Να τον φέρει μπορεί. Να τον διαχειριστεί;

Ομολογώ πως για όσα έγιναν την προηγούμενη Κυριακή, εξακολουθώ να μην έχω το κουράγιο να γράψω τίποτα. Άλλωστε έτσι κι αλλιώς ειπώθηκαν και γράφτηκαν δεκάδες. Και κυρίως τα είπαν και οι παίκτες από μόνοι τους μέσα στα αποδυτήρια. Όταν φτάνουν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές να παραδέχονται ανοιχτά πως η ομάδα δεν είναι ομάδα και πως η διαφορά με την πρωταθληματική σεζόν είναι πως και τότε υπήρχαν προσωπικές φιλοδοξίες αλλά δεν έμπαιναν πάνω απ’ αυτό που κυνηγούσε η ΑΕΚ, τότε δεν χρειάζεται να προσθέσει κανείς τίποτα. Και η ζωή συνεχίζεται.

Πάμε στα μεταγραφικά. Μέχρι να πέσουν οι τζίφρες, είναι νόμος πως καμιά μεταγραφή δεν είναι τελειωμένη. Ωστόσο όλα δείχνουν πως η ΑΕΚ θα τον φέρει τον Αμάτο Τσιτσιρέτι. Δεν τον ήξερα. Δεν τον είχα ξανακούσει. Επιμένω πως η ΑΕΚ χρειάζεται έναν Ολιβέιρα στα εξτρέμ, έναν στα χαφ και έναν στα στόπερ. Ο Ιταλός δεν μου μοιάζει πολύ για Ολιβέιρα. Περισσότερο για Βέρντε. Και φτάσαμε μέχρι και τις αρχές Νοέμβρη, για να διαπιστώσουμε πως όντως τελικά ο Ιταλός το τσανάει το τόπι. Βεβαίως κύλησε όπως κύλησε το ντέρμπι και η εικόνα του Βέρντε πέρασε στα ψιλά. Αλλά και μόνο που όλοι συμφωνούμε πως ο Ιταλός δεν έπρεπε να βγει από το γήπεδο, σημαίνει κάτι και μακάρι πλέον σ’ όλα τα ματς να είναι κάπως έτσι. Ο Βέρντε, όχι η ΑΕΚ, για να μην παρεξηγούμαστε.

Έγραφα όμως για τον Τσιτσιρέτι. Ο Ιταλός έφτασε να πάρει μεταγραφή στη Νάπολι. Όχι στα 20 του. Το καλοκαίρι του 2018. Δηλαδή πέρυσι. Δεν υπογράφεις εύκολα πενταετές συμβόλαιο με μια ομάδα όπως είναι η Νάπολι. Αυτό είναι το θετικό της υπόθεσης. Το αρνητικό είναι πως δεν βρήκε ποτέ στην πραγματικότητα θέση στην Νάπολι. Κάποιος θα πει, δηλαδή ρε Τσίλη ποιόν θες να φέρεις στην ΑΕΚ, τον Ινσίνιε. Όχι. Αλλά για να πω ότι παίρνω παίκτη από την Νάπολι, θα πρέπει να έχει παίξει έστω και λίγο στην Νάπολι.

Από την άλλη μεριά μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση το γεγονός, πως η Νάπολι αποφάσισε πέρυσι το καλοκαίρι να αποκτήσει τον Τσιτσιρέτι με πενταετές συμβόλαιο, παρόλο που δεν είχε κάνει και καμιά σούπερ σεζόν. Ούτε με την Μπενεβέντο, ούτε ως δανεικός στην Πάρμα. Επίσης τρομερή εντύπωση μου έκαναν δημοσιεύματα που βρήκα από την Ιταλία, τα οποία έλεγαν πως στο φινάλε των φετινών καλοκαιρινών μεταγραφών, σχεδόν το μισό καμπιονάτο κτύπησε την πόρτα της Νάπολι και ζήτησε δανεικό τον Τσιτσιρέτι. Και η απάντηση ήταν αρνητική προς όλους. Παρόλο που λίγες μέρες μετά ο Ιταλός βρέθηκε να παίζει στην δεύτερη ομάδα της Νάπολι.

Είναι προφανές πως όλοι κάτι βλέπουν στα ποδοσφαιρικά στοιχεία του Τσιτσιρέτι. Τα ίδια που είδε και ο Ίβιτς. Και αυτό που συμπεραίνει κανείς ψάχνοντας τα πεπραγμένα του Τσιτσιρέτι στην Ιταλία, είναι πως αυτό που κυρίως του έχει δυσκολέψει την καριέρα, είναι ο χαρακτήρας του. Δεν αναφέρομαι στην εξωτερική εμφάνιση. Αν ο Λιβάγια δει τον Τσιτσιρέτι, θα πάει στον τατουατζή του και θα μείνει τρεις εβδομάδες σερί εσώκλειστος. Αλλά δεν θα κριθεί κάποιος από την εξωτερική του εμφάνιση. Ο χαρακτήρας του Τσιτσιρέτι είναι ιδιόρρυθμος. Σύμφωνα με τους Ιταλούς, αυτός είναι ο λόγος που δεν στέριωσε στην Ρόμα, παρόλο που ο ίδιος ο Αντόνιο Κόντε τον πήγε στις Ακαδημίες της Τριγκόρια. Αυτός, πάντα σύμφωνα με τους Ιταλούς, είναι και ο λόγος που χάλασε η σχέση του με την Μπενεβέντο.

