Η λύσσα για τον Χιμένεθ, ο Ανέστης και η Βιέννη

Μια αγκαλιά μέχρι το τέλος, μια γροθιά για το πρωτάθλημα
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Η … από Θεσσαλονίκη κυρίως λύσσα, για έφεση στην ποινή του Χιμένεθ, έπιασε τόπο καθώς φαίνεται. Δυο μέρες πριν λήξει η προθεσμία για το δικαίωμα άσκησης έφεσης, ο αναπληρωτής ποδοσφαιρικός εισαγγελέας, αποφάσισε να την κάνει.

Μου κάνει εντύπωση, γιατί από πλευράς ΠΑΟΚ είχαμε μάθε από την επομένη της πρώτης απόφασης, ότι είναι σίγουρο πως θα γίνει η έφεση. Πως δηλαδή χρειάστηκε να φτάσουμε δυο μέρες πριν εκπνεύσει η προθεσμία και παραμονή της αναχώρησης της ΑΕΚ για Αυστρία, για να γίνει η έφεση;

Το δε σκεπτικό, δεν ήταν τίποτε περίπλοκο. Ήταν ακριβώς αυτό που είχαν πει κάποια συγκεκριμένα σάιτ, τότε. Όταν ανακοινώθηκε η πρώτη απόφαση. Οπότε προς τι η καθυστέρηση;

Η ιστορία μου θυμίζει λίγο τους «Απαράδεκτους», με τα …παιδικά τραύματα του Σπύρου Παπαδόπουλου, όταν πανηγύριζε γιατί πίστευε πως είχε πετύχει κάτι σημαντικό, είχε βάλει γκολ ας πούμε στο μονό, και του έλεγε ο μακαρίτης ο Μπονάτσος «και τι νομίζεις ότι έκανες ρε…».

Για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις βέβαια, εδώ μιλάω για επικοινωνιακή πίεση. Αυτού του είδους πιέσεις μόνο μπορούν να ασκηθούν πλέον, όπως είναι τα πράγματα. Έγινε μια επικοινωνιακή εκστρατεία, από την στιγμή που ανακοινώθηκε η πρώτη ποινή.

Προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα κλίμα, μέσα στο οποίο θα ήταν πολύ δύσκολο να μην ασκηθεί έφεση. Και η πλάκα είναι πως αυτό έγινε περισσότερο από πλευράς ΠΑΟΚ. Από τον ΟΣΦΠ έγραψαν τα δικά τους όταν ανακοινώθηκε η απόφαση και δεν επανήλθαν.

Όχι πως είναι αστείο το θέμα. Το έγραψα και νωρίτερα σήμερα, πως ο Χιμένεθ μετά την Λεωφόρο και μέχρι την απολογία του, ήταν σε άσχημη ψυχολογία. Φανερά επηρεασμένος από το πρωτοφανές της θέσης που βρέθηκε, στην ως τώρα καριέρα του. Και με την Ριέκα δεν ήταν καλά.

Τώρα τον βάζουν στην ίδια διαδικασία, λίγο πριν φύγει η ομάδα για Βιέννη. Ελπίζω να το διαχειριστεί κι επειδή και στην ομάδα ξέρουν πόσο επηρεασμένος ήταν τότε, θα πρέπει να τον βοηθήσουν να το διαχειριστεί.

Έτσι κι αλλιώς, κάτι περισσότερο από εντυπώσεις, δεν πρόκειται να αλλάξει. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να παρακαμφθεί το σκεπτικό της πρώτης απόφασης. Όχι πως δεν μπορεί να γίνει, αλλά είναι δύσκολο.

Αλλά λίγος περισσότερος σεβασμός στην προσπάθεια της ΑΕΚ που αν πετύχει βοηθάει και γενικά το ελληνικό ποδόσφαιρο ( συγκινήθηκα τώρα…), δεν θα έβλαπτε. Άφησαν 11 μέρες για να φτάσουμε εδώ.

Από εκεί και πέρα, στην αποστολή για την Αυστρία είναι ο Ανέστης. Λογικό, από την στιγμή που να καθόταν ο Ντούνης στον πάγκο θα αποτελούσε μεγάλο ρίσκο. Όταν παίρνεις και το ρίσκο να πας σε αυτό το ματς, με γκολκίπερ που δεν έχει παίξει ξανά Ευρώπη.

Αλλά καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα με τον Ανέστη.

Ο Μανόλο το σκεπτικό του με τέτοιες περιπτώσεις, το έχει παρουσιάσει δημόσια ο ίδιος, με αφορμή Βάργκας και Πατίτο, οπότε να πούμε κάτι παραπάνω εμείς, περιττό είναι.

Και – δεν το λέω τυχαία- η διαχείριση του Γιόχανσον από όταν θα έμπαινε Γενάρης, δεν θα ήταν αυτή που υπήρξε μέχρι να τραυματιστεί. Είχε ήδη ζητήσει αμυντικό χαφ, πριν τραυματιστεί ο Σουηδός.

Με τον Ανέστη όμως, για τον οποίο σαφώς είναι ενημερωμένος από την διοίκηση για την πορεία των συζητήσεων, λόγω της θέσης, θα το σκεφτόταν δέκα φορές περισσότερο. Από την στιγμή που κάνει την συγκεκριμένη διαχείριση, πάει να πει πως δεν νιώθει ότι ρισκάρει πολύ. Κι αυτό έχει σημασία.

