Γι αυτό θα το ξαναπάρει η ΑΕΚ

Όλες τις τελευταίες ημέρες ακούω και διαβάζω πολλούς και για πολλά. Και είναι βέβαιο πως μέχρι να ξεκινήσει και πάλι να κυλάει η ΑΕΚ την μπάλα στο χορτάρι στα επίσημα παιχνίδια, θα ακουστούν και θα γραφούν πολλά περισσότερα. Ευτυχώς όμως, πάντα θα προκύπτει κάτι, που θα ανανεώνει την εμπιστοσύνη, πως αυτή η ομάδα, θα ξανακάνει του χρόνου, ότι έκανε και φέτος. Και φτάσει και πάλι στην κορυφή, όπως έφτασε και φέτος.

Θυμίζω για πολλοστή φορά, πως ο βασικός και ο πιο σημαντικός λόγος που η ΑΕΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα, είχε να κάνει με το γεγονός πως ήταν πιο ομάδα απ’ όλους τους άλλους. Αυτή ήταν η τεράστια ειδοποιός διαφορά, που έδωσε το πρωτάθλημα. Και ήταν πιο ομάδα απ’ όλες τις υπόλοιπες, κυρίως διότι ήταν μια μεγάλη τρελοπαρέα. Όπως λοιπόν όλοι ξέρετε, την ιστορία την γράφουν πάντα οι παρέες.

Αυτό έκανε και η ΑΕΚ. Στη συνέντευξη που μου (ναι, ναι, «μου», όντως δεν ακούγεται καλά αλλά κάτι τέτοια είναι ζωή μας) έδωσε ο Σιμόες στην Ώρα, δεν σκέφτηκε πολύ την απάντηση στην ερώτηση ποιο ήταν το μυστικό της ΑΕΚ. «Ενωμένοι πάντα εντός και εκτός γηπέδου». Εκεί στάθηκε, αυτό ξεχώρισε ο Σιμόες. Ένας παίκτης που πάνω απ’ όλα έχει την σοβαρότητα, την προσήλωση στην δουλειά και τον επαγγελματισμό.

Δεν ήταν όμως η απάντηση του Σιμόες αυτή που ανανέωσε την εμπιστοσύνη πως και του χρόνου η ΑΕΚ θα φτάσει όπου έφτασε και φέτος. Ήταν κάτι άλλο. Μετά από τον τελικό του Τσου  – Λου το περασμένο Σάββατο, έγινε το έλα να δεις με τα λάθη του Κάριους. Στο Κίεβο οι οπαδοί της Λίβερπουλ που είχαν δώσει έναν σκασμό λεφτά για να πάνε Ουκρανία και είχαν τον πόνο τους που έχασαν το τρόπαιο, τον χειροκροτούσαν τον Κάριους. Την ίδια ώρα εδώ στην Ελλάδα κάποιοι έστηναν τις κρεμάλες. Και βρήκαν την ευκαιρία, κάπου εκεί στο κράξιμο για τον Κάριους, να στριμώξουν πάλι και τον Ανέστη. Πολλοί εξ αυτών βεβαίως, έδωσαν χρήματα από το υστέρημα τους για να ταξιδέψουν τον περασμένο Οκτώβρη στο Μιλάνο και το Σαν Σίρο. Και επέστρεψαν με το κεφάλι ψηλά, χάρη σ’ αυτό το παλικαράκι που λέγεται Ανέστης. Το λησμόνησαν όμως και αυτό, όπως και πολλά άλλα.

Πάνω λοιπόν σ’ αυτό το κράξιμο που έπεφτε επί 24ώρου βάσεως, επενέβη ο Τάσος Μπακασέτας. Έκανε επικό ποστάρισμα – τρολάρισμα, μαζί με τον Ανέστη από την παραλία. Ξέρετε τι δείχνει αυτό, εκτός από την ποιότητα του παιδιού που λέγεται Μπακασέτας. Πόσο μεγάλο είναι το δέσιμο που υπήρχε μέσα στην ομάδα. Εκεί που όλοι θα υπερασπιζόντουσαν όλους, ακόμα και για το πιο μικρό, το πιο ασήμαντο. Και στον «χορό» που άνοιξε ο Μπακασέτας, θα μπορούσε εύκολα να μπει και ο Μπακάκης και ο Μάνταλος και ο Σιμόες και ο Λιβάγια. Διότι αυτή η ομάδα και ήταν πέρυσι και θα παραμείνει και του χρόνου, μια δεμένη παρέα και μια δυνατή γροθιά.

