Η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο

Photo Credits: INTIME

01/05/2020 | 19:58

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ο ΠΑΟΚ δεν είναι και πολύ ζεστός να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα. Αφενός είναι μια ευκαιρία να πραγματωθεί το αγαπημένο τους «ή εμείς ή κανείς». Αφετέρου θέλουν να έχουν ελεύθερο χρόνο να προετοιμαστούν για το CAS που τους πάει ο ΟΣΦΠ για την πολύ-ιδιοκτησία αλλά και να κυνηγήσουν τον ΟΣΦΠ για την υπόθεση της αλλοίωσης αποτελεσμάτων.

Ο ΟΣΦΠ που είναι ζεστός για να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, δεν θα είχε κανένα ζήτημα να διακοπεί, αρκεί να του απονεμηθεί ο τίτλος (που δικαίως κατ’ εμέ κατέκτησε) του πρωταθλητή. Αφενός διότι διαχρονικά τον ΟΣΦΠ τον απασχολούν αποκλειστικά και μόνο οι τίτλοι έχοντας αφοδευμένο το ποδόσφαιρο. Αφετέρου διότι θέλουν ελεύθερο χρόνο για να κυνηγήσουν τον ΠΑΟΚ στο CAS για την πολύ-ιδιοκτησία και για να προετοιμάσουν υπερασπιστική γραμμή για το κυνήγι του ΠΑΟΚ για την υπόθεση αλλοίωσης αποτελεσμάτων.

Η ΑΕΚ θέλει να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα. Τελεία. Διότι χωρίς πρωτάθλημα και μπάλα, δεν θα έχει απολύτως τίποτα. Για την ΑΕΚ, τα πάντα είναι το πρωτάθλημα, όχι όμως ως τίτλος, αλλά ως διαδικασία. Τα πάντα είναι η μπάλα. Είναι η φανέλα, είναι όσα γίνονται μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Όλο αυτό, φυσικά και κάποιες φορές το έχει πληρώσει ακριβά. Όμως κάπως έτσι καταλαβαίνουν όλοι όσοι βρίσκονται εντός και πέριξ του οργανισμού της ΑΕΚ, πως έχουν βρεθεί στη σωστή πλευρά.

Και επειδή ακόμα μπάλα δεν κυλάει και οι προπονήσεις που θα ξεκινήσουν την Τρίτη στα Σπάτα θα είναι αρχικά μόνο για φυσική κατάσταση, ας πάμε λίγο πίσω στο χρόνο. Για να συνεχίσουμε να μιλάμε για μπάλα. Η ΑΕΚ κατά καιρούς έχει χάσει τελικούς και έχει χάσει τρόπαια. Κάποιες φορές τα έχασε επειδή ήταν άτυχη, όπως στον τελικό του 1994. Κάποιες φορές τα έχασε επειδή ήταν κακή αγωνιστική, όπως στον τελικό του 2006 Και κάποιες φορές τα έχασε, επειδή βρήκε μπροστά της διάφορους Μπάκες και νομίζω πως αυτό δεν χρειάζεται ιδιαίτερες εξηγήσεις.

Ο τρόπος όμως που το έχασε το κύπελλο, σ’ εκείνο τον τελικό της 2ας του Μάη του 2009, δεν υπάρχει. Και μπορεί να μην υπάρξει και ποτέ ξανά. Προηγείσαι με 2-0 στο τέταρτο, βάζεις νικητήριο γκολ στο 90’, βαράς πέναλτι μέχρι να βγει ο αποσπερίτης και τελικά βλέπεις την κούπα να την σηκώνει ο απέναντι. Και ποιος απέναντι, μάλιστα. Εντάξει, συμφωνώ, θεωρητικά μοιάζει να είναι πολύ… ΑΕΚ τρόπος για να χάσεις ένα τρόπαιο. Αλλά ρε παιδιά, όχι κι έτσι. Όχι και έτσι.

Μεμονωμένα όλα αυτά που συνέβησαν σ’ εκείνον τον τελικό, μπορεί να λάχει να συμβούν. Δεν ήταν η ΑΕΚ ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία ομάδα που έχασε τελικό ενώ είχε προηγηθεί 2-0, ούτε η πρώτη ή τελευταία ομάδα που έχασε τελικό παρότι σκόραρε στο 90’, ούτε φυσικά η πρώτη ή τελευταία ομάδα που έχασε κούπα στα πέναλτι. Όλα αυτά μαζί όμως; Σ’ ένα ματς. Παίζει να έχει συμβεί και για πρώτη φορά στα ποδοσφαιρικά χρονικά.

