Τσίτωμα, διαχείριση και λίγη τύχη

Φτάσαμε λοιπόν σ’ αυτό το σημείο, που ξεκινά το διάστημα και τα παιχνίδια που κρίνουν, ότι έχει απομείνει σ’ αυτή τη σεζόν για να κριθεί. Η ΑΕΚ έχει κάνει τρεις σερί νίκες στο πρωτάθλημα, στις οποίες έχει πετύχει εννέα γκολ. Οι δυο εξ αυτών, εκτός έδρας. Έχει να δεχθεί γκολ στο πρωτάθλημα από τις 24 του Νοέμβρη και έχει φτάσει τα 16 δοκάρια. Τώρα, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έχει σημασία. Σημασία έχουν, όσα θα γίνουν ή δεν θα γίνουν, τούδε και στο εξής.

Η ΑΕΚ έχει μπροστά της ματς που θα της επιτρέψουν να κυνηγήσει την δεύτερη θέση μέχρι τέλους, που θα μπορέσουν να την οδηγήσουν στον τελικό του κυπέλλου και θα της δώσουν την ευκαιρία για να απαντήσεις που χρωστάει. Με λίγα λόγια, δεν δα και λίγα όσα διακυβεύονται. Έστω και αν ο πρώτος στόχος της υπεράσπισης του περυσινή κεκτημένου, μοιάζει άπιαστος. Τι θα χρειαστεί η ΑΕΚ για να μπορέσει να ανταποκριθεί σ’ αυτά τα κρίσιμα που την περιμένουν; Τρια πράγματα.

Το πρώτο είναι τσίτωμα. Αυτή την περιβόητη γυαλάδα στο μάτι, για την οποία μίλησε και ο Μελισσανίδης στα αποδυτήρια στα Σπάτα, στην πρώτη προπόνηση του 2019. Ήταν και αυτό που κυρίως έδωσε στην ΑΕΚ ότι κατέκτησε πέρυσι και που κυρίως στέρησε από την ΑΕΚ ότι στερήθηκε στο πρώτο μισό της φετινής σεζόν. Τρέλα για το αποτέλεσμα. Γυαλάδα στο μάτι για κάθε φάση, για κάθε μπάλα.

Την Κυριακή η ΑΕΚ υποδέχεται τον ΠΑΟΚ. Μια πρόχειρη, ούτε καν επισταμένη, ματιά σ’ όσους χαρακτηρισμούς έχουν κάνει δημοσίως για την ΑΕΚ όλους αυτούς τους μήνες, όλοι όσοι έχουν πόστο, πάγκο, ποδοσφαιρικά παπούτσια, διοικητική θεση στον ΠΑΟΚ, είναι αρκετή για να βάλει στην τσίτα για το ματς της Κυριακής, ακόμα και τις προπονητικές σαλιάρες στα Σπάτα. Δεν λέω να βγουν στην ΑΕΚ από τα παράθυρα του ΟΑΚΑ και να ουρλιάζουν «ελάτε να τα πάρετε», σαν τον Πρέκα στην ταινία. Αλίμονο.

Να τσιτώσουν. Να μπουν στο γήπεδο τρελαμένοι να δώσουν απαντήσεις. Διότι αυτή την φορά, τις οφείλουν. Πριν από τον τελικό του κυπέλλου πέρυσι, είχα γράψει πως η ΑΕΚ δεν είχε να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Είχε απαντήσει ήδη μέσα στο γήπεδο, με την πανάξια κατάκτηση του πρωταθλήματος, σε κάθε λογής μπουρδολογία. Τώρα δεν είναι το ίδιο. Τώρα μ’ ένα γκολ λιγότερο στην συνολική επίθεση και ένα γκολ περισσότερο στην άμυνα, η ΑΕΚ είναι 14 ολόκληρους βαθμούς πίσω. Τώρα έχει πράγματα να αποδείξει και απαντήσεις για να δώσει. Και αυτό από μόνο του (θα πρέπει να) είναι κίνητρο αρκετό για να γυαλίζει το μάτι.

