Κακή εποχή, κακές στιγμές μου φέρνει

Μπαίνω κατευθείαν στο θέμα. Για όσα έχουν συμβεί τις προηγούμενες μέρες και όσα πρέπει να ακολουθήσουν, τα είπε όλα μα όλα η ανακοίνωση της Ορίτζιναλ. Δεν θέλω να αλλάξω ή να προσθέσω, ούτε κόμμα. Και φυσικά δεν θα κάνω τον εξυπνητζή να επαναλάβω τα ίδια , ως δήθεν άποψη. Όσοι δεν την έχετε διαβάσει αυτή την ανακοίνωση, να το κάνετε χθες. Υπάρχει παντού και την βρίσκετε εύκολα ακόμα και εσείς που σας ενδιαφέρει να χρησιμοποιήσετε αυτό το ιντερνέτ (που λένε και οι γραμματιζούμενοι), μόνο για να γράψετε «εγώ σας τα έλεγα από το καλοκαίρι και εσείς με κράζατε». Τελοσπάντων. Πάμε παρακάτω.

Δεν θεωρώ πως υπάρχει κανείς που να διαφωνεί, πως σε παίκτες όπως είναι ο Μπακασέτας, ο Σιμόες και ο Λαμπρόπουλος, δεν άξιζαν να έχουν αυτό το τέλος από την ΑΕΚ. Και δεν θα διαφωνούν ακόμα και εκείνοι που έλεγαν «που πάμε με τους Λαμπρόπουλους» και πως «δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της φανέλας της ΑΕΚ ο Μπακασέτας». Διότι για όσους δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου, υπήρξαν και αυτοί και ήταν πολλοί. Όμως ακόμα και αυτοί τώρα θα παραδεχτούν πως σ’ αυτά τα παιδιά δεν άξιζε αυτό το τέλος. Και φυσικά όλοι αυτοί εκτέθηκαν διότι με Μπακασέτες και Λαμπρόπουλος περάσαμε μια τριετία θαυμάτων και οι ίδιοι είναι τώρα που θα κράξουν πρώτοι για τις αποχωρήσεις. Προσέξτε για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Δεν άξιζε σ’ αυτούς τους τρεις, ΑΥΤΟ το τέλος και όχι γενικώς το τέλος.

Διότι, για να ξέρουμε και τι λέμε, είναι επιλογή και των τριών, να μην συνεχίσουν στην ΑΕΚ. Υπό την έννοια πως κυρίως ο Μπακασέτας και ο Σιμόες, αρνήθηκαν την πρόταση για την ανανέωση των συμβολαίων τους. Πάλι για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Αναφαίρετο δικαίωμα τους, να κοστολογούν όσο νομίζουν τους εαυτούς τους. Ούτε συζήτηση επ’ αυτού. Ούτε αυτό τους κάνει κακούς χαρακτήρες ή ασεβείς προς την ΑΕΚ, ούτε πολύ περισσότερο κακούς παίκτες. Τίποτε απ’ όλα αυτά. Δεν είναι γενικός ο κανόνας, αλλά γι αυτούς τους τρεις ισχύει 100%. Διότι πρόκειται για χρυσά παιδιά. Από την άλλη μεριά βεβαίως, είναι αναφαίρετο δικαίωμα της ΑΕΚ και της κάθε ΑΕΚ, να θέτει τα δικά της οικονομικά δεδομένα σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όπως είναι δικαίωμα του Σιμόες να ζητήσει όσα νομίζει πως θέλει να ζητήσει, είναι και δικαίωμα της ΑΕΚ να δώσει όσα θέλει να δώσει. Είναι τόσο απλό. Και κάπου εκεί, η κάθε μια πλευρά, παίρνει τις αποφάσεις της. Αν, για παράδειγμα, ο Σιμόες, ήθελε να παραμείνει, θα μπορούσε να δεχθεί την πρόταση της ΑΕΚ. Όπως από την άλλη μεριά, αν η ΑΕΚ ήθελε να κρατήσει τον Σιμόες, θα μπορούσε να του δώσει όσα ζητούσε. Επομένως για το τέλος, αποφάσισαν επί της ουσίας και οι δυο πλευρές.