Και να σας πω και κάτι άλλο. Όταν έκανε ο Μπλάνκο το 2-0, υπήρχαν πολλοί, ου μη εμού εξαιρουμένου, που παρέμεναν επιφυλακτικοί για το τι θα μπορούσε να κρύβει το ματς μέχρι τέλους. Ανοίγω μια παρένθεση. Μιας και είναι στην επικαιρότητα οι μάσκες, θυμάμαι πως τον κακόμοιρο τον Μπλάνκο τον κυνηγούσαν οι διαιτητές για να του βγάλουν κίτρινη όταν πανηγύριζε με τη μάσκα του Ζόρο, με την δικαιολογία της διακωμώδησης του αθλήματος. Ενώ όταν έκανε τις βουτιές ο Αλέκος για να παίρνει πέναλτι, ήταν διαφήμιση του ποδοσφαίρου στα πέρατα της γης. Αυτό για να μην ξεχνιόμαστε. Κλείνω την παρένθεση.

Όταν λοιπόν έγινε το 2-0 τόσο νωρίς, νομίζω πως ο περισσότερος κόσμος της ΑΕΚ, ήταν σε φάση «κάτσε να τελειώσει και τότε πανηγυρίζουμε». Αλλά όταν έβαλε το γκολ στο 90’ ο Σκόκο, δεν πιστεύω πως υπήρχε ούτε ένας, που να μην πίστεψε πως όλα τελείωσαν και είχε έρθει η κούπα. Ούτε ένας. Ποιος άλλωστε θα μπορούσε να φανταστεί πως ο Σάχα αντί να ξαπλώσει με την μπάλα αγκαλιά μέχρι το τελικό σφύριγμα και ας έτρωγε πέντε κίτρινες κάρτες, είχε αποφασίσει να κάνει βολέ και να δώσει ακόμα μια επίθεση στον ΟΣΦΠ. Και ποιος μπορούσε να φανταστεί πως ένας μαντράχαλος δυο μέτρα όπως ο Μαϊστόροβιτς, θα έχανε και κεφαλιά. Και ποιος μπορούσε να φανταστεί πως ο Νταρμπισάιρ, με μπαμπάκια στη μύτη και με κλειστά μάτια, θα έπιανε κεφαλιά σαν τον αείμνηστο τον Βουτσά όταν έκανε τον Μασούρο στην Θαλασσιές Χάντρες.

Νομίζω πως όλο αυτό ήταν που μας σόκαρε περισσότερους όλους και όχι τελικά η ήττα μετά από 367 πέναλτι. Έχω ακούσει πολλές ιστορίες, για το πώς βίωσε κόσμος εκείνο το δύσκολο βράδυ. Εκείνο που θυμάμαι σίγουρα, είναι πως ήταν η πρώτη, από τις συνολικά δυο φορές σ’ ολόκληρη τη ζωή μου, που ήθελα να ανάψω τσιγάρο. Η δεύτερη ήταν εκείνο το απόγευμα με τον Πανθρακικό. Επίσης νομίζω πως ήταν η πρώτη φορά που απλώθηκε τόση βουβαμάρα, για τόση πολύ ώρα, σε τόσο πολλές χιλιάδες κόσμου.

Παρεμπιπτόντως, αν τα δυο γκολ που είχε βάλει σ’ εκείνο τον τελικό ο Σκόκο (ειδικά το πρώτο στο 90^ο λεπτό), τα είχε βάλει ο Μέσι και μάλιστα σε τελικό, θα γινόντουσαν βιντεάκια ως η πιο τρανή απόδειξη πως αυτός είναι ο κορυφαίος του κόσμου και όχι ο Ρονάλντο. Ειδικά αν τα είχε βάλει σε τελικό. Μιλάμε για γκολ που ήταν ποδοσφαιρικά ποιήματα. Θα μου πείτε, ναι ήταν ποιήματα, αλλά ο Σκόκο διάλεγε παιχνίδια. Το ακούνε και σκάνε στα γέλια χιλιάδες οπαδοί της Ρίβερ και άλλοι τόσοι της Νιούελς.