Να νιώθουν και να γουστάρουν ΑΕΚ

Δεν είναι μέρα για περισπούδαστες ποδοσφαιρικές αναλύσεις. Άλλωστε το πράγμα δείχνει να vamos προς το (πολύ) bien και μάλιστα με μεθοδικότητα. Έγινε η πρώτη μεταγραφή, ακολουθεί και η δεύτερη μέχρι το πολύ την Τετάρτη και μετά βλέπουμε. Την ίδια στιγμή που οι άλλοι σκέφτονται ακόμα περισσότερο ποιους θα διώξουν, παρά ποιους θα πάρουν. Δεν θα μπω όμως σήμερα ούτε σε αναλύσεις, ούτε σε συγκρίσεις, ούτε σε τίποτα τέτοιο.

Χάζευα, αλλά στην κυριολεξία, το βίντεο με τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ να παίζουν μπάλα στο εργοτάξιο της Νέας Φιλαδέλφειας. Προφανώς και δεν θα μπορούσε να υπάρχει ιδανικότερο σημείο, για να στείλει το ποδοσφαιρικό τμήμα τις ευχές για τη νέα χρόνια. Ναι, δεν έχει πάρει ακόμα σχήμα το νέο γήπεδο. Αλλά για όσους, ακόμα και τώρα, έχουν κάνει μια βόλτα από το οικόπεδο, θα έχουν διαπιστώσει πως συμβαίνει κάτι μαγικό. Είναι στην ατμόσφαιρα όλα όσα κουβαλούσε/συμβόλιζε/σήμαινε/έδινε το γήπεδο. Σαν να είναι εκεί, ορθωμένο ακόμα. Και ας είναι μόνο ένα εργοτάξιο, αυτό που υπάρχει αυτή τη στιγμή.

Μόνο την αύρα που έχει αυτός ο χώρος, να πάρει η νέα χρόνια, τότε είναι αδύνατον να μην πάει καλά για την ΑΕΚ. Έτσι απλά, όμορφα και μεταφυσικά. Διότι συγγνώμη κιόλας, δεν μπορεί αυτή η ροπή που σταθερά έχουμε ως ΑΕΚτζήδες προς το μεταφυσικό, να «γράφει» μόνο για τα στραβά. Πάει και ανάποδα. Αν είναι γραφτό να γίνονται πάντα γκέλες αγωνιστικές τα Χριστούγεννα, ας είναι και η αύρα του οικοπέδου που βρισκόταν (και θα ορθωθεί ξανά) το γήπεδο της ΑΕΚ, να «φτιάξει» το νέο χρόνο.

Αφήνω όμως τα μεταφυσικά και πιάνω τα φυσικά. Είδα τον Μάνταλο να δίνει το σύνθημα για να παίξουν μπάλα στη Νέα Φιλαδέλφεια, κλωτσώντας και με τα δυο πόδια. Θυμίζω πως έχουν περάσει μόνο δυο μήνες, από την επέμβαση που έκανε στους χιαστούς και ακόμα στο ατομικό πρόγραμμα που κάνει στα Σπάτα, κλωτσάει λίγο. Και όχι με το εγχειρισμένο πόδι. Προφανώς και ένα σουτ, δεν ήταν και τίποτα τρομερό. Αλλά μεταξύ μας, πέραν των οδηγιών που ενδεχομένως να είχε δώσει ο «σκηνοθέτης» για τις ανάγκες του γυρίσματος του βίντεο, είναι και η τρέλα που τον έπιασε τον Μάνταλο να το κάνει. Το γούσταρε και εκεί που ήταν και αυτό που έκανε, διότι νιώθει τι σημαίνει όλο αυτό. Δεν ήταν απλώς ένα χριστουγεννιάτικο γύρισμα και έξω από την πόρτα.

Το ίδιο ισχύει και για τον Μπακάκη. Δείτε ξανά προσεκτικά το βίντεο, πόσο το απολαμβάνει. Το ίδιο και για τον Μπακασέτα και για τον Γαλανόπουλο και για τον Γαλανόπουλο. Ακόμα και για τον Ανέστη που πιθανότατα θα φύγει. Για τον Λάζαρο που έχει δει πολλά και έχει περάσει και κατά το παρελθόν από άλλες μεγάλες ομάδες. Το απόλαυσαν όλο αυτό που έγινε και φαίνεται. Και το απόλαυσαν κυρίως διότι νιώθουν τι ακριβώς σημαίνει. Διότι αυτή την αύρα που υπάρχει στην ατμόσφαιρα στη Νέα Φιλαδέλφεια, είναι σε θέση να την αφουγκραστούν.

Κανείς τους δεν ήταν ΑΕΚ από μικρο παιδί, με εξαίρεση ίσως τον Μπακασέτα. Αλλά κανείς τους έτσι κι αλλιώς δεν θέλει να πουλήσει ΑΕΚηλίκη. Όμως είναι παιδιά που μπορούν να νιώσουν από ΑΕΚ και να γουστάρουν. Φαίνεται. Και έτσι παρασύρουν και τους υπόλοιπους στα αποδυτήρια. Τους ξένους παίκτες, που πιθανότατα (και λογικό είναι), εκτός από φωτογραφίες του παλιού γηπέδου, δεν είχαν εικόνα καν για το που βρίσκεται.

Δεν θα μπω σε υπερβολές. Ούτε θα υποστηρίξω ποτέ πως ξαφνικά όλοι στην ομάδα είναι ΑΕΚ μέχρι το κόκκαλο και κοιμόνται και ξυπνάνε με το όνειρο να γίνει επιτέλους το νέο γήπεδο. Αλίμονο. Επαγγελματίες είναι όλοι τους και παραμένουν. Απλώς όλο αυτό το βίντεο που έγινε στη Νέα Φιλαδέλφεια και οι αντιδράσεις που είχαν οι παίκτες, ενισχύει κάτι που θαρρώ είναι ξεκάθαρο από την αρχή της σεζόν. Αυτή η ελληνική βάση, ο κορμός που έχει φτιαχτεί, είναι σε θέση να νιώσει τι σημαίνουν μια σειρά από πράγματα για την ΑΕΚ. Από την κάψα για το πρωτάθλημα και την ευρωπαϊκή επιστροφή μετά από τα χρόνια της απαξίωσης και της καταστροφής, μέχρι και την κατασκευή του νέου γηπέδου. Αυτή η δυνατότητα να νιώσουν, τους επιτρέπει και να γουστάρουν. Αυτόματα γίνεται αυτό και είναι λογικό. Και με παίκτες που νιώθουν και γουστάρουν, μόνο μπροστά μπορεί να πάει η ΑΕΚ. Ή για να είμαι πιο ακριβής, μόνο έτσι γίνεται δουλειά.

Καλά να μας μπει (ο 2018) και ακόμα καλύτερα να μας κάτσει.