Την ιστορία την γράφουν πάντα οι παρόντες

Εικόνες από την προετοιμασία της ΑΕΚ στο Κιέλτσε- 3η μέρα
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Η δουλειά εδώ στο Κίελτσε έκλεισε μια εβδομάδα. Και συνολικά η προετοιμασία δέκα μέρες και κάτι. Με βάση αυτά που ακούω και που διαβάζω ένθεν και ένθεν, εκείθεν και εντεύθεν, σ’ αυτό το διάστημα πρέπει με κάποιο μαγικό τρόπο ήδη να έχει αποκλειστεί η ΑΕΚ από την Ευρώπη και να έχει μείνει 20 βαθμούς πίσω από την κορυφή. Μην σας πω ότι έχει προκύψει και θέμα, να της πάρουν πίσω το πρωτάθλημα που κατέκτησε. Για τέτοια κατάσταση μιλάμε.

Σε βαθμό μάλιστα που, ειδικά αυτό το τελευταίο, έχω αρχίσει να το πιστεύω. Μπας και τελικά το πήραν από την ΑΕΚ το πρωτάθλημα; Μπας και δεν το κατέκτησε ποτέ; Μήπως έχουμε βρεθεί πάλι στα ίδια που ήμασταν πέρυσι; Ξέρετε, τότε που υπήρχε ο λογικός φόβος μήπως τα 23 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα γινόντουσαν 24. Και μ’ αυτό τον φόβο δικαιολογούσαμε την ισοπέδωση του Λιβάγια που ήταν Λιβάδια, την ατελείωτη γκρίνια πως είχε φτάσει ο Ιούλης και ακόμα δεν είχε έρθει ο φορ, τις απορίες αν στο Κίελτσε γίνεται δουλειά ή κοροϊδεύουν την κοινωνία.

Περίπου δηλαδή, όσα ακούγονται και τώρα, σ’ ένα déjà vu που μπορεί και να μας κάψει τον εγκέφαλο. Διαλύθηκε εντελώς, ακούω, ο κορμός της περσινής ομάδας. Κοιτάζω στο γήπεδο και βλέπω να δουλεύουν εδώ κανονικά ο Μπάρκας, ο Τσιγκρίνσκι με τον Λαμπρόπουλο (οι οποίοι κάνανε περισσότερα ματς πέρυσι ως δίδυμο απ’ ότι ο Τσίγκρι με τον Βράνιες), ο Μπακάκης με τον Χουλτ, ο Σιμόες, ο Μάνταλος, ο Μπακασέτας και ο Λιβάγια. Δηλαδή με λίγα λόγια, οι οκτώ στους δέκα του βασικού περυσινού κορμού. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όλα τα άλλα είναι μπούρδες.

Καίγεται η ΑΕΚ για μεταγραφή στα χαφ; Καίγεται και τσουρουφλίζεται. Καίγεται για να έρθει ο φορ; Φυσικά και καίγεται. Τσουρουφλίζεται και για να έρθει ένας ή ακόμα και δυο εξτρέμ; Τσουρουφλίζεται. Επίσης και αυτή είναι μια πραγματικότητα. Η ΑΕΚ καίγεται για να κάνει τρεις μεταγραφές όχι αύριο το μεσημέρι, αλλά χθες το πρωί. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να πάρει η μπάλα και αυτούς που ήδη βρίσκονται στο Κίελτσε και που οι 20 από τους 25, ήταν αυτοί που πήραν πέρυσι το πρωτάθλημα και έφτασαν μέχρι και τους 32 της Ευρώπης.

