Να είναι τυχερή και κυρίως η τελευταία

Η φανέλα, όσο διατηρεί ως βάση το κίτρινο και το μαύρο, είναι μια εξαιρετική υποκειμενική ιστορία. Διότι όταν δεν διατηρεί αυτή την βάση και πάει σε εναλλακτικά τύπου φούξια, εκεί φεύγει το υποκειμενικό που είναι το γούστο και έρχεται το αντικειμενικό που είναι το ζήτημα της αλλοίωσης της ταυτότητας. Καλές οι ιδέες του τμήματος μάρκετινγκ μιας αθλητικής εταιρίας, ακόμα καλύτερες όμως οι ρίζες και οι καταβολές μιας ομάδας.

Όσο λοιπόν υπάρχει ως βάση το κίτρινο και το μαύρο, η φανέλα θα είναι πάντα ζήτημα γούστου. Αν ήταν στο χέρι μου, δεν θα έφευγα ποτέ από την μονόχρωμη κίτρινη ως πρώτη εμφάνιση. Με το μαύρο σορτσάκι και τις κίτρινες κάλτσες. Έτσι την γνώρισα, έτσι την έμαθα, έτσι την αγάπησα, έτσι θα ήθελα να την βλέπω συνέχεια μέσα στο γήπεδο. Επειδή δεν είναι στο χέρι μου και είναι στο χέρι του Μελισσανίδη, η ΑΕΚ δεν έχει φύγει ποτέ από τις ρίγες, από το 2014 μέχρι και τώρα. Προφανώς και εκείνος έτσι την γνώρισε, έτσι την αγάπησε και έτσι θέλει να την βλέπει.

Βεβαίως οι φετινές ρίγες δεν έχουν σχέση ούτε με τις περυσινές, ούτε με τις προπέρσινες. Δεν έχουν σχέση μ’ οτιδήποτε άλλο έχουμε δει στην ΑΕΚ. Υπό άλλες συνθήκες και για μια άλλη ομάδα, ίσως αυτό να ήταν ενοχλητικό. Όμως διαχρονικά η ΑΕΚ, είναι ένα κλαμπ που πειραματίζεται με τις φανέλες της. Έχει φορέσει και μονόχρωμες, έχει φορέσει και ρίγες, έχει φορέσει και τον δικέφαλο σε μεγάλο σχήμα, έχει φορέσει και μια παχιά οριζόντια μαύρη γραμμή στην κίτρινη μπλούζα. Έχει πειραματιστεί πολύ. Και μάλιστα ο κόσμος ήταν πάντα ανοικτός σ’ αυτά τα πειράματα. Σκεφτείτε άλλωστε, πως οι εμφανίσεις που έκαναν το μεγαλύτερο γκελ, ήταν αυτές με το μεγάλο σχήμα Δικεφάλου πάνω στην φανέλα. Κάτι που ήταν εξόχως πρωτοποριακό, ειδικά για την δεκαετία του ’90.

Οφείλω να ομολογήσω πως επειδή με τις εμφανίσεις είμαι ψείρας και δίνω μεγάλη βάση στην λεπτομέρεια, με ενοχλούν αφάνταστα τα τετραγωνάκια στους ώμους. Κατά τα άλλα, η φανέλα μου κτυπάει καλά στο μάτι. Και φορεμένη από τους παίκτες, ακόμα καλύτερα. Σίγουρα κάνει διαφορά πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με την περυσινή. Και στα μάτια τα δικά μου, προτιμότερες οι πλάγιες ρίγες, παρά οι κάθετες. Για περισσότερους από έναν λόγους. Για παράδειγμα, αυτές οι πλάγιες ρίγες, θα παραπέμπουν μόνο σε ΑΕΚ. Σίγουρα στην Ελλάδα, ενδεχομένως ακόμα και στην Ευρώπη. Τις κάθετες ρίγες, τις βλέπεις συχνά και παντού.

Αυτό βεβαίως που έχει σημασία γι αυτή την φανέλα, είναι να μας βγει γούρικη. Να είναι μια τυχερή εμφάνιση. Διότι, για παράδειγμα, η φανέλα της σεζόν 94-95, που κατά γενική ομολογία ήταν η πιο όμορφη που έχει φορέσει ποτέ η ΑΕΚ, ήταν η πρώτη που έχασε πρωτάθλημα μετά από τρια σερί. Και παρόλο που είχε παίξει μπαλάρα. Επίσης, η κορυφαία στα δικά μου μάτια φανέλα, που ήταν αυτή της σεζόν 2001-02, έχασε το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία, όταν ακυρώθηκε πεντακάθαρο γκολ του Ντέμη και τράκαρε ο Φερούζεμ με τον Χιώτη. Ακόμα και πολλοί από εσάς που μνημονεύετε την φανέλα που είχε μια πλατιά οριζόντια μαύρη ρίγα, επειδή έμοιαζε μ’ αυτή της Μπόκα, λησμονείτε πως συνδέθηκε με την μεγάλη καταστροφή του υποβιβασμού. Αντιθέτως με ρίγες η ΑΕΚ πήρε πρωτάθλημα μετά από 24 χρόνια και με ρίγες έπαιξε Τσάμπιονς Λιγκ μετά από 12.

Έχει μεγάλη σημασία να είναι τυχερή αυτή η νέα φανέλα. Και ακόμα μεγαλύτερη σημασία, έχει να είναι η τελευταία που θα βρει την ΑΕΚ να παίζει μακριά από τη Νέα Φιλαδέλφεια. Το είπε ένας φίλος προχθές στο ραδιόφωνο και ομολογώ πως δεν το είχα σκεφτεί καθόλου. Όπως και να είναι αυτή η φανέλα, είπε, πρέπει να την πάρουμε όλοι, διότι είναι ιστορική και συλλεκτική. Είναι η 16^η με την οποία θα παίξουμε μακριά από το σπίτι μας, αλλά θα είναι και η τελευταία. Τρομερή σκέψη. Ανατριχιαστική, αν σκεφτεί κανείς πόσα πολλά έχει περάσει η ΑΕΚ, είτε με ρίγες, είτε με μονοχρωμία, είτε με σχέδια, σ’ αυτόν τον κύκλο του ξεριζωμού.

Αυτή η φανέλα, με τις πλάγιες ρίγες, που σε πολλούς αρέσει πολύ και σ’ άλλους δεν αρέσει καθόλου και σε κάποιους τρίτους (όπως η αφεντιά μου) τους κτυπάει στο μάτι με τα τετραγωνάκια που έχει στους ώμους, θα είναι η τελευταία που θα φοράει η ΑΕΚ ως μόνιμα φιλοξενούμενη. Το επόμενο καλοκαίρι, τέτοια εποχή, αν όλα πάνε όπως δείχνουν πως πηγαίνουν, θα συζητάμε για την φανέλα με την οποία η ΑΕΚ θα μπει ξανά στο δικό της σπίτι. Και πλέον αυτή η φετινή, θα έχει περάσει στην ιστορία ως η τελευταία φορεσιά της εξορίας. Δεν είναι δα και μικρό πράγμα.