Με τον Γιακουμακ-ούχο, τι φάση;

Είναι προφανές πως ο Σκίμπε έκανε τις πρόσφατες επιλογές του για την αποστολή της εθνικής ομάδας, χωρίς να υπολογίσει καθόλου όσα συμβαίνουν στο ελληνικό πρωτάθλημα τους τελευταίους δυο μήνες. Και φαντάζομαι πως όλοι μας αντιλαμβανόμαστε, πως αυτό εξ ορισμού είναι πρόβλημα. Ενδεχομένως να μην το κουβεντιάζαμε καν, αν ο κόουτς είχε αποφασίσει πως στην εθνική θα παίζουν μόνο Έλληνες που αγωνίζονται στα ευρωπαϊκά πρωτάθλημα. Εκεί που φυσικά τα κριτήρια είναι διαφορετικά. Όμως φυσικά και δεν είναι έτσι, αλλά ούτε μπορεί και να είναι. Δεν έχουμε δα μοιράσει ως χώρα ποδοσφαιριστές σ’ όλη την Ευρώπη.

Ο προπονητής της εθνικής θεωρητικά παρακολουθεί όσα γίνονται στο ελληνικό πρωτάθλημα και θεωρητικά τα όσα βλέπει να συμβαίνουν, αποτελούν βασικό κριτήριο για τις επιλογές του. Επίσης αποτελούν ένα έξτρα κίνητρο για όλους τους παίκτες που αγωνίζονται στο ελληνικό πρωτάθλημα, να εξελίσσονται και να βελτιώνονται. Αλλά κυρίως έχει να κάνει με την φόρμα. Δυσκολεύομαι λοιπόν να αντιληφθώ πως γίνεται, τρεις μέρες μετά το παιχνίδι της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ, να είναι στη εθνική ομάδα ο Γλύκος και όχι ο Μπάρκας. Θυμίζω πως ο Γλύκος έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης και στα δυο γκολ του Αραούχο, ενώ αν είχε κάνει ανάλογο λάθος μ’ αυτό του τρίτου γκολ τερματοφύλακας της ΑΕΚ, θα τον είχαν στείλει στον Άγιο Δομίνικο να κάνει παρέα με τον μάνατζερ ράγκμπι και τον Τσάν να στρώσει χαρακτήρα.

Για όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, οι τερματοφύλακες της ΑΕΚ, με εξαίρεση το ματς με τον Ηρακλή, το τελευταίο διάστημα έχουν κατεβάσει ρολά. Και οι δυο τους. Ο Μπάρκας δεν έχει δεχθεί γκολ σε σερί παιχνίδια με Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Μικρό πράγμα; Ο Ανέστης έχει να δεχθεί γκολ από… πέρυσι και θυμηθείτε τι αποκρούσεις έχει κάνει με Λάρισα και Πλατανιά. Θεωρώ αδιανόητο να μην είναι ένας εκ των δυο στην εθνική. Κάτι μάλιστα που γίνεται συστηματικά. Ψάχνω να βρω τελευταία φορά που ήταν τερματοφύλακας της ΑΕΚ στην εθνική και κοντεύω να φτάσω στον Ατματσίδη. Παρόλο που, για παράδειγμα, ο Ντίμης είχε κάνει μαγικά πράγματα στα πλέι οφ του ’12, αλλά ο αποκλεισμός του από την αποστολή που πήγε στο Euro, παραμένει από τα μεγαλύτερα μυστήρια του ποδόσφαιρου.

Τα ίδια περίπου ισχύουν και για τους Έλληνες στόπερ της ΑΕΚ. Και τον Λαμπρόπουλο δηλαδή, αλλά και τον Κολοβέτσιο. Η ΑΕΚ είναι η μοναδική ομάδα, η οποία στα τελευταία 12 παιχνίδια σε πρωτάθλημα και κύπελλο, έχει δεχθεί μόλις τρια γκολ. Τα δυο σ’ ένα ματς. Φαντάζομαι αυτά τα έχει υπ’ όψιν του ο Σκίμπε. Όπως επίσης ήταν παρών και την περασμένη Κυριακή στο ΟΑΚΑ και είδε τι ακριβώς έκανε ο Λαμπρόπουλος στον πολύ Πρίγιοβιτς. Θα μου πείτε πως υπάρχουν στα στόπερ ο Παπασταθόπουλος και ο Μανωλάς. Σωστά. Υπάρχει όμως και ο Οικονόμου και υπάρχει και ο Τζαβέλλας που πλέον παίζει μπάλα στα βάθη της ανατολής. Και επειδή κάποιος μπορεί να βάλει στην κουβέντα την ανάγκη να έχει μεγάλες δόσεις εμπειρίας η αποστολή αυτής της εθνικής, ας ξαναρίξει μια ματιά στις κλήσεις που έγιναν και να το ξανασκεφτεί. Δηλαδή ο Μανθάτης έχει περισσότερη εμπειρία από τον Λάζαρο; Ή μήπως είναι σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση το τελευταίο διάστημα.