Ακούγονται και γράφονται τις τελευταίες μέρες ασύλληπτα πράγματα. Η ΑΕΚ έπαιξε ένα φιλικό το Σάββατο, με μόλις πέντε μέρες δουλειάς στην Πολωνία και με τους παίκτες της ακόμα να βγάζουν άμμο από τα παπούτσια τους, από την παραλία που είχαν κάνει τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Αλλά σ’ αυτό το φιλικό έπρεπε να κάνει η ομάδα τριγωνάκια στην Μπαρτσελόνα της εποχής Γκουαρντιόλα. Και αφού δεν τα έκανε αυτά τα τριγωνάκια, τι δουλειά κάνει αυτός ο Μαρίνος στην Πολωνία; Τι διάολο φημίζεται για την τακτική του, αφού δεν φάνηκε τίποτα σ’ ένα φιλικό, μετά από 2,5 προπονήσεις δουλειάς σ’ αυτή την καταραμένη την τακτική; Θα καεί το μυαλό μας.

Η ΑΕΚ χρειάζεται μεταγραφές; Χρειάζεται. Καίγεται; Καίγεται. Έπρεπε να τις είχε κάνει χθες; Έπρεπε.  Να τα πεις και να τα φωνάξεις όλα αυτά. Πόσο όμως απέχουν από το «σκίστε το διαρκείας», που κάπου είδα γραμμένο. Ακούω ότι ο Μελισσανίδης δεν δίνει λεφτά γι αυτό δεν γίνονται οι μεταγραφές. Ο ΠΑΟΚ που κατά δήλωση Σαββίδη έχει απεριόριστο μπάτζετ, τι μεταγραφές έχει κάνει; Ο εύκολος Πούκι, σε ποια ομάδα πήγε; Ακούω πως ο Ουζουνίδης το ψάχνει πολύ και καθυστερεί. Αλίμονο να μην το έκανε. Τέτοια εποχή ήρθε πέρυσι ο Τρίστασον και η ΑΕΚ έπαιζε όλη τη σεζόν χωρίς εξτρέμ.

Δεν πρόκειται να γράψω κανένα vamos bien ελληνιστί, λόγω Μαρίνου. Υπάρχει καθυστέρηση δεδομένα σε σημαντικές μεταγραφικές κινήσεις. Και ακόμα την δουλειά που γίνεται εδώ στο Κίελτσε ουδείς μπορεί να την αξιολογήσει. Αλλά κανείς μα κανείς δεν δικαιούται να την κράξει. Ούτε αυτοί που είμαστε εδώ και την βλέπουμε, ούτε πολύ περισσότερό όσοι βρίσκονται πολλά χιλιόμετρα μακριά από το Κίελτσε. Μέσα σ’ όλη την αμφισβήτηση, που καλώς υπάρχει, την κριτική, που επίσης καλώς υπάρχει και είναι και απαραίτητη, ακόμα και την καχυποψία, θα ήταν φρόνιμο να υπήρχε λίγη παραπάνω εμπιστοσύνη και μπόλικη περισσότερη μνήμη.

Θυμάμαι πως πέρυσι τέτοια εποχή, βαρούσαν καμπάνες, αλλά η ΑΕΚ της περσινής σεζόν έκανε υπερήφανους τους πάντες. Ακόμα και τους καμπανοκρούστες. Θυμάμαι το καλοκαίρι του 2012, που το σύμπαν διαλυόταν, που αμούστακα παιδάκια έκαναν προετοιμασία στην Αγγλία και άλλαζαν πολλά διαφορετικά μαγιό για να πάνε στην πισίνα του ξενοδοχείου για αποθεραπεία μπας και κτυπήσουν καμία αγγλιδούλα, ήμασταν ευτυχισμένοι στην χώρα των τρελών. Και περιμέναμε το κανόνι Φουρτάδο για να συμπληρωθεί η ευτυχία μας. Βεβαίως μετά ήρθαν οι μέλισσες και το τσουνάμι.

