Δέκα με... Σκόκο

Κανονικά θα έπρεπε να συζητάμε πως τώρα μπαίνουμε στο ζουμί της σεζόν και στα ματς που κρίνουν πραγματικά τον φετινό στόχο. Αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, η ΑΕΚ την μπουγάδα την έχει ήδη καθαρίσει. Με δέκα βαθμούς μπαίνει στα πλέι οφ και η ομάδα που θα βρίσκεται στην τρίτη θέση στη βαθμολογία εκκίνησης των αγώνων (και που θεωρητικά θα κυνηγάει την ΑΕΚ), είναι ζήτημα αν θα έχει 1 ή κανέναν βαθμό.  Μπορεί δηλαδή μέχρι και την 4^η αγωνιστική να έχει εξασφαλίσει η ΑΕΚ και μαθηματικά την άνοδο. Όμως έτσι κι αλλιώς περίπατο θα κάνει και στα πλέι οφ. Διότι η διαφορά της ΑΕΚ μ’ όλες τις άλλες ομάδες ήταν εξαρχής μεγάλη αλλά ο τρόπος που ο Δέλλας προετοίμασε, έκτισε, δούλεψε και διαχειρίστηκε, έκανε την διαφορά χαώδη.

Η ΑΕΚ έκλεισε με 20 βαθμούς διαφορά την κανονική περίοδο, αποκλειστικά και μόνο διότι οι αγωνιστικές δεν έφταναν για να δώσουν παραπάνω βαθμούς και διότι της αφαιρέθηκαν και τρεις με την τιμωρία. Μην ξεχνάτε πως από τους 72 βαθμούς που θα ήταν το απόλυτο στη συγκομιδή, η ΑΕΚ εντός γηπέδου πήρε τους 68. Τους τέσσερις τους άφησε σε δυο ισοπαλίες. Την πρώτη στην Ερμιονίδα σε μια κακή μέρα που όλες οι ομάδες δικαιούνται να έχουν μέσα σε μια σεζόν. Άλλωστε σ’ εκείνο το ματς ο χειρότερος παίκτης ήταν ο ηγέτης της ομάδας (λέγε με Μάνταλο). Και την δεύτερη ισοπαλία την έκανε σ’ ένα παιχνίδι με τον Απόλλωνα που ήταν αίμα και άμμος και το τελείωσε με εννέα παίκτες. Κατά τα άλλα είχε μόνο νίκες σβηστές και εύκολες με εξαίρεση τις πρώτες στα παιχνίδια προσαρμογής στην κατηγορία.

Επειδή είμαι βέβαιος πως θα βιαστείτε να πείτε «έλα μωρέ β’ εθνική είναι, ευκολάκι ήταν για την ΑΕΚ να τα κάνει όλα αυτά που γράφεις», σκεφτείτε δυο πράγματα. Το πρώτο είναι πως κανένας από τους μεγάλους συλλόγους (Γιουβέντους, Γιουναιτεντ, Ρίβερ) που βρέθηκε να περνά περιπέτεια υποβιβασμού, δεν την έβγαλε καθαρή στη Β’ χωρίς να κάνει ήττα. Το δεύτερο είναι πως την Γ’ εθνική πέρυσι, η ΑΕΚ δεν την έβγαλε χωρίς να κάνει ήττα.

Προφανώς η φετινή ΑΕΚ, έστω και αν έκανε πλάκα με τον Ατρόμητο, έστω και αν δικαιούταν να αποκλείσει τον ΟΣΦΠ, δεν μπορεί ως έχει να μπει στην μάχη για κατάκτηση πρωταθλήματος στη Σουπερλίγκα. Χρειάζεται ενίσχυση. Και πάμε στο ζουμί που είναι η ενίσχυση.

Η ΑΕΚ ψάχνεται στην αγορά της Βραζιλίας. Κάθε φορά που ακούω για Βραζιλιάνο παίκτη θυμάμαι τον Φερούζεμ και το πλαγιομετωπικό τρακάρισμα με τον Χιώτη στον τελικό πρωταθλήματος με τον ΟΣΦΠ και συγχύζομαι. Μετά θυμάμαι και τον πάπια Γκέρειρο με τα κροκοδείλια δάκρυα σ’ εκείνο το καταραμένο απόγευμα στο Περιστέρι και συγχύζομαι ακόμα περισσότερο. Ακόμα και τον Ρίμπο όταν θυμηθώ συγχύζομαι. Δεν λέω, από τους κορυφαίους παίκτες που έχω δει με τα μάτια μου, αλλά μπορούσε να σε πουλήσει στο λεπτό αν του έταζαν φράγκα ακόμα και για να παίξει στη μικτή Εσκιμώων δυτικής Αλάσκας. Και για να τα λέμε και με το όνομα τους τα πράγματα, χαΐρι και προκοπή η ΑΕΚ από Βραζιλιάνο πριν τον υποβιβασμό δεν έχει δει.