Και κάπου εδώ φτάνουμε στο δια ταύτα. Να τον φέρει η ΑΕΚ τον Τσιτσιρέτι. Μπορεί να τον διαχειριστεί; Ιδού το ερώτημα. Σκεφτείτε μόνο, πως μετά από ένα καταστροφικό ντέρμπι όπως αυτό της προηγούμενης Κυριακής, αυτό που έμεινε να συζητάμε, είναι ένα τερτίπι του Λιβάγια. Και δεν ήταν και η πρώτη φορά. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι πως στην ΑΕΚ, δεν υπάρχει καμία απολύτως ισορροπία στην διαχείριση ιδιόρρυθμών χαρακτήρων. Πάμε πάντα από το ένα άκρο στο άλλο και η περίπτωση του Λιβάγια είναι κραυγαλέα.

Το καλοκαίρι εμφανίστηκε ένας Καρντόσο, που είχε αποφασίσει πως θα βγάλει τα ψυχολογικά του και θα κάνει τον καμπόσο, πάνω στον πιο ποιοτικό παίκτη που είχε η ομάδα. Και του έκανε καψωνάρες. Μετά έφυγε ο Καρντόσο και η ΑΕΚ μπήκε σε μια λογική, του ο Λιβάγια κάνει τα πάντα και όπως τα θέλει εκείνος. Από το ένα άκρο, στο άλλο δηλαδή. Και όταν ο Λιβάγια έκανε βλακεία του στο ντέρμπι, αρχίσαμε να μπαίνουμε στην διαδικασία πως δεν γουστάρουμε τέτοιους παίκτες στην ΑΕΚ. Δηλαδή πάλι σε άκρο. Με λίγα λόγια, επί της ουσίας τον Λιβάγια, ο οποίος προφανώς και είναι ιδιόρρυθμος χαρακτήρας διότι διαφορετικά δεν θα ερχόταν στην Ελλάδα ούτε για ηλιοθεραπεία, ο οργανισμός ΑΕΚ δεν τον έχει διαχειριστεί ποτέ. Πότε του κάνει καψώνια, πότε τον αφήνει να κάνει ότι του κατεβαίνει στο κεφάλι, πότε θέλει να τον διώξει. Έτσι όμως, δουλειά δεν γίνεται, με ιδιόρρυθμους χαρακτήρες.

Ο οργανισμός ΑΕΚ θα πρέπει να αποδεχθεί κάτι πολύ απλό. Δεν πρόκειται ποτέ να έχει στο ρόστερ της έναν παικταρά, αν το μυαλό του δεν είναι και λίγο περίεργο. Αν ο χαρακτήρας του δεν είναι ολίγον ιδιόρρυθμος και αν δεν κάνει τερτίπια. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτή την πραγματικότητα η ΑΕΚ πρέπει να την αποδεχθεί και κυρίως να την διαχειριστεί. Για να ξέρουμε και τι λέμε και να είμαστε δίκαιοι, το έχει καταφέρει σε κάποιες περιπτώσεις με μεγάλη επιτυχία. Ο Αραούχο ήρθε στην ΑΕΚ με την καριέρα του σε ελεύθερη πτώση και μια καταδίκη για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ. Αλλά για 1,5 σεζόν έκανε παπάδες και η τιμή εκτοξεύτηκε πάνω από τα 10 εκατομμύρια. Ο Βράνιες ήρθε ως γυρολόγος που κανένας δεν τον ήθελε. Πήρε πρωτάθλημα και έκανε μεταγραφή 3,5 εκατομμυρίων στην Άντερλεχτ. Ο Λιβάγια ήρθε με καριέρα βαλτωμένη και πήρε πρωτάθλημα, ξαναβρήκε θέση στην εθνική του ομάδα και μπήκε και στα μπλοκάκια των σκάουτερς. Ακόμα και ο Ολιβέιρα, που δεν κουβαλά την τρέλα ούτε του Λιβάγια, ούτε του Αραούχο, αλλά έχει και αυτός τις ιδιορρυθμίες του. Και κυρίως ήρθε στην ΑΕΚ ψάχνοντας να ξαναβάλει σε ράγες την καριέρα του. Κάτι που ήδη καταφέρνει.

Για να μην το ανοίγω πολύ. Προφανώς και έχει σημασία τι μέρος του λόγου, ως προς την ποδοσφαιρική ποιότητα, είναι αυτός ο Τσιτσιρέτι. Όμως ακόμα και αν είναι παικταράς, που δεν αμφιβάλω πως μπορεί να είναι, αν η ΑΕΚ δεν καταφέρει να διαχειριστεί τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του και την τρέλα που φαίνεται να κουβαλάει, θα κάνει μια τρύπα στο νέο. Και απλώς θα αποκτήσουμε ακόμα ένα θέμα για να κουβεντιάζουμε κάθε φορά.

• blog
• ΑΕΚ
• αματο τσιτσιρετι