Και αν πήγαινε με Αρουαμπαρένα;

Αρουαμπαρένα: "Ισοπαλία που πονάει"
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Φοβούμαι πως αργά ή γρήγορα, η κουβέντα για προπονητή στην ΑΕΚ, θα ανοίξει και πάλι. Κυρίως διότι ο Μοράις παρότι και γνώσεις έχει και δουλειά στα Σπάτα κάνει, του είναι δύσκολο να διαχειριστεί το βάρος και την πίεση που έχει ο πρώτος προπονητής. Και ειδικά σε μια ομάδα όπως είναι η ΑΕΚ. Προφανώς και χρειάζεται εντελώς άλλα προσόντα για να κάνεις εξαιρετική δουλειά ως συνεργάτης του Μουρίνιο και εντελώς άλλα για να κάνεις όσα κάνει ο (κάθε) Μουρίνιο.

Ο Μοράις το χάνει το πράγμα. Και όσο περισσότερο το χάνει, τόσο περισσότερα ακαταλαβίστικα κάνει. Ούτε να τα χάνει με τις αλλαγές όταν στραβώνει ένα ματς είναι καλό δείγμα, ούτε είναι λογικό να δίνει ερωτηματολόγιο στους ποδοσφαιριστές για τις θέσεις που παίζουν, 50 μέρες αφότου έχει αναλάβει ως προπονητής, ούτε με τις φωνές και τις εντάσεις που εσχάτως έχει βάλει στο ρεπερτόριο του στα Σπάτα, γίνεται δουλειά. Ειδικά μάλιστα όταν οι φωνές είναι σε παίκτες που δεν παίζουν καν, όπως ο Ζόριτς ή ο Τζανετόπουλος.

Μακάρι να γίνει κάτι και ένα ενδεχόμενο σερί με νίκες να επιτρέψει στον Μοράις να βγάλει ένα προφίλ τέτοιο, που να αποδείξει πως δεν χρειάζεται να ανοίξει και πάλι κουβέντα για προπονητή στην ΑΕΚ. Αλλά μεταξύ μας, δεν το βλέπω. Προφανώς και πριν γίνει οποιαδήποτε συζήτηση περί προπονητή, επιμένω πως η ΑΕΚ θα πρέπει να πάρει απόφαση, προς τα ποια μεριά θέλει να πάει. Ποια ρώτα να ακολουθήσει. Θέλει να ρίξει λεφτά και να αγοράσει έτοιμη ανταγωνιστική ομάδα ή να φτιάξει μια από την αρχή; Πρώτα θα απαντήσει σ’ αυτό το ερώτημα και μετά θα πάρει και τον ανάλογο προπονητή.

Πάντως η αλήθεια είναι πως και επί Κετσπάγια, αλλά και τώρα επί Μοράις, πολλές φορές σκέφτομαι τι θα γινόταν, αν πέρυσι το καλοκαίρι η ΑΕΚ τελικά πήγαινε στην επιλογή του Μάρτιν Αρουαμπαρένα. Υπενθυμίζω πως σ’ αντίθεση μ’ ότι έγινε πριν από περίπου δυο μήνες, όταν και χρειάστηκε να βρεθεί προπονητής μέσα σ’ ένα βράδυ, η ΑΕΚ τότε είχε βγει στην αγορά και το έψαχνε, από τον Απρίλιο. Ίσως και νωρίτερα. Διότι προφανώς και είχε φανεί προς τα πού πάει η δουλειά με τον Πογιέτ, αρκετά πριν φύγει νύχτα από το ξενοδοχείο της ομάδας παραμονή του ημιτελικού με τον Ατρόμητο.

Η ΑΕΚ λοιπόν είχε πολύ χρόνο μπροστά της να ψαχτεί και να βρει τον κατάλληλο. Και όπως θυμάστε, είχε καταλήξει να αποφασίσει ανάμεσα στον Αρουαμπαρένα και τον Μοντανιέ. Επέλεξε τον Γάλλο. Δεν χρειάζεται να επαναλάβω τους λόγους που ήταν εντελώς άστοχη επιλογή και πως ο Μοντανιέ ήταν μια εντελώς ασύμβατη περίπτωση προπονητή, μ’ όσα είχαν στο μυαλό τους πως ήθελαν να κάνουν οι άνθρωποι της ΑΕΚ. Αν είχαν αποφασίσει πως θέλουν να πάνε και να στηρίξουν ένα πρότζεκτ κτισίματος ομάδες με ορίζοντα πενταετίας, ο Γάλλος θα ήταν ιδανικός. Και δεν επρόκειτο να φύγει κακήν κακώς από την Αθήνα, αν υπήρχε αυτή η προοπτική. Αλλά προφανώς ο Μοντανιέ δεν είχε σκοπό να αναλάβει μια ομάδα που ήθελε πρωτάθλημα εδώ και τώρα, πρόκριση στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ και όλα αυτά σ’ ένα πρότζεκτ στενού και περιορισμένου μπάτζετ.