Θυμάμαι επίσης το καλοκαίρι του 2008 στην Ολλανδία, να κάνει πράγματα ο Ρίμπο στην προπόνηση που δεν τα είχα ξαναδεί ούτε γω, ούτε ακόμα και πολλοί από τους συμπαίκτες του. Αλλά πέραν της κλεψιάς με τον Βάλνερ, εκείνο το ρόστερ που κανονικά έπρεπε να πάρει το πρωτάθλημα με 20 βαθμούς διαφορά, το πήγε στο τσίμα – τσίμα. Κάτι που το λες αποτυχία. Θυμάμαι ακόμα το καλοκαίρι του 2004 στο Βερονέλο, που ο Σάντος δεν μπορούσε να αναπνεύσει από την απελπισία απ’ όσα έβλεπε στα φιλικά και βογκούσε την ώρα που κοουτσάρισε σαν γέρος με σπασμένο πόδι. Αλλά εκείνη η ομάδα άγγιξε πιο πολύ από κάθε άλλη, το πρωτάθλημα.

Θυμάμαι πολλά. Είναι μεγάλη υπόθεση να θυμάσαι. Ειδικά σ’ ότι αφορά την ΑΕΚ. Μια ομάδα που έκανε βουτιά στο κενό χωρίς αλεξίπτωτο και αντί να χαθεί από τον χάρτη, ξαναβρέθηκε στην κορυφή. Και δεν θα γράψω για αιώνια ευγνωμοσύνη σ’ αυτούς που το κατάφεραν, ούτε λευκές επιταγές. Καθήκον τους ήταν όλο αυτό. Ούτε άκου, βλέπω, σώπα. Αλίμονο να γίνει η ΑΕΚ έτσι. Για λίγη παραπάνω εμπιστοσύνη στην δουλειά τους θα γράψω. Εκτός αν τελικά υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ, που αναρωτιούνται και οι Πυξ, οι Λαξ.

Επίσης υπάρχει ένα αξίωμα. Για τη ζωή και το ποδόσφαιρο. Την ιστορία την γράφουν οι παρόντες. Ποτέ οι απόντες. Στην ΑΕΚ αυτή την στιγμή υπάρχει ο Μαρίνος που δουλεύει όλη μέρα. Υπάρχουν και οι 25 ποδοσφαιριστές που βγάζουν τα πόδια τους και την ψυχή τους καθημερινά εδώ στο Κίελτσε. Ούτε ο Πόνσε που γουστάρει μεγαλεία, ούτε αυτό το αμούστακο Ολλανδό που ανοίγει το στόμα του και πετάει μπαρούφες είναι εδώ. Αυτοί που είναι εδώ και φοράνε την φανέλα της ΑΕΚ, ακόμα και αν οι μεταγραφές αργήσουν, θα είναι εδώ και θα μπουν στο γήπεδο για να γράψουν την ιστορία τους. Και αν κρίνουμε από τα περυσινά πεπραγμένα τους, επίσης αξίζουν, διότι την κέρδισαν με το σπαθί τους, λίγη παραπάνω εμπιστοσύνη. Όπως εμπιστοσύνη αξίζει και ο Μαρίνος, διότι χωρίς αυτή κανείς προπονητής δεν πέτυχε ποτέ, τίποτα.

Και κάτι τελευταίο για το θέμα Πόνσε. Φιάσκο είναι. Ξεκάθαρα. Διότι δεν μπορεί να μην είχαν καταλάβει στην ΑΕΚ πως ο Πόνσε δεν πρόκειται να έλεγε το “ναι”, αν δεν έφτανε 30 Αυγούστου και δεν ήταν σίγουρος πως δεν πρόκειται να έχει καμία πρόταση από Ιταλία ή Ισπανία. Επομένως έπρεπε να το είχαν τελειώσει το θέμα πολύ νωρίτερα, όσο παικταράς και αν είναι ο Αργεντινός. Με το ζόρι κανείς δεν έπαιξε πουθενά. Και τώρα έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, η ΑΕΚ καλείται να βρει… χθες, έναν σέντερ φορ, που θα είναι καλύτερος ή ισάξιος του Πόνσε. Λύσεις υπάρχουν και η αγορά τώρα άνοιξε. Ελπίζω μόνο από την βιασύνη και την πίεση, να μην πάει η ΑΕΚ σε καμία λύση Αλμέιδα. Με φαντεζί όνομα και βιογραφικό δηλαδή και μηδέν ουσία.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X