Δικαιούνται την τελευταία λέξη

Πάει και το Τσάμπιονς Λιγκ. Ταξίδι ήταν και τελείωσε. Όσα έγιναν και κυρίως όσα δεν έγιναν, αναλύθηκαν ενδελεχώς όλο αυτό το τελευταίο διήμερο. Από σχετικούς, από άσχετους, από καλοπροαίρετους, από εμπαθείς, απ’ αυτούς που έχουν ξεκάθαρη εικόνα και από εκείνος που δεν έχουν πάρει μυρωδιά. Απ’ όλους. Επομένως εκ των πραγμάτων, έχουν ειπωθεί τα πάντα. Πριν κλείσουν οι αρμόδιοι το κεφάλαιο Ευρώπη για φέτος, ας τα πάρουν όλα αυτά που έχουν ειπωθεί, ας τα φιλτράρουν, ας τα αξιολογήσουν και ας χρησιμοποιήσουν κάποια εξ αυτών, έτσι ώστε πραγματικά το πάθημα, να γίνει μάθημα.

Πριν κλείσουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι το κεφάλαιο Champions League για φέτος, θαρρώ πως αξίζει να πάει ο τελευταίος λόγος, σ’ εκείνους που πραγματικά σήκωσαν ψηλά την σημαία της ΑΕΚ, σε διαφορετικά σημεία της Ευρώπης. Στο μυαλό των Πορτογάλων δημοσιογράφων, δεν μπορούσε να χωρέσει το γεγονός πως για ένα ματς που δεν κρινόταν απολύτως τίποτα, είχαν ταξιδέψει δυο χιλιάδες οπαδοί μιας ομάδας. Ειδικά από την στιγμή που θυμόντουσαν πολύ καλά, πως πριν από λίγους μήνες, σε παιχνίδι φωτιά για πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, πάλι με ελληνική ομάδα, οι φιλοξενούμενοι οπαδοί για να συμπληρώσουν 100άδα, μετρούσαν και τους σεκιουριτάδες.

Η ΑΕΚ είχε δυο χιλιάδες οπαδούς στην Λισσαβόνα, τρεις χιλιάδες στο Άμστερνταμ και τέσσερις χιλιάδες στο Μόναχο. Μετακίνησε δηλαδή περίπου δέκα χιλιάδες κόσμο, μέσα σε διάστημα τριών μηνών, σε τρια διαφορετικά σημεία της Ευρώπης. Στο Ντα Λουζ πήγαν, ξέροντας πως δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν. Και στην Αλιάνζ Αρένα εξάντλησαν μέχρις ενός όλα τα εισιτήρια των φιλοξενούμενων, για ένα παιχνίδι που, κακά τα ψέματα, το διακύβευμα ήταν μια ήττα στην οποία το ταμπλό δεν θα γράψει πολλά. Επίσης αυτοί οι συνολικά δέκα χιλιάδες, έκαναν τρια υψηλού κόστους ταξίδια, σε μια εποχή που οι μισθοί είναι στα τάρταρα, η ανεργία στα ύψη και οι φόροι στα ντουζένια τους (όχι πως περιμένουμε τίποτε καλύτερο από τον καπιταλισμό).

Και ούτε να σας περάσει από το μυαλό πως αυτοί που έκαναν τα ταξίδια, ήταν τίποτα λεφτάδες. Τυχεροί ναι, προνομιούχοι όχι. Δεν πάει ο νου σας, πόσα κοψίματα και μπαλώματα, έκανε ο κόσμος για να μπορέσει να κάνει έστω και ένα απ’ αυτά τα ταξίδια και να βρεθεί στο πλευρό της ομάδας. Ξέρω πατέρα που θα πληρώνει για πολύ καιρό και με πολύ ιδρώτα, το όνειρο του γιού του να βρεθεί στο Μόναχο μαζί με την ΑΕΚ. Αλλά δεν του το στέρησε. Ξέρω παλικαράκια που έκαναν τα χιλιόμετρα για μερόνυχτα, μέχρι να καταφέρουν να φτάσουν με το αμάξι στο Άμστερνταμ. Ξέρω τυπάκους που γύρισαν από την Λισσαβόνα και πήγαν κατευθείαν για δουλειά σε νυχτερινή βάρδια, για να μην χάσουν το μεροκάματο, διότι αλλιώς θα έλλειπε ποσό από το νοίκι. Και αν συνεχίσω να γράφω τέτοιες περιπτώσεις, θα τελειώσει παραμονή Χριστουγέννων.

Όλος αυτός ο κόσμος, δεν ταξίδεψε μόνο από την Ελλάδα. Σε κάτι τέτοια ματς καταλαβαίνεις πόσο τεράστια ΑΕΚτζίδικη τρέλα, κρύβεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη. «Έσκασε» στην Λισσαβόνα, οπαδός της ΑΕΚ από την Αμερική και τον Καναδά. Στο Άμστερνταμ, «σκαστοί» από τις δουλειές τους από το Βερολίνο. Στο Μόναχο με ταξίδι από την άλλη άκρη του κόσμου, την Αυστραλία. Και όλο αυτό το κιτρινόμαυρο μωσαϊκό, έκανε πραγματικά όλη την ποδοσφαιρική Ευρώπη να υποκλιθεί. Αυτοί που γουστάρουν τόσο πολύ τους αριθμούς και τα ρεκόρ και μας έχουν κάψει το μυαλό με το περιβόητο μηδέν στους πόντους, καλό θα είναι να ψάξουν λίγο τα νούμερα των εισιτηρίων που έκαναν εκτός έδρας όλες οι ομάδες των ομίλων του Champions League. Είμαι βέβαιος πως η ΑΕΚ θα είναι στις πρώτες θέσεις. Αν όχι στην πρώτη.

Και υπάρχει και κάτι άλλο, μιας και η ΑΕΚ περιμένει και αυτή την τιμωρία από την ΟΥΕΦΑ για όσα έγιναν στο παιχνίδι με τον Άγιαξ. Πουθενά οι χιλιάδες ταξιδιώτες οπαδοί της ΑΕΚ, δεν έκαναν τα καφριλίκια και τα ξεφτιλίκια των Ολλανδών και των φίλων τους στο ΟΑΚΑ. Και μη νομίζετε πως δεν προκλήθηκαν, διότι πλανάσθαι πλανη οικτρά. Μια χαρά προκλήσεις είχαν να διαχειριστούν, ειδικά στους δρόμους και τους παράδρομους του Άμστερνταμ. Και όσοι ήταν εκεί, ξέρουν πολύ καλά τι εννοώ. Αλλά δεν έκαναν πουθενά και το παραμικρό.

Κάποιοι θα σπεύσετε να βάλετε στην κουβέντα όσα έγιναν από τους οπαδούς της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ στο παιχνίδι με τον Άγιαξ και που έχουν βάλει την ομάδα σε θέση να απολογείται στην ΟΥΕΦΑ και να κινδυνεύει με καμπάνα. Δεν θα απαντήσω πως αυτοί δεν ήταν σε κανένα από τα ταξίδια. Αυτό είναι το αυτονόητο. Θα απαντήσω πως εκείνοι που έκαναν ότι έκαναν με τον Άγιαξ, δεν έχουν καμία σχέση με το πώς αγαπάνε και πως έχουν στο μυαλό τους την ΑΕΚ, αυτοί οι δέκα χιλιάδες που έκαναν όλα αυτά τα χιλιόμετρα για να βρεθούν σε Άμστερνταμ, Μόναχο και Λισσαβόνα.

Για όλους αυτούς που έκαναν τα ταξίδια, που υποχρέωσαν τους Ευρωπαίους να λένε και να γράφουν ύμνους για τον κόσμο της ΑΕΚ, που κράτησαν την κιτρινόμαυρη σημαία ψηλά, αξίζει ο οργανισμός της ομάδας να κάνει ότι χρειάζεται, για να ξαναβρεθεί και του χρόνου στο ίδιο ταξίδι. Αλλά χωρίς τα ίδια λάθη. Έστω και αν αυτός ο κόσμος που βρέθηκε σ’ όλα τα ματς στο πλευρό της ΑΕΚ, η τελευταία εικόνα που άφησε, ήταν το χειροκρότημα στους παίκτες μετά το ματς στη Λισσαβόνα και την έκτη συνεχόμενη ήττα. Διότι έτσι αγαπάνε αυτοί την ΑΕΚ.