Τι θέλει αυτή η ΑΕΚ;

Τώρα που έχει καθίσει λίγο η σκόνη απ’ ότι έγινε στην Λάρισα και πριν σηκωθεί καινούργια απ’ όσα θα γίνουν στο Καραϊσκάκη, για να δούμε μήπως μπορέσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Σχεδόν όλα όσα έχουν ειπωθεί και όσα έχουν γραφτεί, μετά το ματς του Σαββάτου. Και ο Χιμένεθ έκανε τραγικά λάθη και η ομάδα δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και ο διαιτητής έκανε εγκλήματα, πέραν του πέναλτι και με τις κάρτες και οι δυο βαθμοί που πήγαν στο βρόντο δύσκολα θα αναπληρωθούν. Όλα σωστά. Αλλά η σεζόν δεν τελείωσε. Μπορεί από κάποιους αυτό να βγαίνει ως κλίμα, αλλά στο πρωτάθλημα, υπάρχουν ακόμα 12 παιχνίδια. Ούτε δυο, ούτε τρια.

Είναι τρελό και δεν συμβαίνει σε καμία ομάδα του κόσμου που διεκδικεί τίτλο, να επικρατεί η άποψη «όλα τελείωσαν», όταν η διαφορά από την κορυφή είναι μόλις τρεις βαθμοί. Σ’ όλες τις υπόλοιπες μεγάλες και φιλόδοξες ομάδες του πλανήτη, που είχαν (και έχουν) πίστη πως μπορούν να πάρουν το πρωτάθλημα, η λογική σε αντίστοιχη φάση, θα ήταν «πάμε να το γυρίσουμε». Εδώ σ’ εμάς είναι«και του χρόνου». Επίσης, σ’ όλες τις αναλύσεις, μένει έξω το γεγονός πως η ΑΕΚ έχει φτάσει να είναι μέσα και στους τρεις στόχους Γενάρη μήνα μετά από 16 χρόνια, με το ίδιο ακριβώς ρόστερ και με τον ίδιο προπονητή, που όντως τα έκαναν μαντάρα στη Λάρισα. Όπως φυσικά μένει έξω απ’ όλες τις αναλύσεις περί δυσκολιών που έχει η ΑΕΚ απέναντι στις κλειστές άμυνες, το γεγονός πως δεν ήταν μόνο η Λάρισα ή ο Απόλλων που έπαιξαν μ’ όλους τους παίκτες πίσω από την σέντρα. Το έκανε και ο Λεβαδειακός, το έκανε και η Κέρκυρα, το έκανε και ο Πλατανιάς, αλλά εκεί η ΑΕΚ έβαλε ένα τσουβάλι γκολ. Η ίδια ΑΕΚ.

Θα μου επιτρέψετε να επισημάνω πως είναι εξαιρετικά ενοχλητική, αυτή η τόσο χαλαρή και εύκολη άρση της εμπιστοσύνης και στον προπονητή και στο ρόστερ. Είναι άδικο όλο αυτό για τον Χιμένεθ που, όσα λάθη και αν έκανε στη Λάρισα, είναι ο ίδιος προπονητής που έχει φέρει το καράβι εως εδώ. Είναι ίσως ακόμα πιο άδικο, για τους πιο πολλούς ποδοσφαιριστές. Για να ξέρουμε και τι λέμε, έχουν αποδείξει πως αξίζουν λίγη παραπάνω πίστη οι περισσότεροι (προφανώς όχι όλοι) παίκτες του ρόστερ της ΑΕΚ. Και αυτό το τελευταίο αφορά και τον τρόπο που λειτουργεί ο ίδιος ο Χιμένεθ. Δηλαδή είναι ο πρώτος που πρέπει στην πράξη να δείξει ακόμα περισσότερη πίστη, σ’ ορισμένους από τους παίκτες που έχουν κουβαλήσει το κάρο μέχρι εδώ. Τι εννοώ;

Δεν γίνεται ο Λάζαρος να είναι μονίμως είτε η πρώτη αλλαγή, είτε ο πρώτος επιλαχών για να μείνει στον πάγκο. Θυμίζω είναι από τους παίκτες, που ειδικά στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν, ήταν μπροστάρης για ότι καλό έβγαζε η ΑΕΚ στο γήπεδο. Την κέρδισε και την αξίζει λίγη παραπάνω πίστη, πρωτίστως από τον προπονητή. Διότι είναι από τους παίκτες, που έχει την ποιότητα με μισή ενέργεια, να αλλάξει τα δεδομένα σ’ ένα ματς. Το ίδιο ισχύει για τον Λιβάγια. Ακόμα και αν είναι κακός, ακόμα και αν έχει χάσει το μυαλό του από εκνευρισμό, χρειάζεται την εμπιστοσύνη να μείνει στο γήπεδο μέχρι τέλους. Θυμίζω πως στην Λεωφόρο ήταν ο χειρότερος του ματς ο Λιβάγια, μέχρι που μίλησε 90’.

