Συγγνώμη, αλλά η ΑΕΚ είναι πάνω από πρόσωπα

Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. Για να είμαι ειλικρινής αυτόν τον Μιγκέλ Καρντόσο δεν τον είχα ξανακούσει. Το συγκεκριμένο όνομα, μου φέρνει πάντα στο μυαλό εκείνο το δοκάρι στο ΟΑΚΑ στον ημιτελικό με τον ΟΣΦΠ και με κάνει ακόμα να πετάγομαι ιδρωμένος. Τον προπονητή Καρντόσο δεν τον ήξερα. Μικρή σημασία έχει αυτό. Ούτε τον Σάντος τον ήξερα και θα παραμένει στο διηνεκές η αδυναμία μου. Και ας έπαιζε, κατά τους «ειδικούς», το πιο αμυντικογενές ποδόσφαίρο του κόσμου.

Στο θέμα προπονητή, υπάρχουν δυο αυτονόητα. Το πρώτο είναι πως η ΑΕΚ θα έπρεπε να το είχε τρέξει όπως το τρέχει τώρα, αφού αυτή ήταν η απόφαση της, πριν από δέκα μέρες. Όταν δηλαδή είχε γίνει η συνάντηση με τον Χιμένεθ. Δεν μας κάνεις, δικαίωμα μας, δεν θα προχωρήσουμε μαζί, τέλος. Το δεύτερο αυτονόητο είναι πως η επιλογή Καρντόσο, θα πρέπει να στηριχθεί και με τις ανάλογες κινήσεις και όχι να αφεθεί στην τύχη της. Και τα δυο αυτά θαρρώ πως είναι αυτονόητα, επομένως δεν χρίζουν ανάλυσης. Πάμε παρακάτω.

Όποιοι θεωρούν πως είναι Μελισσανιδικοί ή Χιμενεθικοί ή Μανταλικοί και αντιΜανταλικοί και μέσα απ’ αυτό προσδιορίζουν και την σχέση τους με την ΑΕΚ, ας θυμηθούν ή αν δεν το έχουν ζήσει ας ενημερωθούν, πόσες πληγές άνοιξε η ιστορία Μπάγεβιτς. Πόσο πολύ πόνεσε και υπέφερε ο οργανισμός της ομάδας απ’ αυτές τις πληγές και για πόσα χρόνια. Και όσο η ΑΕΚ υπέφερε απ’ αυτή την ιστορία, ο αντίπαλος έπαιρνε πρωταθλήματα. Μάλιστα κάποια εξ αυτών τα έπαιρνε και με τον Μπάγεβιτς.

Όλη αυτή την επώδυνη διαδικασία, από την οποία δεν είμαι σίγουρος καν πως ακόμα και τώρα έχει βγει οριστικά η ομάδα και αν έχουν κλείσει όλες οι πληγές, σήμανε το τέλος της αθωότητας. Ήταν το μεγαλύτερο μάθημα, πως η ΑΕΚ είναι πάνω από πρόσωπα. Μάθημα που κόστισε ακριβά σ’ όλους εντός, εκτός και επί τα αυτά μέρη του οργανισμού της ομάδας. Μάθημα που το διδάχθηκαν οι γενιές ΑΕΚτζήδων που το έζησαν και πρέπει να το διδαχθούν αυτές που ακολουθούν.

Στο dna του κόσμου της ΑΕΚ είναι να δένεται με πρόσωπα. Μπορεί κάποιοι να διαφωνούν, μπορεί να έπρεπε να κοπεί μαχαίρι μετά το 1996, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Η ΑΕΚ δένεται με πρόσωπα και πρόσωπα δένονται με την ΑΕΚ. Γι αυτό και ο κόσμος πάντα περιμένει επιστροφές προσώπων που αγαπήθηκαν και γι αυτό και συνήθως επιστρέφουν πρόσωπα που αγαπήθηκαν. Είτε είναι ποδοσφαιριστές, είτε είναι προπονητές, είτε είναι Έλληνες, είτε είναι ξένοι.

Όμως υπάρχει κάτι απολύτως ξεκάθαρο. Η ΑΕΚ στάθηκε όρθια και συνέχισε την ένδοξη διαδρομή της στον χρόνο, ακόμα και όταν παρήλθαν εποχές με πρόσωπα που συνέδεσαν το όνομα τους με σπουδαία πράγματα και που λατρεύτηκαν. Είτε μιλάμε για παράγοντες, είτε μιλάμε για προπονητές, είτε για ποδοσφαιριστές. Κανείς, ποτέ και τίποτα, δεν ήταν πάνω από την ΑΕΚ. Και όσοι κατά καιρούς νόμιζαν πως ήταν κάτι σπουδαιότερο από την ΑΕΚ, έφαγαν το κεφάλι τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο καθηγητής Σέρα Φέρερ. Επί των ημερών του έπαιξε η ΑΕΚ σούπερ μπάλα. Αλλά όταν με την συμπεριφορές του κοίταξε την ΑΕΚ αφ’ υψηλού, τον πήρε και αυτόν και την ομάδα η μπάλα.