Σ’ αυτή την παρέα, γούσταρε να μπει ο Αλμπάνης. Γι αυτό και το είχε αποφασίσει από τον περασμένο Γενάρη να παίξει στην ΑΕΚ και δεν του άλλαζαν την απόφαση όσα εκατομμύρια και αν έπεφταν γύρω του. Διότι ο Αλμπάνης είναι ένα παιδί που ξέρει και καταλαβαίνει και τι σημαίνουν και που μπορεί να φτάσουν οι δεμένες παρέες. Το είδε μπροστά του, μέσα στο (πρώην) σπίτι του στις 5 του περασμένου Μάη. Και θέλει να το ζήσει και ο ίδιος.

Αν σ’ αυτή την παρέα δεν γουστάρει να μπει ο Κάιπερς και ο κάθε Κάιπερς, κακό του κεφαλιού του και καλή καρδιά. Άλλωστε έτσι κι αλλιώς, κανείς δεν θέλει θλιμμένους στην γιορτή του. Ειδικά για τον Κάιπερς, διάβασα από τον μάνατζερ του, πως υπάρχουν προτάσεις από επτά ομάδες από την Ελλάδα. Βγάζω την ΑΕΚ που ο ίδιος δεν έβαζε μέσα, βγάζω τον Ολυμπιακό διότι είμαι καλόπιστος και πιστεύω πως δεν έχει καμία εμπλοκή και τι μένει; Ο ΠΑΟΚ, ο ΠΑΟ, ο Αστέρας Τρίπολης, ο Πανιώνιος, ο Ατρόμητος, ο ΠΑΣ και η Ξάνθη. Είναι προφανές πως όλες είναι καλύτερες επιλογές από την πρωταθλήτρια.

Ίσως κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει του παιδιού, πως πάει το πράγμα. Ίσως ο μάνατζέρ του. Αλλά κάπου πήρε τα’ αφτί μου, πως ο μάνατζερ του Κάιπερς, είναι από τους πιο ισχυρούς της Ευρώπης. Εξ ου και λέγει ότι λέγει και κυρίως εξ ου και πράττει ότι πράττει. Μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί κάποιοι, πως η ΑΕΚ έφτασε ξανά στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου, διότι είχε να κάνει με παίκτες που έδιναν και την ψυχή τους, όχι μάνατζερς που έδιναν τα διαπιστευτήρια τους. Και στο κάτω – κάτω, που πας όταν έχεις το ίδιο όνομα με κράτος που δεν έχει βάλει ακόμα γκολ σε προκριματικά Μουντιάλ και τρώει πόρτα από την Γιουροβίζιον.

Και κάτι τελευταίο για τον Ουζουνίδη, που έχει πολύ μεγάλη σχέση με τα παραπάνω. Όπως ισχύει για όλους τους προπονητές ανά τον ποδοσφαιρικό πλανήτη, θα κριθεί μέσα στο γήπεδο. Οποιαδήποτε άλλη πρόβλεψη, είναι ανούσια. Υπάρχει ωστόσο ένα δεδομένο. Για να παραλάβει, να διαχειριστεί και να κρατήσει δυνατή και ενωμένη αυτή την τρελοπαρέα, ήταν αυτός την δεδομένη χρονική στιγμή. Ούτε κάποιος ξένος που είτε θα ψαχνόταν, είτε θα ένιωσε και λίγο πως το εγώ του θα έπρεπε να μπει πάνω από την ομάδα. Ούτε κάποιος άλλος Έλληνας που πριν προλάβει να σκεφτεί το μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες θα τον κατάπινε το κύμα. Ο Ουζουνίδης ξέρει να κρατά, να κουμαντάρει και να οδηγεί παρέες. Όλα τα υπόλοιπα, επί σκηνής…