Θα ξαναρθεί γιατί...

Παρά την γιγαντιαία προσπάθεια που γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες να μετατραπεί σε προϊόν, το ποδόσφαιρο παραμένει ένα παιχνίδι. Και είναι ένα παιχνίδι που τα (πολλά) λεφτά, εξακολουθούν να μην είναι πάντα αρκετά για να αγοράσουν νίκες και τίτλους. Η Ατλέτικο προ διετίας μπήκε σφήνα στις ζάμπλουτες Ρεάλ και Μπαρτσελόνα και τους άρπαξε το πρωτάθλημα. Η μικρή και (τηρουμένων των αναλογιών) φτωχή Λέστερ, πάει να πάρει το πρωτάθλημα από τους δυο εκατομμυριούχους του Μάντσεστερ και του Στάμφορντ Μπριτζ. Ασχέτως αν στο τέλος θα το πάρει η Τότεναμ.

Αυτό το παιχνίδι, παρότι έχει γίνει προϊόν και παρότι οι ποδοσφαιριστές σέρνουν τον χορό των εκατομμυρίων, εξακολουθεί να παίζεται από μεγάλα παιδιά. Επαγγελματίες μεν, αλλά στο βάθος παιδιά. Γι αυτό και υπάρχουν πράγματα που ακόμα δεν μπορούν να τα αγοράσουν τα εκατομμύρια σ’ αυτά τα παιδιά. Όπως συνέβη στην περίπτωση του Ζουκουλίνι. Ήμουν στο αεροδρόμιο το βράδυ που ήρθε στην Αθήνα για την ΑΕΚ. Ήμουν στο αεροδρόμιο και το μεσημέρι που έφυγε από την Αθήνα για να γυρίσει, με πατερίτσες μάλιστα, στο Μάντσεστερ. Το διάστημα που μεσολάβησε ήταν μόλις 23 μέρες. Ούτε ένας ολόκληρος μήνας καλά – καλά. Και όλα όσα συνέβησαν ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ζουκουλίνι αυτές τις 23 μέρες, δεν έχουν να κάνουν καθόλου με μηδενικά σε επαγγελματικά ποδοσφαιρικά συμβόλαια.

«Αυτή η ομάδα μου έδωσε τα πάντα» είπε ο Ζουκουλίνι πριν πάρει το αεροπλάνο για την Αγγλία. Μήπως τον πήρε από άσημη ομάδα στην Αργεντινή και τον έκανε γνωστό στην Ευρώπη; Αλίμονο. Μεταγραφή στην Μάντσεστερ Σίτι πήρε πριν από δυο χρόνια, την στιγμή που είχαν δείξει ενδιαφέρον η Μπαρτσελόνα, η Γιουναϊτεντ και η Ντόρτμουντ. Μήπως του έδωσε πακτωλό χρημάτων; Μα τα μηδενικά που έχει στο συμβόλαιο του με την Σίτι, δεν τα έχουν δει ούτε στον ύπνο τους οι περισσότεροι από τους παίκτες της ΑΕΚ. Μήπως είδε (ποδοσφαιρική) χλιδή που δεν είχε ξαναδεί; Μα μιλάμε για παίκτη της Σίτι των Εμίρηδων. Τίποτε από πλούτο και φήμη δεν μπορούσε να του δώσει η ΑΕΚ, σε σχέση με την Σίτι.  Αντιθέτως του «έδωσε» μια γκαντεμοστιγμή και δυο πατερίτσες για να βοηθούν στο περπάτημα με σπασμένο πόδι.

Τι ήταν αυτό λοιπόν το «μου έδωσε τα πάντα η ΑΕΚ»; Μήπως φαντάζεστε πως μ’ ένα πόδι στο γύψο και μια καριέρα στον αέρα, ο Ζουκουλίνι είχε διάθεση να κάνει δημοσχεσίτικες δηλώσεις με κλισέ εύηχες κουβέντες; Προφανώς και όχι. Αυτό που έδωσε η ΑΕΚ στον Ζουκουλίνι, είναι και πάλι την χαρά του παιχνιδιού. Του έδωσε και πάλι την μπάλα στα πόδια του. Του έδωσε έναν προπονητή να τον πιστεύει. Του έδωσε έναν κόσμο που τον αγκάλιασε. Και του έδωσε την εμπειρία ενός ντέρμπι. Δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο ο Ζουκουλίνι. Γι αυτόν ήταν «τα πάντα». Ακριβώς όπως το είπε.

Μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα, ο Αργεντινός δέθηκε με την ΑΕΚ όσο δεν έχουν δεθεί παίκτες που πέρασαν χρόνια ολόκληρα στα κιτρινόμαυρα αποδυτήρια. Για να το καταλάβετε, ρίξτε μια ματιά σ’ όλη την συμπεριφορά του Ζουκουλίνι στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, για να το καταλάβετε αυτό το δέσιμο. Από τον τρόπο που λειτούργησε όταν έγινε αλλαγή, μέχρι το πώς έζησε τη νίκη. Ακόμα και το γεγονός πως πήγε στο αεροδρόμιο για να φύγει για Αγγλία, με το σακίδιο της ΑΕΚ στους ώμους του, είναι απόδειξη αυτού του δεσίματος. Λεπτομέρεια, θα μου πείτε. Λάθος. Με δυο τεράστιες βαλίτσες ήρθε, με δυο τεράστιες βαλίτσες έφυγε. Μόλις 23 μέρες μετά, όσα πράγματα έφερε τότε, είχε και τώρα. Προφανώς και δεν πήρε μαζί του φέτα Τυρνάβου, φάβα Σαντορίνης, ελιές Καλαμών και θυμαρίσιο μέλι, για να χρειάζεται έξτρα σακίδιο.

Ήθελε απλώς ακόμα και στο ταξίδι επιστροφής του στο Μάντσεστερ, να αισθάνεται ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ. Να νιώθει πρώτα ο ίδιος, πως φεύγει για να γυρίσει. Σ’ όποιον έβλεπε μπροστά του, από τους φροντιστές στα Σπάτα, μέχρι τα μούτρα μας στο αεροδρόμιο, έλεγε πως θα είναι και πάλι εδώ για να παίξει στον τελικό του κυπέλλου. Δεν ξέρω. Η Σίτι δεν είναι ομάδα που βάζει συναίσθημα στις αποφάσεις της. Θα διαχειριστεί την περίπτωση της αποθεραπείας Ζουκουλίνι, στην λογική της αρτιότερης προστασίας της ιδιοκτησίας της. Και αν αυτή η λογική έρχεται κόντρα στην επιστροφή του στην Αθήνα, τότε Τρίτη μεσημέρι ο Αργεντινός μας χαιρέτησε οριστικά. Είμαι όμως βέβαιος, πως όσο περνάει από το πόδι, το χέρι και το κεφάλι του παίκτη, θα κάνει τα πάντα για να τηρήσει την υπόσχεση που έχει δώσει. Υποθέτω πρώτα στον εαυτό του και μετά στην ΑΕΚ.

• ΑΕΚ
• Βασικό
• Ζουκουλίνι
• Σίτι