Αντιθέτως της πάνε πιο πολύ οι Αργεντινοί. Ζορό και πρώτος σκόρερ δυο σεζόν ο Μπλάνκο, για παράδειγμα. Καλή του ώρα εκεί που είναι στον Ισημερινό και εκεί να μείνει. Αλλά ο Σκόκο είναι άλλη ιστορία. Είχα γράψει πως αν υπάρχει έστω και μια χαραμάδα επιστροφής, η ΑΕΚ πρέπει να το παλέψει. Αντιλαμβάνομαι πως ακριβώς αυτό συμβαίνει. Και για να συμβαίνει, υποθέτω πως η ΑΕΚ έχει βρει πως υπάρχει (έστω) χαραμάδα. Δεν είναι άλλωστε δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πως μια τέτοια κίνηση, έχει πολλαπλά οφέλη και σχεδόν μηδενικό ρίσκο.

Ο Σκόκο μπορεί πολλά να δώσει και ελάχιστα να αφαιρέσει. Παικταράς είναι και αυτό δεν το αμφισβητεί ούτε καν ο βασικός αντίπαλος της ΑΕΚ για τον τίτλο του χρόνου, καθώς επί δυο χρόνια παλεύει να τον αποκτήσει. Όταν η μπάλα ζυγίζει 100 κιλά, αποδεδειγμένα μπορεί και να την σηκώσει και να την στείλει εκεί που πρέπει. Στο μοντέλο Δέλλα μπορεί να ταιριάξει καθώς είναι ο ιδανικός «δαίμονας» πίσω από τον σέντερ φορ.

Τις παραξενιές του τις έχει, αλλά πείτε μου μια ισχυρή ποδοσφαιρική προσωπικότητα, που έχει χαρακτήρα απουσιολόγου και επιμελητή σε λύκειο θηλέων. Ανεξέλεγκτος τρελάρας πάντως, ο Σκόκο δεν είναι. Και κάτι ακόμα. Επαγγελματίας είναι και τα λεφτά τα θέλει και πολύ μάλιστα. Αλλά αυτό που βάζει στα ποδάρια του φωτιά, είναι η κάψα τίτλων. Μετά την ΑΕΚ πήρε πετροδόλαρα ένα τσουβάλι αλλά από τα Εμιράτα έφυγε τρέχοντας, διότι δεν είχε τίποτε να κυνηγήσει. Με την Νιούελς έκανε «παπάδες» στο γήπεδο μόνο με την σκέψη στο πρωτάθλημα και το πήρε. Στην Αγγλία έκανε βασιλικό συμβόλαιο, αλλά τελικά η ιδέα να σώσει την Σάντερλαντ από υποβιβασμό τον ξενέρωνε και γι αυτό επέστρεψε στην Αργεντινή με τα μισά λεφτά. Και τώρα που η Νιούελς δεν έχει προοπτική και κάψα τίτλου, ο Σκόκο την ψάχνει (για) αλλού. Ποιος την έχει μεγαλύτερη (την κάψα τίτλου) από την ΑΕΚ που επιστρέφει;

Φαντάζομαι πως υπάρχουν ένα σωρό δυσκολίες για να γίνει μια τέτοια κίνηση. Από το πενταετές συμβόλαιο που έχει ο Σκόκο με την Νιούελς, μέχρι τυχόν άλλους “μνηστήρες” που θα προκύψουν στην πορεία, μέχρι ακόμα και το γεγονός πως πιθανόν ο ίδιος ο παίκτης να μην έχει καταλάβει πόσο διαφορετική είναι η ΑΕΚ απ’ ότι την άφησε. Περίπλοκη και δύσκολη κατάσταση. Μήπως όμως η περίπτωση του Λούκα, για παράδειγμα, δεν είναι δύσκολη και περίπλοκη, από την στιγμή που τα μισά δικαιώματα του είναι στην Κρισιούμα και τα υπόλοιπα είναι μοιρασμένα εξίσου στο μανατζερικό γραφείο του Σάο Πάολο “τα πέντε αδέλφια”. Και αυτό ισχύει για τους περισσότερους Βραζιλιάνους. Η ΑΕΚ είναι βέβαιο πως θα πάει στα… δύσκολα, για να πάρει παίκτη που θα κάνει την διαφορά. Οπότε…

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ

• dellas
• ΑΕΚ
• μπλάνκο
• ριβάλντο
• Σκόκο
• Τσίλης