Οι έξι Πορτογάλοι δεν είναι (το) πρόβλημα

Οι έξι Πορτογάλοι δεν είναι (το) πρόβλημα
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Θα μπω κατευθείαν στο ψητό, χωρίς τους αγαπημένους μου φλύαρους και πολλές φορές εκτός θέματος προλόγους. Έχουν ειπωθεί πολλά και διάφορα για την τραγωδία του δευτέρου ημιχρόνου με τους Ρουμάνους. Δεν είναι για να φέρουμε την καταστροφή και είναι κουραστικοί και οι επαγγελματίες μίζεροι και οι “σταελεγάκηδες”. Και εξυπακούεται πως δεν είναι για να χαθεί ούτε η εμπιστοσύνη, ούτε η στήριξη στο πρότζεκτ. Αλλά ούτε να αγνοήσουμε πως κτύπησε καμπανάκι. Έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί ακόμα περισσότερα, για τα αίτια. Σε πολλά συμφωνώ. Σε κάποια όχι. Για κάποια άλλα διατηρώ επιφυλάξεις. Σίγουρα όμως, δεν μπορώ να δεχθώ πως το πρόβλημα είναι πως υπάρχουν έξι Πορτογάλοι ποδοσφαιριστές φέτος στο ρόστερ της ΑΕΚ και είναι και Πορτογάλος αυτός που κάθεται στον πάγκο. Ο Βενγκέρ είχε γεμίσει με Γάλλους την Άρσεναλ και έπαιρνε πρωταθλήματα. Και υπάρχουν και ένα σωρό άλλα παραδείγματα.

Κάθε παίκτης κρίνεται από την ποιότητα του και όχι από τους πόσους συμπατριώτες έχει μέσα στα αποδυτήρια. Ο Σιμόες είναι από τους υπαρχηγούς της ΑΕΚ που ασχέτως τι κάνει ή τι δεν κάνει στο γήπεδο, βγαίνει μπροστά σ’ όλα. Ο Λόπες όλοι μας έχουμε δει τι μπορεί να κάνει στο αριστερό άκρο της άμυνας. Ο Ολιβέιρα ήταν επιλογή που θα μπορούσε να είχε γίνει και χωρίς Καρντόσο. Ακόμα είναι βαρύς, αλλά οι συμπαίκτες του στα Σπάτα, όχι οι συμπατριώτες του, μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον τρόπο που τελειώνει τις φάσεις. Για τον Σιμάο, άνθρωπος που τουλάχιστον στην μπάλα είναι σοφός, έχει πει ότι «χαφ που παίζει την μπάλα κάθετα, μην τον φοβάσαι, θα κάνει την δουλειά του».

Όσο για τον Ζεράλδες, είναι ένας παίκτης που η Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, τον έδωσε χωρίς να συζητήσει καν το ενδεχόμενο να βάλει ρήτρα αγοράς. Ένας παίκτης που πέρυσι πήρε μεταγραφή στην Αϊντραχτ, η οποία έφτασε στην τετράδα του Γιουρόπα Λιγκ. Και αν ψάχνετε για τον λόγο που δεν βρήκε πολύ χώρο να παίξει, ρίξτε μια ματιά στους παίκτες που είχαν οι Γερμανοί από την μέση και μπροστά. Σίγουρα πάντως, λιμό ο Ζεράλδες δεν είναι. Το είδαμε και στην προετοιμασία.

Ούτε φυσικά είναι τόσο τρομερό αμάρτημα, το γεγονός πως οι Πορτογάλοι κάνουν παρέα μεταξύ τους. Δηλαδή ο Παουλίνιο που βγήκε για πρώτη φορά από την χώρα του, δεν θα κόλλαγε με τους συμπατριώτες του και τον «κολλητό» του από χρόνια Σιμόες, αλλά θα πήγαινε να κάνει παρέα με τον Τσιγκρίνσκι και τον Κλωναρίδη. Λες και αν ο Παπασταθόπουλος έβρισκε άλλους τέσσερις Έλληνες στην Άρσεναλ, θα γινόταν κολλητός με τον Ομπαμεγιάνγκ και τον Γεντουζί.

Το πρόβλημα προφανώς δεν είναι πως υπάρχουν έξι Πορτογάλοι ποδοσφαιριστές σε ομάδα που είναι Πορτογάλος ο προπονητής. Πρόβλημα (θα) αρχίζει να προκύπτει, όταν ο προπονητής στέλνει λάθος μηνύματα εντός της ομάδας, για τον τρόπο που σκοπεύει να διαχειριστεί και το υλικό γενικώς και τους έξι συμπατριώτες του ειδικώς. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όπως έχω ξαναγράψει πολλές φορές, το ποδόσφαιρο δεν είναι πυρηνική φυσικά και ορισμένα πράγματα είναι προφανή.

Πρόβλημα (θα) υπάρχει, όταν ένας παίκτης βρίσκεται σε κακό αγωνιστικό φεγγάρι, αλλά δεν βγαίνει από το γήπεδο. Όπως συμβαίνει με τον Ζεράλδες στα τρια τελευταία παιχνίδια. Δεν είναι κακός παίκτης ο Πορτογάλος. Αλλά δεν είναι καλά αγωνιστικά. Και αντί να μείνει στον πάγκο, όπως έμεινε ο Λιβάγια στην Ρουμανία και ο Βέρντε στο ΟΑΚΑ, βγάζει ολόκληρα 90λεπτα. Ζημιά στην ομάδα, διότι έχει παίκτη που δεν τραβάει, ζημιά στους υπόλοιπους παίκτες που αισθάνονται αδικημένοι, ζημιά στον ίδιο τον Ζεράλδες διότι δεν προστατεύεται στην κακή του μέρα.