Χρειάζεται λίγη περισσότερη πίστη στον Γαλανόπουλο, που αποτελεί την επένδυση της ΑΕΚ. Και που δεν πρέπει να τον φάει η μαρμάγκα τώρα που ήρθε ο Μοράν. Διότι τέτοιες υποψίες γέννησαν οι επιλογές στο ματς με την Λάρισα. Επίσης, λίγη περισσότερη πίστη χρειάζεται και ο Γιακουμάκης, που είναι πρώτος Έλληνας σκόρερ του περσινού πρωταθλήματος και σε ματς που η ΑΕΚ έχει ανάγκη το γκολ, είναι βέβαιο πως μπορεί να της το δώσει. Αρκεί να έχει τον χρόνο και όχι μόνο τα τρια λεπτά των καθυστερήσεων.

Βεβαίως η κουβέντα περί πίστης στην ομάδα, δεν αφορά μόνο τον Χιμένεθ, αλλά και την διοίκηση. Και αυτή θα πρέπει να πιστέψει λίγο περισσότερο αυτά που φέτος διεκδικεί και μπορεί να πετύχει. Κάτι που προφανώς περνάει και μέσα από μεταγραφικές κινήσεις. Η ΑΕΚ χρειάζεται περαιτέρω ενίσχυση. Τελεία και παύλα. Αν είχε, για παράδειγμα, έναν ακόμα αριστερό μπακ, δεν θα συζητούσαμε καν για το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να προφυλαχθεί ο Λόπες στη Λάρισα για να παίξει στο Καραϊσκάκη. Θα ήταν λυμένο. Αφήστε που θα πήγαινε να παίξει και ο Μπακάκης στην θέση του. Η ΑΕΚ έχει το καλύτερο δεξί μπακ του πρωταθλήματος και το βάζει αριστερά.

Δεν θα μπω σ’ αναλύσεις για τα χρήματα που θα πάρει η ΑΕΚ από το Γιουρόπα το καλοκαίρι. Δεν με ενδιαφέρει. Θεωρώ πως ο κόσμος δεν χρειάζεται να γίνεται λογιστής. Θέλει να βλέπει μια ανταγωνιστική ομάδα και καλούς παίκτες. Πόσο θα τους πληρώσει η διοίκηση, είναι αδιάφορο. Αν δηλαδή ο Μελισσανίδης καταφέρει να έχει παίκτες όπως ο Λιβάγια, με συμβόλαια 100 ευρώ και 20 φρέντο μηνιαίως, μαγκιά του. Αδιάφορο. Αν βρει τρόπο να φέρει τώρα έναν Αραούχο για τα αριστερά, με πενταροδεκάρες, με γειά του και χαρά του. Το θέμα δεν είναι πόσα θα ξοδέψει, αλλά ποιόν θα φέρει. Και για να είμαστε ξεκάθαροι. Παίκτη πρέπει να φέρει. Για περισσότερους από έναν λόγους.

Και το όνομα Αραούχο δεν το έβαλα τυχαία. Γενάρη ήρθε πέρυσι. Και μάλιστα στις 31 του μηνός. Επομένως ονόματα υπάρχουν και χρόνος υπάρχει. Υπάρχει ακόμα η ευχέρεια να έρθει ένας παίκτης για τα αριστερά και να μπει και βοηθήσει άμεσα. Και όχι απλώς να βοηθήσει. Ακόμα και να κάνει την διαφορά. Διότι το πρωτάθλημα, ακόμα δεν έχει τελειώσει.

ΥΓ: Γουστάρω να διαβάζω όλα τα σχόλια. Και στα περισσότερα απαντώ κιόλας. Το νόημα είναι να κουβεντιάζουμε για την ΑΕΚ, να ανταλλάσουμε απόψεις, να συμφωνούμε, να διαφωνούμε και να τσακωνόμαστε. Δεν πρόκειται ποτέ ούτε να σβήσω, ούτε να λογοκρίνω αντίθετη άποψη. Ούτε καν κράξιμο στην αφεντομουτσουνάρα μου. Αλλά σχόλια με προσβολές και ξεκατίνιασμα, δεν πρόκειται να ξαναπεράσουν. Να εξηγούμαστε, να μην παρεξηγούμαστε.