Τι άραγε όμως θα μπορούσε να γίνει, αν αντί για τον Μοντανιέ, η ΑΕΚ είχε προκρίνει την λύση του Αρουαμπαρένα. Θα μου πείτε πως, με τα αν και τα ίσως δουλειά δεν γίνεται και ο χρόνος έτσι κι αλλιώς δεν γυρίζει πίσω. Έχει όμως το ενδιαφέρον της όλη αυτή η ιστορία και κυρίως μπορεί να είναι και διδακτική. Καταρχήν αν πήγαινε στην επιλογή του Αραουμπαρένα, δεν θα πήγαινε στην επιλογή Κετσπάγια. Κέρδος πρώτος από… χέρι. Ανοίγω μια παρένθεση εδώ. Μετά από δυο μήνες και ρίχνοντας μια ματιά πίσω με πιο καθαρό μυαλό, νομίζω πως τελικά το μεγάλο πρόβλημα με τον Τιμούρ, ήταν πως επηρέασε βαθιά την δουλειά και τον τρόπο σκέψης του, η μακροχρόνια παραμονή στον πάγκο της εθνικής Γεωργίας. Αντιμετώπιζε και διαχειριζόταν την ΑΕΚ, σαν να ήταν εθνική ομάδα. Να ετοιμαστούμε μόνο για το επόμενο ματς, χωρίς να κτίσουμε τίποτα και αν οι παίκτες που θα παίξουν δεν πάνε καλά, την επόμενη φορά θα καλέσουμε άλλους. Και κάπου εκεί την πάτησε, διότι έτσι, δεν δούλεψε καθόλου και σε κανέναν τομέα, μ’ αυτούς που είχε. Κλείνω την παρένθεση.

Το πρώτο λοιπόν ήταν, πως θα απέφευγε τον Κετσπάγια. Το δεύτερο θα ήταν πως θα είχε έναν προπονητή που ήξερε από πίεση τεράστιας ομάδας. Ήταν στην Μπόκα που, όταν χάνει σε φιλικό γκρινιάζει και στραβώνει το μισό Μπουένος Αϊρες. Βεβαίως ο Αρουαμπαρένα δεν θα είχε στην διάθεση του μεγαλύτερο μπάτζετ απ’ αυτό που διαχειρίστηκε ο Κετσπάγια. Αφενός όμως θα είχε περισσότερο χρόνο, διότι τον Αρουαμπαρένα η ΑΕΚ θα μπορούσε να τον είχε κλείσει από τον Μάιο και όχι 15 μέρες πριν ξεκινήσει η καλοκαιρινή προετοιμασία. Αφετέρου ενδεχομένως ο Αργεντινός να είχε κάνει πιο εύστοχες επιλογές, υπό την έννοια πως είχε διασυνδέσεις και επαφές, που δεν τις είχε ο Κετσπάγια.

Μάλιστα ο Αρουαμπαρένα πρόλαβε να δείξει στην ΑΕΚ πως ξέρει να κινείται έξυπνα στις μεταγραφές, έστω και αν δεν έγινε ποτέ προπονητής της. Όταν είχαν ξεκινήσει οι επαφές, είχε μελετήσει το ρόστερ της ΑΕΚ. Και αυτή την μελέτη την αξιοποίησε όταν πήγε στην Αλ Βάσλ, για να τσιμπήσει τον Μπαρμπόσα. Μεταγραφή που είναι ο ορισμός του value for money, που λέμε και στο Λιμανάκι Αίγινας. Παρεμπιπτόντως, ο Αρουαμπαρένα μετά από έντεκα ματς, την Αλ Βασλ την έχει στην κορυφή της βαθμολογίας. Και μην μου πείτε πως εκεί έχει ένα τσουβάλι πετροδόλαρα για μεταγραφές, διότι το ίδιο τσουβάλι, μπορεί και μεγαλύτερο, έχουν και οι υπόλοιπες ομάδες.

Προφανώς και δεν θα υποστηρίξω πως αν η ΑΕΚ είχε πάει στην επιλογή του Αραουμπαρένα τώρα θα ήταν πρώτη και όλοι θα πίναμε νερό στο όνομα του. Μπορεί να είχε φύγει κακήν κακώς και πιο πριν από τον Κετσπάγια. Όμως είναι ξεκάθαρο, πως ο Αρουαμπαρένα ήταν μακράν πιο συμβατή και πιο ποδοσφαιρικά ορθολογική επιλογή για την ΑΕΚ, απ’ ότι ο Μοντανιέ αλλά και ο Κετσπάγια. Και αυτό προφανώς και είναι καλό να το έχουμε όλοι μας στο μυαλό μας.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X