Πρόβλημα (θα) υπάρχει, όταν ο Λιβάγια που είναι ένας από τους πιο ποιοτικούς παίκτες του ρόστερ (ίσως ο πιο ποιοτικός), αισθάνεται πως αδικείται. Και δικαίως το αισθάνεται διότι όντως αδικείται. Η πραγματικότητα είναι πως ο Λιβάγια δεν έπρεπε να μείνει εκτός ενδεκάδας στην Κραϊόβα και δεν έπρεπε να βγει αλλαγή στο 57’. Γενικώς, για να ξέρουμε και τι λέμε, δεν υπάρχουν πολλές ομάδες στον ποδοσφαιρικό πλανήτη, στις οποίες ο πιο ποιοτικός παίκτης μπαινοβγαίνει στην ενδεκάδα. Όλες ξεκινούν την ενδεκάδα από τον καλύτερό τους.

Πρόβλημα (θα) υπάρχει, όταν ξαφνικά εμφανίζεται ο ακόμα ανέτοιμος ο Λόπες, για να πάρει την θέση του σταθερού Χουλτ. Πρόβλημα (θα) υπάρχει, όταν ο πανέτοιμος πλέον Μπακάκης, ο βασικός μπακ της εθνικής, δεν πάρει ξανά την θέση του στο δεξί άκρο της άμυνας, ειδικά μετά από εμφανίσεις του Παουλίνιο σαν αυτή απέναντι στην Κραϊόβα. Πρόβλημα (θα) υπάρχει, όταν η ομάδα ξεμένει από καύσιμο σωματικό και ψυχολογικό, όπως την περασμένη Πέμπτη, χάνει κατά κράτος το κέντρο και δεν μπαίνει στο γήπεδο επειγόντως ο Γαλανόπουλος για να δώσει πνοή, πάθος και τρεξίματα. Γενικώς δεν γίνεται να θεωρείται ο «Γαλανό» ως ένα από τα σημαντικότερα περιουσιακά στοιχεία της ΑΕΚ, μια από τις πλέον σημαντικές επενδύσεις και να αντιμετωπίζεται ως τέτοια.

Για να μην τα πολυλογούμε. Η λέξη κλειδί είναι ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ. Ζόρικη λέξη. Περίπλοκη. Αλλά κλειδί, ειδικά στις μεγάλες, φουλ ανταγωνιστικές και με υψηλούς στόχους ομάδες. Σε τέτοιες ομάδες δεν χωράνε όλοι οι ποιοτικοί παίκτες στην ενδεκάδα. Κάποιοι πρέπει να μένουν και στον πάγκο. Έτσι πρέπει να γίνεται, διότι αλλιώς δεν βγαίνει ανταγωνιστικά η χρονιά. Σε κανέναν δεν αρέσει να μένει στον πάγκο ή να βγαίνει αλλαγή. Και είναι κομβικό να μπορέσει ο προπονητής όλο αυτό το να διαχειριστεί. Ο Γκουαρντιόλα έχει τον βασικό φορ της εθνικής Βραζιλίας στον πάγκο, διότι παίζει βασικός ο βασικός φορ της εθνικής Αργεντινής. Και όταν ο βασικός φορ της εθνικής Αργεντινής βγαίνει αλλαγή για να μπει ο βασικός φορ της Βραζιλίας, γίνεται μαλλιά κουβάρια με τον προπονητή αλλά μόλις τελειώνει το ματς αγκαλιάζονται σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι. Αυτό λέγεται διαχείριση. Και κάπως έτσι η Σίτι κάνει παπάδες. Προφανώς ο Καρντόσο το ξέρει όλο αυτό. Κόβει το μυαλό του. Το έχασε λίγο, στο χέρι του είναι να το ξαναβρεί. Επείγει να το ξαναβρεί.

Όσον αφορά δε την εφαρμογή του αγωνιστικού μοντέλου, τα είχα γράψει και τα είχα πει στο ράδιο ήδη από το Κίελτσε. Είναι ελκυστικό ποδοσφαιρικά αυτό που θέλει να φτιάξει, αλλά θέλει τουλάχιστον τρεις μήνες για να μπορέσει να ρολάρει αξιοπρεπώς. Ως εκ τούτου το μεγάλο στοίχημα είναι, στο διάστημα αυτό, να καταφέρνει να παίρνει τα αποτελέσματα που πρέπει, έστω και με μέτριες εμφανίσεις. Όπως για παράδειγμα έγινε στο πρώτο ματς στη Ρουμανία. Για να ξέρουμε και τι λέμε. Η ΑΕΚ που θέλει να φτιάξει ο Καρντόσο θέλει χρόνο και υπομονή. Αλλά θέλει και αποτελέσματα. Πάντως να ξέρετε πως όσα έγιναν στα Σπάτα, μετά το ματς με την Κραϊόβα, μόνο καλό μπορούν να κάνουν στην ομάδα. Από μια τόσο ανοικτή κουβέντα, δεν έχασε ποτέ κανείς.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X