Το ξέχασα όμως. Τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν αποτέλεσε κριτήριο για την εθνική. Αποδεικνύεται και από την περίπτωση του Γιακουμάκη. Έχει πετύχει εννέα γκολ μέχρι τώρα και είναι ο πρώτος Έλληνας σκόρερ του πρωταθλήματος. Με λίγα λόγια, στην εθνική της Ελλάδας, δεν βρίσκεται ο πρώτος Έλληνας σκόρερ του πρωταθλήματος. Ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει βάλει, μεταξύ άλλων, γκολ και στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό. Κάποιος βέβαια μπορεί να υποστηρίξει, πως δεν γίνεται να πάει στην εθνική ένας επιθετικός που αγωνίζεται στον Πλατανιά. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως, αναρωτιέμαι πως μπορεί να βρίσκεται στην εθνική ο τερματοφύλακας του Παναιτωλικού. Αυτός δηλαδή που σε κάθε ματς δέχεται 15 φάσεις, βγάζει τις πέντε και γίνεται ήρωας. Ενώ αντίθετα μένει εκτός ένας επιθετικός που είναι πρώτος Έλληνας σκόρερ και αγωνίζεται σε μια ομάδα που για να μπορέσει να κάνει ευκαιρία, θα πρέπει να ευνοήσουν μια σειρά από συναστρίες του ποδοσφαίρου.

Βεβαίως ο Γιακουμάκης έχει όλο τον χρόνο μπροστά του για να μπορέσει να αποκαταστήσει αυτή την αδικία. Διότι αυτό το παιδί προοδεύει ποδοσφαιρικά, καλπάζοντας. Άλλος παίκτης ήταν στην αρχή της σεζόν και άλλος παίκτης έκανε ροντέο την άμυνα του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού τον περασμένο Γενάρη. Ακόμα και άλλος παίκτης είχε έρθει στο ΟΑΚΑ για την ρεβάνς του κυπέλλου. Και μάλιστα ήταν κρίμα που τότε που όλες οι συζητήσεις μετά το ματς, βλακωδώς επικεντρώθηκαν στην φάση του Μάνταλου και στην προσπάθεια να πειστούν οι αποπροσανατολισμένοι και κατ’ επιλογή τυφλοί πως ο ήλιος ανατέλλει από την ανατολή. Πέρασε πολύ στα ψιλά, εκείνη η εμφάνιση του Γιακουμάκη και ήταν κρίμα. Ρωτήστε όμως τον Βράνιες πόσο πολύ τον ταλαιπώρησε και τι χρειάστηκε να κάνει για να τον σταματήσει.

Ευτυχώς από το καλοκαίρι αυτή την ταλαιπωρία ο Βράνιες θα την περνά στα οικογενειακά διπλά στα Σπάτα. Ισχύει βέβαια και αντίστροφα, διότι στο ματς του κυπέλλου, δεν πέρασε και ένα χαλαρό απόγευμα ο Γιακουμάκης, με το μαρκάρισμα του καμικάζι. Το σημαντικό είναι πως η ΑΕΚ έχει πάρει ότι καλύτερο διαθέτει η ελληνική αγορά για την επίθεση. Έναν χαρισματικό φορ που συνεχώς εξελίσσεται. Και για να ξέρουμε και τι λέμε, αν δεν είχε προλάβει να κάνει την κίνηση της τον περασμένο Δεκέμβρη, μ’ όσα κάνει ο Γιακουμάκης από τον Γενάρη και μετά, η υπόθεση θα πήγαινε για μεγάλο σίριαλ το καλοκαίρι. Μεγαλύτερο και απ’ αυτό που έχει ήδη ξεκινήσει με τον Αραούχο.