Στον άγνωστο «στρατιώτη» της μπάλας

Στον άγνωστο «στρατιώτη» της μπάλας
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Θα είμαι εκτός κλίματος μεταγραφών, ανανεώσεων συμβολαίων και λοιπών επικαίρων. Είναι αλήθεια πως από την προηγούμενη Κυριακή, το σκέφτομαι αν πρέπει να γράψω ή όχι. Από την μια μεριά, υπάρχουν κάποιες στιγμές που η σιωπή είναι η πιο σωστή επιλογή, καθώς τα λέει όλα. Και ειδικά όταν αποτελεί και παράκληση του εμπλεκόμενου, αποτελεί νόμο. Από την άλλη μεριά, είναι πανίσχυρη η άποψη πως, ησυχία κάνεις μόνο όταν τα παιδιά κοιμόνται. Όχι όταν σκοτώνονται είτε από τις βόμβες των ΝΑΤΟϊκών σε Βελιγράδι, Βαγδάτη, Ράκα ή από τις σφαίρες του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ, είτε από την αρρώστια που δυστυχώς ακόμα και στην πρώτη 20ετία του 21ου αιώνα εξακολουθεί να θερίζει.

Επομένως αποφάσισα να γράψω. Για έναν και μόνον λόγο, παρόλο που υπάρχουν πολλοί. Χιλιάδες. Αλλά μόνο για έναν θα γράψω. Γι αυτή την μαγική επίδραση που έχει η μπάλα, πάνω στη ζωή. Ακόμα και στην κόψη του ξυραφιού με τον θάνατο. Είναι πολλές φορές, που όλοι μας, ου μη εμού εξαιρουμένου, λέμε πως το ποδόσφαιρο δεν είναι μια υπόθεση που πρέπει να την παίρνουμε σοβαρά. Δεν είναι δα και η ζωή μας. Και φυσικά κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Μέχρι που έρχεται μια στιγμή που διαπιστώνεις πως, η μπάλα έρχεται να συμπυκνώσει σχεδόν όλα τα συναισθήματα μιας ολόκληρης ζωής. Αυτής που, λόγω της καταραμένης αρρώστιας, ένα παιδί δεν προλαβαίνει να ζήσει. Ο έρωτας, τα όνειρα, οι στόχοι και η επίτευξη τους, οι συγκινήσεις και οι αγκαλιές, όλα όσα έρχονται στην πορεία της ζωής, η μπάλα κατάφερε να τα δώσει μέσα σε λίγους μήνες. Να τα μοιράσει απλόχερα σ’ έναν μικρό που, κατάρα, δεν είχε χρόνο να τα ζήσει.

[ads1]

Ένα σουτ από τον Λιβάγια, μια κεφαλιά από τον Αραούχο, ένα πλασέ από τον Γιακουμάκη, μια πάσα από τον Μάνταλο, ένα κόψιμο από τον Μπακάκη, μια νίκη σε ντέρμπι, ένα πρωτάθλημα. Μια ΑΕΚ πέτυχε να συμπυκνώσει και να χαρίσει σ’ έναν πιτσιρικά μέσα σε μόλις λίγους μήνες, συναισθήματα που δικαιούταν, που άξιζε, αλλά που δεν θα προλάβαινε να ζήσει. Κάτι που μόνο το ποδόσφαιρο μπορεί να πετύχει. Γι αυτό άλλωστε και αυτό, δεν είναι καν θέμα ΑΕΚ.  Θα μπορούσε να ήταν ο Ολυμπιακός ή ο ΠΑΟΚ ή η Τότεναμ ή η Μπόκα Τζούνιορς ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα στον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Άλλωστε κάπου, κάπως, κάποτε, κάθε σεζόν, σε κάθε πρωτάθλημα, κάθε ομάδα, βρίσκει τρόπο να χαρίζει συναισθήματα, σ’ εκείνους που η ζωή για κάποιο ακατανόητο λόγο έχει αποφασίσει να στερήσει. Αυτή είναι και η μαγεία του ποδόσφαιρου. Κάποιοι βεβαίως μπορεί ακόμα να σκέφτεστε πως όλο αυτό είναι ασήμαντο, μπροστά στη σημασία και την σοβαρότητα του μοιραίου. Λογικό ίσως. Αν όμως είχατε δει βλέμματα, αντιδράσεις, χαμόγελα, δεν θα σας περνούσε καν από το μυαλό. Και θα καταλαβαίνατε ακριβώς πόσο σημαντικό προνόμιο ήταν αυτό που είχε φέτος η ΑΕΚ. Διότι περί προνομίου πρόκειται. Που το δίνει το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Είναι βλέπετε και μια κατάσταση αμφίδρομη. Η ΑΕΚ έδωσε αλλά και πήρε. Τι πήρε; Έναν πιστό, άγνωστο στρατιώτη, σ’ αυτή την μάχη του πρωταθλήματος. Οι επαγγελματίες προπονητές και ποδοσφαιριστές, έχουν όλα τα κίνητρα του κόσμου, για να τα δίνουν όλα για νίκες και τίτλους. Αλλά χρειάζονται πάντα έναν πιτσιρικά που ξέρει πραγματικά τι θα πει μάχη, να τους δείχνει τον δρόμο. Να τους δίνει δύναμη με ένα βλέμμα. Να τους φτιάχνει την ψυχή μ’ ένα χαμόγελο. Να τους κάνει ακόμα πιο αποφασιστικούς μ’ ένα σφίξιμο στο χέρι. Όσοι ξέρουν καλά τον Χιμένεθ, όσοι έκαναν ένα πέρασμα από τα αποδυτήρια, όσοι είδαν το βούρκωμα του Λιβάγια και όχι μόνο, γνωρίζουν από πρώτο χέρι πόσο ρόλο έπαιξε ένας μικρός μαχητής, σ’ ότι μεγάλο πέτυχε η φετινή ΑΕΚ.

Και κάπου ανάμεσα στα μετάλλια και την κούπα της πρωταθλήτριας, η ΑΕΚ θα έχει πάντα έναν χώρο γι αυτό τον μαχητή. Για όλους αυτούς τους μαχητές που μπορεί να μην τους έχει δει ποτέ κανείς από την ομάδα, αλλά υπάρχουν στην πιο ζεστή γωνιά της κερκίδας κουκουλωμένοι με κασκόλ ή στην πιο κρύα γωνιά ενός κρεβατιού νοσοκομείου, πάλι με το ίδιο κασκόλ. Είναι οι άγνωστοι στρατιώτες της ΑΕΚ (και της μπάλας). Και πάντα θα βρίσκουν τρόπο να δίνουν (την) δύναμη (τους) στην ομάδα. Ακόμα και από ψηλά.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X