Η ΑΕΚ δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ ούτε ο Μελισσανίδης, ούτε ο Χιμένεθ, ούτε ο Πόνσε, ούτε ο Σκόκο. Κανείς δεν πηγαίνει στο γήπεδο γι αυτούς. Και όποιος το κάνει, μάλλον κάτι έχει μπερδέψει μέσα του. Από την άλλη μεριά, όποιος φοράει την φόρμα της ΑΕΚ και την φανέλα της ΑΕΚ, την συγκεκριμένη στιγμή, είναι η ίδια η ΑΕΚ. Και πρέπει να έχει την ανάλογη αντιμετώπιση και στήριξη. Όποιος δεν το κάνει, επίσης μάλλον κάτι έχει μπερδέψει μέσα του.

Είναι κωμικό να πούμε πως ο Χιμένεθ έγινε ξαφνικά ο χειρότερος προπονητής του κόσμου, επειδή η ΑΕΚ επέλεξε να μην συνεχίσει μαζί του. Είναι επίσης αστείο να σκεφτούμε πως η ΑΕΚ δεν συνεχίζει με τον Χιμένεθ, επειδή ο Ισπανός ζήτησε να αποκτηθούν δυο εξτρέμ. Λες και ο Καρντόσο για να έρθει, αντί για παίκτες, έχει ζητήσει κεφτεδάκια σαν τον Αλέφαντο. Και ο Μήτσι έχει βάλει ήδη το τηγάνι στα Σπάτα και τηγανίζει.

Η ΑΕΚ έκανε μια επιλογή. Δεν είναι μια safe επιλογή. Θα είχε πολύ μικρότερο ρίσκο και μεγαλύτερη ησυχία, αν κρατούσε τον Χιμένεθ. Ακόμα και αν τα αποτελέσματα δεν την δικαίωναν. Τώρα οι απαιτήσεις για να δικαιωθεί για την επιλογή της, είναι πολύ περισσότερες. Αφήνοντας εκτός την εντελώς ξεχωριστή περίπτωση Δέλλα, λόγω των συνθηκών, η ΑΕΚ για τέταρτη φορά από το 2013 επιλέγει προπονητή με βάση το βιογραφικό του και το πλάνο του. Διότι ο Μοράις ήταν ξεκάθαρα λύση ανάγκης και ο Χιμένεθ ήρθε ως καμικάζι να μαζέψει το μπάχαλο που είχε προκαλέσει εκείνη η λύση ανάγκης. Στις άλλες τρεις φορές που επέλεξε με βάση πλάνο, δεν πέτυχε. Για διαφορετικούς λόγους δεν της βγήκε ούτε ο Πογέτ, ούτε ο Κετσπάγια, ούτε ο Ουζουνίδης. Παρόλα αυτά, επιμένω πως θα ήταν κωμικό οποιοδήποτε κράξιμο σ’ αυτές τις επιλογές, πριν καν αναλάβουν και δείξουν έργο μέσα στο γήπεδο.

Η ΑΕΚ, θα κριθεί γι αυτή την επιλογή της. Μέσα στο γήπεδο. Ο Καρντόσο θα κριθεί. Επίσης μέσα στο γήπεδο και από τα πεπραγμένα του. Κάποιος θα σκεφτεί πως απέτυχε στη Νάντ και την Θέλτα. Δυο πράγματα. Έχει την σημασία του πως τον επέλεξαν για τον πάγκο ομάδες όπως η Ναντ και η Θέλτα. Επίσης αν είχε πετύχει είτε στη Νάντ, είτε στην Θέλτα, δεν θα μπορούσε να περάσει ούτε ως φευγαλέα σκέψη από το μυαλό της ΑΕΚ να κτυπήσει την πόρτα του. Δεν θα επαναλάβω τα αυτονόητα για μεταγραφές και ενίσχυση βάσει του αγωνιστικού μοντέλου που θέλει να παίξει ο Πορτογάλος και όχι κινήσεις στα κουτουρού. Θα επαναλάβω πως όταν ο Καρντόσο ανακοινωθεί, θα φορά την φόρμα της ΑΕΚ. Μπορεί να αποδείξει πως είναι σούπερ και ο Σπαλέτι των φτωχών και να μείνει τρια χρόνια. Μπορεί να αποδείξει πως είναι ο Πορτογάλος Κετσπάγια και να φύγει πριν κάνει παρέλαση. Μέχρι τότε όμως, θα είναι προπονητής της ΑΕΚ. Τελεία και παύλα.

• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• Μανόλο Χιμένεθ
• Μιγκέλ Καρντόσο