Επίσης, την άλλη Τετάρτη η ΑΕΚ παίζει με τον Ατρόμητο για το κύπελλο. Και από εκεί έχουν ειπωθεί πολλά. Για τις δυο σερί νίκες που έχουν κάνει στο ΟΑΚΑ, παρότι παραλείπεται της ιστορίας πως συμπτωματικά και τα δυο ματς ήταν κεκλεισμένων λόγω τιμωρίας. Για πολύ καλύτερο ποδόσφαιρο που το κατεστημένο το πνίγει, λες και η ΑΕΚ τους έχει δώσει τρεις δανεικούς και τους τραβάει από το γήπεδο στην κερκίδα κατά το δοκούν. Ακόμα και ο Ουάρντα, που είναι καλός παίκτης αλλά δυστυχώς λόγω τρέλας ο ιστορικός του μέλλοντος θα τον μνημονεύει για το αποτυχημένο πέρασμα από τον ΠΑΟΚ και την πετυχημένη εκτέλεση στο «μελαχρινάκι», το πρώτο που σκέφτηκε να κάνει μόλις επέστρεψε στον Ατρόμητο, ήταν να προκαλέσει την ΑΕΚ.

Όλα αυτά, συν την προοπτική κατάκτησης ενός τίτλου που δυο σερί χρονιές έχει χαθεί, δεν μπορεί να μην τσιτώνουν τους ποδοσφαιριστές. Δεν μπορεί να μην τους τρελαίνουν για να καθαρίσουν και την πρόκριση με τον Ατρόμητο και απέναντι σε οποιαδήποτε ομάδα βρεθεί στον δρόμο τους. Ειδικά από την στιγμή που φέτος το κύπελλο, είναι και η μοναδική κούπα που τους απομένει για να διεκδικήσουν. Αυτά με το τσίτωμα. Πάμε και στο δεύτερο που θα χρειαστεί η ΑΕΚ σ’ αυτό το κρίσιμο διάστημα.

Διαχείριση θα χρειαστεί. Η ΑΕΚ όντως βρήκε μια αγωνιστική συνταγή που της ταιριάζει γάντι. Και δεν μπορεί να την χαλάσει. Μάλιστα η πραγματικότητα είναι, όπως φάνηκε και στη Νέα Σμύρνη, πως όταν λείπει ένα υλικό όπως ο Λιβάγια, η πετυχημένη συνταγή έχει ζητήματα. Όμως η ΑΕΚ δεν μπορεί να πάει με έντεκα παίκτες μέχρι το τέλος. Ήδη, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι οι ίδιοι ποδοσφαιριστές που παίζουν συνεχώς από το ματς με τον ΠΑΣ και μετά. Κάποιοι, όπως ο Μπακάκης και ο Πόνσε, είναι τούρμπο και δεν σταματάνε να τρέχουν ούτε στα αποδυτήρια. Κάποιοι άλλοι, όπως ο Τσιγκρίνσκι, ο Γκάλο, ακόμα και ο Άλεφ, έβγαλαν κούραση στη Νέα Σμύρνη. Και είναι λογικό.

Δεν είναι καθόλου εύκολη η διαχείριση. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Υπάρχουν και τιμωρίες, υπάρχουν και τραυματισμοί. Και σε κάποιες θέσεις, όπως στα χαφ αλλά και στο κέντρο της άμυνας, οι επιλογές είναι πολύ περιορισμένες. Αλλά σ’ αυτό το σημείο της σεζόν, έχει τεράστια σημασία, να πετύχει η διαχείριση. Ενώ δεδομένα θα πρέπει να βοηθήσουν και όλοι όσοι βρίσκονται στο ρόστερ. Διότι δεν υπάρχει δικαιολογία για κανέναν. Και όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι. Με τον Λεβαδειακό μπορεί να χρειαστεί να παίξει ο Σβάρνας βασικός στο κέντρο της άμυνας. Να παίξει και να μασήσει σίδερα. Αυτή τώρα είναι η ευκαιρία του, να αποδείξει πως μπορεί να σηκώσει το βάρος του τέταρτου στόπερ της ΑΕΚ. Αυτά και περί διαχείρισης.

Υπάρχει και ένα τρίτο που θα χρειαστεί η ΑΕΚ. Λίγη τύχη. Όχι τίποτε τρομερό. Αλλά διάολε, υπήρχε μια φάση με τριπλή χαμένη ευκαιρία του ο Αστέρα Τρίπολης στο πρόσφατο ματς με τον ΠΑΟΚ, που αν είχε συμβεί σε δικό μας παιχνίδι, η ΑΕΚ θα είχε δεχθεί όχι αλλά τρια γκολ. Στην ίδια φάση. Για τέτοια γκίνια μιλάμε μέχρι τώρα. Το λένε άλλωστε και τα 16 δοκάρια. Τώρα στα κρίσιμα, να γυρίσει λίγο το χαρτί. Ας πάει η μπάλα στο δοκάρι, αλλά ας γυρίσει ξανά στον παίκτη της ΑΕΚ να την βάλει γκολ. Όπως έγινε με τον Λιβάγια στην ρεβάνς με τον Κισσαμικό.