Όμως αυτό το τέλος, δεν το άξιζαν. Να τελειώσουν από την ΑΕΚ από την μια μέρα στην άλλη και μάλιστα επί της ουσίας «φορτωμένοι» μ’ όλο το ανάθεμα για την αγωνιστική κατάρρευση του τελευταίου μήνα. Διότι μπορεί να μην ήταν αυτό το νόημα της κίνησης της ΑΕΚ να τους «κόψει» τώρα και τους τρεις, μπορεί να είχε σκοπό να το πράξει έτσι κι αλλιώς τον Γενάρη, ωστόσο αυτό τελικά που φάνηκε, είναι πως το ανάθεμα φορτώθηκε στους τρίτους. Και είναι εντελώς άδικο. Αφενός διότι είναι παιδιά που έδιναν πάντα τα πάντα μέσα στο γήπεδο, ακόμα και όταν ήταν ντεφορμέ, όπως ο Σιμόες το τελευταίο διάστημα. Αφετέρου διότι ήταν «ιδρυτικά» μέλη αυτής της τρελοπαρέας, που από το 2015 μέχρι και το καλοκαίρι, πέτυχαν μια σειρά από μικρά και μεγάλα ποδοσφαιρικά θαύματα. Αλλά δυστυχώς ισχύει αυτό που τραγουδούν τα Υπόγεια Ρεύματα. Κακή εποχή, κακές στιγμές μου φέρνει.  Μάλιστα αυτή εξέλιξη μ’ αυτά τα τρια παιδιά, προκαλεί και μια τεράστια μελαγχολία, διότι επί της ουσίας σημαίνει και το κλείσιμο του κύκλου αυτής της τρελοπαρέας.

Και εδώ φτάνουμε και στο δια ταύτα. Επειδή πάντα η ΑΕΚ είναι πάνω απ’ όλα και πάντα αυτό που έχει σημασία δεν είναι ποιος φεύγει, αλλά ποιος έρχεται, η μεγάλη ευθύνη που βαραίνει τους πάντες, είναι να ξαναφτιάξουν μια ανάλογη τρελοπαρέα. Που να κάνει έναν ανάλογο κύκλο. Αυτή η ευθύνη βαραίνει πρώτα απ’ όλα τον Μελισσανίδη και κατόπιν τον Ουζουνίδη. Τον διοικητικό ηγέτη δηλαδή και τον προπονητή. Υπενθυμίζω κάτι. Η ΑΕΚ δεν θα έχει πλέον τρεις παίκτες με τους οποίους έχει μάθει να παίζει όχι φέτος, αλλά τα τελευταία 3,5 χρόνια. Και προσθέτοντας και τις καλοκαιρινές αποχωρήσεις, ο κορμός μας τελείωσε. Καλό ή κακό πλέον μικρή σημασία έχει. Αυτό που μετράει είναι, το πως θα μπορέσει να ξαναφτιάξει η ΑΕΚ έναν κορμό. Κάτι που πρέπει να ξεκινήσει αύριο το πρωί. Πρώτα με το υπάρχον ρόστερ. Ποιοι απ’ αυτούς που βρίσκονται στην ομάδα, μπορούν να αποτελέσουν κομμάτια αυτού του κορμού. Ο Γιαννιώτας; Ο Αλμπάνης; Ο Γιακουμάκης, ο Οικονόμου; Ο Γιούσης; Ο Γαλανόπουλος; Κανείς; Κάποιοι; Όλοι; Και μην αρχίσει κανείς τα «που θα πάμε με τους Αλμπάνηδες και τους Γιαννιώτες», διότι θα του θυμίσω τα «που πάμε με τους Λαμπρόπουλος» αλλά και τελικά τι κατάφερε η ομάδα μ’ αυτούς.

Φυσικά και μεταγραφές. Δεν γίνεται πλέον να κουβεντιάζουμε τον Γενάρη μόνο για έναν χαφ. Αυτή η κουβέντα ήταν προ μπει η ΑΕΚ στην διαδικασία να αρχίσει από τώρα να φτιάχνει την ομάδα της νέας σεζόν και τον καινούργιο κορμό της. Τώρα είναι προφανές πως απαιτείται επαναπροσδιορισμός του χειμερινού μεταγραφικού σχεδιασμού. Δεν θα μπω στην διαδικασία να βάλω στο τραπέζι, ούτε πόσους παίκτες χρειάζεται, ούτε ποιους παίκτες χρειάζεται. Όμως είναι προφανές πως πλέον η κουβέντα για το πώς πρέπει να κινηθεί η ΑΕΚ τον Γενάρη στην μεταγραφική αγορά, έχει αλλάξει. Αφήστε που έχω την αμυδρά υποψία, πως ενδεχομένως ακόμα και τον Γενάρη, από την τρελοπαρέα του 2015 που έχει έτσι κι αλλιώς έχει κλείσει τον κύκλο της, μπορεί να φύγει και ένα ακόμα εξέχων μέλος. Θα δείξει.

Και κάτι τελευταίο. Η ΑΕΚ παίζει με τον Άγιαξ. Στα μάτια τα δικά μου, είναι το ματς της χρονιάς. Για περισσότερους από έναν λόγους. Διότι η ΑΕΚ πρέπει να αποδείξει πως δεν μπήκε στον όμιλο για τουρισμό, διότι πρέπει να δείξει πως έχει σφυγμό και μπορεί να βγάλει αντίδραση, διότι κάπως αυτή η κατηφόρα του τελευταίο μήνα πρέπει να σταματήσει. Έλαχε να είναι απέναντι σ’ έναν υπερδύσκολο αντίπαλο. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο