει. Το μείον επτά από τον Ολυμπιακό δεν με τρελαίνει. Ούτε η εικόνα του Ολυμπιακού ταιριάζει με αυτή, ούτε μπορεί να συνεχιστεί αυτό που έγινε τις τρεις τελευταίες αγωνιστικές με την διαιτησία. Να δούμε τι θα γίνει στο Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός τώρα και να δούμε τι θα κάνει στα τρία ντέρμπι εκτός στον δεύτερο γύρο ο Ολυμπιακός. Για να μην πάω σε άλλα ματς.

Το θέμα είναι με την ΑΕΚ τι θα γίνει. Θα μπορέσει ο Μοράις αυτή την τακτική ισορροπία που άρχισε να της δίνει από νωρίς, να την προχωρήσει και να την συμμορφώσει και στην παραγωγή παιχνιδιού; Γιατί η ΑΕΚ δεν βλέπεται στην επιθετική της ανάπτυξη. Είναι ότι χειρότερο έχω δει, στα περίπου 35 χρόνια που λόγω ηλικίας έχω εικόνα από την ομάδα. Να μην μπορεί να αλλάξει δεύτερη πάσα η ΑΕΚ; Τι γίνεται ρε παιδιά;

Να βλέπεις και να λες, πόσο θα μπορέσουν να κρατήσουν την μπάλα και αν θα αλλάξουν δυο τρεις πάσες;

Βέβαια, εδώ πρέπει να πούμε και κάτι άλλο. Και να το κρατήσουμε για το μέλλον. Μπορεί ο Γιόχανσον και ο Σιμόες να είναι ένα σούπερ δίδυμο, ειδικά για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά κακά τα ψέματα, αυτό αντανακλά περισσότερο στην ανασταλτική λειτουργία.

Η ΑΕΚ πολύ δύσκολα θα παίξει στρωτό ποδόσφαιρο με τους δύο αυτούς παίκτες μαζί στην ενδεκάδα. Η δημιουργία δεν είναι στο… μενού τους και αυτό παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Όπως πολύ μεγάλο ρόλο παίζει η επιθετική αδυναμία του Ντίντακ και η πτωτική πορεία που έχει μέχρι τώρα ο Γκάλο.

Η ΑΕΚ με Γιόχανσον και Σιμόες, τον Ντίντακ αριστερό μπακ και τον Γκάλο μέτριο, το καλύτερο που μπορεί να κάνει, είναι αυτό που έκανε στην καλή περίοδο του Πογέτ και άντε και να το βελτιώσει και λίγο. Παραγωγικό ποδόσφαιρο δύσκολα θα παίξει. Αν τουλάχιστον το ένα από τα δύο χαφ σου δεν μπορεί να παίξει με την μπάλα και αν οι ακραίοι αμυντικοί σου δεν προσφέρουν στο επιθετικό παιχνίδι, έτσι θα είναι.

• ΑΕΚ
• γιοχανσον
• γκάλο
• μοράις
• ντιντάκ
• ΠΑΟΚ
• σιδηρόπουλος
• Σιμόες