Όπως σημασία έχει σε σχέση με την εικόνα για την πορεία των συζητήσεων και κάποια ποσά που έχουν αρχίσει να βγαίνουν, να γνωρίζουμε ότι εδώ δεν μιλάμε για το αν η ΑΕΚ διαπραγματεύεται για έναν παίκτη που εφόσον υπογράψει θα είναι σίγουρα βασικός.

Έχει γίνει μια αποτίμηση. Σωστή ή λάθος, αυτή είναι. Η οποία λέει πως κρατάμε τον Ανέστη, αν αυτό γίνεται με τόσα χρήματα. Κι αυτό επίσης κάτι σημαίνει.

Γιατί στην ΑΕΚ έδωσαν για παράδειγμα όσα ζητούσε ο Μάνταλος κι έκλεισε το θέμα με συνοπτικές διαδικασίες. Γιατί με την επιστροφή του – με το καλό- υπολογίζεται πάλι σαν σημείο αναφοράς. Αυτή είναι η προοπτική. Οι διαφορές είναι εμφανείς.

Αυτό που δεν περίμενα και δεν έχω πρόβλημα να το παραδεχθώ, είναι πως θα είχαμε εξελίξεις στην θέση του γκολκίπερ, πριν κλείσουν τα ευρωπαϊκά ματς, λόγω του ότι δεν είναι δηλωμένος ο Μπάρκας. Περίμενα και το είπα και την Παρασκευή στο ραδιόφωνο, πως στην Λιβαδειά θα έπαιζε πάλι ο Ανέστης, για να παίξει και στην Αυστρία. Αλλά τελικά αποδείχθηκε, πως στην αξιολόγηση της κατάστασης από πλευράς Μανόλο, τα πράγματα είναι πιο σοβαρά.

Με αυτά κι αυτά και μετά από μια εξαιρετική εμφάνιση στην Λιβαδειά, η ΑΕΚ πάει για να παίξει ένα από τα πιο σημαντικά της ματς εδώ και χρόνια.

Το έχω γράψει πολλές φορές, θα το γράψω πάλι. Ο χαρακτηρισμός φαβορί από την στιγμή που δεν τελείωσες την πρόκριση νικώντας στην Αθήνα, είτε την Αούστρια, είτε την Ριέκα, δεν υπάρχει πλέον. Κι απλά βολεύει τους Αυστριακούς να τον αποδίδουν στην ΑΕΚ.

Από την στιγμή που πας να παίξει πρόκριση στην έδρα του άλλου διεκδικητή της, δεν είσαι φαβορί. Εκτός αν είσαι κάποιο σπουδαίο ευρωπαϊκό μέγεθος και πας να παίξεις με την Αούστρια στην Βιέννη.

Απλά ( τι απλά δηλαδή…) η ΑΕΚ με την εικόνα της στον όμιλο ως τώρα, με την πρόκριση επί της Μπριζ, αυτό που έμοιαζε και ήταν από την αρχή υπέρβαση, το έχει κάνει περίπου υποχρέωση. Κι εδώ είναι ο κίνδυνος.

Θα είναι μεγάλο πλήγμα αν δεν πάρει την πρόκριση, από πολλές πλευρές, αλλά δεν θα πρέπει να δεχτεί η ΑΕΚ συνολικά, να διαταραχθεί το κλίμα εντός και γύρω της, από την απώλεια ενός στόχου, που στο ξεκίνημα της σεζόν δεν υπήρχε. Στόχος και μάλιστα δύσκολος, ήταν η συμμετοχή στον όμιλο.

Αν μετά ήρθε μια βατή κλήρωση, αν ήρθαν αποτελέσματα και εμφανίσεις που έδειξαν ότι μπορείς να προκριθείς, είναι άλλη ιστορία. Αυτό που δημιούργησε μόνος σου, δεν πρέπει να επιτρέψεις να γίνει βάρος που θα σε πλακώσει.

Φεύγω με το καλό για την Βιέννη, «σφιγμένος» είναι αλήθεια, γιατί … με τρώνε οι ευκαιρίες που χάθηκαν εδώ με Αούστρια και Ριέκα. Με τρώει ακόμη και το ότι μετά από τόσα που έγιναν, φτάσαμε στην … τραβηγμένη ακύρωση ενός γκολ του Αραούχο και στην φοβερή ευκαιρία με το δοκάρι του ίδιου παίκτη στο τελευταίο λεπτό με τους Κροάτες, για να μην έρθει η πρόκριση σε εκείνο το ματς.

Για κάποιον… μπολιασμένο με τα βιώματα που έχει προσφέρει … πλουσιοπάροχα η ΑΕΚ δεκαετίες τώρα, όλα αυτά μοιάζουν πάρα πολλά, για να περάσουν έτσι.

Από την άλλη, βλέπεις μια ομάδα που σε πείθει. Βλέπεις παικταράδες, βλέπεις χαρακτήρα. Και λες, δεν μπορεί να μη μετρήσουν κι αυτά ρε γαμώ το… Δεν μπορεί.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X